Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Γιώργος Τσαπέλλας, ήταν σωστός άνθρωπος, σωστός δάσκαλος και ιερός καλλιτέχνης με την έννοια, πως δεν μπαστάρδευε, ούτε πουλούσε την τέχνη του. Την χάριζε, την πρόσφερνε δωρεάν, με τη λαχτάρα αρχαίου μύστη. Στο έργο του, υπηρέτησε την καθαρότητα. Τα πρόσωπα, τα σώματα, τα πλάσματα της φαντασίας και της γης, που αγάπησε και ζωντάνεψε με το ξύλο, τον πηλό, το μάρμαρο, διακριτικό τους αυτή η καθαρότητα. Μπορεί να αφαιρούσε από πάνω τους όλα τα περιττά και επίκτητα και ανούσια, μα ό,τι απέμενε στο έργο του, με μια ματιά το έβλεπες, σου μιλούσε και καταλάβαινες το μήνυμα που α...

[...] Με αφορμή τη συμπλήρωση, το 2006, πενήντα χρόνων ζωής από την ίδρυση, αρχικά, της πρώτης σχολής μηχανικών Ε.Ν. αργότερα (1957) της σχολής ραδιοτηλεγραφητών και στη συνέχεια (1965) την ίδρυση των δημοσιών σχολών Ε.Ν. μηχανικών (στη Χίο) και πλοιάρχων (στις Οινούσσες), αναδράμει στις δύσκολες εκείνες εποχές των προσπαθειών να δοθεί η ευκαιρία στους νέους της ιδιαίτερης πατρίδας του να αποκατασταθούν επαγγελματικά, στη ναυτιλία μας να αποκτήσει άξια και καλά κατηρτισμένα στελέχη και στο νησί της καταγωγής του να παράσχει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης μιας άνευ προηγουμένου...

Ο Δημήτρης Φρεζούλης είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Τυχερός γιατί μπόρεσε να ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στον τόπο που γεννήθηκε και αγάπησε και έκαμε την δουλειά για την οποία ήταν προορισμένος. Τη δημοσιογραφία. Δε χρειάζεται να διαβάσει κανείς πολλά χρονογραφήματα του Δημήτρη Φρεζούλη για να καταλάβει τη διπλή αυτή αγάπη του προς τη Χίο και τη δημοσιογραφία. Είναι εμφανής στα περισσότερα, αν όχι σ' όλα τα κείμενά του. Η αγάπη και τα ενδιαφέροντά του, δεν περιορίζονται βέβαια, επεκτείνονται και αγκαλιάζουν σε ό,τι ζει και κινείται γύρω του. Στους ανθρώπους του ο...

[...] Διαβάζοντας τα παραμύθια της υποδειγματικής συλλογής του Κωνσταντίνου Κανελλάκη, όπως μας τα προσφέρουν με σεβασμό και με γνώση οι υπεύθυνοι της τωρινής εκδοτικής τους εκδοχής, μαγευτήκαμε από την ευρηματικότητα των ιστοριών τους και θαυμάσαμε την ευκολία τους να επιτυγχάνουν μεγάλα ή μικρά άλματα, τόσο σε διαφορετικές εποχές, όσο και ανάμεσα σε φανταστικούς και υπαρκτούς χώρους. Επίσης, γλεντήσαμε ιδιαίτερα με τις ποικίλες αναπάντεχες καταστάσεις που βιώνουν οι ήρωές τους. Πρόσωπα και συμπεριφορές, που με την πάροδο του χρόνου απόκτησαν δυναμική συμβόλων και που συχν...

Όταν τα νερά ατρεμούν υπάρχει φόβος να βαλτώσουν. Kαι όταν βαλτώσουν αρχίζει η σήψη. Bέβαια για να ταράξεις λιμνάζοντα ύδατα χρειάζεται να έχεις ή την τρίαινα του Ποσειδώνα ή τους ασκούς του Aιόλου. Tίποτ’ απ’ αυτά σε μας και ευτυχώς? η φθορά μας θα ήταν ίσως ανεπανόρθωτη. Στη Δημοκρατία όμως η ελευθερία τής γνώμης δεν είναι δικαίωμα, είναι χρέος. M’ ένα τέτοιο όπλο πέντε λιλλάδια για την εκπαίδευση, για την παιδεία γενικότερα, ρίχτηκαν στη λίμνη μέσω της εφημερίδας Δημοκρατική μήπως ρυτιδώσουν τα γαλήνια νερά της μακ...

