Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Για το καλό σου!" Ποιο παιδί δεν το 'χει ακούσει, ποιος γονιός δεν το 'χει πει. Πόσο αθώα, όμως, είναι τούτη η φράση; Γιατί είναι λογικό να περιμένουμε από ένα παιδί να δέχεται αδιαμαρτύρητα και να εκλαμβάνει μάλιστα ως ευεργεσία τη σωματική ή ψυχική βία που υφίσταται από τους γονείς του, τη στιγμή που από έναν ενήλικα ουδέποτε θα απαιτούσαμε κάτι τόσο παράλογο; Και τι συμβαίνει αργότερα, όταν εκείνο το "καλό παιδί" που καταπίεζε για χρόνια εντός του τα απαγορευμένα συναισθήματά του (θυμό, μίσος, οργή) γίνεται ενήλικας; Στο βιβλίο αυτό, η Alice Miller εκθέτει τις παιδαγωγι...

"Πολλές φορές με κυριεύει απορία για το ότι τόσο πολλοί γάμοι είναι απλώς οριακά επιτυχημένοι, ενώ τόσο λίγοι αποδεινκύονται σαφώς επιτυχημένοι. Δεν καταλαβαίνω βάσει ποίας αρχής οι άνθρωποι κάνουν την επιλογή τους. Ο "έρωτας" είναι κάπως υπερβολική έκφραση για μια τέτοια χλιαρή προτίμηση. Αρκεί να κοιτάξεις τα πρόσωπα αυτών των ζευγαριών για να καταλάβεις ότι δεν ερωτεύτηκαν ποτέ, ούτε μισήθηκαν, ούτε αισθάνθηκαν κάποιο άλλο μεγάλο πάθος. Η αλήθεια είναι πως απαιτείται κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο απ' όσους προτίθενται να περάσουν μαζί όλη τους τη ζωή χωρίς να πεθάνουν από ανί...

8 Ιουνίου 1880. Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι πραγματοποιεί την τελευταία δημόσια εμφάνισή του εκφωνώντας τον περίφημο λόγο του για τον Πούσκιν. Με τη διορατική ματιά του, δεν ρίχνει απλώς φως στο έργο του σπουδαίου Ρώσου ποιητή, αλλά παράλληλα δίνει απάντηση στα ερωτήματα που απασχολούν τη ρωσική -και όχι μόνο- κοινωνία: ο κοινωνικός ρόλος του συγγραφέα, οι σχέσεις με την Ευρώπη, ο δρόμος για μια πανανθρώπινη ενότητα. Η εμπνευσμένη αυτή ομιλία, που συντάραξε το ακροατήριο κι έμεινε στην ιστορία της ρωσικής λογοτεχνίας, αποτελεί και την πνευματική διαθήκη του μεγάλου κλασικού συγ...

Ο νεαρός Γιάκομπ φον Γκούντεν, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, εγκαταλείπει το σπίτι του, παραιτείται από οποιαδήποτε "καθωσπρέπει" φιλοδοξία και εγγράφεται στο Ινστιτούτο Μπενζαμέντα - μια σχολή για υπηρέτες. Εμπνευσμένο από τη μαθητεία του ίδιου του Ρόμπερτ Βάλζερ σε μια τέτοια σχολή και την εργασία του για ένα διάστημα ως μπάτλερ, το κείμενο αυτό, ένα εναλλακτικό "μυθιστόρημα μαθητείας", έχει χαρακτηριστεί "ένα από τα 100 σημαντικότερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα". Δεν είναι τυχαίο ότι στους θαυμαστές του βιβλίου και του Βάλζερ εν γένει συγκαταλέγονται συγγραφείς ό...

Στον ανά χείρας τόμο συγκεντρώνονται άγνωστα ή ξεχασμένα κείμενα του Χρήστου Χριστοβασίλη: αφηγήματα για τη ζωή παλιών ξωμάχων, τα τη συμβίωση Χριστιανών, Εβραίων και Τουρκογιαννιωτών στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο, γραπτά διαποτισμένα από τον έντονο πατριωτισμό του συγγραφέα και το πάθος της εθνικής ολοκλήρωσης. Ο αναγνώστης που λαχταρά και αναζητά εικόνες του παλαιότερου κόσμου, συνήθειες της τότε κοινωνικής και εθνικής ζωής, θα βγει από την ανάγνωση του βιβλίου τούτου πλουτισμένος και ευγνώμων για τα όσα σπουδαία ή τα όσα ταπεινά "φωτογράφισε" για χάρη του ο Χρηστοβασίλης...

