Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"[...] Μόνοι οι δυο τους απέναντι σ' όλους τους άλλους, θαμμένοι σ' ένα υπόγειο διαμέρισμα της Αθήνας. Ζευγάρι το οποίο γεμίζει τις μέρες του όχι με την ερωτική πράξη αλλά με την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα που δημιουργεί η συμμετοχή σ' ένα ανείπωτο μυστικό, βαμμένο με κόκκινο χρώμα· την πράξη του φόνου. Σαν πλάσματα έξω από τον πραγματικό κόσμο, που απερίφραστα οδηγούνται με πάθος στο υψηλό τους ιδανικό: μια αποθεωτική τιμωρία που να ταιριάζει στην αξία των ανομημάτων τους. [...]". Άνοιξη του 1969. Η δικτατορία της "21ης Απριλίου 1967" συμπληρώνει τον δεύτερο χρόνο...

Μια πραγματεία για την αγάπη, σε όλες της τις μορφές, για την ανώτερη, συμπαντική αρμονία. Το πιο "μυστικιστικό", το πιο "αινιγματικό" και, για πολλούς, καλύτερο, έργο του Ντοστογιέφσκι. "Δεν υπάρχει τίποτα δυσκολότερο στον κόσμο από την απεικόνιση του πραγματικά υπέροχου ανθρώπου... Και δεν υπάρχει πιο υψηλή αποστολή για τον άνθρωπο από το να δώσει ανιδιοτελώς τον εαυτό του στους ανθρώπους", λέει ο συγγραφέας αναφορικά με την ιδέα και την απόφασή του να καταπιαστεί με το δύσκολο εγχείρημα της παρουσίασης όχι ενός ακόμα, μεταξύ πολλών άλλων στη λογοτεχνία, "θετικού ήρωα...

Ο Νίκος Δ. Τριανταφυλλόπουλος συνεχίζει την ανεξάντλητη κειμενική του σχέση με τον Σκιαθίτη συγγραφέα. Ο Παπαδιαμάντης συγγραφικά, μεταφραστικά, ως ζώσα παρουσία στο έργο ομοτέχνων του, διυλίζεται και φωτίζεται περαιτέρω από τον άοκνο Χαλκιδαίο "εκσκαφέα" της παπαδιαμαντικής ουσίας.

Με αφετηρία ένα χαμένο έργο τού Ευριπίδη, με τον ίδιο τίτλο, μέρος μιάς επίσης χαμένης τριλογίας, έργο απ’ το οποίο, σύμφωνα με τα φιλολογικά ευρήματα, δεν έχουν απομείνει παρά μονάχα δύο γράμματα απ’ τον πρώτο στίχο, και το οποίο αφηγείται την απαγωγή του νεαρού και πανέμορφου Χρύσιππου, γιου του Πέλοπος, απ’ τον Λάιο, ο συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης χτίζει το εν λόγω θεατρικό του έργο. Γράφει ο ίδιος για την φιγούρα του Χρύσιππου: "Ο Χρύσιππος είναι ο εκπρόσωπος του προσώπου το οποίο, ως φορέας μιάς απαράμιλλης και καθηλωτικής ομορφιάς, κρύβει το αληθινό πρόσωπο τού...

Την άνοιξη του 1977 ο Δ. Ν. Μαρωνίτης σε μια διάλεξή του στην "Τέχνη" της Θεσσαλονίκης κρίνει αρνητικά την πεζογραφική παραγωγή του Γιώργου Ιωάννου· από τη διάλεξη προκύπτουν τέσσερεις επιφυλλίδες, που δημοσιεύονται το καλοκαίρι στο "Βήμα", και αναδημοσιεύονται στις αρχές του 1978 στο περιοδικό "Διαβάζω". Ο Ιωάννου απαντά στην κριτική του Μαρωνίτη, στην αρχή κάπως ψύχραιμα, αργότερα με όλο και λιγότερη ψυχραιμία· θα συνεχίσει έτσι ως το θάνατό του το Φεβρουάριο του 1985. Ο Μαρωνίτης δεν αντιδρά. Η μονόπλευρη συνέχεια της επίθεσης υπήρξε διπλή: (α) το 1986, είκοσι δύο...

