Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είναι το δεύτερο έργο στην "Τριλογία του Λήνεην" του νεαρού και πολυβραβευμένου Μάρτιν ΜακΝτόνα. Γράφτηκε μετά από τη "Βασίλισσα της ομορφιάς" και πριν από τη "Μοναξιά στην άγρια Δύση" και εκτυλίσσεται κι αυτό σε μια απομονωμένη περιοχή της Ιρλανδίας, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις, οικογενειακές και κοινωνικές διέπονται από πρωτοφανή αγριότητα. Κύριο πρόσωπο του έργου ο Μικ, που εργάζεται στο κοιμητήριο του Λήνεην κάνοντας εκταφές, και μια νύχτα πρέπει να ξεθάψει τα οστά της γυναίκας του Ούνα, που οι κακές γλώσσες λένε ότι ο ίδιος δολοφόνησε. Με βοηθό του τον νεαρό Μάρτιν, ο Μ...

Η Λούλου, ο Ρόμπι, ο Μαρκ και ο Γκάρυ μιλάνε μια γλώσσα που θα σόκαρε τον μέσο αστό. Όμως γι' αυτούς είναι ο κώδικας συνεννόησής τους. Άνθρωποι που έχουν αφεθεί στον τεχνητό παράδεισο των ουσιών, όταν συνέρχονται είναι άδειοι από συναισθήματα, από γλώσσα επικοινωνίας και από θέληση. Η αυτοσυντήρησή τους έχει υποχωρήσει στο μηδέν, τρέφονται με έτοιμα φαγητά και συσκευασμένα ζαχαρωτά που κλέβουν, αμελούν την καθαριότητα στο σπίτι και στα ρούχα τους, και γενικά δεν προνοούν για τίποτα εκτός από την εξασφάλιση των χημικών που θα τους οδηγήσουν πάλι στην περιστασιακή ψευδαίσθηση...

"Στους πολέμους στόχος είναι ο φόνος. "Οι σειρές του εχθρού αραιώνουν", Στόχος είναι ο μαζικός φόνος. Να σκοτωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εχθροί η επικίνδυνη μάζα των ζωντανών πρέπει να μετατραπεί σ' ένα σωρό από νεκρούς. Νικητής είναι όποιος σκοτώσει περισσότερους εχθρούς. Στον πόλεμο αντιμετωπίζουμε την αυξανόμενη μάζα των αντιπάλων. Η αύξησή της είναι καθεαυτή τρομακτική. Η άπειλή της που περιλαμβάνεται ήδη στην αύξησή της εξαπολύει τη δική μας επιθετική μάζα, που ωθεί στον πόλεμο. Στην διεξαγωγή του προσπαθούμε πάντα να υπερέχουμε, δηλαδή να έχουμε επί τόπου την πι...

Ο δάσκαλος Λέων Τολτσίνσκυ μένει άφωνος, όταν διορίζεται σε ένα χωριό και διαπιστώνει πως όλοι οι κάτοικοί του είναι ηλίθιοι. Το χωριό βαραίνει επί διακόσια χρόνια η κατάρα της απόλυτης ηλιθιότητας, και καθήκον του δασκάλου είναι να σπάσει την κατάρα αυτή. Εάν μέσα σε 24 ώρες δεν το καταφέρει, θα γίνει κι αυτός ηλίθιος. Ο Νηλ Σάιμον, που θεωρείται ο συγγραφέας με τις μεγαλύτερες επιτυχίες στο Μπρόντγουεη, σατιρίζει τα κοινωνικά ήθη και τα πολτικά συστήματα του 20ού αιώνα στην κωμωδία αυτή, που παίζεται για χρόνια με τεράστια επιτυχία σε όλο τον κόσμο.

Μέσα σε αυτό το βιβλίο η Τρομοκρατία αναλύεται όσο γίνεται ευρύτερα ως έννοια, δίχως να παραλείπονται τα κύρια συστατικά γνωρίσματα αυτού του φαινομένου, για το οποίο στο χώρο της επιστήμης αλλά και του δικαίου δεν έχει διαμορφωθεί ένας ορισμός γενικά αποδεκτός. Αναφέρονται πάμπολλα τρομοκρατικά γεγονότα που καλύπτουν την απαρχή της γέννησης της τρομοκρατίας, ως φαινομένου μέχρι το σήμερα. Καλύπτουν δε τόσο τη διεθνή όσο και την ελληνική πλευρά των γεγονότων που την αφορούν.

