Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ειδυλλιακή ζωή ενός ανθρώπου σ' ένα χωριό στις όχθες του Σηκουάνα ταράζεται όταν αρχίζει να ονειρεύεται πως ένα μυστηριώδες, άυλο ον τον επισκέπτεται κάθε νύχτα και προσπαθεί να ρουφήξει τη ζωή από μέσα του. Πιστεύει πως "κάποιος" τον ακολουθεί παντού, τον παραμονεύει, θέλει να τον υποδουλώσει, να τον κάνει κτήμα του. Κι όταν, μετά από μια σειρά από πειράματα, βεβαιώνεται για την ύπαρξη του απρόσκλητου επισκέπτη, αρχίζει να μηχανεύεται τρόπους για την εξόντωσή του. Γίνεται όμως να εξοντωθεί ένα τέτοιο πλάσμα;

Μια μυστηριώδης ασθένεια φέρνει τον Ιβάν Ιλίτς κοντά στο θάνατο. Καθώς το τέλος μοιάζει σιγά σιγά να πλησιάζει, ο επιφανής δικαστικός δεν μπορεί πια να κρύβεται πίσω απ’ τις ψευδαισθήσεις που όριζαν τη ζωή του κι αναγκάζεται να τη δει κατάματα, με νηφαλιότητα και ειλικρίνεια. Αυτό που σταδιακά ανακαλύπτει είναι οδυνηρό - υπάρχει άραγε ακόμα χρόνος να το αλλάξει; Με το "Θάνατο του Ιβάν Ιλίτς" ο μεγάλος Ρώσος κλασικός αποδεικνύει ότι είναι τεχνίτης και της μικρής φόρμας. Η νουβέλα, που αποτελεί το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα της ύστερης δημιουργίας του, συγκινεί μέχρι σήμε...

Ένα μοιραίο πάθος δένει ακατάλυτα έναν έφηβο και μια μεγαλύτερή του γυναίκα, παντρεμένη με στρατιώτη που βρίσκεται στο μέτωπο και πολεμά για την πατρίδα. Ο έρωτας αυτός, παράφορος, απόλυτος, ενάντιος σε όλους και σε όλα, περιγράφεται με μια σχεδόν ζωική δύναμη κι έναν κυνισμό όλο αθωότητα. Όταν πρωτοκυκλοφόρησε, το βιβλίο προκάλεσε σκάνδαλο: ήταν η ιστορία δύο ανθρώπων που έμοιαζε να χρωστούν την ευτυχία τους στον πόλεμο. Η θεματική τόλμη και η θαυμαστή λιτότητα του λόγου έκαναν το έργο αυτό κλασικό. Ο ίδιος ο συγγραφέας του είναι ένας μύθος: πέθανε στα είκοσί του χρό...

Με ειλικρίνεια, με ωμότητα, με κυνισμό, ο Κόιντος Κικέρων περιγράφει στο κείμενο αυτό όλα τα τεχνάσματα, τα πλάγια μέσα, την υποκρισία, την προσποίηση, τις ψευδείς υποσχέσεις, την καλλιέργεια απατηλών ελπίδων που είναι το αναγκαίο(;) οπλοστάσιο μιας προεκλογικής εκστρατείας - σήμερα, όπως και 20 αιώνες πριν. Γραμμένο το 64 π.Χ., το κείμενο αυτό, κείμενο "χρηστικό" μάλλον παρά θεωρητικό, αποτελεί στην ουσία έναν πλήρη Οδηγό Μικροπολιτικής, που περιέχει συνταγές άσφαλτες ακόμη και για τους σημερινούς ψηφοθήρες...

Το "Όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου" είναι το πιο φωτεινό και το πιο αισιόδοξο διήγημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Μέσα από μια συνύπαρξη αντιθέσεων -φως και σκοτάδι, πραγματικό και φανταστικό, το χθες και το αύριο- ο συγγραφέας μάς ξεναγεί στην τυλιγμένη στην ομίχλη Πετρούπολη της εποχής του, για να μας μεταφέρει στη συνέχεια σ' ένα ηλιόλουστο, ειδυλλιακό ελληνικό νησί του μακρινού παρελθόντος και συνάμα του απώτερου μέλλοντος. Στις σελίδες αυτού του αφηγήματος συναντάμε έναν ακόμα ντοστογιεφσκικό (αντι-)ήρωα, που μέσα απ' τους προβληματισμούς, τις σκέψεις και τις ιδέες του εν...

