Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όλα τα πράγματα εδώ σ' αυτό τον κόσμο, κάθε καλό και κάθε κακό, προέρχονται απ' τους λογισμούς μας. Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας. Εάν είναι ήσυχοι, πράοι και απλοί, η ζωή μας θα είναι ίδια, και θα έχουμε ειρήνη μέσα μας· ειρήνη που θα εκπέμπεται έσωθεν και θα επηρεάζει τα πάντα γύρω μας - τους ανθρώπους, τα ζώα, ακόμα και τα φυτά. Τέτοιος είναι ο "μηχανισμός των λογισμών", που παράγει λογισμούς δια των οποίων επηρεάζουμε όλους τους άλλους ανθρώπους. Και όλοι περιμένουν από εμάς ειρήνη, παρηγοριά, αγάπη και σεβασμό. Συχνά μας βρίσκουν πολλές συμφορές· και όλες οφείλο...

Το ανά χείρας βιβλίο απαρτίζεται από πέντε κείμενα που συζητούν το ερώτημα της θέσης και της μαρτυρίας της Εκκλησίας και των χριστιανών στον δημόσιο χώρο. Η συγγραφή του επιχειρείται στο πλαίσιο μιας μακροχρόνιας και άγονης αντιπαράθεσης μεταξύ αφενός όσων προωθούν την πλήρη εκκοσμίκευση του κράτους και του δημόσιου χώρου και αφετέρου υπερσυντηρητικών "εκπροσώπων" της Εκκλησίας, που επιδιώκουν μεν το αντίθετο, χωρίς όμως η στάση και ο λόγος τους να χαρακτηρίζονται από τη νηφαλιότητα και τη διάκριση που εμπνέει η χριστιανική πίστη. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να επαναπροσδιορίσ...

Το πιο γνωστό θεατρικό έργο, η πιο αστεία ιστορία που γράφτηκε ποτέ και το έργο που έχει ανέβει στις σκηνές όλου του κόσμου περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο θα βρεθεί αυτή τη χρονιά στη σκηνή του θεάτρου Αθηνών διασκευασμένο για τα παιδιά. Όλα ξεκινούν λίγο πριν γίνουν οι γάμοι του Δούκα της Αθήνας Θησέα και της βασίλισσας των Αμαζόνων, Ιππολύτης. Η νεαρή Ερμία αρνείται να συμβιβαστεί με την επιθυμία του πατέρα της να την παντρέψει με το Δημήτριο γιατί ο αγαπημένος της είναι ο Λύσανδρος. Έτσι αποφασίζουν να κλεφτούν και να το σκάσουν τη νύχτα μέσα από το δάσος. Η καλύ...

Πύργος Ελέγχου Τα όνειρά μας σύννεφα/ σε ουρανούς ιδιωτικούς/ που τα πυρπολήσαμε/ μ' εκτοξευμένες επιθυμίες./ Όταν κάηκαν είδαμε/ καλύτερα το σύμπαν./ Και οι στάχτες τους έκαμαν/ τα μαλλιά μας γκρίζα. (από τη σελ. 9 του βιβλίου)

Τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα οφείλουν να ανακαλύψουν μέσα στον χριστιανικό γάμο τη δύναμη της θυσίας και της αγάπης που δεν ζητάει ανταπόδοση, καθώς και το ότι η υποταγή δεν είναι έργο δουλείας αλλά έργο δυναμικής πορείας προς τα έσω και προς τα άνω και προς τον άλλο. Ανάλογα με την ταπείνωση που αποκτά κανείς, αντιλαμβάνεται τη φτώχεια της ζωής του χωρίς αυτή. Ο βασικός κρίκος, το βασικό ερμηνευτικό κλειδί των σχέσεων των ανθρώπων είναι να καταλάβουν γιατί είναι σε μία σχέση και κατά πόσον αντιλαμβάνονται την προοπτική του χριστιανικού γάμου. Οι υπαρξιστές φιλόσοφοι υπο...