Τα Γράμματα για τον Cezanne, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας, είναι μία από τις γνωστότερες σειρές επιστολών του Rilke, ακριβώς γιατί περιέχουν μερικές από τις χαρακτηριστικότερες σκέψεις του Rilke για την τέχνη της ζωγραφικής και την τέχνη γενικότερα. Με αφορμή την πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση με έργα του Σεζάν, ο Rilke γράφει, από το Παρίσι όπου ζει, μια σειρά επιστολών στη γυναίκα του, τη γλύπτρια Clara Westhoff, στις οποίες μιλά για την τέχνη και τη ζωγραφική, για τη ζωή του στο Παρίσι, για τον Van Gogh και για τον Rodin. Στην παρούσα έκδοση συμπεριλα...

Από το πρώτο κιόλας γράμμα του Θορώ στον Χάρρισον Μπλέικ, ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο εξερεύνησης των ονείρων, των σκέψεων, των εσωτερικών προβληματισμών και των διερωτήσεων που αφορούν στην ανώτερη ζωή, την ηχώ της οποίας αφουγκράζονται και οι δύο. Ο αναγνώστης παρατηρεί τη φιλοσοφική διάσταση των λόγων του Θορώ, που εφάπτεται με τις υπαρξιακές του ενατενίσεις για τα πράγματα, όπως αυτές αποκαλύπτονται μέσα από τις επιστολές του. Αντιλαμβάνεται κανείς μιαν ακόμη διάσταση: αυτή της σχέσης επικοινωνίας που μπορεί να δημιουργηθεί μεταξύ δύο αγνώστων. Ο αναγνώστης θα βρει σε αυτέ...

Ο χειμώνας εκείνος ήταν απ' τους πιο σκληρούς. Η μαλέκω Βασίλω είχε πιάσει το κρεβάτι και ζούσε σαν τα πουλιά, με λίγο νερό και δυο μπουκιές ψωμί. Έξω η παγωνιά και ο άνεμος βασάνιζαν τα γυμνά δέντρα κι αυτή όλο αναστέναζε: "Πάν' οι κυδωνιές μου". Όμως ο φόβος της ήταν μάταιος. Η άνοιξη, που 'ρθε ξαφνικά, μ' έναν φουσκοδέντρη αγέρα, χάιδευε τα δέντρα και τ' αγκάλιαζε ερωτικά. Οι κυδωνιές γέμισαν άσπρα λουλούδια. Κρατούσε μέσα στο σεντούκι της πάντα μια καινούργια αλλαξιά ρούχα, που μύριζαν κυδώνι. Μόλις γέμισε ο κήπος λουλούδια κι είδε το σύννεφο της μηλιάς να αιωρε...

"Σε όλες τις κοινωνίες, οι γυναίκες είναι σκλάβες. Κι εκεί όπου υπάρχουν σκλάβοι, παιδεία δεν μπορεί να υπάρξει. Επομένως, η γυναίκα που ζει σε μια κοινωνία δεν επιδέχεται μόρφωση". Η θέση του Choderlos de Laclos (1741-1803) στο ζήτημα της παιδείας των γυναικών είναι ξεκάθαρη: μονάχα μια επανάσταση, προερχόμενη από τις ίδιες τις γυναίκες, μπορεί να αλλάξει την κατάστασή τους. Θαυμαστής του Rousseau, ο συγγραφέας των "Επικίνδυνων σχέσεων" ασχολήθηκε με το ζήτημα της παιδείας των γυναικών από το 1783 έως το τέλος της ζωής του. Υπέρμαχος της ισότητας των δύο φύλων, τάσσεται υ...

Καθόμαστε και κουραζόμαστε και γράφουμε... Τι γράφουμε και... γιατί; Το γιατί που ριμάρει με το γατί. Το γατί μες στο Φλεβάρη έχει αξία! Τούτη τη στιγμή είναι Μάρτης γεμάτος... Σωρό τα χαρτιά στοιβάζονται στ' άτσαλα τραπέζια, στις αρχειοθήκες να ξεχειλούν απ' τα συρτάρια. Κάπου να τα βολέψεις... Αλλά, πού ξέρεις... και πάλι, το γιατί -αυτό το γιατί, αυτό! Λοιπόν, να, μια ζωή υπήρξε στη φασαρία μέσα και στη ατσαλοσύνη, όχι την ανεμελιά, των χαρτιών. Ως συντάκτης ύλης μάλιστα, που τόσες δεκαετίες τα σακάτεψε στο παλιομάγαζο, κι όλο με τα έναντι και έναντι την έβγαλε μέχρι τη...

