Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"...Ήταν πολύ αργότερα, που μια παράδοξη αράδα σ' ένα βιβλίο μ' έβαλε σε σκέψεις λύνοντάς μου την απορία για εκείνη τη βουβή μου συμπαράσταση. "Η θλίψη", έλεγε το βιβλίο, "δεν ζητά παρά τη θλίψη για να στηριχτεί". Αθέλητά μου θυμήθηκα, πώς τότες, στα χρόνια του κυρ'-Αντρέα, αν και αλόλωτο παιδάκι, ήμουν κι εγώ εξ ίσου θλιμμένος μ' αυτόν και συνεχώς γεμάτος μ' ένα βουβό παράπονο -παράπονο, όχι παιδική γκρίνια- για σοβαρούς μάλιστα λόγους, θολούς ωστόσο ακόμη και ακαθόριστους μες στο μυαλουδάκι μου. Η άβυσσο του τίποτε, που γεφυρώνεται μόνο με τη συμπόνια και την τρυφερότη, ό...

Πικρά φωνήεντα μέσα σε περιβόλια... η λογοτεχνία... πικρά φωνήεντα μέσα σε περιβόλια ηλιόλουστα. Λένε ολοένα οι Πατέρες. Οι λέξεις τους κατρακυλούν από αρχαία βάραθρα· τις βλέπουμε ψηλά και ακούμε τον σβησμένο αντίλαλό τους και τότε αρχίζουμε -κάποιοι από εμάς- να σκαρφαλώνουμε. Τα αυτιά μας, με κόπο, μόλις και ξεχωρίζουν κάποιους ήχους, ώσπου να φθάσουμε στην κορυφή. Έπειτα σκύβουμε και μαζεύουμε τις λέξεις με τα χέρια μας. Μ’ αυτές τις λέξεις θα φτιάξουμε αργότερα το σπίτι, την αυλή μας, και το δέντρο μας. Θα ’ρθει καιρός που οι Πατέρες μας, "κέρινα σήμαντρα", θα βουβαθ...

Τα "μυκονιάτικα" πονήματα στο έργο του Παναγιώτη Κουσαθανά δίνουν τη δυνατότητα στον καλοπροαίρετο αναγνώστη να ρίξει ματιές στην αθέατη πλευρά της Μυκόνου, την παλιά και τη νεότερη, την άγνωστη, που την ύπαρξή της ούτε καν υποπτεύεται. Πίσω από την εκτυφλωτική βιτρίνα των τελευταίων πενήντα χρόνων στην ιστορία του νησιού, βιτρίνα στην οποία σωρηδόν και αδιακρίτως εκτίθενται τιμαλφή και ψευδόχρυσα, υπάρχει μια σπηλιά σ' έναν βράχο, όπου έχει "τρυπώσει" κάτι ανεκτίμητο: η εξόριστη ψυχή του τόπου, ξέπνοη μεν, εντούτοις ζωντανή ακόμη. Έτσι, στη μόνη γνωστή ιστορία του νησιο...

Αυτή η ανθολογία είναι υποκειμενική, μία συλλογή από ένα συνοδευτικό μνημονικό υλικό, μία πρώτη και ανεξίτηλη ύλη. Έχει τη συνέπεια, την ατομική αισθαντική συνέπεια, μιας σταχυολόγησης η οποία αντικατοπτρίζει έναν προσωπικό χειρισμό ποιημάτων και τραγουδιών ανταποκρινόμενων σε εναύσματα διαφορετικών στιγμών. Αυτό που διαπερνά την επαναφορά τους είναι παλιά βιώματα χρωματισμένα πλέον από την αύρα της ποίησης, διαμορφωμένα ή και παραποιημένα από τη μουσική διείσδυση. Όταν ξεφυλλίζοντας κανείς έναν πίνακα ανθολογημένων ποιημάτων -μία πράξη που δεν είναι τυχαία- σταματήσει μπρο...

