Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο τέλος της δεκαετίας του '80 έληξε η 70χρονη περίοδος των διωγμών της Ρωσικής Εκκλησίας, αλλά και των άλλων χωρών του ανατολικού μπλοκ. Η Εκκλησία αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες "στολισαμένη ως πορφύραν και βύσσον τα αίματα" των μαρτύρων. Ανακαλύφθηκαν τόποι μαρτυρικοί, λείψανα μαρτύρων, γράφτηκαν οι βίοι τους και συνεχίζουν να γράφονται. Αρκετοί μεταφράστηκαν στα ελληνικά κι έτσι οι φιλάγιοι και φιλομάρτυρες συμπατριώτες μας μπορούν να γνωρίσουν τις άγιες αυτές μορφές που δόξασαν τον Θεό με τη ζωή και το μαρτύριό τους. Στο βιβλίο αυτό ξετυλίγονται οι ζωές, οι εξορ...

Πρόκειται για μια συλλογή μικρών κεφαλαίων θεολογικού αναστοχασμού, επιγράμματα ή αποφθέγματα που έχουν τη δυναμική να αποτελέσουν καθημερινό σύντροφο ζωής για τον βεβαρημένο, πάσχοντα και εν πολλοίς αποθαρρυμένο αναγνώστη της εποχής μας: λαϊκό ή κληρικό, μικρόσχημο ή μεγαλόσχημο, άνδρα ή γυναίκα, νέο ή νέα.

Έχω συχνά διερωτηθεί πώς γίνεται και η σιωπή είναι πολύ βαθύτερη όταν τη μοιραζόμαστε με άλλους; Γιατί η προσευχή μας είναι τόσο πιο πολύ συγκεντρωμένη, τόσο εντονότερη και όμως εντελώς απλή, όταν την αναπέμπουμε από κοινού με άλλους μέσα σε πνεύμα σιωπηλής λατρείας, μπροστά στον Θεό της χωρίς σύνορα αγάπης και του άπειρου ελέους; Πώς συμβαίνει και μέσα στη σιωπή η προσευχή μας αγκαλιάζει τον άλλον με τρόπο μοναδικό, έτσι ώστε, μέσα σε μια απερίγραπτη αρμονία, να δεόμαστε ο ένας για τον άλλον, να ευχαριστούμε ο ένας για τον άλλον και να προσφέρουμε ο ένας τον άλλον στον Θεό...

Ο νεομάρτυς Αγαθάγγελος γεννήθηκε στην Αίνο της Θράκης το 1800. Ορφανός από πατέρα γίνεται ναυτόπουλο σ' ένα τούρκικο καράβι, που ο καπετάνιος του θέλησε να τον κάνει ψυχοπαίδι του. Όταν αγκυροβόλησαν στη Σμύρνη τον εξανάγκασε να τουρκέψει και τον ονόμασαν Ισμαήλ. Όμως ο Αθανάσιος -όπως ήταν το βαπτιστικό του όνομα- προτίμησε να αφήσει την πολυτελή ζωή στο πλουσιόσπιτο του προύχοντα αυτού. Θεώρησε ως μεγαλύτερο πλούτο τον "ονειδισμό του Χριστού"... Ο βίος του νεομάρτυρα Αγαθαγγέλου μέσα από μια συναρπαστική λογοτεχνική αφήγηση, που ζωντανεύει τα ηρωικά χρόνια των νεομ...

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα υπέροχο μικρό χωριό, ζούσαν ένα ζευγάρι χωρικών που δεν είχαν παιδί. Είχαν όμως ένα γάιδαρο, ο οποίος λεγόταν Λουδοβίκος και ήταν πολύ ιδιότροπος. Τον τάιζαν, τον πότιζαν, μέχρι και στο σχολείο τον έστελναν. Κάποτε, ο θεός άκουσε τις προσευχές τους και τους έδωσε ένα παιδί. Ένα πολύ μικρό παιδί μέσα σε ένα καρβέλι ψωμί! Το ονόμασαν Σίτο Σιταράκι. Ο Σίτος μας πάει σχολείο, πάει και φαντάρος, αλλά είναι μόνο οκτώ πόντους! Στο χωριό όλοι τον σχολιάζουν γι' αυτό. Αποφασίζει, λοιπόν, να ταξιδέψει για να γνωρίσει τον κόσμο, αλλά και για να αποδ...