"Από 12 χρονών παιδί αρχίζω το γράψημο της ζωής μου. Εσύ που θα διαβάσης αυτά μη δώσης την προσοχή σου στην ομοιοκαταληξία και δεν καταλάβης την γενική ουσία του περηεχωμένου. Ποιός ήμουνα για τα αδέλφια μου τη υπόφερα για τα αδέλφια μου Πόση αγάπη δήχνω για τα παιδιά μου Αυτός ήμαι εγώ ο γράφων όλα αυτά". Νικόλαος Αντ. Παλήος Εν εξωτερικό Νοέμβριος 1979 Μέσα στο βαπορι m/ν Μούτσαινα

Η εσκεμμένη σύγχυση των εννοιών για τη δικαίωση των ανομιών, η εξυπηρέτηση του άμεσου κέρδους -αντίληψη που ξέρει να προσαρμόζεται εύκολα- η πολιτική της εφήμερης φιλίας που οδηγεί κυνικά στην απάτη, η μεταμόρφωση του θύματος σε θύτη, η ανάγκη γνώσεως των μεθόδων του οποιουδήποτε κακόβουλου, ο προβληματισμός για τα θεμέλια και την πορεία των συσπειρώσεων, το μάθημα που χρειάζεται ο αφελής για να μην επαναπαύεται αποτελούν τη θεματική αυτής της συναγωγής. Η επικαιρότητα ήταν το έναυσμα· η διαχρονικότητα των θεμάτων έφερε το αποτέλεσμα των επιφυλλίδων που δημοσιεύτηκαν στην ε...

Ένα νοσταλγικό σεριάνι σε μια από τις ομορφότερες γειτονιές της Χίου είναι το βιβλίο τούτο. Ο οδηγός μας, κ. Γιώργος Πρινιάς, μας παίρνει από το χέρι, μας περιγράφει το δρόμο και την ιστορία του, μας συστήνει τους ανθρώπους που τον ζωντάνεψαν, μας αφήνει να δούμε μέσα απ' τους κιοσσέδες της Ατσικής φιγούρες και πρόσωπα μιας αλλοτινής εποχής που ξεθωριάζει σιγά-σιγά αφήνοντας τα χνάρια της στη μνήμη των πρωταγωνιστών της.

Η θάλασσα, τα μπάρκα, τα λιμάνια δίνουν μιαν άλλη διάσταση σε ανθρώπους που, σίγουρα κάτω από άλλες συνθήκες, θα είχαν άλλη συμπεριφορά και άλλη τύχη. Με μια αγάπη που πηγάζει από την κατανόηση και τη γνώση του συγγραφέα για τους ναυτικούς και τη ζωή τους, οι ήρωες σ' αυτές τις ναυτικές ιστορίες δεν εξιδανικεύονται, αλλά ούτε και απομυθοποιούνται, απλά παρουσιάζονται με ειλικρίνεια και χιούμορ, με τρυφερότητα και σκληράδα, με ανθρωπιά και παραδοχή. Ο Billy the Greek, ο Τόνι ο Πινέζας, ο Λαλάκης, ο Δημήτριος ο Μακεδών, ο κύριος Γιώργος και όλοι οι άλλοι, μαζί με τις γυναίκ...

[...] Οι σχολικές δραστηριότητες και τα διασχολικά προγράμματα κάθε μορφής αποτελούν ένα πολύ καλό μέσο για να ανανεωθεί η σχολική ζωή και να αποκτήσει μια πραγματική ζωντάνια και να γίνει κυψέλη παραγωγής ιδεών και κατάθεσης προτάσεων πέραν της χρήσιμης γνώσης που παρέχει στους μαθητές και μάλιστα να γίνεται τούτο με βιωματικό τρόπο. Ο χώρος του σχολείου πρέπει να αποτελεί ένα ολοζώντανο περιβάλλον προσφοράς και παραγωγής παιδείας και πολιτισμού. Όχι μόνο γιατί έχουμε υποχρέωση να αναδείξουμε τον πλούτο των προγόνων σε τομείς, αλλά κυρίως διότι τα νιάτα ολοκληρώνουν καλύτ...

Συμπληρώνονται δέκα χρόνια από το θάνατο του Χιώτη πολιτικού Νίκου Ζορμπά, σχεδόν 30 από την αποχώρησή του από την πολιτική και περίπου 40 από τότε που η χούντα σταμάτησε απότομα την κοινοβουλευτική του θητεία. Δικαιολογημένα πολλοί θα αναρωτηθούν και ιδιαίτερα όσοι δεν τον γνώρισαν προς τι η ενασχόληση με τη ζωή και το έργο ενός βουλευτή, όταν από τότε υπήρξαν αρκετοί και με σημαντικό έργο. Δεν θα επιχειρήσω συγκρίσεις ή αξιολόγηση για την προσφορά του καθενός. Δεν είναι στόχος μου και δεν υπάρχει λόγος. Έπειτα ο κάθε πολιτικός κρίνεται με τα δεδομένα της εποχής του. Ο Νί...

