Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ποίηση οφείλει να διδάσκει -κακώς ο μεταμοντερνισμός συκοφαντεί αυτή την αναγκαιότητα ως "διδακτισμό". Ωστόσο, είναι η ποίηση που διδάσκει και όχι ο ίδιος ο ποιητής, ο οποίος συχνά, προσπαθώντας να επιτελέσει αυτό το καθήκον, δεν συναντά παρά την προσωπική του συντριβή. Και όμως, πρέπει να προσπαθεί να αναζητά το Νόημα, και όχι, όπως η μόδα επιτάσσει, την απουσία του Νοήματος. Απ' την άλλη, η συγκίνηση είναι ο βασικός τρόπος που έχουμε για να μην καταντήσει η ενθύμηση του παρελθόντος νοσταλγική ονειροπόληση, αναζήτηση του χρόνου που χάθηκε. Η συγκίνηση διατηρεί ολοζώντ...

"Ναι, υπάρχει ήδη στον κοινόν, του 'Κοινού των Ελλήνων' λόγιον θησαυρό μας ο περίπυστος 'υπέρ αδυνάτου' λόγος. Ο εδώ νεωστί εκκολαπτόμενος ρήτωρ Σωτήρης Μητραλέξης τον ανακαινίζει, με την ανά χείρας ευειδή 'περί παντός πολιτικού' εισφορά του. Στην σημερινή του 'Πολιτική αδολεσχία II' μας προτείνει σειρά γραπτών, τα οποία, κατά την εμήν δόξαν, αποτελούν πανέξυπνη συμβολή στην πολιτική 'θεωρία'. Τα εδώ κείμενα μας επιτρέπουν, με την στίλβουσα διαύγειά τους, να 'θεωρήσουμε' κι εμείς ή και να ανα-θεωρήσουμε, να ξανακοιτάξουμε τον πολιτικό μας αυτοματισμό." Κώστας Ζουράρις

Τα στενώτερα Επίκαιρα και επικαιρικά Ι. Ο δεκάλογος του καλού κομματάρχη ΙΙ. Ποιος φοβάται τη δημοκρατία; Σημειώσεις περί δημοψηφισμάτων ΙΙΙ. Το νέο σχολείο και το παλιό σύνταγμα IV. Νεανική ψήφος και νέα μεταπολίτευση V. Για την εκλογή Σαμαρά VI. Σλάβοϊ Ζίζεκ: προς Αθηναίους Α΄ επιστολή Τα ευρύτερα Θεωρητικά εκκρίματα μετοχής στην "πόλιν" VII. Από το κρατικό στο δημόσιο: κριτική στην προοπτική ενός φιλελεύθερου κοινοτισμού VIII. Μεταφύτευση προτεραιοτήτων: το επείγον του οικολογικού προβλήματος, η πρόσληψή του από το ελλαδικό πολιτικό σύστημα και το περιβά...

Ένας γάμος από ανάγκη. Και μια πρώτη νύχτα ξεχωριστή. Ένα εκπληκτικής δεξιοτεχνίας και δύναμης διήγημα. Ο Λουίτζι Πιραντέλλο μέσα σε ελάχιστες σελίδες στήνει τα πρόσωπά του και όσα τα περιβάλλουν με υποδειγματική ακρίβεια και λιτότητα, που δεν φαίνονται άσχετες με την θεατρική ενασχόλησή του. Στις σελίδες της "Πρώτης νύχτας" τίποτε δεν λείπει αλλά και τίποτε δεν περισσεύει. Και η συγκίνηση δεν εκβιάζεται από τον συγγραφέα αλλά προκύπτει από την συγγραφή. Από την τραγική αδυναμία των πρωταγωνιστών να συναντηθούν, η ακριβέστερα να συνευρεθούν, με τα προσφιλή τους πρόσωπα....

Μια σειρά εντελώς διαφορετικών ανθρώπων απαντά στις ερωτήσεις του παρόντος αλλά σιωπηλού αναζητητή Ιωάννη Αναγνώστου, γύρω από τη ζωή και τον χαρακτήρα ενός κατά Χριστόν σαλού, του πατρός Λεωνίδα, κατά κόσμον Γεωργίου Καλοχλωρίδη. Η γυναίκα και ο γιος του, που άφησε πίσω του, μια μοναχή, ένας αλκοολικός ταξιτζής, ένας ναυτικός, ένας παλιός σύντροφός του από τα χρόνια του αντάρτικου, ένας αρχιμανδρίτης, ένας θεολόγος που μελετά τη ζωή του και άλλοι, πολλοί, διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές μαρτυρίες, τρόποι, σκέψεις, κατανοήσεις, προσφέρουν στον Αναγνώστου ό,τι νομίζουν γ...

