Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο συγγραφέας Κώστας Ζαφείρης μας χαρίζει μια ακόμα συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Κόντρα Γέφυρα και άλλα διηγήματα". Με γραφή αιχμηρή, που ισορροπεί ανάμεσα στη συγκίνηση και στο χιούμορ, ο Χιώτης συγγραφέας αφηγείται ιστορίες που συνεπαίρνουν τον αναγνώστη. Μεταφέρει σκηνές από καταστρώματα πλοίων, απομονωμένα χωριά, πλατείες μεγάλων πόλεων, θαλασσινά καλοκαίρια. Οι πρωταγωνιστές του, καθημερινοί και ανθρώπινοι, ζουν τις ασυνήθιστες στιγμές τους, ζυμώνονται και ματώνουν στις σχέσεις τους, γεμίζουν τις σελίδες του βιβλίου με ζωή. Ένα ανεμοδαρμένο κατάστρωμα σμίγει ξανά δυο...

Χιλιάδες χρόνια τέτοια ώρα, το ηλιοβασίλεμα, κι άλλες χιλιάδες χρόνια στους καιρούς που θα'ρθουν, στον όμορφο τόπο θα ρίχνει μαγείας ωραιότητα. Όμως ποτέ, μέσα στο όραμα τούτο, δεν θ' ακουστεί θρήνος βαθύτερος και πόνος πιο πλατύστερνος δεν θα υψωθεί, όσος τώρα τις δυο ακρογιαλιές φραγγελώνει. Μυριάδες οι άνθρωποι ξεσπιτώθηκαν, σκορπίστηκαν όπου μπορούσαν κυνηγημένοι ν' απαγγιάσουν... ... Ο πατέρας στην Χίο. Δυο παιδιά στην Μυτιλήνη. Το μεγάλο στην Γαλλία. Η Μάνα στην Πύλο, ριγμένη, χαμένη. ... Ο πατέρας αιχμάλωτος, τα παιδιά - δυο μικρά αγοράκια - δουλάκια σε μια Τούρκ...

Tι ήταν το Θαύµα του Σαράντα; Τι είναι το κάθε θαύµα, άλλο από µια υπέρβαση; Έτσι και τότε, το 1940-41, το θαύµα έγινε πραγµατικότητα για έναν κυρίως λόγο: επειδή ο ελληνικός λαός αγωνίστηκε σαν ένας άνθρωπος, µε όλη του την ψυχή, για την ελευθερία. Μέτωπο και µετόπισθεν, άντρες και γυναίκες, µικροί και µεγάλοι, δεξιοί και αριστεροί, γραµµατιζούµενοι και µη, όλοι ενώθηκαν στο "νυν υπέρ πάντων ο αγών". Οι Χιώτες έδωσαν από την πρώτη στιγµή το "παρών". Το αφιέρωµα αυτό είναι απάνθισµα από δικά τους ντοκουµέντα, επιστολές γραµµένες βιαστικά στο πόδι, µαρτυρίες, φωτογραφίες,...

Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας παραθέτει τις προσωπικές της αναμνήσεις, δοσμένες μέσα από τη διήγηση του αδελφού της Πέτρου, γίνονται ανάγνωσμα που δεν αφορά μόνο το στενό οικογενειακό της περιβάλλον, αλλά και την ευρύτερη Χιώτικη κοινωνία, αφού οι αναφορές στα τοπικά έθιμα, στις γιορτές, στα επαγγέλματα που χάθηκαν, στους γραφικούς τύπους της αγοράς, στα μαγαζιά της Απλωταριάς, στις βόλτες στην Προκυμαία, τα φαγητά του καθημερινού αλλά και του γιορταστικού τραπεζιού της μέσης αστικής οικογένειας γίνονται πηγή αναμνήσεων από τους παλιότερους και πληροφοριών για τους νεότερους...