Όταν η Στέλλα Άτλερ έμπαινε σε μια αίθουσα διδασκαλίας, οι ηθοποιοί της Νέας Υόρκης σηκώνονταν όλοι μαζί χωρίς δεύτερη σκέψη και χειροκροτούσαν: είχαν μπροστά τους ένα μέλος της πνευματικής αριστοκρατίας. Τα μαθήματα αυτής της ηγετικής μορφής του αμερικάνικου θεάτρου του εικοστού αιώνα, της ηθοποιού του Group Theatre που μαθήτευσε δίπλα στον Στανισλάφσκι, της δασκάλας μετέπειτα κάποιων από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, εξέδωσε μετά τον θάνατό της ο Χάουαρντ Κίσσελ. [...]

Ο ανά χείρας τόμος αποτελεί συνέχεια της εκτεταμένης και εν πολλοίς προσωπικής ερμηνείας του μακαριστού Γέροντος Αιμιλιανού στα συγγράμματα των ασκητικών Πατέρων, με σκοπό να κάνη γνωστή την πατερική διδασκαλία στα πνευματικά του τέκνα, μο­ναχούς της Ι. Μονής Σίμωνος Πέτρας και μοναχές του Ι. Κοινοβίου Ορμυλίας, αλλά και για να συσκιάζη τα προσωπικά του βιώματα κάτω από τους λόγους των Πατέρων. Κάποια λοιπόν ημέρα του Φθινοπώρου του 1987 άρχισε να σχολιάζη και να ερμηνεύη τα "Περί πράξεως και θεωρίας και περί ιερωσύνης" κεφάλαια του οσίου Θεογνώστου.

Τα "μυκονιάτικα" πονήματα στο έργο του Παναγιώτη Κουσαθανά δίνουν τη δυνατότητα στον αναγνώστη να ρίξει ματιές στην αθέατη πλευρά της Μυκόνου, την παλιά και τη νεότερη, την άγνωστη, που την ύπαρξή της ούτε καν υποπτεύεται. Πίσω από την εκτυφλωτική βιτρίνα των τελευταίων πενήντα χρόνων στην ιστορία του νησιού, βιτρίνα στην οποία σωρηδόν και αδιακρίτως εκτίθενται τιμαλφή και ψευδόχρυσα, υπάρχει μια σπηλιά σ’ έναν βράχο, όπου έχει "τρυπώσει" κάτι ανεκτίμητο: η εξόριστη ψυχή του τόπου, ξέπνοη μεν, ζωντανή εντούτοις ακόμη. Έτσι, στη μόνη γνωστή ιστορία του νησιού για τον περι...

Στη δίψα των ανθρώπων για αγάπη και αλήθεια, ο Γέροντας Σιλουανός, ανταποκρινόμενος στις πνευματικές ανάγκες των ευλαβών προσκυνητών, συζητά και απαντά στα ερωτήματά τους, διακονώντας και δι' αυτού του τρόπου τις ψυχές "υπέρ ων Χριστός απέθανε". Καρπός αυτών των συνάξεων είναι και το περιεχόμενο του παρόντος βιβλίου, όπου ο π. Σιλουανός κάθε φορά, είτε απαντά σε αναζητήσεις των χριστιανών είτε θίγει θέματα της πνευματικής ζωής είτε προσπαθεί να καταδείξει το ασυμβίβαστο του να θέλεις να είσαι και με τον Θεό και με τον κόσμο.

Ωραία τα είχε καταφέρει. Είχε ξανοιχτεί σε μια αγουροξυπνημένη θάλασσα γεμάτη παραισθήσεις γυμνός κι απέραντος ανοιχτός πέρα για πέρα σε όλες τις δυνατότητες φυγής που του πρόσφερε αυτό το ανέλπιστο ταξίδι Κουβαλούσε όμως σ΄ ένα βαθύ σκοτεινό και κυρίαρχο σημείο τού είναι του το δώρο φίλου και ίσως ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι στα μελλούμενα κιόλας να τον βασάνιζε φωτεινό αυτό για την ώρα όλα μπορούν να περιμένουν μόνο η λαχτάρα της θάλασσας τον καίει καθώς ξεπλένει στον ωκεανό τα σωθικά του Ξεθυμαίνει τη δίψα του κι αναρωτιέται στη μέση του πελάγους τι άλλο του μένει να ζή...