Και κοντά στα παιδιά που περιμένουν με τις καρδιές ορθάνοιχτες, περιμένουν κι όλου του κόσμου οι πονεμένοι, οι κατατρεγμένοι, οι νοσούντες, οι τελώνες κι οι πόρνες. Η πλατύχωρη αναμονή τους είναι η φάτνη. Εκεί το καρτερούνε κι εκεί γεννιέται το θείο βρέφος. Αυτοί είναι του σταύλου τ' άχερα. Του σταύλου που δεν ξενίζει ο πόνος του Θεού, που είναι και πόνος του ανθρώπου. Γεννιέται, δηλαδή, στις ψυχές και στις προσευχές των νηπίων, των καθαρών τ? καρδί? παιδιών κάθε ηλικίας. Αυτά γιορτάζουν. Οι υπόλοιποι διακοπεύουν. Γι' αυτό και ξώφαλτσα τους περνάει η γιορτή. Αλλά -να το πο...

Με τον νου του δοσμένο στην "πιλοτίνα της Δώθε Πάντας και τα ρυμουλκά της Πέρα", ο συγγραφέας ονειρεύεται ταξίδι νύχτιο στη στενή κι αινιγματική θάλασσα του αγαπημένου Ευβοϊκού, πειρατικό ρεσάλτο σε δυο μικρά ρυμουλκά και πρόσκαιρη φυγή στ' ανοιχτά, μια τελευταία σκανταλιά υπαρξιακής ανάτασης. Και το ταξίδι που λαχταράει η ψυχή του, το οποίο όπως ομολογεί στη συνέχεια παραμένει "πάντοτε πλους εν διηγήματι", γίνεται αφορμή για καταγραφή αγαπημένων τόπων και προσώπων, πραγματικών ή μυθιστορηματικών, γίνεται ευλαβικό προσκύνημα κι αναδρομή στους προσωπικούς του μύθους: στον σ...

Τ. Κ. Παπατσώνης, πρωτοπόρος της μοντέρνας ποίησης στον νεοελληνικό λογοτεχνικό χώρο και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1967, υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας που, δυστυχώς, όπως υποστηρίζει και η επιστημονική κοινότητα, παραμένει ακόμα και σήμερα αδικημένος ως προς την προσφορά στα νεοελληνικά γράμματα. Εκτός από το καινοτόμο, για την εποχή του, ποιητικό έργο, τα ταξιδιωτικά βιβλία και την εισαγωγή στην Ελλάδα κορυφαίων λογοτεχνών μέσω των μεταφράσεών του, εξίσου σημαντικά είναι και τα γραπτά κριτικού περιεχομένου που μας άφησε.

Μακάρι να ήταν οι διαπιστώσεις μας υπερβολικές. Αυτό ευχόμασταν κάθε φορά που γράφαμε: Μακάρι να διαψευσθούμε! Όταν προειδοποιούσαμε για "το φόβητρο του χρέους, ένα σύστημα καλύτερο από την αποικιοκρατία", το Αλογοσκούφειο, τότε, υπουργείο Οικονομικών συνέχιζε στο κόκκινο το δανεισμό της χώρας. Όταν γράφαμε, ομοίως, πως "η έλλειψη ευρύτερης στρατηγικής για τη χώρα, δηλαδή για την οικονομία, την εργασία, την παιδεία, την ασφάλεια, την πληθυσμιακή ανάπτυξη, τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές γίγνεσθαι, δημιουργεί μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση για την εθνική μας επιβίωση" ή όταν...

Τα "Τάματα" και το "Για την τιμή" είναι δυο ξεχασμένα διηγήματα του Χρήστου Χρηστοβασίλη, τα οποία δεν περιλαμβάνονται σε όσα βιβλία του κυκλοφορούν. Το πρώτο περιγράφει με τρυφερότητα την αγωνία της μάνας για το άρρωστο παιδί της και το δεύτερο τη σκληρότητα μιας κοινωνίας, στην οποία η τιμή καταλαμβάνει πρωτεύουσα θέση. Ο Χρήστος Χρηστοβασίλης, αν και λησμονημένος από τον "πνευματικό" μας νεοπλουτισμό, ήταν ένας σπουδαίος συγγραφέας. Με τα δύο, εν πολλοίς άγνωστα, διηγήματα της παρούσας έκδοσης, επιβεβαιώνεται, όχι μόνον η αφηγηματική του ευχέρεια, αλλά και η επιμονή τ...