Πήγε κάποιος στον π. Ανδρέα για να συζητήσουν. "Άκου πάτερ να σου διαβάσω κάτι. Λέει ένας άγιος πατέρας σε κάποιον άλλο: "Γιατί μας αποφεύγεις αββά;" Και ο άλλος άγιος απάντησε: "Ο Θεός ξέρει ότι σας αγαπώ. Αλλά δεν μπορώ να είμαι με τον Θεό και με τους ανθρώπους. Οι Ασώματες Δυνάμεις, οι Άγγελοι, που είναι χιλιάδες και μυριάδες, ένα θέλημα έχουν. Ενώ οι άνθρωποι πολλά. Δεν μπορώ λοιπόν να αφήσω τον Θεό και να πάω με τους ανθρώπους". Τι εννοεί, πάτερ, ο άγιος εκείνος πατέρας; Δεν είναι ο αδερφός μας το πρόσωπο του Θεού; Είναι δυνατόν να επιδοκιμάζει η παράδοση την απομάκρ...

Αυτό το σκαρίφημα της ζωής του π. Γεωργίου Φλωρόφσκι μοιάζει περισσότερο με αυτοβιογραφία παρά με βιογραφία. Ένα μεγάλο μέρος του βασίζεται στις αναμνήσεις και τις αναπολήσεις του ίδιου του π. Γεωργίου από τη ζωή του στο Πρίνστον, όταν είχε μπει πια για τα καλά στη δεκαετία των εβδομήντα. Για περισσότερο από δώδεκα χρόνια οδηγούσα από τη Νέα Υόρκη στο Πρίνστον για να επισκεφτώ αυτόν και τη γυναίκα του... Τις αναμνήσεις του από τη ζωή του στη Ρωσία, στην Ευρώπη και τελικά στην Αμερική, τις μοιραζόταν μαζί μας συνήθως την ώρα που πίναμε τσάι τα απομεσήμερα ή όταν καθόμασταν ε...

Τα πάθη κινούνται μέσα μας, γιατί είναι φωλιασμένα εντός μας, τα 'χουμε καλωσορίσει από καιρό, τα συζητούμε, τα περιποιούμαστε, τ' αγαπούμε μάλλον, τα δικαιολογούμε, τα θεωρούμε μικρότερα των γύρω συνανθρώπων μας, κι έτσι καθυστερούμε συστηματικά την αποβολή τους. Η παθοκαλλιέργεια σημαίνει επικίνδυνη αυταρέσκεια και ενοχλητικό ναρκισσισμό... Η αρχή της νήψεως, της καθάρσεως, της μετανοίας, προς τον φωτισμό και την απάθεια, ήταν τα δάκρυα του Αδάμ απέναντι του παραδείσου. Είναι πρώτιστη ανάγκη να γεννηθεί στην καρδιά του ανθρώπου ουσιαστική επιθυμία απορρίψεως του πάθους....

- Γιατί είναι χρήσιμο το διαδίκτυο σε ένα παιδί; - Πόσο επιδρά στην προσωπικότητά του; - Από ποιους κινδυνεύει ένα παιδί στο διαδίκτυο; - Πώς μπορώ να το προστατέψω; - Με ποιους επιτρέπεται να συζητάει; - Πώς θα καταλάβω, αν είναι εθισμένο στο διαδίκτυο; - Πού πρέπει να απευθυνθώ για υποστήριξη; Το διαδίκτυο είναι η μεγαλύτερη τεχνολογική επανάσταση του 20ού αιώνα. Έγινε το μέσο, που επέτρεψε τη διάχυση της πληροφορίας, της ενημέρωσης, της γνώσης και της ψυχαγωγίας σε όλο τον κόσμο, προσφέροντας την ισότιμη και άμεση πρόσβαση όλων των ανθρώπων στο συσσωρευμένο πλού...

