Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η κούκλα από πορσελάνη έζησε για λίγο σε μία κοινωνία με τους πιο ζωντανούς, ανυπόμονους και δυναμικούς ανθρώπους που είχε συναντήσει ποτέ. Ξεχωριστούς ανθρώπους που το πάθος για την ίδια τη ζωή, ξεχείλιζε σε κάθε δραστηριότητά τους.

Ο συγγραφέας Κώστας Ζαφείρης μας χαρίζει μια ακόμα συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Κόντρα Γέφυρα και άλλα διηγήματα". Με γραφή αιχμηρή, που ισορροπεί ανάμεσα στη συγκίνηση και στο χιούμορ, ο Χιώτης συγγραφέας αφηγείται ιστορίες που συνεπαίρνουν τον αναγνώστη. Μεταφέρει σκηνές από καταστρώματα πλοίων, απομονωμένα χωριά, πλατείες μεγάλων πόλεων, θαλασσινά καλοκαίρια. Οι πρωταγωνιστές του, καθημερινοί και ανθρώπινοι, ζουν τις ασυνήθιστες στιγμές τους, ζυμώνονται και ματώνουν στις σχέσεις τους, γεμίζουν τις σελίδες του βιβλίου με ζωή. Ένα ανεμοδαρμένο κατάστρωμα σμίγει ξανά δυο...

Η ευαισθησία, όταν εκφράζεται με ποίηση δεν έχει κανόνες, δεν έχει περιορισμούς ή πρέπει. Σαν από μόνος του ο λόγος βγαίνει απ' την καρδιά και τον νου, πότε έμμετρος και ποτέ στίχος ελεύθερος και φτάνει στο χαρτί σαν κηλίδα. Κι όσο οι αιτίες και οι αφορμές, που "πληγώνουν" τον ποιητή, αυξάνονται τόσο πληθαίνουν κι οι κηλίδες! Πληθαίνει το σχήμα τους και η δομή τους, πληθαίνει ο αριθμός και το ύφος τους και γεμίζει το χαρτί με κηλίδες-ποιήματα. Κηλίδες με μορφές διάφορες... κηλίδες έτσι, κηλίδες κι αλλιώς...

Πρέπει επί τέλους να γίνει κατανοητό πως για την "αγραμματοσύνη και την άγνοια" κάποια είναι υπεύθυνοι· και οπωσδήποτε δεν ευθύνεται ούτε η καθαρεύουσα, πολύ δε περισσότερο ούτε και η αρχαία. Θα ήταν άραγε παράλογο να περιμένει κανείς από τους αρμοδίους να αντιμετωπίσουν και με διαφορετικούς όρους το θέμα της γλώσσας και όχι μόνο ως μέσον συνεννόησης μεταξύ των ανθρώπων; Γιατί κάθε λέξη έχει μια ιδιαίτερη θέση στο λόγο και ίσως δεν μπορεί κανείς να την αντικαταστήσει χωρίς να αλλοιώσει την έννοια αλλά και την ομορφιά του... Τέλος θα πρέπει να θεωρηθούν τα γραφόμενα γλωσσι...

Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι η επίσημη Ιστορία δεν θα ήταν δυνατόν να γραφεί σωστά χωρίς τη γνώση και της "μικρής", αυτής δηλαδή που αναφέρεται σε επί μέρους ή και σε φαινομενικά ασήμαντα γεγονότα, πρόσωπα και τόπους. Από την άποψη αυτή το πόνημα της κυρίας Ευαγγελίας Παπαζή αποκτά το δικό του ειδικό βάρος τόσο για τα Καρδάμυλα, καθ' εαυτά, όσο και για τη χιώτικη ναυτοσύνη γενικότερα. Το μικρό χωριό που ξεκίνησε από κτηνοτρόφους για να εξελιχθεί σε ναυτική δύναμη, δικαιώνει άλλη μια φορά τον Θουκυδίδη "μέγα το της θαλάσσης κράτος". Στη θάλασσα στήριξαν οι αρχαίο...

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να ζήσουν σε όποιο μήκος και πλάτος της γης. Υπάρχουν όμως κι άλλοι, που ζουν με τη λαχτάρα του τόπου τους. Που νοιώθουν πως η γενέτειρα είναι ένα χρέος που δεν εξαντλείται, μια αγάπη που, περισσότερο απ' τις πέτρες και το χώμα, στεριώνει τον τόπο. Η γεωγραφία των Καρδαμύλων αποτελείται από πέτρες, λιόδεντρα, αρμύρα και πολύ καρδαμυλίτικη αγάπη. Είναι μια αγάπη που πάει να γίνει παράδοση και μέτρο ηθικής αξίας. Ο καρδαμυλίτης, όσο ψηλά κι αν ανέβει, δεν ξεχνάει τον τόπο του. Το ξέρει πως εδώ απ' τους απλούς ανθρώπους θα κριθεί η πραγματική του...

Ο Κάμπος της Χίου είναι μια περιοχή με πολλές ιδιαιτερότητες, μοναδική για τον φυσικό και ιστορικό πλούτο της, πραγματικό κεφάλαιο της Ιστορίας. Στον ζωντανό αυτό οικισμό συνυπάρχουν άνθρωποι, παραδοσιακές καλλιέργειες εσπεριδοειδών, κατοικίες με ιδιαίτερου ενδιαφέροντος αρχιτεκτονικά στοιχεία (αυλόπορτες, μαντρότοιχοι, μαγγανοπήγαδο, στέρνες με τις περίφημες γούρνες τους, πέργκολες...) Ο πολιτιστικός αυτός θησαυρός δημιουργήθηκε από τους ντόπιους εργάτες της γης, της οικοδομής, της τέχνης. Το μεράκι και η αγάπη εκείνων των αγνών ανθρώπων για το αρμονικό και το ωραίο περ...