Αναζητώντας την άκρη του νήματος, στην προσπάθεια να κτίσουμε το οικογενειακό δέντρο του Θανάση και της Πηνιώς Τσούνη, φτάσαμε πίσω στο χρόνο μέχρι το 1786. Στο ταξίδι αυτό, που διαρκεί περισσότερο από δυο αιώνες, παρακολουθούμε τη διαδρομή τριακοσίων δεκαέξι ανθρώπων μέσα από τη διαδοχή οκτώ περίπου γενεών. Ανακαλύψαμε πρόσωπα, που συνδέονται μεταξύ τους με δεσμούς αίματος, αλλά συχνά δεν το γνωρίζουν, γιατί οι συγκυρίες δεν το επέτρεψαν. Θελήσαμε να βρούμε και να αρδεύσουμε τις ρίζες της οικογένειας, για να κρατήσουμε ζωντανό το δέντρο της ζωής μας, με την ευπρεπή πρόθ...

Η Μελανίππη - "η ξανθιά Αφροδίτη της Χίου", κυνηγημένη από τους Ομηρίδες (διότι τραγουδούσε Όμηρο),στη φευγάλα της σκόνταψε σε πλουσιόπαιδο και είπε: "Αυτό θα πει τύχη! Να γεννηθείς πλούσιος, να γεννηθείς Έλληνας, να γεννηθείς και άντρας!" Στην αποθέωση της, η "ξανθιά" προκάλεσε: "Δεν θέλω να μ' αγοράσεις, θέλω να με κερδίσεις! Με τον αντρισμό σου!" Η Τύχη την άκουσε, και σε λίγο της έστειλε τον Κύροκαι τους Μήδους. Όταν "Η γυναίκα του αιώνα" κινδύνευε να λερωθεί στο κρεββάτι ενός βαρβάρου, η ζήλειαέκανε το θαύμα της, και το πλουσιόπαιδο πλήρωσε τολογαριασμό τη...

Ένα απ' τα ελάχιστα βιβλία δίχως ο συγγραφέας του να πιάσει μολύβι και χαρτί. Από μνήμης ο 99χρόνος τότε Πέτρος Μαχαλιάς κατέγραψε τη γενιά του, κρυμμένη στα βάθη των αιώνων, την περίοδο ακόμα που η Χίος βρίσκονταν υπό την Οθωμανική κατοχή. Σαν δέντρο απλώνεται και ανοίγοντας τα κλαδιά της προκύπτουν συγγένειες λησμονημένες πια σε πολλούς. Ένα δύσκολο εγχείρημα που σίγουρα έχει ελλείψεις, πιθανόν και ορισμένα λάθη. Όποιος σταθεί σ' αυτά υποτιμά το μόχθο και την αγωνία ενός αιωνόβιου ανθρώπου να αφήσει στις επόμενες γενιές τη δική του γνώση, ως γραμματικός και ληξίαρχος μιας...

Ήταν ένα αυγουστιάτικο απόγευμα στην Έζουσα, ηλιοβασίλεμα, από εκείνα τα ηλιοβασιλέματα, τα θεραπευτικά θαρρείς, που η σκέψη και η ψυχή ηρεμεί και η μνήμη αναπολεί γεγονότα και περιστατικά από τα παλιά. Είχαμε και επισκέπτες εκείνη την ημέρα από τη Χώρα, ανάμεσά τους και τον αξιόλογο καθηγητή, συγγραφέα και ποιητή Γεώργιο Διλμπόη. Η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά καθώς θαυμάζαμε το απέναντι τοπίο, το βουνό Κόφινας, που εκείνη την ώρα στην κορυφή του είχε φορέσει καπέλο ένα πελώριο γκριζωπό σύννεφο. Το βλέμμα μας στάθηκε ιδιαίτερα στην πλαγιά του στο βυζαντινό ξωκκλήσι τ...

Επίκληση (α) Εσύ που πάντα έζησες με γνώμονα τα πρέπει και δεν πρέπει, άκουσέ με κι εμένα που τις επιθυμίες μου κυνήγησα σε πείσμα των κανόνων. Άκουσέ με, καλή μου, έστω και μια φορά. Μην κόβεις σε παρακαλώ τις λέξεις μου στη μέση. Ας τις να βρουν ελεύθερα το δρόμο τους. Είναι πουλιά πετούμενα οι λέξεις και ξέρουν όσα η σκέψη μόνη δεν μπορεί. Μια φράση μου μονάχα αρκεί: Στα μέχρι τώρα βήματά μου πυξίδα μου είχα την καρδιά και δεν μετάνιωσα. Η Ιουλία Τέττερη με την αμεσότητα και την ομορφιά του ποιητικού της λόγου προσελκύει αμέσως την προσοχή και το ενδιαφέρον του...

