Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τούτο εδώ προορίζεται για ημερολόγιο γεγονότων, κι όχι εντυπώσεων ή ιδεών", γράφει ο ίδιος ο Καβάφης, ξεκινώντας το "Ημερολόγιο" αυτό του πρώτου ταξιδιού που κάνει στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 1901. Η σχολαστική καταγραφή των περιπάτων και των συναναστροφών του στην Αθήνα (και όχι μόνο) της εποχής, καθιστά το σπάνιο αυτό κείμενο μια νοσταλγική καρτ-ποστάλ, χρωματισμένη διακριτικά με το ιδιότυπο ύφος του Αλεξανδρινού. Η συνάντηση με το αττικό φως ενός ποιητή που συνήθιζε να γράφει στο μισοσκόταδο των κεριών...

82 μικρά κείμενα της μέρας και της νύχτας, γκρίζα και χρωματιστά πτερόεντα, με αφορμές ερεθισμούς από Λέξεις ή από Ποιητές - εφόσον και οι λέξεις και οι ποιητές, ως πτερόεντα, "έλκονται από το φως και τα χρώματα, ανεβαίνουν σε κύκλους, πλησιάζουν ακροθιγώς τα νοήματα, γονιμοποιούν ερήμην, φεύγουν ακαριαία, ξανάρχονται". Ένα σμήνος από λιγότερο ή περισσότερο παράξενες σκέψεις με εξωσκελετό, φτερά, πολλά πόδια, κεραίες και κεντρί, σε μορφή μικρού, προσωπικού, συνειρμικού λεξικού, φτιαγμένου από σημειώσεις - που αξιοποιήθηκαν εν μέρει ή που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν περαιτ...

Το αυτοβιογραφικό κείμενο του Giacomo Leopardi αποκαλύπτει την αφηγηματική του δεινότητα πάνω στην πρώτη του επαφή με τον έρωτα. Με αξιοθαύμαστη ενάργεια και πλήρη συνείδηση των εσωτερικών αντιφάσεων που του προξενεί τούτο το πρωτόγνωρο συναίσθημα, ένα συναίσθημα που το πρόσμενε καθ' όλη του την εφηβεία, καταγράφει την έξαρση και το καταλάγιασμα της επιθυμίας, τις περίπλοκες ψυχικές μεταπτώσεις -από την αναστάτωση στη μελαγχολία και την ατονία μέχρι τις σωματικές εκδηλώσεις, όπως η αϋπνία και η απώλεια όρεξης-, καθώς και την αργή φθορά, τον κατευνασμό του πάθους που καταλήγ...

Πολλά δε θέλω: / Μόνο τον εαυτό μου να διατυπώσω αγωνίζομαι (...) λέει η Αντιγόνη Φεσσά σ’ αυτή την ποιητική συλλογή της, που ταπεινά τιτλοφορεί Προσευχή Πουλιού. Το πουλί, με τη μικρή, έμφοβη, αλλά ολόδική του φωνή, ραμφίζει τη σιωπή, τολμά ραγίσματα στο γαλάζιο για να προβάλλει στιγμιαία την ύπαρξή του στο χάος. Δοκιμάζει ολοένα τρίλιες, τιτιβίσματα, κελαηδισμούς, για να υμνήσει ή να παραπονεθεί, για να εκφράσει τη λύπη ή την αγαλλίασή του, για να εκπέμψει το ερωτικό του κάλεσμα και να διαδηλώσει τη λαχτάρα του για ζωή. Ο ποιητής, κι αυτός ένα φτερωτό πλάσμα του...

"Πορτρέτα Φαγιούμ": θραύσματα της βιογραφίας ενός νεκρού μέσα από τα μάτια ανθρώπων που συνδέθηκαν μαζί του. Πορτρέτα ανθρώπων πετυχημένων, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους παρά ελάχιστα ή καθόλου, αλλά συνδέονται άρρηκτα μέσω εκείνου -άλλοι τελώντας το μνημόσυνό του ως εξιδανικευμένου εραστή και φίλου, άλλοι ανασταίνοντας (συνειδητά ή ασύνειδα) την ουσία του. Μια πάλη ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, τις αναμνήσεις και την πραγματικότητα, το ρομαντισμό και το ρεαλισμό, την ευτυχία και την επιτυχία και η αναζήτηση μιας απάντησης στο ερώτημα: Ποιος τελικά είναι νεκρός κα...