Μετά το έργο του Λεφ Σεστόφ Λέων Τολστόι, αυτός που γκρεμίζει και χτίζει κόσμους, οι εκδόσεις Ροές παρουσιάζουν κείμενα του σημαντικού αυτού υπαρξιστή φιλοσόφου και για τον έτερο μεγάλο της ρωσικής λογοτεχνίας, τον Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Τα τρία κείμενα της παρούσας έκδοσης επιχειρούν, από διαφορετική πλευρά το καθένα, να ερμηνεύσουν τόσο το έργο όσο και την προσωπικότητα του μεγάλου συγγραφέα. Έτσι, το πρώτο, που γράφτηκε για την επέτειο των 25 χρόνων από τον θάνατό του, ασκεί κατά βάση κριτική στα ανεδαφικά εθνοκεντρικά πολιτικά οράματά του. Στο δεύτερο επιχειρεί...

Το "Ύλη και μνήμη" (1896) αποτελεί ένα από τα τέσσερα κύρια έργα του Μπερξόν και δημοσιεύεται για πρώτη φορά σε ελληνική μετάφραση. Στο έργο του αυτό, ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος αναπτύσσει μία όλως πρωτότυπη προσέγγιση σχετικά με το κεντρικό και πάντοτε επίκαιρο φιλοσοφικό ζήτημα της σχέσης ύλης και πνεύματος. Η αναδιατύπωση του ζητήματος βασίζεται στην τόσο πρωτότυπη όσο και ενδελεχή ανάλυση της αντίληψης και της μνήμης, η οποία και οδηγεί στον ριζικό επαναπροσδιορισμό της σχέσης τους. Κατά την ανάλυσή του αυτή, ο Μπερξόν λαμβάνει ρητά υπ' όψιν του και τα τότε πορίσματα...

Η ηρωίδα, η Ξένη, αντιλαμβάνεται ξαφνικά πως βρίσκεται πιασμένη σ' ένα δίχτυ: στον απέραντο ιστό μέσα στον οποίο είμαστε όλοι παγιδευμένοι. Και ανακαλύπτει πως, εφόσον αυτός ο ιστός είναι διάτρητος, εκείνη μπορεί να μπαινοβγαίνει σε μαύρες τρύπες χρόνου, σε "λήμματα" της ζωής της και της ζωής άλλων, πραγματικών ή μυθιστορηματικών προσώπων, και να οδηγείται από τον έναν κόμβο στον άλλο. Σ' αυτό το μυθιστόρημα "φανταστικού ρεαλισμού" κινητά τοπία, αναίτια γεγονότα, ανεξήγητες καταστάσεις, πεζοί βίοι (πολλές φορές και με τις δεύτερες εκδοχές τους), εντοπίζονται σε διαπλεκ...

Ο Πωλ Λαφάργκ (1841-1911), νόθο τέκνο του αναρχισμού και σώγαμπρος του μαρξισμού, σκηνοθετεί ένα φανταστικό συνέδριο στο Λονδίνο, όπου σπεύδει η αφρόκρεμα ενός διεθνούς κατεστημένου πανικόβλητου από την επικίνδυνη εξάπλωση των σοσιαλιστικών ιδεών. Ζητείται επειγόντως ένας νέος Θεός, "ικανός να τέρψει τη φαντασία του λαϊκού κτήνους"! Το συνέδριο επινοεί το "Πιστεύω" της νέας θρησκείας του καπιταλισμού, την κυνική θεολογία της εμπορευματοποίησης του ανθρώπου. Ο Θεός - Κεφάλαιο ευαγγελίζεται την απεριόριστη δύναμη του χρήματος και των απολαύσεων που αυτό αγοράζει, ποδοπατά...

Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Παναγιώτη Γεννηματά με τίτλο "Ελλάς: Δύση ή Ανατολή;", οι εκδόσεις Ροές διοργάνωσαν μια συζήτηση στις 24 Απριλίου 2013 στη Στοά του Βιβλίου. Επτά γνωστά πρόσωπα, επτά ανεξάρτητες φωνές του ευρύτερου δημόσιου βίου είχαν την ευκαιρία να διασταυρώσουν τις απόψεις και τον προβληματισμό τους για τον άλυτο γρίφο της νεοελληνικής ταυτότητας, τις ιστορικές παθογένειες που υπονομεύουν τη σύγχρονη πορεία της χώρας, τις προϋποθέσεις μιας πραγματικής εξόδου της Ελλάδας από τη διαιωνιζόμενη κρίση. Τα όσα ελέχθησαν αποτελούν μια "αιρετική" αναδρομή στ...