Για πρώτη φορά συγκεντρωμένος σε έναν τόμο στα Ελληνικά, ο κηρυγματικός λόγος του αγίου Φιλαρέτου Μόσχας, μιας εκ των κορυφαίων μορφών της Ρωσικής Ορθοδοξίας, τόσο στο επίπεδο της αγιωσύνης όσο και σε εκείνο του ποιμαντικού έργου της Εκκλησίας. Η μοναδικότητα του λόγου του δεν συνίσταται μόνον στην εκφραστική τελειότητα και την ποιητική του δύναμη, αλλά, κυρίως, στην αρτιότατη γνώση της Αγίας Γραφής και τη βαθειά του πίστη ότι αυτή αποτελεί την κορυφαία μαρτυρία της Ιεράς Παραδόσεως της Εκκλησίας. Ο άγιος Φιλάρετος, ακολουθώντας την αρχαία συνείδηση της πρώτης Εκκλησίας...

Η πορεία προς την καταστροφή μιας οικογένειας που πορεύεται για χρόνια στο πλαίσιο της επιφανειακής ηρεμίας και ισορροπίας, δοσμένη με στοιχεία που προσιδιάζουν στην αρχαία τραγωδία. Κατά πολλούς, ένα έργο-σταθμός της νεοελληνικής δραματουργίας.

Ο Άμπελ Νέμα δεν μπορεί να θυμηθεί πια πότε και γιατί άλλαξε με τέτοιο τρόπο η ζωή του, ώστε τίποτα και κανείς να μη βρίσκεται πια στον σωστό τόπο -ούτε κι εκείνος, ο Άμπελ Νέμα. Μήπως δεν ξεπέρασε ποτέ το ότι ο πατέρας του εξαφανίστηκε, το ότι ο φίλος του ο Ίλια εξοργίστηκε όταν ο Άμπελ του είπε ότι τον αγαπάει και το ότι δεν μπορεί να γυρίσει πια στην πατρίδα του, γιατί εκεί έχει κηρυχτεί λιποτάκτης; Πάνω απ' όλα ο Άμπελ θα ήθελε ν' αδειάσει το κεφάλι του απ' όλες τις αναμνήσεις, και σίγουρα δεν θα τον πείραζε καθόλου αν κι απ' το γάμο του εκεί χάνονταν σιγά σιγά τα ίχνη...

Τζάνετ Γκάρλαντ, αγνοούμενη από το Κάστλφορντ, Ιούλιος 1969. Σούζαν Ρίντγιαρντ, αγνοούμενη από το Ροτσντέιλ, Μάρτιος 1972. Κλερ Κέμπλεϊ, αγνοούμενη από το Μόρλεϊ, μια μέρα πριν. Οι χριστουγεννιάτικες βόμβες κι η εξαφάνιση του Λάκι, η Λιντς Γιουνάιτεντ και οι Μπέι Σίτι Ρόλερς, Ο "Εξορκιστής" και το "Ιτ έιν'τ χαφ χοτ μαμ". Είναι χειμώνας του 1974 στο Γιορκσάιρ και ο Εντ Ντάνφορντ παίρνει τη δουλειά που ήθελε. Αστυνομικός συντάκτης στην Ίβινινγκ Ποστ. Δεν μπορούσε να φανταστεί πως αυτό θα σήμαινε μια εποχή στην κόλαση. Ένα νεκρό κοριτσάκι με φτερά κύκνου ραμμένα στη...

Ο Άλφρεντ Ντέι ήθελε το δικό του πόλεμο. Στη δίνη του βρήκε το σκοπό της ζωής του ως πυροβολητής σ' ένα βομβαρδιστικό Lancaster· ανακάλυψε την άγρια, σκοτεινή όψη της φιλίας στο πλήρωμά του και, πάνω απ' όλα, ανακάλυψε την Τζόις, τη γυναίκα που αγάπησε. Όμως όλα τούτα έχουν πια τελειώσει - ο πόλεμος τα ρούφηξε όλα. Ίσως ρούφηξε κι αυτόν. Τώρα, στα 1949, δουλεύοντας ως κομπάρσος σε πολεμική ταινία που αντηχεί τις αληθινές του εμπειρίες, ο Ντέι αρχίζει να θυμάται αυτά που θα προτιμούσε να ξεχάσει... "Μια γυναίκα που γεννήθηκε το 1965 και γράφει μυθιστόρημα για έναν πυροβολ...