Όταν η ψυχή ξεπέφτει, τότε το σεξ είναι βρωμιά και η βρωμιά είναι σεξ, και η παραμικρή σεξουαλική επαφή με μια γυναίκα γίνεται μαρτυρία της βρωμιά της. Αυτή η κατάσταση του απλού, χυδαίου ανθρώπου που ονομάζεται πλήθος και υψώνει τη φωνή του είναι η πηγή όλης της πορνογραφίας. [...] Το σεξ πρέπει να διοχετευθεί κάπου, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για νέους. Στον θαυμαστό πολιτισμό μας, διοχετεύεται στον αυνανισμό. Και η αυτοαπομόνωση του αυνανισμού παράγει ηλιθίους. D. H. Lawrence

Δεκατέσσερα πολύχρωμα διηγήματα μας ξεναγούν στη Ρωσία του Τσέχοφ. Γραμμένα σε διάστημα είκοσι χρόνων, αντιπροσωπεύουν διαφορετικά στάδια της λογοτεχνικής πορείας του Αντόν Πάβλοβιτς. Πότε με χιουμοριστική και σατιρική διάθεση και πότε με ωμό, βαθύ ρεαλισμό, αλλά πάντα με τη νηφάλια, διεισδυτική ματιά του, ο συγγραφέας συλλαμβάνει τους ήρωές του σε μια φάση της ζωής τους - και κατορθώνει, μέσα από μεμονωμένα περιστατικά, να πλάσει ολοζώντανους χαρακτήρες και να μας αφηγηθεί ολόκληρη την ιστορία τους. Χρεοκοπημένοι γαιοκτήμονες που καταφέρνουν να επιπλέ-ουν χάρη σε τραπεζικέ...

Οι σημερινές δυτικές κοινωνίες επιφανειακά μόνο βασίζονται στον πολίτη και τη δημοκρατία. Αντίθετα με την επικρατούσα άποψη ότι η δημοκρατία ενδυναμώνεται από τον καπιταλισμό, ο συγγραφέας του ανά χείρας βιβλίου ισχυρίζεται ότι στις σύγχρονες κοινωνίες κυβερνούν οι "ειδικοί" και οι "ομάδες συμφερόντων", οι οποίες υποσκάπτουν τη δημοκρατία, εξοβελίζοντας τον απλό πολίτη από τη διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Η Δύση, μολονότι νίκησε το φασισμό και τον κομμουνισμό, παγιδεύτηκε στην ιδέα ότι μία κοινωνία διευθύνεται καλύτερα με τον ανταγωνισμό ομάδων διαφορετικών συμφερόντων π...

Ενώ ο κόσμος φαίνεται πιο πολύπλοκος από ποτέ άλλοτε, στην πραγματικότητα ελάχιστα έχουν αλλάξει στο χώρο των ιδεών. Οι σημαντικότεροι στοχαστές της Ιστορίας (Θουκυδίδης, Χομπς, Μακιαβέλλι κ.ά.) μπορούν να μας προσφέρουν πολύτιμη καθοδήγηση στους πολιτικούς δαιδάλους της σύγχρονης εποχής. Το "Πόλεμος και πολιτική" δεν είναι ωστόσο ένα ιστορικό πόνημα. Αντίθετα υποχρεώνει τον αναγνώστη να δει το σημερινό κόσμο των τρομοκρατικών επιθέσεων και των στρατιωτικών επεμβάσεων όπως "είναι" και όχι όπως "θα θέλαμε" να είναι.

Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ, που στηρίζεται στην αλβανική παραφθορά του γνωστού ελληνικού θρύλου "Το τραγούδι του νεκρού αδελφού". Ξεκινώντας απ' αυτό το θρύλο, ο Κανταρέ ξετυλίγει με μαστοριά και δεξιοτεχνία τούτη την εξιστόρηση του ολοκαυτώματος μιας οικογένειας σε κάποια κωμόπολη της μεσαιωνικής Αλβανίας. Θα μπορέσουμε άραγε να ανακαλύψουμε την ταυτότητα εκείνου, που έφερε πίσω την Ντορουντίν; Ποιος είναι αυτός ο νυκτερινός ίσκιος, που ταράζει τα όνειρα και εξάπτει την φαντασία; Ποιος έφερε πίσω την Ντορουντίν;

Ο Πωλ Βαλερύ (1871-1945) πιστεύει στην "παραξενιά που λέγεται πνεύμα". Εκείνο που κατ' εξοχήν αποστρέφεται είναι τα κόμματα. Θεωρεί ότι όλα ανεξαιρέτως "μαίνονται κατά της πατρίδας", ενώ οι πολιτικοί "εκμεταλλεύονται ό,τι πιο ποταπό υπάρχει στον άνθρωπο", εμπορευόμενοι κίβδηλες ιδέες και υποσχέσεις. Υπέρμαχος της πνευματικής ελευθερίας, υποστηρίζει ότι οι δημοκρατικές ελευθερίες είναι σε μεγάλο βαθμό πλασματικές, "γεμάτες καταναγκασμούς που υποδουλώνουν τους ανθρώπους" εν ονόματι, δήθεν, της γενικής βούλησης. Εκείνο που ονειρεύεται είναι μια αρισταρχία του πνεύματος με καθο...