Είσαι σαν μια ντουλάπα... Σαν μια μεγάλη ντουλάπα, ασφυκτικά γεμάτη μέχρι πάνω. Ρούχα, εσώρουχα, κουβέρτες, σεντόνια, παπλώματα, μαξιλαροθήκες, τσάντες, καπέλα και παπούτσια... Άλλα παλιά, άλλα καινούργια, άλλα από αυτά σκισμένα, άλλα πεντακάθαρα, άλλα βρώμικα, άλλα φθαρμένα. Ένας αχταρμάς... Και με τόσο πράγμα που έχει μαζευτεί μέσα σου, έχεις μπουκώσει... Έχεις φτάσει στο αμήν. Πρέπει να κάνεις ένα ξεκαθάρισμα. Να ανοίξεις τα φύλλα της ντουλάπας και να τα βγάλεις όλα έξω... Ό,τι είναι για πέταμα, να πεταχτεί. Ό,τι είναι για μπάλωμα, να μπαλωθεί. Ό,τι είναι για πλύσ...

Μια πολύ αξιόλογη συλλογή παραμυθιών είναι αυτή που έχει στα χέρια του ο αναγνώστης και την κατάρτισε, αντλώντας απ' την ίδια τη στοματική λαϊκή παράδοση, ο νέος φιλόλογος και φίλος του λαϊκού μας παραμυθιού κ. Γιώργης Βενετούλιας. Η συλλογή περιλαμβάνει όλα σχεδόν τα διηγηματικά είδη: μύθο, μαγικό παραμύθι, νουβέλα, ευτράπελη διήγηση, ακόμα και κλιμακωτό παραμύθι ("Το κουδουνάκι"). [...] (από τον πρόλογο του Μ.Γ. Μερακλή)

Ο Ηρώδης, το μικρό χταπόδι, θα ζήσει ένα υπέροχο πάρτι με τους φίλους του. Θα γελάσουν, θα χορέψουν, θα τραγουδήσουν αλλά και θα τρομάξουν με τον μεγάλο καρχαρία! Όμως πάνω απ' όλα, θα μάθουν πως αυτό που αξίζει περισσότερο στη ζωή είναι οι στιγμές που μοιραζόμαστε με εκείνους που αγαπούμε.

Συγχώρηση, μυστήρια, πνευματικότητα, αρρώστια, αλαζονεία, λαγνεία, μετάνοια, θαύμα, αγιότητα: περιπέτειες της εσωτερικής ζωής της ψυχής. Μετανάστες, δημοκρατία, βία, πολιτισμός, διαπροσωπικές σχέσεις, έφηβοι, σέκτες, εθελοντισμός: ορόσημα του δημόσιου βίου. Περάσματα από το ιδιωτικό στο δημόσιο. Αλλά και περάσματα από το ψυχολογικό στο θεολογικό.

"Πρώτη φορά που πλησίασα στην όαση και ήρθε κατευθείαν στη σκηνή μου, σαν να είχε έρθει σε μας αμέτρητες φορές. Κουβαλούσε ένα βιβλίο, δυο εικόνες, με τη μορφή του Κυρίου της και της Μητέρας Του, κι ένα μικρό ασκί με νερό. Της πρόσφερα ψωμί. Και καινούργιο φόρεμα. Μεγαλώσαμε φίλες. Ανταλλάξαμε λίγα λόγια. Εγώ περιτριγυρισμένη από τα εγγόνια των γιων μου, που εκείνη τα ονόμασε με τα ονόματα των τριών μάγων από την ανατολή. Εκείνη μόνη. Και οι δυό μας κλαίγαμε. Εγώ για εκείνη. Εκείνη για την έρημο και ίσως λίγο για μένα. "Μικρή μου κουκουβάγια!", μου είπε όταν αποχωριζό...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κομμάτι ξύλο. Δεν ήταν κανένα ξύλο πολυτελείας. Ένα απλό κούτσουρο ήτανε... Έτσι ξεκινά η πιο γοητευτική, κλασική περιπέτεια του κόσμου, η ιστορία του πιο διάσημου, μικρού και ανυπάκουου ψεύτη με την υπέροχη ζεστή καρδιά και το κοφτερό μυαλό. Ο μαστρο-Τζεπέτο από αυτό το κούτσουρο φτιάχνει έναν ξύλινο κούκλο που κλαίει και γελάει σαν παιδί. Ο Πινόκιο, κατεργάρης και ανυπάκουος, το σκάει και βρίσκεται στο δρόμο που είναι γεμάτος πειρασμούς, κι εκεί -με όρεξη να μάθει τη ζωή και να χαρεί την ελευθερία του- θα περάσει σταυροδρόμια κι ανηφ...