Ο Γέροντας Αιμιλιανός, βαθύτατα πεπεισμένος ότι ο δίκαιος "μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν", πάντα προέτρεπε τα τέκνα του να αντιμετωπίζουν την ασθένεια και τον θάνατο ως υιοί Θεού. Θεωρούσε δε τόσο αυτονόητη την παρουσία του πόνου στην ζωή του πιστού, ώστε έλεγε πως "μόνον αν μας ξεχάση ο Θεός η αν εμείς ξεχάσωμε τον Θεόν, υπάρχει ενδεχόμενο να μείνωμε χωρίς πόνο και χωρίς τους κτύπους μιάς ασθενεία". Οι κατηχήσεις και ομιλίες του περί ασθενείας και θανάτου, που εν πολλοίς απορρέουν από κάποιο σημαντικό γεγονός, αποτελούν το περιεχόμενο του παρόντος τόμου.

Τα "μυκονιάτικα" πονήματα στο έργο του Παναγιώτη Κουσαθανά δίνουν τη δυνατότητα στον καλοπροαίρετο αναγνώστη να ρίξει ματιές στην αθέατη πλευρά της Μυκόνου, την παλιά και τη νεότερη, την άγνωστη, που την ύπαρξή της ούτε καν υποπτευεται. Πίσω από την εκτυφλωτική βιτρίνα των τελευταίων πενήντα χρόνων στην ιστορία του νησιού, βιτρίνα στην οποία σωρηδόν και αδιακρίτως εκτίθενται τιμαλφή και ψευδόχρυσα, υπάρχει μια σπηλιά σ’ έναν βράχο, όπου έχει "τρυπώσει" κάτι ανεκτίμητο: η εξόριστη ψυχή του τόπου, ξέπνοη μεν, ζωντανή εντούτοις ακόμη. Έτσι, στη μόνη γνωστή ιστορία του νησιο...

Στα κείμενα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αποτυπώνεται ο δημόσιος πολιτικός λόγος του Σπύρου Λυκούδη κατά την τελευταία τριετία, περίοδο συγκλονιστικών πολιτικών αλλαγών και ανακατατάξεων, καθώς και προσωπικών επιλογών του ιδίου. Η πολιτική επιχειρηματολογία του έχει πάντοτε ως σταθερό υπόβαθρο και σημείο αναφοράς την πλούσια πολιτική του εμπειρία, το ήθος, τις αρχές και τις αξίες της Ανανεωτικής Αριστεράς στην οποία θήτευσε και την οποία υπηρέτησε με συνέπεια, επιμονή και πάθος επί ολόκληρες δεκαετίες. Διακρίνεται από μια σύγχρονη ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική και κοινωνικά...

Στις σελίδες του "Καθρέφτη της θάλασσας" μάς μιλάει ένας θαλασσινός (ή μάλλον ένας γεννημένος συγγραφέας που πέρασε είκοσι χρόνια της ζωής του πάνω σε κουβέρτες ιστιοφόρων εμπορικών πλοίων) όχι για το τί έζησε, αλλά για το μυστηριακό νόημα όσων έζησε, καθώς η μνήμη ορθώνει τα βιώματα αυτά στο ύψος του νου. Εκεί κοχλάζει η υψηλή ποίησή του. Οι ναυτικές εμπειρίες του Κόνραντ μετασχηματίζονται σε πρώτης τάξεως αφορμή για μια γλώσσα που λαχταράει κυριολεκτικά να πετάξει από τη σελίδα προκειμένου να αδράξει τον μυστικό χαρακτήρα των πραγμάτων εκεί, απελευθερωμένη από τον ίδιο τη...

