Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για όλους όσοι ενδιαφέρονται σήμερα για τα προβλήματα των σχολείων μας, η φωνή του William James μοιάζει με το φρέσκο αεράκι που φυσάει στην εξοχή... O James συνειδητοποίησε την ανάγκη για αλλαγές στην εκπαιδευτική διαδικασία και γνώριζε ότι το πρώτο βήμα θα πρέπει να είναι μια κριτική επανεκτίμηση της υπάρχουσας κατάστασης. Στις διαλέξεις του, όμως, δεν υπάρχουν απερίσκεπτες επιθέσεις προς τα σχολεία ή τους εκπαιδευτικούς της εποχής του. Αυτό που υπάρχει είναι περισσότερο μια γεμάτη συμπάθεια αναγνώριση των καλών εκπαιδευτικών και της καλής διδασκαλίας, όπως και μια επίγνω...

Τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου, ο κορυφαίος Άγγλος λογοτέχνης, στα τριάντα πέντε του χρόνια, δουλεύοντας παράλληλα μυθιστορήματα, διηγήματα και ποιήματα πυρετωδώς, επιτίθεται με δύο λίβελους στις ψυχαναλυτικές θεωρίες, την εποχή ακριβώς που αποκτούν ευρύτερη απήχηση, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ψυχανάλυση όμως είναι μόνο το σημείο εκκίνησης. Ο Λώρενς, αφού τα βάλει με τους ψυχαναλυτές, τα βάζει με την κοινωνία, και αφού τα βάλει με την κοινωνία, τα βάζει με το άτομο. Σύμφωνα με τον Λώρενς, ο έρωτας (που τόσο τον απασχόλησε...

Ένα απάνθισμα από 241 αποσπάσματα (στοχασμούς και στίχους) από τις δεκάδες χιλιάδες χειρόγραφα που άφησε πίσω του ο "άνθρωπος με τις μάσκες", που συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικότερα θέματα του έργου του: η Τέχνη, ο Θεός, οι Μύθοι, η Πορτογαλία, σκέψη/συναίσθημα, όνειρο/ζωή, ο έρωτας, το αίσθημα της διαρκούς απώλειας, ο θάνατος... Που αναδεικνύει ανάγλυφα την ενότητα της φωνής του Πεσσόα, πίσω απ' τις μάσκες του φανταστικού του γαλαξία. Αλέξανδρος Βέλιος Μάιος 1994

Οι "Υποδειγματικές Νουβέλες" εκδόθηκαν το έτος 1613. Συνιστούν την απαρχή της σύντομης διήγησης στην καστιλλιάνικη λογοτεχνία και διέπονται από τα τεχνοτροπικά γνωρίσματα τα οποία η εποχή εκείνη αποδίδει στον όρο νουβέλα. Ο Μιγκέλ δε Θερβάντες στον πρόλογο του έργου του γράφει: "... μόχθησε το μυαλό μου κι έτσι πορεύτηκα και ξέρω ότι είμαι ο πρώτος που έγραψε νουβέλες στη γλώσσα της Καστίλλης... τις γέννησε ο νους μου και τις φανέρωσε η πένα μου". Ύστερα, θα προσθέσει: "Ονόμασα τις νουβέλες υποδειγματικές, γιατί απ' όλες μπορείς να διδαχθείς... Πεθύμησα να προσφέρω στην απέ...

Οι "Υποδειγματικές νουβέλες" εκδόθηκαν το έτος 1613. Συνιστούν την απαρχή της σύντομης διήγησης στην καστιλλιάνικη λογοτεχνία και διέπονται από τα τεχνοτροπικά γνωρίσματα τα οποία η εποχή εκείνη αποδίδει στον όρο νουβέλα. Ο Μιγκέλ δε Θερβάντες στον πρόλογο τού έργου του γράφει: "... μόχθησε το μυαλό μου κι έτσι πορεύτηκα και ξέρω ότι είμαι ο πρώτος που έγραψε νουβέλες στη γλώσσα τής Καστίλλης... τις γέννησε ο νους μου και τις φανέρωσε η πένα μου". Ύστερα, θα προσθέσει: "Ονόμασα τις νουβέλες υποδειγματικές, γιατί απ' όλες μπορείς να διδαχθείς... Πεθύμησα να προσφέρω στην απέ...