"Ο μόνος τρόπος να έχεις ζωντανή σχέση με τον άλλο είναι ο επιθετικός· μόνον όσοι προσπαθούν να υποτάξουν αλλήλους πνευματικά, είτε πρόκειται για άτομα, είτε για λαούς, φτάνουν σε μια πραγματική διαπίδυση, σε μια πνευματική αδελφοσύνη. Μόνον όταν προσπαθώ να εισαγάγω το πνεύμα μου στο πνεύμα του πλησίον μου εισδέχομαι στο δικό μου το πνεύμα του πλησίον μου. Όχι, όχι· εδώ δεν πρόκειται καθόλου για ελεύθερη διακίνηση, για το "laissez faire, laissez passer"· το ζητούμενο δεν είναι να σηκώνουμε τους ώμους αντιμέτωποι με τις ιδέες των άλλων, πόσω μάλλον αντιμέτωποι με τα συνα...

8 Ιουνίου 1880. Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι πραγματοποιεί την τελευταία δημόσια εμφάνισή του εκφωνώντας τον περίφημο λόγο του για τον Πούσκιν. Με τη διορατική ματιά του, δεν ρίχνει απλώς φως στο έργο του σπουδαίου Ρώσου ποιητή, αλλά παράλληλα δίνει απάντηση στα ερωτήματα που απασχολούν τη ρωσική -και όχι μόνο- κοινωνία: ο κοινωνικός ρόλος του συγγραφέα, οι σχέσεις με την Ευρώπη, ο δρόμος για μια πανανθρώπινη ενότητα. Η εμπνευσμένη αυτή ομιλία, που συντάραξε το ακροατήριο κι έμεινε στην ιστορία της ρωσικής λογοτεχνίας, αποτελεί και την πνευματική διαθήκη του μεγάλου κλασικού συγ...

Μέσα από έξι ιστορίες με πρωταγωνιστές ανθρώπους της διπλανής πόρτας, η Alice Miller δίνει μια αισιόδοξη προοπτική για την προσωπική εξέλιξη του καθενός μας, αλλά και το μέλλον της κοινωνίας. Εάν υπάρξει μια γνήσια και ειλικρινής επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων κι εφόσον διαδοθεί η αλήθεια σχετικά με ορισμένα θέματα-ταμπού, λέει η συγγραφέας, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, τόσο για το άτομο όσο και για το κοινωνικό σύνολο. Οι ήρωες αυτού του βιβλίου αφηγούνται ο ένας στον άλλο τη ζωή τους, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους, αλλά και το πώς κατάφ...

Μια ιστορία όπου το προσωπικό μίσος και η εκδικητική μανία συνυφαίνονται με την πολιτική αδιαλλαξία. Ο έρωτας της Τζινέβρας Πιόμπο για τον Λουίτζι Πόρτα είναι σημαδεμένος από την οικογενειακή έχθρα και καταδικασμένος όπως εκείνος του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Η πατρική αδιαλλαξία έχει σχέση με τις επιταγές της βεντέτας αλλά στην ουσία είναι δείγμα άκρατου εγωισμού. Η παθιασμένη αγάπη του Μπαρτολομέο για την κόρη του έχει την εκδικητική ορμή του ζηλόφθονου, εγκαταλειμμένου εραστή, που όσο πιο πολύ αγαπά τόσο πιο πολύ τιμωρεί. Η "δόση τρέλας" στον τρόπο με τον οποίο ο γηραιό...

Πόσο "ζωντανή" θα πρέπει να είναι μια αναπαράσταση σ' ένα έργο τέχνης; Πόσο πιστά θα πρέπει ν' αποδίδει ο ζωγράφος τη φύση και ποιους κινδύνους μπορεί ν' αντιμετωπίσει; Ο Γκόγκολ, πότε με σατιρική και πότε μ' εξομολογητική διάθεση, δίνει απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα πλέκοντας μια ιστορία μυστηρίου γύρω από ένα αινιγματικό πορτρέτο, που αλλάζει διαρκώς χέρια, ξυπνώντας στους κατόχους του αλλόκοτα συναισθήματα...