Συνηθίζεται σε κάθε έκδοση πονήματος, βιβλίου ή ανθολογίου να γίνεται πρόλογος από ανθρώπους των γραμμάτων, της επιστήμης, των τεχνών. Στη δική μας περίπτωση όμως δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο διότι τα κείμενα - ποιήματα είναι γραμμένα πριν 50 χρόνια από δύο παιδιά 17 και 19 χρόνων όταν αντάμωσε το βλέμμα τους και σκίρτησε η καρδιά τους. Και ξαφνικά γεννήθηκε ο μεγάλος έρωτας ή βαθειά αγάπη της δεκαετίας 1960 - 1970. Μια ψυχική ένωση. Μία καρδιά, ένας παλμός, μία ζωή. Ο κλήρος πέφτει σε μένα μετά από ένα τυχαίο γεγονός της 11-4-2014. Το σφραγισμένο βαλιτσάκι για 45 χρό...

''I always wanted to know my origins. I felt the need to trace my roots and learn about my forefathers. History was important to me and the history of my family was something I always wanted very much to learn about and pass on to my children and grandchildren. In addition to my family tree, I wanted to link the various families that lived in the community of Sklavia in the period when I was growing up. As a result, besides my own family, I traced the family trees of the people that lived and worked in the fields and gardens of Sklavia and include them in this volume....

Το βιβλίο του Δρ. Χαραλάμπου Γ. Χάρη, το γένος Μαρδά και Κρουσουλούδη (Πατσελύκου) με τον τίτλο "Σκλαβιά - Θολοποτάμι. Ένα ειδυλλιακό μέρος της Χίου - Ιστορία και Άνθρωποι - Αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία", συμπληρώνει δύο κενά που αφορούν μια από τις πιο όμορφες και ιστορικές τοποθεσίες της Χίου, τα Σκλαβιά, κοντά στο Θολοποτάμι. Το πρώτο μέρος του βιβλίου περιγράφει επιστημονικά, αλλά με απλό τρόπο την ιστορία των Σκλαβιών και της γύρω περιοχής, από τα αρχαία ως τα βυζαντινά, μεσαιωνικά και νεότερα χρόνια. Καταγράφονται τα σπουδαία μνημεία και η ιστορία τους και π...

Η δημοσιογραφία της αθωότητας Τον καιρό εκείνο, η λύσσα του ανταγωνισμού μανιασμένα με έκανε να ψάχνω τη χαμένη είδηση. Μην τυχόν και το "αντίπαλον δέος" ξετρύπωσε και πρόσφερε στον αναγνώστη του το κατιτίς παραπάνω από το δικό μου μόχθο. Προσπερνούσα βιαστικά τα "Καθημερινά", με μια υποτιμητική υποψία ότι γράφονται για να γεμίζουν οι σελίδες και το μάτι έτρεχε στον άλλο εαυτό του Δημ. Φρεζούλη, τον παραπολιτικό. Μ' αυτόν τον εαυτό του Δημήτρη έδινα τις προσωπικές καθημερινές μάχες μου για καμιά δεκαριά χρόνια, και χρειάστηκε η μετατροπή της "Αλήθειας" σε εβδομαδιαίο από...

Ο Φώτης Αγγουλές - "η Μιχαλού" - τέτοια πρωτεία ποτέ δεν επεδίωξε. Έζησε και έφυγε από τη ζωή ως λαϊκός βάρδος στο πλευρό των αδικημένων, δεμένος με το χνώτο των αποκάτω, των απόκληρων της ζωής, των κολασμένων. Ο Κ. Παλαμάς γράφει ότι "Η αλήθεια δεν πρέπει μόνο να λάμπει, πρέπει και να σφάζει". Αυτή την αλήθεια μέχρι το τέλος υπηρέτησε ο Αγγουλές, πότε με άκρατο λυρισμό, πότε με αυστηρότητα, πότε με επαναστατικότητα και πότε με μια φανταστική σάτιρα. Η "Μιχαλού" αποτελεί ένα τέτοιο υπέροχο δείγμα του σκωπτικού χαρακτήρα του ποιητή μας, που ποτέ δεν έγραφε για να γράφει, έγρ...