Πρότυπο αυτοτελές πρόγραμμα-παιχνίδι μουσικής προπαιδείας, κατάλληλο για χρήση στο Σπίτι, στο Νηπιαγωγείο, στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, σε Ωδεία και Καλλιτεχνικά Εργαστήρια. Περιέχει: Μουσικό παραμύθι - CD βοηθητικό για την πραγματοποίηση του προγράμματος - 4 μουσικά παιχνίδια (τόμπολα με πορτραίτα μουσικοσυνθετών, ντόμινο μουσικών οργάνων, παιχνίδι μνήμης με ρυθμικά σχήματα, ψάρεμα στη φανταστική μουσικολίμνη) - Εγχειρίδιο ξεναγού Μουσικοχώρας (Παρουσιάζονται 13 αναλυτικά σχέδια μαθημάτων για παιδαγωγούς και ιδέες για τους γονείς) - Θήκες αποθήκευσης των παιχνιδιώ...

63 Ερωτήσεις και απαντήσεις σε γλώσσα απλή και κατανοητή. 10 Πραγματικές δειγματοληπτικές περιπτώσεις από την εμπειρία του Ψυχοθεραπευτή. Μέσα από πλήθος ερωτήσεων και απαντήσεων, αλλά και μέσα από τη μελέτη αληθινών παραδειγμάτων, το βιβλίο αυτό επιχειρεί μοναδικές προσεγγίσεις και ποιμαντικές προτάσεις σε ένα από τα πιο σύνθετα και πολυσυζητημένα ζητήματα της εποχής μας. Συχνά θεωρούμε ότι αλήθεια είναι μόνο ό,τι προβάλλεται στην τηλεόραση και εμπιστευόμαστε καφενειακού τύπου συζητήσεις όπου κυριαρχούν οι "ξερόλες". Γενικά, θα έχετε παρατηρήσει ότι διατηρούμε κάπ...

"Πάνω σε μια τεντωμένη χορδή εξηγούνται φαινόμενα που συμβαίνουν καθημερινά στον κόσμο, δίνονται εξηγήσεις εκεί που υπήρχαν τόσα ανεξήγητα..." Ο αρχαίος φιλόσοφος και θεωρητικός της μουσικής, ο Πυθαγόρας ο Σάμιος είναι το κεντρικό πρόσωπο αυτού του βιβλίου. Σε αυτόν αποδίδονται οι βασικές ιδέες των λέξεων "θεωρία" και "κόσμος". Σε αυτόν οφείλουμε τις απαρχές της ελληνικής και ευρωπαϊκής μουσικής... Ένα βιβλίο για τη ζωή του Πυθαγόρα του Σάμιου. Μια ζωή σαν παραμύθι...

Το στοιχείο του πόνου είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη ζωή. Οι θλίψεις, οι δυσκολίες, οι κίνδυνοι δεν απουσιάζουν από την εμπειρική πραγματικότητα όλων μας. Υπάρχει άραγε διέξοδος από αυτή την "τεθλιμμένη" οδό του πόνου; Υπάρχει ελπίδα στην άκρη του τούνελ της ζωής μας; Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει μικρές, απλές, καθημερινές μαρτυρίες ζωής, από ανθρώπους που έζησαν σε προηγούμενες εποχές, αλλά και ανθρώπους του σήμερα. Είναι επιλεγμένες, διδακτικές ιστορίες ζωής, που σκοπό έχουν να θυμίζουν σε όλους μας ότι ο Κύριος μας είναι παρών σε κάθε δύσκολη περίσταση, σε κάθε κρί...

Ο Μέγας Αντώνιος έλεγε: "Υπόμενε πειρασμό μέχρι την τελευταία σου αναπνοή·" και την ώρα του πειρασμού υπάρχει πάντα η πιθανότητα της πτώσεως. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη όχι στον εαυτό μου αλλά στον Χριστό, και είμαι σίγουρος ότι ο Χριστός είναι πιστός και ακλόνητος στις υποσχέσεις Του. Μπορώ όμως να τρέφω την ίδια εμπιστοσύνη στη δική μου πιστότητα και σταθερότητα; Επειδή έχω επίγνωση της ανθρώπινης αδυναμίας μου, παραμένω μεταξύ ελπίδας και φόβου μέχρι την ύστατη στιγμή του θανάτου.