"Από τον ήλιο στη σκιά. Με γυμνές πατούσες από το χώμα πάνω στις κρύες πέτρες. Ξυπόλητη. Σ' αυτό τον τόπο σχεδόν πάντα λάμπει ο ήλιος, εκείνος λάμπει και λάμπει και λάμπει, κι ο ουρανός γύρω απ' τον ήλιο είναι σχεδόν πάντα εντελώς άδειος. Τι τρώει όμως ο ήλιος;, ρωτάω τον πατέρα μου. Νερό, είν' η απάντηση που μου δίνει. Και πού είναι το κρεβάτι του; Ο ήλιος δεν κοιμάται, απαντάει. Όταν εμείς έχουμε νύχτα, εκείνος λάμπει στην άλλη πλευρά του κόσμου. Ωραίος καιρός σήμερα. Σήμερα κι όλες τις μέρες". Στο τρίτο της βιβλίο η Γερμανίδα Τζέννυ Έρπενμπεκ,, γνωστή στο ελληνικό κοι...

Ο Τόμπι Μέιτρι βλέπει για πρώτη φορά την Λου Μπίγκελοου πάνω στο ποδήλατό της στο μεταπολεμικό Προβινστάουν της Μασαχουσέτης. Το γέλιο της και η ομορφιά της του κόβουν την ανάσα. Ο Μέιτρι είναι ντόπιος, ένας μορφωμένος τριαντάρης ποιητής. Πολιορκεί την Λου, που μόλις έχει τελειώσει το κολέγιο, μαγνητισμένος από την γαλήνη της. Χωρίς να τολμά να την αγγίξει, κρύβει τις σοβαρές διαθέσεις του και της δείχνει αδιάφορα τα ποιήματά του. Σε μια λιτή, ποιητική γλώσσα, η Dillard ακολουθεί τις δεκαετίες αγάπης και λαχτάρας των Μέιτρι. Ζουν απλά ανάμεσα στους αντικομφορμιστές καλλι...

Στις σελίδες του ο αναγνώστης θα βρει το σύνολο των αγίων που η ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει τον μήνα Ιούλιο. Ο προφήτης Ηλίας, ο άγιος Κοσμάς ο Ανάργυρος, ο όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης, η αγία Κυριακή, ο όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, η αγία Μαρίνα, ο άγιος Αιμιλιανός, καθώς και άλλοι μάρτυρες, νεομάρτυρες του ελλαδικού χώρου αλλά και νεοφανείς άγιοι των ανατολικών Εκκλησιών φωτίζουν με τον βίο τους, το μαρτύριό τους, την κάθε μας ημέρα. Ο τόμος κοσμείται με επιλεγμένες Ρωσικές, Σλαβικές και Ελλαδικές εικόνες αναφοράς.

Ο Αλεξάντερ Φον Μπρύκεν, τις νύχτες των βομβαρδισμών κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, γνωρίζει τη Σόφι. Αυτός είναι γόνος μιας οικογένειας εργοστασιαρχών, ο πατέρας του συναναστρέφεται τους μεγάλους του ναζιστικού καθεστώτος. Οι γονείς τής Σόφι εργάζονται στα εργοστάσιά του. Αρχικά, τα παιδιά ένωσε η στενότητα του καταφυγίου των αεροπορικών επιδρομών. Ωστόσο, ένα φιλί από τη Σόφι δίνεται μόνο έναντι χρημάτων. Απ' την άλλη, ο Αλεξάντερ Φον Μπρύκεν είναι πλούσιος και του έχει μείνει μια ολόκληρη ζωή μπροστά του. Και σ' ολόκληρη τη ζωή του παρέμεινε απόλυτα παθιασμένος με τη...

Από τι απειλείται η ζωή του πνεύματος στους καιρούς ενός σφαιρικού καπιταλισμού, σε μια εποχή όπου η οικονομία, η τεχνική και το άγχος της απόλαυσης γίνονται κέντρο της ύπαρξης; Και με ποιο τρόπο αναγγέλλονται σε εμάς οι απειλές; Mε αυτό το δίπτυχο ερώτημα ξεκινούν και ξετυλίγονται σκέψεις, σχόλια και κρίσεις που μετέχουν με τη σειρά τους σε μια διπλή αγωνία, ηθική και πολιτική. Αν η πνευματικότητα αποκαλύπτει εκείνη την ανθρώπινη διάσταση που αντιστέκεται στο τυφλό γίγνεσθαι των πραγμάτων και στην αδιακρισία των παιχνιδιών της ισχύος, είναι προφανές πως η όποια απάντηση στ...