Τον Πεσσόα (1888-1935) κατατρύχει η ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και η μικρότητά της. Δημιουργεί το φανταστικό σύμπαν των ετερωνύμων του για να ξεφύγει από έναν κόσμο όπου πέπρωται να κυριαρχεί το κακό -" η άγνοια, ο φανατισμός, η τυραννία", το κατά συνθήκην και το συμβατικό-, έναν κόσμο τον οποίο αδυνατεί να συμμεριστεί και μέσα στον οποίο στερείται την επικοινωνία. Ανήκει στην ευγενική και σπαραχτική κατηγορία των "ξένων" -των ανήμπορων να ενταχθούν σε μια οποιασδήποτε μορφής συλλογικότητα. Κουβαλάει το σταυρό του χωρίς να καταθέτει τα όπλα, ούτε να επουλών...

Μια οικογένεια της μεσαίας τάξης στη Νορμανδία. Δυο αδέλφια: ο Πιερ, γιατρός, και ο Ζαν, δικηγόρος. Η ζωή τους θα αλλάξει όταν πεθαίνει ένας οικογενειακός φίλος, αφήνοντας στη διαθήκη του την περιουσία του στον Ζαν... Η κληρονομιά θέτει αμείλικτα ερωτήματα ως προς την πατρότητα του ενός αδελφού. Ποια θα είναι η στάση του Πιερ απέναντι στη μητέρα του; Και ποια η στάση του Ζαν; Πώς διαχειρίζεται την εσωτερική της κρίση μια οικογένεια όταν έρχεται αντιμέτωπη με μιαν απρόσμενη, σκληρή αλήθεια;

Το "Περιπέτειες στο Εμπόριο Δέρματος" μπορεί να μην είναι το γνωστότερο πεζογράφημα του Άγγλου ποιητή Ντ. Τόμας, είναι όμως αυτό που τον περιέχει στην πιο ανεπανάληπτη στιγμή του. Μπορεί να θεωρείται ημιτελές, είναι όμως αυτό που περιέχει την τελειότερη συμπύκνωση της ποιητικής του γραφής. Γραμμένο στο μεγαλύτερό του μέρος στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και δημοσιευμένο σταδιακά (το 1941 το "Μια Ωραία Αρχή", το 1952 το "Έπιπλα, Πολλά Έπιπλα" και το 1953 το "Τέσσερις Χαμένες Ψυχές") αποτελεί το αποτέλεσμα μιας συγγραφικής αγωνίας που έκλεισε με τον θάνατο του δημιο...

Λίγους μήνες προτού πεθάνει, διαισθανόμενος το τέλος, ο Λέων Τολστόι γράφει ένα άρθρο για την τρέλα που διέπει τη ζωή μας. Με το θάρρος που πάντα τον διακρίνει, με την ειλικρίνεια ενός ανθρώπου που έχει βιώσει την τρέλα και με την ένταση που προσδίδει στο λόγο η εγγύτητα του θανάτου, ο μεγάλος κλασικός στρέφει τη διεισδυτική ματιά του στον παραλογισμό που χαρακτηρίζει τις επιλογές μας, αναζητά τα αίτιά του, εξετάζει το ρόλο της εκκλησίας και της επιστήμης, αμφισβητεί ανοιχτά την "πρόοδο", αποκηρύσσει τη βίαιη αντίσταση και μας δίνει ένα κείμενο που μοιάζει να γράφηκε χθες κ...

Ο Bernard Mandeville (1670-1733) αποδομεί στο γλαφυρό αυτό "μανιφέστο", που σκανδάλισε πολλούς όταν πρωτοδημοσιεύθηκε το 1723, όλες τις βολικές, ηθικοπλαστικές ιδέες περί του ανθρώπου ως κοινωνικού όντος, προικισμένου με φυσική καλοσύνη και προορισμένου να αγαπά τον πλησίον του. Υποστηρίζει, αντίθετα, ότι "θεμέλιος λίθος της κοινωνίας είναι ό,τι θεωρείται γενικώς κακό" - αυτό κινητροδοτεί τους ανθρώπους, ορίζει τις κοινωνικές σχέσεις και αναπτύσσει την οικονομία. Γιατρός το επάγγελμα, ο Μάντεβιλ χρησιμοποιεί το λόγο ως νυστέρι. Η αυτοψία που επιχειρεί στο κοινωνικό σώμα κα...

Ο Μπερξόν, σε τρεις διαλέξεις που έδωσε επ' ευκαιρία τελετών απονομής βραβείων σε μαθητές όταν ακόμη δίδασκε φιλοσοφία σε λύκεια της γαλλικής επαρχίας και του Παρισιού, εξετάζει την ευγένεια στις ποικίλες εκφάνσεις της ως προς την κοινωνική και πολιτική της σημασία (πρώτη διάλεξη), την ολοένα και μεγαλύτερη εξειδίκευση στις επιστήμες και τους κινδύνους που απορρέουν απ' αυτήν (δεύτερη διάλεξη), τη φρόνηση ως την αρετή του πράττειν, την κατανόηση της ζωήςκαι τηβαθύτερη πηγή της διάνοιας και της βούλησης (τρίτη διάλεξη). Το κοινό στοιχείο που συνδέει τις εμβριθείς του αναλύσε...