Δεν υπάρχει ένας μοναδικός, ομοιόμορφος τρόπος προσευχής που να επιβάλλεται αυτομάτως σε όλους. Από την στιγμή πού έχουμε ελευθερία βουλήσεως, υπάρχει στην προσευχή μια ευρύτατη ελευθερία. Ως προσωπικός διάλογος με τον προσωπικό Θεό, η προσευχή παίρνει τόσες διαφορετικές μορφές, όσοι είναι και οι άνθρωποι. Ωστόσο, οι περισσότεροι ορθόδοξοι διδάσκαλοι, όταν ερωτηθούν " Πώς μπορώ να εισέλθω στην καρδιά;" θα έδιναν την ίδια απάντηση: δια της προσευχής του Ιησού...

Το παρόν βιβλίο δεν έχει αξιώσεις ιδεολογικής επιβολής, αλλά αναδύεται στον δημόσιο χώρο ως μαρτυρία και κάλεσμα για κριτική εγρήγορση. Πρόκειται για κείμενα ετερόκλητα, απόπειρες ψηλάφησης θεμάτων, που αφορούν μιαν αλλοτριωμένη θρησκευτικότητα, το συμβατικό αλλά και αντισυμβατικό πρόταγμα κοινωνικών μηχανισμών ή ομάδων, φέτες της κρίσης στην Ελλάδα του σήμερα, ιδεολογικές προσεγγίσεις, καταγραφές γενικότερου ανθρωπολογικού ενδιαφέροντος, αλλά και κάποιες στοχαστικές, λογοτεχνίζουσες απόπειρες.

Ο κόσμος δεν έχει νόημα παρά ως πεδίο διαλόγου μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Οι άνθρωποι, μέσα από τα έργα τους, απομακρύνονται στο δημιουργικό έργο του Θεού στον κόσμο. Και με την προσευχή τους αιτούνται των παρεμβάσεών Του. Με την προσευχή τους οι άνθρωποι εκδηλώνουν την πεποίθησή τους πως η ελευθερία του Θεού παρεμβαίνει στον κόσμο για το δικό τους καλό. Με την προσευχή τους εκδηλώνουν την πεποίθηση πως ο άνθρωπος δεν είναι ένα απλό γρανάζι στο μηχανισμό της φύσης. Με την προσευχή τους εκδηλώνουν την ιδιαίτερη φροντίδα του Θεού στον άνθρωπο... Όμως, με την προσευχή επίσης ε...

Όπως ακριβώς ο Θεός έγινε άνθρωπος και η αγιότητά Του σκήνωσε εν σαρκί ανάμεσά μας, ζώντας, ενεργώντας και σώζωντας, κατά τον ίδιο τρόπο και η Εκκλησία, μέσα από το μυστήριο της ενσάρκωσης, συμμετέχει στην αιωνιότητα, στην αγιότητα του Θεού και συνάμα στη σωτηρία του κόσμου. Η αγιότητα της Εκκλησίας πρέπει να βρει τη θέση της στον κόσμο μέσα σε μια πράξη ουσιαστικής αγάπης, μέσα σε μια δραστήρια και ζωντανή παρουσία. Όμως κατά βάση είναι η αγιότητα, η παρουσία του Θεού, που πρέπει να φανερωθεί μέσα από μας στον κόσμο - αυτή είναι η κλήση μας, αυτό είναι η ίδια η ουσία μας.....

Συμπληρώθηκε με το έλεος του Κυρίου μια ολόκληρη δεκαετία από τότε που λάβαμε το χάρισμα της αρχιερωσύνης και αναδεχτήκαμε την ευθύνη της διαποίμανσης της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης. Δέκα ολόκληρα χρόνια επισκοπικής διακονίας στην τοπική μας Εκκλησία! Πολύ λίγες οι ευφρόσυνες στιγμές. Ατέλειωτες οι ώρες -ημερήσιες και νυκτερινές- της ευθύνης, του προβληματισμού, της αγωνίας, της λύπης, ακόμα και των δακρύων... Ευλογητός ο Θεός! Επαναλαμβάνουμε κι εμείς ταπεινά τους λόγους του αποστόλου Παύλου: "Εμείς δεν είμαστε από μόνοι μας ικανοί να θεωρήσουμε ότι κάτι προέρχεται...