Από πολύ παλαιά, όντας Διοικητής της Σχολής των Ναυτικών Δοκίμων (1983-84), σε επίσημες ομιλίες και γραπτές διαταγές αποκαλούσα τη Σχολή, Μοναστήρι του Ναυτικού. Εκεί, πρωτοπλάθεται η σχέση του αξιωματικού του Π.Ν. με το έθνος, μέσα από τη θάλασσα. Το "πηδάλιο" του μοναχού γίνεται εδώ το "εγκόλπιο" του Ναυτικού Δοκίμου. Αλλά και αργότερα ως Αρχηγός Στόλου (1987-89), αποκαλούσα τα πλοία πλωτά μοναστήρια και τα νησιά, αγκυροβολημένα πλοία. Το πρώτο μου επέτρεπε να συνεννοούμαι καλύτερα με τα πληρώματα του στόλου επάνω σε ζητήματα αποστολής, ηθικών αξιών, εκπομπής συμβολισμών...

Το βιβλίο αυτό δεν έρχεται να επιβεβαιώσει την επιστροφή της ηθικής στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης. Στην πραγματικότητα, συνιστά ένα εγχείρημα που, στοχεύει να καταδείξει ότι δε συνέβη ξαφνικά η ηθική να ελκύσει το ενδιαφέρον του ανθρώπου. Ο άνθρωπος ζήτησε τη βοήθειά της όχι σε μια κρίση μετανοίας, αλλά για το ακριβώς αντίθετο: να επιβεβαιώσει, να δικαιώσει μια πορεία πραγμάτων που ο ίδιος δημιούργησε. Στον αντίποδα μιας τέτοιας λογικής, αυτό το βιβλίο επιχειρεί να ασκήσει κριτική στην κυρίαρχη στις μέρες μας ιδεολογία για την ηθική, επιλέγοντας να συζητήσει για την...

Ο Θεός δεν κωφεύει στις προσευχές μας, αλλά εμείς είμαστε συχνά ανίκανοι να εννοήσουμε τη σιωπή του Θεού σαν απάντηση στις κραυγές μας. Αν αναγνωρίζαμε ότι βρισκόμαστε έξω από μια κλειστή πόρτα, τότε θα ήταν δυνατό να μετρήσουμε την ανθρώπινη μοναξιά καθώς επίσης και το πόσο απέχουμε ακόμα από τη χαρά για την οποία έχουμε κληθεί, πόσο μακριά είμαστε από την πληρότητα που μας προσφέρει ο Θεός. Ταυτόχρονα θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε -και αυτό είναι πολύ σπουδαίο- πόσο πλούσιοι είμαστε παρά την απέραντη φτώχια μας. Γνωρίζουμε τόσο λίγο τον Θεό, ζούμε τόσο ελάχιστα "εν Χριστώ...

Ο άνθρωπος για να νιώσει την έξαψη της διακινδύνευσης, την υπέρβαση του φόβου και της ανάγκης, κάνει τα πάντα. Παίρνει τα όρη και τα βουνά, σκαρφαλώνει σε κατσάβραχα, θέτει το σώμα του σε κινδύνους. Λες κι έτσι θα κατευνάσει την αγωνία του για ολοκλήρωση του ίδιου και του ταξιδιού του στον κόσμο... Όμως, ο αληθινός κίνδυνος είναι να αναρριχηθείς στις κορφές των έσω σου στοιχειών, των εσωτερικών σου παιδικών προσωπείων, των τεράτων που από καιρό σε κατοικούν! Ο αληθινός κίνδυνος είναι όχι να κατακτήσεις εξωτερικές κορυφές, αλλά να κατακτηθείς... Να κινδυνεύεις ανά πάσα στ...