Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι σοφοί αστρονόμοι διέκοψαν μια συζήτηση που φαινόταν πως θα κρατούσε για αιώνες. Έστρεψαν τα βλέμματά τους στη Γη και χάιδεψαν μηχανικά τις μακριές, λευκές γενειάδες τους. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η εξέλιξη ενός σπάνιου κοσμικού φαινομένου τους έκανε να αφήσουν τις ατέρμονες διαβουλεύσεις τους στη μέση. Ήταν όμως σίγουρα η πρώτη φορά που κάτι τόσο παράδοξο συνέβαινε στη ζωή ενός ανθρώπου. Ο Αλαφροΐσκιωτος, ο οποίος αγνοούσε το γεγονός ότι η ύπαρξή του αποτελούσε αντικείμενο μελέτης, περπάτησε σφυρίζοντας προς το αερόστατο που προσγειωνόταν στο μικρό χωριό του. Κάτι στ...

Μια μέρα ήρθε η Αλίκη. Ήρθε χωρίς αποσκευές. Δεν είχε ούτε το όνομά της. Θα μπορέσει άραγε να το βρει ξανά; Θα μπορέσει να νιώσει ξεχωριστή; να νιώσει μία από εμάς; Ένα βιβλίο για τη μετανάστευση, το τραύμα, την ταυτότητα και τη δύναμη των ιστοριών να αλλάζουν το εντός μας, όταν τις μοιραζόμαστε με εκείνους που μπορούν να τις ακούσουν.

Η "Τρύπα" διαδραματίζεται στη μεξικανική Φυλακή Λεκουμπέρι στο τέλος της δεκαετίας του 1960· παρακολουθεί την προσπάθεια τριών ποινικών κρατουμένων να βάλουν κρυφά ναρκωτικά στη φυλακή, κάτω απ’ τη μύτη των πιθήκων-δεσμοφυλάκων. Απελπισμένοι να εξασφαλίσουν τη δόση τους, σκαρφίζονται ένα σχέδιο όπου εμπλέκουν τη μητέρα του ενός να μεταφέρει τα ναρκωτικά στη φυλακή. Η "Τρύπα", γραμμένη σε μία και μόνο παράγραφο, είναι ένας προφορικός χείμαρρος λέξεων, μια φυλακή μέσα στη φυλακή, και μια δυσοίωνη παραβολή για τους παραμορφωμένους και άθλιους θεσμούς, που δημιουργούν ακόμη...

Οι ήρωες της Αντιγόνης Ηλιάδη κινούνται ασθμαίνοντας στις δυτικές συνοικίες και στα μισοσκότεινα στενά της πόλης της Θεσσαλονίκης. Στιγματισμένοι από την τάξη, τον τόπο και το φύλο τους, οραματίζονται και πραγματοποιούν άλματα μιας ποιητικής απόδρασης. Η Αντιγόνη Ηλιάδη κατορθώνει μέσα από τη λιτή έκφρασή της και το χιούμορ της, που ενίοτε αγγίζει τα όρια του σπαραγμού, να διαμορφώσει ήδη ένα διακριτό, προσωπικό λογοτεχνικό ύφος.

1955. Ο Χουάν Περόν ανατρέπεται από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα και ο τρόμος βασιλεύει στη γη της Αργεντινής. Ιούνιος 1956. Το καθεστώς ανακοινώνει 18 εκτελέσεις, ως αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης επαναστατικής απόπειρας. Δεκέμβριος 1956. Ο Ροδόλφο Ουόλς, περιστασιακός δημοσιογράφος, συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων και ερασιτέχνης παίκτης σκακιού, μαθαίνει, κατά τύχη, πως ένας από τους εκτελεσθέντες πολίτες μιας άλλης, κρυφής, εκτέλεσης του Ιουνίου, είναι ζωντανός. Φήμες λένε πως οι επιζώντες είναι περισσότεροι. Ο Ουόλς αποφασίζει να πιστέψει τις φήμες και να αρχίσει...