"Το μυθιστόρημά μου "Δεξιά κι αριστερά" αρνείται την ύπαρξη χαρακτήρων" είπε ο Γιόζεφ Ροτ για το έργο του αυτό. Όπως επίσης και ότι "δεν έχει τέλος". Χρονικά το Δεξιά κι αριστερά καλύπτει την περίοδο λίγο πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι τα μέσα του Μεσοπολέμου, και διαδραματίζεται στη Γερμανία. Ο Ροτ διαλέγει τρεις χαρακτήρες, μέσω των οποίων δείχνει όχι μόνο το ιστορικό κενό, την αβεβαιότητα και την κρίση των ηθικών αξιών, αλλά και τη βαθιά ανασφάλεια του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος ενθουσιάζεται, υιοθετεί και αλλάζει ιδεολογίες, αναζητώντας τη σωτηρία του σε κ...

Ο Σαρτρ θα πει ότι ο Κίρκεγκωρ "υπήρξε ένα όργανο της σκέψης μας". Αυτός ο "ιππότης της υποκειμενικότητας" εισήλθε στον πολιτισμό ως εξέχον μέλος της ανθρώπινης φυλής και ως ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές του ανθρώπινου δράματος... Το κείμενο που προσφέρεται με τον παρόντα τόμο στον Έλληνα αναγνώστη διακατέχεται από το αίσθημα της απελπισίας και της αγωνίας, μέσα από το οποίο καταγγέλλεται, εκτός των άλλων, η ματαιοδοξία, η ασυνειδησία και η αναλγησία.

Δεκαπέντε διηγήματα με διαχρονικό, φιλοσοφικό, αλλά και γεμάτο χιούμορ περιεχόμενο, μας συγκινούν, μας ταράζουν, μας διασκεδάζουν, μας προβληματίζουν: πρωταγωνιστές ο έρωτας, η φιλία, η ανθρωπιά, η δικαιοσύνη, η επιστήμη, η φιλοσοφία, το φεγγάρι, η εξοχή. Ποικίλοι ανθρώπινοι χαρακτήρες, όπως ο μπαρμπα-Ντίμα, ο Δον Λολλό, ο Γκουαρνόττα, ο Μπόμπολο, η Κιάρα Τζορτζι, ο Περατσέττι, ο Τζακομίνο κ.ά., διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά και τόσο ίδιοι με όλους εμάς, παγιδευμένοι στις μικρές προσωπικές τους ιστορίες, κινούνται σ' έναν πυκνό ιστό από μοναδικές εικόνες και περιγραφές π...

Φόνοι, αναπάντεχοι θάνατοι, μοιραίες συμπτώσεις, νοσηροί και ματαιωμένοι έρωτες, παράξενες ασθένειες, παραισθήσεις και παραληρήματα, φρίκη μπροστά στο αναπόδραστο, κίνδυνοι που παραμονεύουν στην πεδιάδα, στο παρθένο δάσος αλλά και στα πιο καλοβαλμένα σπίτια, συνθέτουν το ιδιότυπο όσο και συναρπαστικό σύμπαν του θεμελιωτή του ισπανοαμερικάνικου διηγήματος Οράσιο Κιρόγα (1878-1937), του Πόε της Λατινικής Αμερικής, όπως εύλογα χαρακτηρίζεται, ο οποίος συνδυάζει με μοναδικό τρόπο το ύφος και τη θεματολογία του Αμερικανού μετρ του τρόμου, του Μωπασσάν και του Κίπλινγκ.

"Αχ" είπε το ποντίκι, "ο κόσμος στενεύει κάθε μέρα. Στην αρχή ήταν τόσο πλατύς που φοβόμουν, συνέχισα να τρέχω, και χάρηκα όταν είδα τελικά στο βάθος δεξιά και αριστερά τοίχους, αλλά οι μακρινοί αυτοί τοίχοι συγκλίνουν με τόση ταχύτητα που έφτασα ήδη στο τελευταίο δωμάτιο και εκεί στη γωνία στέκει η παγίδα, και τρέχω καταπάνω της". "Δεν έχεις παρά να αλλάξεις κατεύθυνση" είπε η γάτα και το έφαγε.