Η ξενιτειά στον τόπο μας -και ειδικότερα στην Ήπειρο- υπήρξε για δεκαετίες πολλές πάνδημη μοίρα κι ανεπούλωτη πληγή. Όλες οι οικογένειες είχαν κάποιον που καρτερούσαν να καλοδεχθούν. Και δεν είναι διόλου συμπτωματικό που στο διήγημα "Τα Χριστούγεννα της γριάς", η βάβω με την εγγόνα της καρτερεί τον ξενιτεμένο της γυιό τα Χριστούγεννα, όπως κι η Τασιούλαινα στο δεύτερο διήγημα, το "Ύστερα από εικοσιπέντε χρόνια", καρτερεί τον άντρα της τα Χριστούγεννα, την μέρα γιορτής δηλαδή, που η απουσία γίνεται αβάστακτη. Μέρα γιορτής που η Εκκλησία κι η παράδοση του κάποτε τόπου και τρό...

Το "Άλογο της παλίρροιας" αποτελείται από τρεις ανέκδοτες συλλογές ποιημάτων (συγκομιδή επταετίας 2002-2009). Η πρώτη είναι ένα μικρό συνθετικό ποίημα με τον τίτλο "Βόλτα". Η δεύτερη φέρει τον τίτλο "Το άλογο της παλίρροιας" και η τρίτη έχει το όνομα "Καθημερινές ιστορίες". Αυτός ο πίνακας στην άκρη, έχει στα μάτια του ένα δάκρυ... Μοιάζει με άλογο που κλαίει και με τη θάλασσα τα λέει... Γυρεύει πάνω της να τρέξει και με το κύμα ν’ αλητέψει... Ο κάμπος το ’χει γονατίσει, δεν ξέρει πού και πώς να στρίψει... Τ’ άλογο σαν καρδιά καλπάζει και σαν ζωή αναστεν...

"Ο ΑΓΑΠΗΤΙΚΟΣ ΣΟΥ ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΑ" Αυτό το παγερό μήνυμα λαμβάνει η Αθανασία Πετράκη, μεταπτυχιακή φοιτήτρια Πληροφορικής κι ανιψιά του φημισμένου ιδιωτικού ερευνητή-ντέτεκτιβ Στέργιου Πετράκη, μέσα σ'ένα φάκελο με τ' αρχικά της στη θέση του παραλήπτη, έξω από το σπίτι όπου συγκατοικεί με το φοιτητή δασολογίας και ποιητή Νίκο Σωτηρόπουλο. Ο φάκελος περιέχει ακόμη δυο στροφές ενός ποιήματος που αναφέρεται σ' ένα λησμονημένο κι εγκαταλειμμένο σπίτι. Είναι Δευτέρα, 23 Σεπτέμβρη του 2019. Φάρσα ή πραγματικότητα; Ο Νίκος, που διανυκτερεύει μελετώντας στο Χείμαστρο, γεωφυσικά...

Η παρούσα παρέμβαση δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Το θέτει· και αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει -και με μεγαλύτερη ακόμα έμφαση- από άλλους ειδικότερους και αρμοδιότερους. Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο φιλολογικό-επιστημονικό και εκπαιδευτικό-παιδαγωγικό είναι κάτι περισσότερο...

Εκτενής ανθολόγηση από το μέχρι τότε (2017) ποιητικό έργο του συγγραφέα.

Κείμενα προς τιμήν του συγγραφέα Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, αναφορικά με το πολύπλευρο έργο του. Στον τιμητικό τόμο περιλαμβάνεται και μία παλαιότερη συνέντευξη του συγγραφέα στον Στέλιο Λουκά, καθώς και ένα άγνωστο θεατρικό έργο του Τσιρόπουλου, που μας εμπιστεύθηκε ο συγγραφέας, το πρώτο που βλέπει το φως της δημοσιότητας και ίσως το μόνο που διασώθηκε απ' όσα έγραψε.