Ο νεαρός παπαγάλος Σαν Αλ Σουρ μετά από ένα δύσκολο κι επικίνδυνο ταξίδι ξυπνάει στην όμορφη Ρεματιά, χιλιάδες μίλια μακριά από τον τόπο του. Το τροπικό δάσος, όπου μεγάλωσε, καταστράφηκε από τους ανθρώπους και τον πόλεμο. Τώρα πια ο Σαν Αλ Σουρ επιθυμεί μια ήρεμη κι αρμονική ζωή με τους κατοίκους της Ρεματιάς, κάτι που αρχικά δεν είναι καθόλου εύκολο, καθώς οι περισσότεροι αντιδρούν στην παρουσία του. Στις δυσκολίες θα του συμπαρασταθεί η καλόκαρδη και θαρραλέα δεκαοχτούρα, Κοκτώ Ντεκαοκτώ, που θα πάρει αμέσως το μέρος του. Δυναμική και δίκαιη, εξίσου περιθωριοποιημένη όμω...

Τα μικρο-διηγήματα των "Διαδοχικών ασυνεχειών" επικοινωνούν, δρασκελίζοντας το ένα στην ονειρική -ή, συχνότερα, εφιαλτική- περιοχή του άλλου. Το καθένα από αυτά αποτελεί έναν μικρόκοσμο, μια νησίδα, που μπορεί να ορίζεται από τα όρια μιας γυάλας ή ενός μπουκαλιού, δημιουργώντας μια αίσθηση εγκλωβισμού πότε ζοφερού και πότε προστατευτικού. Την ίδια στιγμή, οι μικρόκοσμοι αυτοί ενώνονται με νήματα εσωτερικά αλλά και νήματα διακειμενικά, που «σπάνε τη γυάλα» με κρότο και επιτρέπουν πολλαπλές αναγνώσεις. Με τον τρόπο αυτό, οι "Διαδοχικές ασυνέχειες" δικαιώνουν τόσο τον τίτλο το...

Βαλήδες και διοικητές έρχονται και παρέρχονται, αλλά ταπεινοί και καταφρονεμένοι ενώνονται και διεκδικούν. Οδομαχίες, βομβαρδισμοί, απεργίες και κινητοποιήσεις. Προστατευόμενοι από την αστυνομία εργατοπατέρες, εξόριστοι συνδικαλιστές, καταδίκες κομμουνιστών για προκηρύξεις και εργάτριες που οργανώνονται. Η πρώτη εργατική Πρωτομαγιά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και το καπνεργατικό συνέδριο πριν από τον Μάη του ’36. Η Βέρμαχτ καταλαμβάνει την πόλη, στρατηγοί συνθηκολογούν, αλλά η νεολαία αντιστέκεται. Μια εφημερίδα, ένα δημοψήφισμα, μια απογραφή κι ένας γάμος. Και βέβαια, το...

Πιάνω σφυρί βαρύ σφυρί πιάνω τη σμίλη και χτυπώ πάνω στο πετρωμένο το πεπρωμένο αδιάκοπα χτυπώ να ανοίξω τα μελλούμενα τα περασμένα να συντρίψω

Το βιβλίο περιέχει Χάρτες Ακρόασης για όλα τα μέρη του μουσικού έργου "Οι Τέσσερις Εποχές" του Αντόνιο Βιβάλντι, οι οποίοι δημιουρήθηκαν για να δείχνουν σημείο προς σημείο τις εικόνες που περιγράφει ο συνθέτης στη μουσική του. Δημιουργήθηκαν επιπλέον, χάρτες στους οποίους μπορούν τα ίδια τα παιδιά να ζωγραφίσουν τις εικόνες και 4 Χάρτες σε μορφή παζλ. Το υλικό σχεδιάστηκε για παιδιά ηλικίας 8-12 ετών (τάξεις 3η - 6η Δημοτικού), αλλά απευθύνεται σε κάθε φιλόμουσο που θέλει να ασχοληθεί περισσότερο με τις "Τέσσερις Εποχές". Οι Χάρτες Ακρόασης συνοδεύονται από οδηγίες για τ...