"Να 'μαι λοιπόν με τα τριάντα μου χρόνια χαμένα, γιατί, αν και κάτι γνώριζα απ' τη ζωή και τις ηδονές της νιότης, κι είχα γευτεί την αισθητική απόλαυση, μου έλειπε ο έρωτας, η αίσθηση της ένωσης μ' ένα άλλο πλάσμα... Εντέλει, σε είδα· βγήκες για να με συναντήσεις. Σε ρώτησα αν ήσουνα εσύ. Δεν ξέρω τι σου είπα. Ήμουνα τόσο ταραγμένος, που σίγουρα θα με βρήκες γελοίο. Μα ο Θεός θέλησε να δεις το σοβαρό και το βαθύ μέσα απ' το ανόητο. Ο ρομαντισμός, η έξαρσή μας, δεν μας φάνηκαν παράλογα. Βρεθήκαμε άξαφνα με την παμπάλαια πείνα, πείνα πνευματική, ευγενική και αγνή, που κινεί...

Η νέα αυτή έκδοση είναι επαυξημένη κατά 32 σελίδες, χάρη στην προσθήκη εκτενούς επιμέτρου, για το έργο και το συγγραφέα, που υπογράφει η Δήμητρα Παπαβασιλείου. Το κλασικό μυθιστόρημα "Τριστάνα" συγκαταλέγεται στα διασημότερα και αρτιότερα έργα του κορυφαίου Ισπανού συγγραφέα Μπενίτο Πέρεθ Γκαλδός (1843-1920). Πρόκειται για τον μεγαλύτερο, σύμφωνα με την πλειονότητα των κριτικών, μυθιστοριογράφο της χώρας του μετά τον Θερβάντες, αλλά και για έναν από τους κύριους εκπροσώπους τού -ισπανικού και όχι μόνο- ρεαλιστικού μυθιστορήματος του 19ου αιώνα (δίχως να λείπουν από την π...

"Ο δρόμος της υπερβολής οδηγεί στο παλάτι της σοφίας". William Blake. "Η λέξη μπητ (beat) δεν είναι παρά ένα στερεότυπο που μας "κόλλησαν". Η κίνηση μπητ είναι ένα ψυχεδελικό παραλήρημα των "μήντια". Εμείς οι πρωτεργάτες, είμαστε ο καθένας μας ιδιόρρυθμοι συγγραφείς, ικανοί ν' αγγίξουμε ακόμη τις νέες γενιές: Ο Κέρουακ με τον ρομαντικό ενθουσιασμό του, ο Μπάροουζ με την ευφυέστατη κριτική του για το αστυνομικό κράτος και τον έλεγχο του πνεύματος, κι εγώ με την ειλικρίνεια μου." Allen Ginsberg. "Στη δεκαετία του 1950 ο κινηματογράφος είχε τον James Dean και τον Marlon Br...

Οι "Τρεις πραγματείες για τη θεωρία της σεξουαλικότητας", μαζί με την "Ερμηνεία των ονείρων", θεμελιώνουν την ψυχανάλυση, αποτελώντας την σημαντικότερη προσφορά του Φρόιντ στην ανθρώπινη γνώση και κατά κάποιον τρόπο το πνευματικό στίγμα του 20ού αιώνα. Η φροϊδική ψυχανάλυση, από θεραπευτική μέθοδος αρχικά της ψυχικής νόσου, διευρύνεται εν συνεχεία σε γενική θεωρία του ασυνείδητου, σε μεθοδολογικό όργανο ερμηνείας των ανθρώπινων σχέσεων, σε ιδεολογία και κοσμοαντίληψη. Πρόκειται για την ανακάλυψη μιας νέας επιστημολογικής ηπείρου.