Με το "Πριν νυχτώσει" ο συγγραφέας Λευτέρης Ελευθεριάδης ανατέμνει με οξυδέρκεια και ποιητικότητα την παραζάλη της σύγχρονης ζωής, για να μπολιάσει την κάθε στιγμή με νόημα. Απόσταγμα πυκνής εμπειρίας, τα κείμενά του μεταγγίζουν σταγόνα-σταγόνα τις πολύτιμες εκείνες ουσίες για το ξεκίνημα μιας άλλης ζωής, απαλλαγμένης από στενώσεις και αυτοεγκλεισμούς. Με κατεύθυνση μονόδρομη: από το καθημερινό στο αιώνιο... Πριν νυχτώσει... Όσο έχεις ακόμα χρόνο. Να βιαστείς. Να προβληματιστείς. Να σκεφτείς. Να κάνεις την αυτοκριτική σου. Πριν νυχτώσει.... Να πέσεις αλλά να μη...

Ο άνθρωπος για να νιώσει την έξαψη της διακινδύνευσης, την υπέρβαση του φόβου και της ανάγκης, κάνει τα πάντα. Παίρνει τα όρη και τα βουνά, σκαρφαλώνει σε κατσάβραχα, θέτει το σώμα του σε κινδύνους. Λες κι έτσι θα κατευνάσει την αγωνία του για ολοκλήρωση του ίδιου και του ταξιδιού του στον κόσμο... Όμως, ο αληθινός κίνδυνος είναι να αναρριχηθείς στις κορφές των έσω σου στοιχειών, των εσωτερικών σου παιδικών προσωπείων, των τεράτων που από καιρό σε κατοικούν! Ο αληθινός κίνδυνος είναι όχι να κατακτήσεις εξωτερικές κορυφές, αλλά να κατακτηθείς... Να κινδυνεύεις ανά πάσα στ...

Ο Θεός δεν κωφεύει στις προσευχές μας, αλλά εμείς είμαστε συχνά ανίκανοι να εννοήσουμε τη σιωπή του Θεού σαν απάντηση στις κραυγές μας. Αν αναγνωρίζαμε ότι βρισκόμαστε έξω από μια κλειστή πόρτα, τότε θα ήταν δυνατό να μετρήσουμε την ανθρώπινη μοναξιά καθώς επίσης και το πόσο απέχουμε ακόμα από τη χαρά για την οποία έχουμε κληθεί, πόσο μακριά είμαστε από την πληρότητα που μας προσφέρει ο Θεός. Ταυτόχρονα θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε -και αυτό είναι πολύ σπουδαίο- πόσο πλούσιοι είμαστε παρά την απέραντη φτώχια μας. Γνωρίζουμε τόσο λίγο τον Θεό, ζούμε τόσο ελάχιστα "εν Χριστώ...

Το βιβλίο αυτό δεν έρχεται να επιβεβαιώσει την επιστροφή της ηθικής στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης. Στην πραγματικότητα, συνιστά ένα εγχείρημα που, στοχεύει να καταδείξει ότι δε συνέβη ξαφνικά η ηθική να ελκύσει το ενδιαφέρον του ανθρώπου. Ο άνθρωπος ζήτησε τη βοήθειά της όχι σε μια κρίση μετανοίας, αλλά για το ακριβώς αντίθετο: να επιβεβαιώσει, να δικαιώσει μια πορεία πραγμάτων που ο ίδιος δημιούργησε. Στον αντίποδα μιας τέτοιας λογικής, αυτό το βιβλίο επιχειρεί να ασκήσει κριτική στην κυρίαρχη στις μέρες μας ιδεολογία για την ηθική, επιλέγοντας να συζητήσει για την...

Από πολύ παλαιά, όντας Διοικητής της Σχολής των Ναυτικών Δοκίμων (1983-84), σε επίσημες ομιλίες και γραπτές διαταγές αποκαλούσα τη Σχολή, Μοναστήρι του Ναυτικού. Εκεί, πρωτοπλάθεται η σχέση του αξιωματικού του Π.Ν. με το έθνος, μέσα από τη θάλασσα. Το "πηδάλιο" του μοναχού γίνεται εδώ το "εγκόλπιο" του Ναυτικού Δοκίμου. Αλλά και αργότερα ως Αρχηγός Στόλου (1987-89), αποκαλούσα τα πλοία πλωτά μοναστήρια και τα νησιά, αγκυροβολημένα πλοία. Το πρώτο μου επέτρεπε να συνεννοούμαι καλύτερα με τα πληρώματα του στόλου επάνω σε ζητήματα αποστολής, ηθικών αξιών, εκπομπής συμβολισμών...