Σε αυτή τη μικρή συλλογή ποιημάτων και πεζών περιλαμβάνονται κείμενα που εκφράζουν οριακές καταστάσεις της ανθρώπινης συνείδησης και της ψυχικής αντοχής. Οι δημιουργοί τους καταφεύγουν σε απαράμιλλους χειρισμούς της γλώσσας, για να αποτυπώσουν είτε δικές τους βιωματικές διαδικασίες είτε να ανιχνεύσουν την παραφροσύνη των άλλων που τους άγγιξε.

Πώς κατορθώθηκε το πέρασμα στη μετανεωτερικότητα, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο; Πώς η κληρονομιά του σοσιαλιστικού εγχειρήματος απαξιώθηκε από τις επιλογές της ίδιας της Αριστεράς; Με ποιον τρόπο το εργατικό δυναμικό, με την έλευση της τεχνολογίας, περιθωριοποιήθηκε οδηγώντας σε δεύτερη μοίρα τον ανθρώπινο παράγοντα και τον ίδιο τον άνθρωπο σε υλική και πνευματική εξαθλίωση; Πότε και με ποιες διεργασίες η πολιτική έπαψε να αποτελεί θεμελιώδη ανθρώπινη πράξη και έγινε απλώς εργαλείο υλοποίησης οικονομικών επιδιώξεων; Είναι όλα τούτα πρωτόγνωρα, ή έχουν τις ρίζες τους σ...

Το άγνωστο και λησμονημένο οδοιπορικό "Εις την νήσον" του Σπυρίδωνος Παγανέλη, περιγράφει τις εντυπώσεις και τα συνταρακτικά συναισθήματα του συγγραφέα από μια επίσκεψή του στον γενέθλιο τόπο τον Σεπτέμβρη του 1895 και πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εστία" το 1896. Είναι ένα αξιοπρόσεκτο κείμενο εξαιρετικής καλλιέπειας, αξιοθαύμαστης γλωσσικής ευστοχίας και ακρίβειας, γεμάτο ειλικρινές συναίσθημα, λυρισμό κι αγάπη για τη φύση και τη γενέτειρα, ίσως ο συγκινητικότερος και νοσταλγικότερος ύμνος (ή και ελεγεία), που έχει ποτέ συντεθεί για το περιώνυμο Κάλλος της Νήσου Μυκόν...

Μέσα στη σύντομη έκταση του αφηγήματος, ένας έφηβος διασχίζει τα χρόνια και βρίσκεται να συνομιλεί με τη συνομήλικη μητέρα του. Και κάποιος άλλος, αγκαλιάζει τη δική του μητέρα τυλιγμένη στη νυφική απλάδα της. Μέσα στη σύντομη έκταση του αφηγήματος, ένας δύσμορφος ανήλικος εργάτης κερδίζει τον εφ' όρου ζωής παραστάτη του τον ταχυδρόμο, που βάζει ως σκοπό του να ενώσει τον ανήλικο εργάτη με τους διάσπαρτους στον κόσμο συγγενείς του. Όμως, το πιο παράδοξο απ' όλα; Εκείνος ο κύριος με το ημίψηλο και το πούρο που, όντας διευθυντής, φιλοδόξησε να γίνει και ενορχηστρωτής αυτ...

Η κλασική νουβέλα του Τόμας Μανν γράφτηκε το 1911, μετά τον θάνατο του Γουσταύου Μάλερ που τόσο επηρέασε τον Τόμας Μανν και κατά συνέπεια το εν λόγω έργο. Σε επιστολή του στην Ελ. Τσίμερ, το 1915, ο συγγραφέας έγραφε: "Βέβαια, είναι κατά ένα μεγάλο μέρος μιά ιστορία θανάτου και επιπλέον του θανάτου ως ανήθικης, δελεαστικής δύναμης - μιά ιστορία τής ηδονής τής εκμηδένισης. Αλλά ο ιδιαίτερος στόχος μου ήταν το πρόβλημα τής αξιοπρέπειας τού καλλιτέχνη. Στην αρχή, η πρόθεσή μου δεν ήταν τίποτα λιγότερο από το να διηγηθώ τον τελευταίο έρωτα τού Γκαίτε, τον έρωτα του εβδομηντάχρο...