Ο Γάλλος φιλόσοφος, ποιητής, συγγραφέας και μουσικολόγος Edouard Schure γεννήθηκε στο Στρασβούργο το 1841 και πέθανε στο Παρίσι το 1929, αφήνοντας πίσω του σημαντικό φιλοσοφικό, μουσικολογικό και λογοτεχνικό έργο. Η γνωριμία του με τον Ρούντολφ Στάινερ έστρεψε το ενδιαφέρον του προς τον εσωτερισμό, τη μελέτη των αρχαίων μυστηρίων, την ιστορία και μελέτη των θρησκειών, καθώς και τη σχέση τους με την Επιστήμη και τη Φιλοσοφία. Το βιβλίο που τον καθιέρωσε, τον έκανε ευρέως γνωστό και αποτελεί μέχρι και σήμερα τη βίβλο του εσωτερισμού είναι το "Οι μεγάλοι μύστες", που εκδόθη...

Ο κόσμος της φαντασίας και ο κόσμος της πραγματικότητας. Στο "Χρυσό δοχείο" ο Χόφμαν προσπαθεί να δείξει τον κόσμο της φαντασίας και της πραγματικότητας στο σημείο τομής και συνάντησής τους. Με αυτό το μοντέρνο ρομαντικό παραμύθι, με την προτίμηση της φόρμας του παραμυθιού, με την εμμονή στη ρομαντική θεματική και με το τόλμημα της μοντέρνας αφηγηματικής τεχνικής του, ο Χόφμαν φαίνεται να κλείνει με νόημα το μάτι στο σύγχρονο αναγνώστη: "όσο πιο ποιητικό, τόσο πιο αληθινό" (Novalis).

Ο Miguel de Unamuno (1864-1936) ανήκει στην παράδοση των μεγάλων στοχαστών, όπως οι Pascal, Kierkegaard και Nietzsche. Ο κόσμος του είναι αυτός του παραδόξου, κι η τάση του αυτή ενισχύεται από την ακραία ιδιοσυγκρασία του. Το έργο του, η ζωή του και η προσωπικότητά του, που αλληλοπροσδιορίζονται, έχουν ως απαρχή και ως έκφραση μία δυναμική αντίφαση, που καλύτερα απ' όλους περιγράφει ο ίδιος στο δοκίμιό του "Η θρησκεία μου": "Η θρησκεία μου -λέει- είναι η αναζήτηση της αλήθειας στη ζωή, και της ζωής στην αλήθεια, παρ' ότι γνωρίζω ότι όσο ζω δεν θα τις βρω· η θρησκεία μου εί...

Ο Miguel de Unamuno (1864-1936), ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, ανήκει στην παράδοση των μεγάλων στοχαστών, όπως οι Pascal, Kierkegaaard και Nietzsche. Ο κόσμος του είναι αυτός του παραδόξου, κι η τάση του αυτή ενισχύεται από την ακραία ιδιοσυγκρασία του. Βαθιά επηρεασμένο από το έργο του Kierkegaaard, το "Τραγικό αίσθημα της ζωής" είναι ένα από τα πρώτα έργα της υπαρξιακής χριστιανο-αιρετικής σύγχρονης σκέψης. Ο Unamuno εξετάζει εδώ το νόημα της πάλης ενάντια στο θάνατο, και ταυτόχρονα επιχειρεί να παρουσιάσει την ασυμβατότητα ανάμεσα...

Η Λύντια ήταν η αθώα κοπέλα που ο Άρβιντ είχε φιλήσει και ποθήσει ένα καλοκαίρι. Τώρα είναι και οι δυο τους εγκλωβισμένοι σε γάμους χωρίς αγάπη και, έτσι, όταν η τύχη τούς ξαναφέρνει κοντά δέκα χρόνια αργότερα, τα παλιά φλογερά συναισθήματα αναζωπυρώνονται επικίνδυνα... Όμως, η κάποτε αθώα Λύντια έχει μεταμορφωθεί σε μια ώριμη, ανεξάρτητη γυναίκα που ζητάει να τη λατρέψουν. Είναι έτοιμη να καεί στη φλόγα του πάθους, αδιαφορώντας για τις καταστροφικές συνέπειες του "σοβαρού παιχνιδιού" του έρωτα, συνέπειες τις οποίες ο Άρβιντ μετά βίας θα μπορούσε να μαντέψει... Αν και πρ...