Είχα την εύνοια της τύχης, να ζω σε ένα από τα ωραιότερα νησιά του Αιγαίου, τη μυροβόλο Χίο. Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα στα ολοπράσινα περιβόλια του Κάμπου, με τις μαγευτικές ευωδιές και ομορφιά που προσφέρουν τα δέντρα των εσπερίδων. Ίσως αυτό, σε συνδυασμό με τη γραφικότητα του νησιώτικου χώρου, συνετέλεσαν στην έντονη επιθυμία που ένοιωσα από μικρή, να γράφω σε έμμετρο λόγο, ό,τι με συγκινούσε ή με προβλημάτιζε ιδιαίτερα. Τα θέματα που εκάστοτε με ενέπνεαν, προερχόταν κυρίως από προβληματισμούς και ερεθίσματα του ευρύτερου περιβάλλοντος. Πολλά από αυτά δημοσιεύτηκαν...

Η ευαισθησία, όταν εκφράζεται με ποίηση δεν έχει κανόνες, δεν έχει περιορισμούς ή πρέπει. Σαν από μόνος του ο λόγος βγαίνει απ' την καρδιά και τον νου, πότε έμμετρος και ποτέ στίχος ελεύθερος και φτάνει στο χαρτί σαν κηλίδα. Κι όσο οι αιτίες και οι αφορμές, που "πληγώνουν" τον ποιητή, αυξάνονται τόσο πληθαίνουν κι οι κηλίδες! Πληθαίνει το σχήμα τους και η δομή τους, πληθαίνει ο αριθμός και το ύφος τους και γεμίζει το χαρτί με κηλίδες-ποιήματα. Κηλίδες με μορφές διάφορες... κηλίδες έτσι, κηλίδες κι αλλιώς...

'Ολα ανεξαιρέτως τα κείμενα του Δημήτρη Φρεζούλη χαρακτηρίζονται από ποιότητα, ήθος, σοβαρότητα και απεικονίζουν την προσωπικότητα του γράφοντος. Σε όλα διακρίνει κανείς -και ο πλέον αδαής- την εντιμότητα με την οποία προσεγγίζονται τα θέματα. Από την άποψη αυτή τα "Καθημερινά" δεν αποτελούν εξαίρεση. Απλά το είδος (χρονογράφημα), η έκταση και η θεματολογία τους διευκολύνουν τη ..."βιβλιοποίηση". Προσωπικά δεν είμαι υπέρ της έκδοσης, σε βιβλία, των εφήμερων γραφών, εκτός ίσως από δυο εξαιρέσεις. Η μια αφορά τα κείμενα που κατά λάθος γράφτηκαν σε εφημερίδες κι έπρεπε να γίν...

[...] Ο Στυλιανός Γ. Βίος, ώριμος μαθητής του Νικολάου Πολίτη, αποφάσισε κατά τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών να ερευνήσει τη χιακή λαογραφία, όπως τη διδάχθηκε από τον Ν. Πολίτη. [...] Από την εποχή των σπουδών του και σ' όλη του τη ζωή (+1944), παράλληλα με το διδακτικό και πολιτιστικό του έργο, επιδόθηκε στη λαογραφική έρευνα της Χίου. [...] Το κύριο προσόν του Βίου ως λαογράφου, εκτός της γνώσεως της μεθόδου της εποχής του, φυσικά ήταν η γνώση του τόπου και των ανθρώπων του. Έτσι η έρευνά του είχε αμεσότητα.[...] (Στερ. Φασουλάκης, από...

Πρέπει επί τέλους να γίνει κατανοητό πως για την "αγραμματοσύνη και την άγνοια" κάποια είναι υπεύθυνοι· και οπωσδήποτε δεν ευθύνεται ούτε η καθαρεύουσα, πολύ δε περισσότερο ούτε και η αρχαία. Θα ήταν άραγε παράλογο να περιμένει κανείς από τους αρμοδίους να αντιμετωπίσουν και με διαφορετικούς όρους το θέμα της γλώσσας και όχι μόνο ως μέσον συνεννόησης μεταξύ των ανθρώπων; Γιατί κάθε λέξη έχει μια ιδιαίτερη θέση στο λόγο και ίσως δεν μπορεί κανείς να την αντικαταστήσει χωρίς να αλλοιώσει την έννοια αλλά και την ομορφιά του... Τέλος θα πρέπει να θεωρηθούν τα γραφόμενα γλωσσι...

Το Πυργί είναι ένα μεσαιωνικό χωριό στη νότια Χίο, στην περιοχή όπου παράγεται το μαστίχι. Η αρχιτεκτονική δομή του -όμοια με άλλα μαστιχοχώρια- που θυμίζει κάστρο, δημιουργήθηκε την εποχή της Γενουατοκρατίας στο νησί (14ος μ.Χ. αιώνας) σαν ανάγκη να προστατευτεί το πολύτιμο προϊόν της μαστίχας από την πειρατία. Το Πυργί, όμως, είναι γνωστό και για τις εγχάρακτες διακοσμήσεις στις προσόψεις των σπιτιών, τα περίφημα "ξυστά". Με αφορμή ένα γάτο, τον Πυργούση, πλάθεται ένα τρυφερό παραμύθι και μαθαίνουμε για το Πυργί και την ιστορία του, την καθημερινότητα των κατοίκων του, τη...