Με διάθεση δοξολογική, θα λέγαμε ευχαριστιακή, η Ανθή Λεούση στέκεται παρατηρητής της αλήθειας που βρίσκεται "πίσω από τα πράγματα" και τα αποτυπώνει ποιητικά με έναν λόγο κατεξοχήν αφαιρετικό, λιτό, στα όρια του πολύτως αναγκαίου.

Στο πλαίσιο μιας κριτικής διεύρυνσης του νοήματος της νιτσεϊκής ρήσης "ο Θεός είναι νεκρός", επιχειρείται να δειχθεί ότι ο "θάνατος του Θεού" συνιστά άνα οριακό εσωτερικό γεγονός, με το οποίο ο άνθρωπος εγκαινιάζει την περιπέτεια μιας ριζικής -από τη φύση της δι-φορούμενης- αναμέτρησης με τη μεταφυσική του διάσταση. O ίδιος αφενός (επι-)κρίνει τη λογική της υπαγωγής του σε έναν εξωτερικό, αφηρημένο και κυριαρχικό Θεό, φορέα της απειρότητας. Aφετέρου, δελεάζεται από τη φιλοσοφική ένταση της ανάγκης του να επιλέξει τη μία από τις δύο κεντρικές δυνατότητές του να εκφράσει το α...

Kάθε συνοικία, αλλά και κάθε πολυκατοικία, έχει τον δικό της λοξία. Tον δικό της παράξενο που ανακατεύεται και ανακατεύει τις ζωές ολονών. O Ξενάριος Mαυρομματάκης έχει βάλει στο μάτι τον μονόχνωτο κύριο καθηγητή. Ή τουλάχιστον αυτό φαίνεται να πιστεύει εκείνος. O αποσυνάγωγος Aλέξανδρος Φατσέας κληρονομεί το παντοπωλείο του πατέρα του και μαζεύει έναν αδέσποτο σκύλο που εξελίσσεται σε εφιάλτη. Στη "Φυγή", ο σύζυγος εγκαταλείπει τη γυναίκα του παίρνοντας μαζί του τρία εξαιρετικά διηγήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε, του Nαθάνιελ Xώθορν και του Aλεξάντερ Γκρίν με το ίδιο θ...

Ο Πασώνδης ζει στο βασίλειο των Μήδων και εποφθαλμιά το βασίλειο της Βαβυλώνας. Η Λίζα και η Στέλλα εποφθαλμιούν υποψήφιους γαμπρούς κάθε βράδυ στου Ψυρρή. Την ίδια στιγμή, ένας «ανήσυχος» βιβλιοφάγος κάνει καμάκι στις δίδυμες ιδιοκτήτριες ενός κεντρικού βιβλιοπωλείου. Όλοι αυτοί, μαζί και κάμποσοι άλλοι, συναντιούνται στην τρίτη συλλογή διηγημάτων του Θεσσαλονικέα διηγηματογράφου Kώστα Kαφαντάρη, που συνεχίζει να εκπλήσσει με την πάντα ιδιαίτερη ματιά του εστιάζοντας στις λεπτομέρειες της ζωής, στην «πίσω όψη» της καθημερινότητας και στα μυστικά που κρύβει το φαινομενικά α...

Νοέμβριος 1916 - Ιανουάριος 1953. Τρεις γενιές Ελλήνων της Αλεξάνδρειας, μια πορεία ζωής από την Κάσο στην Αίγυπτο και πάλι πίσω. Μια γυναίκα, η Μαρία, που ακολουθεί "αμέτοχη" τη μοίρα της, κι ένας άντρας, ο Μιχάλης, ο ιδιοκτήτης του νυχτερινού κέντρου "Lido", στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, θα εμπιστευτούν στην υπομονή και στη σιωπή ο καθένας τη δική του επιθυμία. Η μοίρα όμως είναι εκείνη που θα τους φέρει τελικά κοντά, μα και θα τους απομακρύνει. Ένα μυθιστόρημα-ποταμός από τον πρωτοεμφανιζόμενο Νίκο Γρηγοριάδη.