Αλλά ο εργάτης που θάφτηκε ζωντανός στη ζώνη του Περάματος και τα μωρά που έμειναν, κι ο νεαρός σπουδαστής του πρώην Τεχνικού (νυν Ενιαίου) που εργάζεται ευελικτότατα τις είκοσι πέντε από τις είκοσι τέσσερις ώρες της ζωής του, για να ειδικευθεί στη συνέχεια στην ανεργία (ή να μην ειδικευθεί αν προτιμά) κι εκείνος ο μικρούλης, (τον Παναγιώτη του νυχτερινού εννοώ) που σάλταρε από εγκατάλειψη κι έγειρε γλυκά-γλυκά, δεν είναι ένα "φαντασιακό προλεταριάτο". Αλλά ένα πραγματικό που τρίζει σαν εφιάλτης, και υπόσχεται ανατροπές αυτοκυριαρχούμενο. Μέρο...

"Δεν ζούμε για τον εαυτό μας, ζούμε για να δουλεύουμε και να αγωνιζόμαστε". Γράφοντας τις "Αναμνήσεις ενός επαναστάτη", ο Βικτόρ Σερζ αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την παραπάνω ρήση. Οι "Αναμνήσεις" του δεν είναι απλώς η λεπτομερής αφήγηση της ζωής του, αλλά, πολύ περισσότερο, η κριτική παρουσίαση των μεγάλων ιστορικών και κοινωνικών γεγονότων, με τα οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι οι άνθρωποι της εποχής του. Το Παρίσι των αρχών του περασμένου αιώνα, ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος, οι μεγάλες επαναστάσεις στη Ρωσία και την Ισπανία, οι απαρχές του Δευτέρου Παγκοσμίου συνθέτουν τ...

Σύμφωνα με την εικόνα της τελευταίας οικονομικής φάσης, η ιστορία είναι η ιστορία των μονοπωλίων. Σύμφωνα με την εικόνα του κατάφωρου σφετερισμού που διαπράττεται σήμερα από τους ηγέτες του κεφαλαίου και της εργασίας σε αρμονική συνεργασία μεταξύ τους, η ιστορία είναι η ιστορία του πολέμου των συμμοριών, των εγκληματικών και μαφιόζικων οργανώσεων. Theodor W. Adorno Μια πραγματική κοινωνιολογία της συμμορίας ως του ζωντανού στοιχείου της κυρίαρχης τάξης στην ιστορία θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τόσο έναν πολιτικό όσο και έναν επιστημονικό σκοπό. Θα μπορούσε να συνδράμει σ...

"Ήταν απολύτως απαραίτητο να καταστεί ο πληθυσμός ένα ηθικό υποκείμενο και να σπάσει η συναλλαγή του με την εγκληματικότητα, έτσι ώστε να διαχωριστούν οι παραβατικοί και να φανούν επικίνδυνοι όχι μόνο για τους πλούσιους αλλά και για τους φτωχούς επίσης, φαύλοι υποκινητές των μεγαλύτερων κοινωνικών κινδύνων". Μισέλ Φουκώ, "Συζήτηση για τη φυλακή", 1975 "[...] δεν πρέπει να δούμε τα πράγματα με όρους αντικατάστασης μιας κοινωνίας της κυριαρχίας από μια πειθαρχική κοινωνία και της επακόλουθης αντικατάστασης μιας πειθαρχικής κοινωνίας από μια κοινωνία της διακυβέρνησης· στη...

"Η πλούσια προβληματική του συγγραφέα [...] καθώς και η απλή και κατανοητή γλώσσα που χρησιμοποιεί, χωρίς τους συνήθεις σε τέτοιες εργασίες ακαδημαϊσμούς και δυσνόητους νεολογισμούς, επιτρέπει την ευρύτερη ανάγνωσή, ενώ καθιστά την έκδοση του βιβλίου απαραίτητο βοήθημα για την κατανόηση της περιόδου που μελετά, καθώς και αφορμή για παραπέρα αναλύσεις και ερμηνευτικές προτάσεις". (από τον Πρόλογο του Άλκη Ρήγου) "Η εργασία του Νίκου Πελεκούδα ανιχνεύει αυτό που θα ονομάζαμε -μεταφέροντας τον σημαίνοντα τίτλο μιας μέχρι πρόσφατα ανέκδοτης συλλογής του Ανδρέα Εμπειρίκου- Π...