Η "Αγριόπαπια" είναι η τραγωδία και η απόδειξη του μικροαστικού ψεύδους. Οι ήρωες του Ίψεν εδώ συντρίβονται λόγω της ωμής ειλικρίνειας τους, που οφείλεται στην έλλειψη ηθικών αρχών και στην αντικατάσταση των αρχών αυτών από κίβδηλες ψευδαισθήσεις. Θέμα του έργου είναι η φαινομενικά απλή ζωή μιας οικογένειας που εθελοτυφλεί για να μην παραδεχτεί τις ανήθικες κατά τα προτεσταντικά δεδομένα συμβάσεις που τη διέπουν. Το τραυματισμένο πουλί που φιλοξενούν, η αγριόπαπια, είναι το τραγικότερο σύμβολο της εξέλιξης των ιψενικών ηρώων που, βυθισμένοι στις ιδεοληψίες τους, οδηγούνται...

Το βιβλίο αυτό - εγχειρίδιο, βίβλος και μανιφέστο μαζί - προσφέρει σε κάθε καλλιτέχνη του θεάτρου, και όχι μόνο, μια ματιά εξαιρετικής οξυδέρκειας επί της δημιουργικής διαδικασίας και των προκλήσεων που αυτή εμπεριέχει. Η Μπόγκαρτ μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια και απέραντη σοφία για το κουράγιο που χρειάζεται ώστε να δημιουργήσει κανείς "τέχνη εξαιρετικής παρουσίας". Κάθε κεφάλαιο ασχολείται με ένα από τα επτά βασικά πεδία που η Μπόγκαρτ ορίζει ως πιθανούς συνεργάτες ή εμπόδια στη θεατρική δημιουργία. Αυτά είναι: - Η Βία - Η Μνήμη - Ο Τρόμος - Ο Ερωτισμός - Το Στε...

Καθώς ο αναγνώστης θα προχωρεί στο διάβασμα αυτού του κειμένου θα καταλάβει σε τι προσπαθώ να απαντήσω, ίσως νοιώθοντάς το και ως υποχρέωσή μου! Το έναυσμα αυτής της γραφής προήλθε από ένα γράμμα πολύ αγαπητού μας φίλου από το οποίο παρακινήθηκα! Σε όλον αυτόν τον κύκλο των αναμνήσεων -όπου δεν υπάρχει ούτε ίχνος μυθοπλασίας-, ας περιηγηθεί μαζί μου σε χρόνους που πέρασαν, στην ανθρώπινη ουσία που αφήνει ο άνθρωπος καμιά φορά ως απαύγασμα ακόμα και όταν δεν ζει πια! Να! λοιπόν ένα ταξίδι πολλές φορές άνοιξης στη μέση του βαρύ χειμώνα ή και μια φωναχτή παρουσία νιάτων καρδ...

Η διασημότερη κωμωδία - σάτιρα του Χίου Λέοναρντ, για την οποία ο συγγραφέας απέσπασε πολλά βραβεία και πολλές θεατρικές διακρίσεις. Στην Ελλάδα το έργο γνώρισε μεγάλη επιτυχία χάρη στις ερμηνείες σπουδαίων πρωταγωνιστών, όπως ο Μάνος Κατράκης στη δεκαετία του '80 και ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος πρόσφατα. Αναφέρεται στη γλυκόπικρη ιστορία ενός γιου, που επιστρέφει στη γενέτειρά του για την κηδεία του πατέρα του και αναθυμάται όλη την προηγούμενη ζωή του. Έργο γραμμένο με λεπτό χιούμορ και πανέξυπνους διάλογους, που δείχνει καθαρά πώς κρίνουν τα παιδιά τις πράξεις των γονιών το...