Κατάθεση ψυχής... Καλώς βρεθήκαμε για 12η συνεχόμενη φορά με τη μορφή βιβλίου... Ενός βιβλίου που γράφει κι αυτό, όπως και τόσα άλλα, τη δική του ιστορία... Μια ιστορία που ξεκινά τριάντα ένα ολόκληρα χρόνια πριν (1987) από τη δεύτερη σελίδα του "Χιακού Λαού", για να συνεχιστεί, πέντε χρόνια αργότερα (1991), στην ίδια σελίδα της ημερήσιας και εβδομαδιαίας "Αλήθειας". Καθημερινά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στην αρχή με τα αρχικά ΔΗ-ΦΙ και στη συνέχεια με ονοματεπώνυμο. "Καθημερινά" με τον αγαπημένο Αντώνη Παληό να εκτιμά και να κρίνει το 2003 ότι πρέπει να απαθανατίζ...

Ξεχωριστή η τιμή που μου κάνει ο φίλος και συνάδελφος Δημήτρης Φρεζούλης να προλογίσω τη νέα σειρά των "Καθημερινών" που εκδόθηκαν για μία ακόμη χρονιά από τον εξίσου φίλο Γιάννη Παληό και τις εκδόσεις "Άλφα-Πι". Ο Δημήτρης Φρεζούλης αποτελεί μια δημοσιογραφική σταθερά, ένα σημείο αναφοράς για όλους εμάς τους νεώτερους στον επίπονο χώρο της ενημέρωσης, που γνωρίζουμε ότι δύσκολα θα προχωρήσεις μακριά αν δεν έχεις συνέπεια. Αυτό είναι που ξεχωρίζω και στον Δημήτρη. Την συνέπεια του να βρίσκεται στην ενημέρωση όλα αυτά τα χρόνια με τη ακρίβεια ενός καλοκουρδισμένου ρολογιού...

Η δημοσιογραφία της αθωότητας Τον καιρό εκείνο, η λύσσα του ανταγωνισμού μανιασμένα με έκανε να ψάχνω τη χαμένη είδηση. Μην τυχόν και το "αντίπαλον δέος" ξετρύπωσε και πρόσφερε στον αναγνώστη του το κατιτίς παραπάνω από το δικό μου μόχθο. Προσπερνούσα βιαστικά τα "Καθημερινά", με μια υποτιμητική υποψία ότι γράφονται για να γεμίζουν οι σελίδες και το μάτι έτρεχε στον άλλο εαυτό του Δημ. Φρεζούλη, τον παραπολιτικό. Μ' αυτόν τον εαυτό του Δημήτρη έδινα τις προσωπικές καθημερινές μάχες μου για καμιά δεκαριά χρόνια, και χρειάστηκε η μετατροπή της "Αλήθειας" σε εβδομαδιαίο από...

Σταλαγματιές λάδι στο καντήλι του χρόνου. Για να μη σβήσει. Έτσι βλέπω εγώ τα "Καθημερινά" του αγαπητού μας Δημήτρη. Μα... ναι, γράφει για την επικαιρότητα ίσως να πει κάποιος βιαστικά, γενομένης μιας συζήτησης χωρίς να το πολυσκεφτεί και μες στη βιασύνη του να τα προσπεράσει, έτσι σαν χάδι τ' αγεριού που περνά και ξεμακραίνει το εκάστοτε θέμα της επικαιρότητας. Μια άχνα καπνού που διαλύεται και μένεις να την κοιτάς σα χαμένος. Όμως ο Δημήτρης Φρεζούλης έχει την ικανότητα να την κρατά στα χέρια του. Πρόσωπο οικείο, ζεστά ανθρώπινο, είναι σε θέση να μετράει το σφυγμό τ...

[...] Μέσα στα "Καθημερινά" ο Δημήτρης Φρεζούλης διασώζει για τις επόμενες γενιές πολύτιμα στοιχεία της καθημερινότητάς μας και ο αναγνώστης τα ξαναζεί ή τα πληροφορείται με ένα τρόπο ξεχωριστό. Είναι λοιπόν φυσικό η κρίση μου για τα "Καθημερινά" του Δημήτρη Φρεζούλη, τα οποία εκδίδονται για 5η συνεχή χρονιά, να είναι "ένθερμα" θετικά και, γι' αυτό να έχουν ιδιαίτερη θέση στη βιβλιοθήκη μου. [...] Τάκης Ι. Δηράκης

Ο Δημήτρης Φρεζούλης είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Τυχερός γιατί μπόρεσε να ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στον τόπο που γεννήθηκε και αγάπησε και έκαμε την δουλειά για την οποία ήταν προορισμένος. Τη δημοσιογραφία. Δε χρειάζεται να διαβάσει κανείς πολλά χρονογραφήματα του Δημήτρη Φρεζούλη για να καταλάβει τη διπλή αυτή αγάπη του προς τη Χίο και τη δημοσιογραφία. Είναι εμφανής στα περισσότερα, αν όχι σ' όλα τα κείμενά του. Η αγάπη και τα ενδιαφέροντά του, δεν περιορίζονται βέβαια, επεκτείνονται και αγκαλιάζουν σε ό,τι ζει και κινείται γύρω του. Στους ανθρώπους του ο...