"Η Ζωή χωρίς την Αγάπη είναι σαν δέντρο δίχως άνθη και καρπούς... Η Ζωή χωρίς την Επανάσταση είναι σαν τις εποχές δίχως την Άνοιξη... Η Ζωή χωρίς την Ελευθερία μοιάζει με σώμα δίχως πνεύμα". Τα τρία αυτά στοιχεία (η Αγάπη, η Επανάσταση και η Ελευθερία) δίνουν ενέργεια και δύναμη στα έργα του Γκιμπράν. Στο βιβλίο αυτό ο Γκιμπράν ασχολείται με τη σημασία που έχει η Αγάπη και η Ομορφιά στη ζωή μας, με τη φτώχεια και την αδικία, αλλά και με την ρομαντική γοητεία που ασκεί πάνω μας ο θάνατος. Για τον Γκιμπράν καμία θρησκεία δεν αποκαλύπτει ποτέ ολόκληρη την αλήθεια, γι' αυτό λ...

Η Ατλαντίδα εξακολουθεί να σαγηνεύει αλλά και να περιπλέκει ειδικούς και μη. Τα τελευταία 100 χρόνια έχει δημιουργηθεί μια τεράστια βιβλιογραφία γύρω από την υπόθεση της χαμένης αυτής ηπείρου, που προσπαθεί μέσα από τους θρύλους και τις θεωρίες να προσεγγίσει το θέμα. Το μυστήριο της πανίσχυρης αυτοκρατορίας που βυθίστηκε υπήρξε για τον άνθρωπο κάτι σαν ένας μαγικός δεσμός: φαίνεται ότι πάντοτε πίστευε στην ύπαρξή της, ενώ ταυτόχρονα ανέκαθεν αμφέβαλλε γι' αυτήν. Ίσως γιατί η Ατλαντίδα έχει να κάνει με κάποια χαμένη γνώση, με κάποια αρχετυπική κατάσταση ζωής που ο ίδιος κατ...

Δεσπόζουσα θέση του S. Freud είναι ότι η επιστήμη (και μαζί της και η ψυχανάλυση) δεν μπορεί να εξεταστεί ούτε ν' αξιολογηθεί με τους όρους της πίστης. Επειδή δεν αφήνει έδαφος και δυνατότητα στην αυταπάτη. Επειδή η επιστήμη απλά δεν είναι... πίστη. Είναι εμπειρία και μόχθος, έρευνα και γνώση με στόχο την προσαρμογή μας στην πραγματικότητα. Θα γινόταν όμως και αυτή μια αυταπάτη εάν έδινε απαντήσεις σε όλα. Η επιστήμη, ακριβώς επειδή δεν επιχειρεί να δώσει εύκολες και καθησυχαστικές απαντήσεις σε όλα, κινδυνεύει λιγότερο από την πίστη να μπορεί μόνο ν' αναπαράγει εύκολα και...

Ο Ρώσος συγγραφέας και στοχαστής Λέων Νικολάγιεβιτς Τολστόι (1828-1910) έγινε γνωστός κυρίως για τα μυθιστορήματά του ("Πόλεμος και Ειρήνη", "Άννα Καρένινα" κ.ά.) και για τις ρηξικέλευθες πολιτικοκοινωνικές απόψεις του, όπως και για τον τρόπο ζωής του. Στο ανά χείρας βιβλίο εξαπολύει μια δριμύτατη επίθεση κατά του δόγματος "η τέχνη για την τέχνη" και εκθέτει τις δικές του απόψεις για τη δημιουργία και το νόημά της. Κατ' αυτόν, οι άνθρωποι επικοινωνούν με το λόγο και με την τέχνη. Μεταβιβάζουν τις γνώσεις τους με το λόγο, και τα αισθήματά τους με την τέχνη. Η τέχνη δεν έχε...

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές της σύγχρονης λογοτεχνίας, φημιζόταν τόσο για το εύρος των γνώσεων όσο και για την εμβρίθεια του πνεύματός του. Στα ενδιαφέροντά του, που περιελάμβαναν από την παγκόσμια λογοτεχνία και φιλοσοφία μέχρι τις θετικές επιστήμες και τις διάφορες θεολογίες, συγκαταλεγόταν και ο βουδισμός, με τη γραπτή παράδοση του οποίου ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένος. Στο δοκίμιο αυτό, απόσταγμα μιας σειράς διαλέξεων, ο Αργεντινός συγγραφέας εκθέτει διεξοδικά την προέλευση, την ιστορική διαδρομή και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μεγάλο...