Η μελαγχολική διάθεση έχει ποικίλες και μεταβλητές μορφές. Από τη νεύρωση ως την ψύχωση, όλες έχουν μία και μόνη υποκειμενική βάση: την αιτία της επιθυμίας και την ελλείπουσα δυναμική της. Ένας πολιτισμός για τον οποίον η ανταγωνιστικότητα και η επιτυχία αναγνωρίζονται ως υπέρτατες αξίες, δεν αγαπά τους καταθλιπτικούς, τους οποίους γεννά και οι οποίοι του θυμίζουν τον παραλογισμό της καπιταλιστικής του παραγωγής. Ο μελαγχολικός προκαλεί ανησυχία, διότι με την αδιαφορία του απειλείται ο Έρως, διότι η έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους του προσβάλλει την κοινωνική συνοχή και παρ...

[...] Επιτάσσοντας εδώ τους "Ελεγειακούς", σημειώναμε το ενδιαφέρον που έδειξε ο Πλάτων για ένα είδος συγγενές στιχουργικά χάρη στην ζευγαρωτή εναλλαγή έξαμέτρου-πενταμέτρου, που ως φόρμα ακολουθεί και το επίγραμμα. Ένα ενδιαφέρον που εστιάζεται στο νόημα, φυσικά, των σχετικών ελεγειών (λ.χ., του Τυρταίου και του Σόλωνος και του φιλοσόφου-ποιητή ακόμη Ξενοφάνη)· που αγκαλιάζει, εξαιρετικά, ως είδος και το επίγραμμα, όταν σχολιάζει παρεμβατικά δύο από αυτά, του 9ου βιβλίου της "Παλατινής Ανθολογίας", το Π.Α. 16 του Μελεάγρου και το Π.Α. 506 με τη σχετική απόδοση του έκτοτε σ...

Μία από τις πιο αντιπροσωπευτικές νουβέλες του περιθωρίου. Ένα θλιμμένο, ερωτικό αριστούργημα του μεταμοντέρνου ρομαντισμού. "Μακάρι να μπορούσα να επικοινωνήσω με όλα αυτά τα πλάσματα και τους ανθρώπους, μέσα στον χείμαρρο του φεγγαρόφωτου της ωραίας μου διάθεσης, το νεφελώδες μυστήριο του μαγικού γάλακτος να διακρίνεται στην Βαθιά Φαντασία του Νου όπου μαθαίνουμε πως τα πάντα είναι ένα τίποτα. Όλοι μας τρέμουμε μες στην παροδική μας θνητότητα, γεννημένοι για να πεθάνουμε, Γεννημένοι για να Πεθάνουμε θα μπορούσα να το γράψω πάνω στον τοίχο και πάνω στους Τοίχους απ' άκρη σ...

Επηρεασμένος από τον Πλαύτο και τον Τερέντιο, αλλά και χρησιμοποιώντας τη φαρσική εφευρειτικότητα της Κομμέντια Ντελλ' Άρτε, ο Μολιέρος αναδείχτηκε ο κατ' εξοχήν συγγραφέας που εστιάζει την προσοχή του σε έναν τύπο ανθρώπου και, μεγεθύνοντας το ελάττωμά του, τον μετατρέπει σε σύμβολο και παράδειγμα προς αποφυγήν. "Ο κατά φαντασίαν ασθενής" είναι το κύκνειο άσμα του κορυφαίου κωμωδιογράφου και εκπροσώπου του γαλλικού κλασικισμού. Το έγραψε όντας ο ίδιος άρρωστος και ταλαιπωρημένος από τους γιατρούς της εποχής. Στο πρώτο ανέβασμά του στο Παρίσι, ο Μολιέρος έπαιξε τον πρωταγων...