Ώσπου ν’ ασπρίσουν τα μαλλιά και του τελευταίου εραστή θα βγαίνω απ’ το παραβάν κρατώντας την εικόνα σου ψηλά για να σε συναντήσω, την ώρα που οι πρώτες σκέψεις θα επιστραφούν στο μυαλό σαν εδραίωση δημοκρατίας θα κρέμομαι στη βροχή θα τραμπαλίζομαι με τις αναθυμιάσεις με τις εκπτώσεις δείγμα δωρεάν σε κάθε εορτολόγιο θα πνίγω τα ιερά στις κολυμπήθρες. Μόνο τότε θα μάθεις Μόνο τότε θα δεις Μόνο τότε θα πεις Της επιστροφής, της διαδοχής. Όλη η τέχνη των ανόητων στα πόδια σου κι η μορφή σου πολλαπλάσιο κάποιας γης στη νιοστή. Ώσπου ν’ ασπρίσουν οι ουρανοί...

Ξεκινάμε με μια κηδεία και τελειώνουμε με δύο εκτελέσεις. Ανάμεσά στα γεγονότα αυτά, ρίχνουμε ματιές στα εγκαίνια του Σιντριβανιού, μια πυρκαγιά, τους Νεότουρκους και τη Φεντερασιόν, επιθέσεις εναντίον χρηματιστών, την κυριακάτικη αργία, έναν οκταετή "άθλιο", τραμπουκισμούς, τον τελευταίο αρχιραββίνο, το κάψιμο βιβλίων, τη συγκέντρωση των Εβραίων στην πλατεία Ελευθερίας, εργατικές συγκεντρώσεις μετά τη Βάρκιζα και τη μετονομασία ενός κεντρικού δρόμου. "Υπάρχουν εποχές κατά τις οποίες ο ιστορικός χρόνος συμπυκνώνει εντάσεις τις οποίες η καθημερινότητα συνήθως εξουδετερώνε...

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ Το φως-μαχαίρι σιγουρεύει σε κάθε του κίνηση και τότες τα σύμβολα σκορπίζουν θραύσματα και τότες η αλήθεια ζητά εξηγήσεις

Η ιστορία του εργατικού κινήματος αφηγείται με λεπτομέρειες τις διαφωνίες, τις διαμάχες και τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους μαρξιστές και τους αναρχικούς. Οι οπαδοί των δύο ρευμάτων δεν παραλείπουν να καταπιάνονται με θεωρητικά ή ιστοριογραφικά κείμενα με τα οποία καταγγέλλουν τις αθλιότητες του αντιπάλου. Ορισμένοι από αυτούς κατέληξαν να είναι ειδικοί σε αυτήν τη διαδικασία ηθικής "εκτέλεσης" του άλλου. Στον αντίποδα βρίσκεται το βιβλίο των Ολιβιέ Μπεζανσενό και του Μικαέλ Λεβύ: "Το αντικείμενο του βιβλίου μας είναι ακριβώς το αντίθετο. Τοποθετείται κάτω από το έμβλημα...

Οι καταλήψεις των εργοστασίων αποτέλεσαν αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων ενάντια στην οικονομική βία και την καταστολή στην Αργεντινή μετά την κρίση του 2001. Απέναντι στη αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής της χώρας και τη συνακόλουθη αύξηση της ανεργίας, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να οργανωθούν και διατηρήσουν τις -εγκαταλειμμένες από τους καπιταλιστές- επιχειρήσεις στη ζωή. Οι "ανακτημένες" επιχειρήσεις που προέκυψαν από αυτή τη διαδικασία διαπνέονται από το πείσμα του αγώνα και της σύγκρουσης, της κατάληψης των μέσων παραγωγής, της συλλογικής αυτενέργειας των ε...