Σ' αυτή την καλοκαιρινή ιστορία, που κρατάει μόλις μια μέρα και μια νύχτα, ο αφηγητής, με τις αισθήσεις του σε υπερδιέγερση εξαιτίας της πνιγηρής ζέστης, αντιλαμβάνεται τη φύση σαν μια γυναίκα δίνοντάς της τα χαρακτηριστικά μιας άγνωστης κι αινιγματικής νεαρής κοπέλας· τη βλέπει σαν μια διψασμένη ύπαρξη που ερωτοτροπεί με τον ουρανό, την ενσάρκωση του αρσενικού, και μας περιγράφει με ιδιαίτερο λυρισμό κι έντονο αισθησιασμό την ένωσή τους.

Πόσες διαφορετικές μορφές μπορεί να πάρει ο έρωτας; Κάποιες φορές γεννιέται μέσα από τον οίκτο, άλλοτε πάλι αποτελεί έκφραση ευγνωμοσύνης, συχνά τρέφεται από τον εγωισμό - μπορεί όμως να είναι κι ένα δυνατό, μεθυστικό συναίσθημα που ωθεί τον άνθρωπο είτε να υπερβαίνει διαρκώς τα όριά του και να μεγαλουργεί είτε ν' αποδέχεται παθητικά τη μοίρα του και να οδηγείται τελικά στην αυτοκαταστροφή. Ο Κνουτ Χάμσουν πλέκει διάφορες ιστορίες αγάπης εξερευνώντας τη φύση του έρωτα μέσα από ένα μαγευτικό, λυρικό ταξίδι.

Από το 1974 μέχρι σήμερα δεν υπήρξε κανείς ουσιαστικός λόγος που να δικαιολογεί την πολιτική, ηθική και οικονομική κατάρρευση της Ελλάδος. Λάθη και χρεοκοπίες γίνονται μόνο σε ταραγμένους και τρομαγμένους καιρούς (εμφύλιοι, γενικευμένες πολεμικές συρράξεις κτλ.). Λάθη και χρεοκοπίες γίνονται και συγχωρούνται μόνον όταν οι δυσκολίες υπερβαίνουν τις αντοχές και τις δυνατότητες ενός έθνους. Επικίνδυνα ή καταστροφικά λάθη μπορούν να γίνουν, και ενδεχομένως δικαιολογούνται, όταν τα έθνη αναλαμβάνουν να εκτελέσουν ή εμπλέκονται σε παράτολμα στρατηγικά σχέδια που υπερβαίνουν τις π...

Η σημερινή Ελλάδα παραμένει κατ' ουσίαν απόλυτα εξωευρωπαϊκή και δυσκολεύεται να ευθυγραμμιστεί με τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα. Ο εκδυτικισμός της είναι μιμητικός και προσποιητός. Η κληρονομιά του ύστερου Βυζαντίου (θεοκρατική ανατολική παράδοση, αντιδυτισμός, κρατικομονοπωλιακή οικονομία και ιδεολογία της διαμεσολάβησης) εξακολουθεί να υπερκαθορίζει ως σήμερα ασφυκτικά την υποτιθέμενη "εθνική ταυτότητα". Αλλά η αλήθεια πρέπει να συνειδητοποιηθεί: η ανθρωπολογία της ανατολικής ορθοδοξίας είναι επιεικώς προκατακλυσμιαία. Τα πρότυπα του Βυζαντίου είναι προς αποφυγήν και το κό...

Ο Arthur Schopenhauer (1788-1860) στο περίφημο έργο του "Αφορισμοί" για την πρακτική σοφία της ζωής, απευθυνόμενος σε ευρύ αναγνωστικό κοινό, εκθέτει την διδασκαλία του για το πως ο άνθρωπος μπορεί να κατακτήσει την ευτυχία στο μέτρο που επιτρέπει ο αντίξοος χαρακτήρας της ανθρώπινης ζωής. Η ανά χείρας έκδοση παρουσιάζει χωριστά το εκτενές και αυτοτελές πέμπτο κεφάλαιο των "Αφορισμών". Σε τούτο, ο Schopenhauer προσφέρει στον αναγνώστη υπό την μορφή μίας σειράς συμβουλών ένα εγχειρίδιο πρακτικής σοφίας, το οποίο, χάρη στο διεισδυτικό και κριτικό πνεύμα του συγγραφέα του,...