Με διάθεση δοξολογική, θα λέγαμε ευχαριστιακή, η Ανθή Λεούση στέκεται παρατηρητής της αλήθειας που βρίσκεται "πίσω από τα πράγματα" και τα αποτυπώνει ποιητικά με έναν λόγο κατεξοχήν αφαιρετικό, λιτό, στα όρια του πολύτως αναγκαίου.