Θέλω να με θεωρήσεις ποιητή της τζαζ που παίζει με το πνευστό του ένα εκτεταμένο μπλουζ σε μια απογευματινή κυριακάτικη μάζωξη μουσικών. Το υλικό μου 242 χορικά· οι ιδέες μου ποικίλλουν και ορισμένες φορές εξελλίσονται από το ένα χορικό στο άλλο ή από τη μέση του ενός χορικού ως τη μέση του άλλου. Τζακ Κέρουακ

[...] Μία συλλογή "εταιρικών" ιστοριών λοιπόν είναι η επιγραμματοποιία του Ρουφίνου. Ιστορίες διατυπωμένες απ' τον συγγραφέα τάχα ως εμπειρίες των ηρώων του. Με αντιπαράθεση στο βάθος της χαρμόσυνης νεότητας έναντι των γηρατειών ως προθαλάμου του θανάτου: Σύντομος είναι της χαράς ο βίος... Για ό,τι απόμεινε θα 'ναι φραγμός τα γηρατειά και τελειωμός ο θάνατος και δεσπόζουσα στην επιφάνεια αφενός τη θεοποίηση των ηρωίδων και αφετέρου τη γυμνή περιγραφή της σαρκικής απόλαυσής τους. Έτσι ο Ρουφίνος προωθεί στη Ρώμη τη δική του εκδοχή του "εταιρικού" ερωτισμού, πέρα και...

Στις 21 Μαρτίου 2001 μια νεαρή καθηγήτρια, επαναστάτρια, εγκαταλείπει την Ιταλία για να βρει καταφύγιο σε ένα ξεχασμένο ελληνικό νησάκι. Δεκαέξι χρόνια αργότερα, ένα συνεργείο του Μεγάλου Διαδραστικού Δικτύου εισβάλλει στο σπίτι του φάρου των Αντικυθήρων. Ο παρουσιαστής, γνωστός ως "Πρίγκηπας", τη δηλητηριάζει μέχρι θανάτου με ένα παραισθησιογόνο μπισκότο, προκειμένου να προβληθούν στις οθόνες, σε απευθείας μετάδοση, τα τελευταία οράματα της πρωταγωνίστριας- θύματος του σώου. Είμαστε στο Cookies, την καταστροφική εκπομπή που μεταδίδεται μέσω του ΄Ιντερνετ. Σαράντα εκατομμύρ...

Ο συνταγματάρχης πουλί του σύγχρονου Βούλγαρου Χρίστο Μπόιτσεφ είναι μία ιμπεριαλιστική κωμωδία με δραματικό πυρήνα. Μια ομάδα ψυχοπαθών και ο γιατρός τους συναποφασίζουν να αποτελέσουν ιδιόρρυθμη στρατιωτική μονάδα που θα ταξιδέψει και θα καταλήξει να επαιτεί έξω από το κτίριο του συμβουλίου της Ευρώπης. Τα σχετικά πρόσφατα γεγονότα της Σερβίας συνιστούν πρόσφορο έδαφος για την απελπισμένη μεταμόρφωση αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων.

Το θεατρικό έργο της Λουντμίλα Ραζουμόφσκαγια "Αγαπητή Γιλένα Σεργκέγεβνα" (1980) μπορεί να χαρακτηριστεί "ιστορικό". Την εποχή που πρωτοπαρουσιάστηκε, το θέμα του -η μετωπική σύγκρουση μιας καθηγήτριας με τους μαθητές της-, αλλά κυρίως η δραματική κατάληξή του σήμαινε σαφή απόκλιση απ' τα ειωθότα. Η ανατροπή των βασικών στοιχείων της σοσιαλ-ρεαλιστικής τέχνης, μέσα από την έλλειψη "θετικού" θριαμβευτή ήρωα, το απαισιόδοξο τέλος, τη σαφή αμφισβήτηση της σοβιετικής εκπαίδευσης, την ειρωνεία κ.λπ., έκανε το έργο ασυνήθιστα επαναστατικό.

Έργο γραμμένο το 1890, με το οποίο ο Αντόν Τσέχωφ γνώρισε θρίαμβο και καθιερώθηκε ως κορυφαία μορφή της ρωσικής δραματουργίας. Ο Τσέχωφ καταφέρνει χάρη στην αφαιρετική τεχνική του να ξεφύγει από τον ηθογραφικό ρεαλισμό και να κάνει σκηνική ποίηση την καθημερινότητα. Στο έργο απεικονίζεται η διαρκής φθορά της ακύμαντης ζωής και το ξόδεμα της ανθρώπινης ενέργειας σε δευτερεύουσες δραστηριότητες, αφήνοντας ταυτόχρονα και κάποιες ελπίδες για το μέλλον.