Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα δραματικά γεγονότα της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας ζωντανεύουν μέσα από δύο αφηγηματικές φωνές συνταιριάζοντας την προσωπική μαρτυρία με τη γοητεία της λογοτεχνίας. Η βραβευμένη με Κρατικό Βραβείο Ευρυδίκη Περικλέους-Παπαδοπούλου, αφηγείται τη ζωή της Χαρίτας Μάντολες, ενός από τα πλέον εμβληματικά πρόσωπα της σύγχρονης Κύπρου. Η Χαρίτα πέρασε όλη της τη ζωή αναζητώντας τον άντρα που παντρεύτηκε και μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν "αγνοούμενος".

Είναι κανόνας στα αστυνομικά μυθιστορήματα να περνάει ο ήρωας σύρριζα από τον θάνατο. Στην προσπάθεια να λύσει το γρίφο μπορεί επίσης να περάσει σύρριζα κι από την αλήθεια. Από τον θάνατο γλιτώνει πάντα, από την αλήθεια ποτέ. Την αποκαθιστά πλήρως στο τέλος. Δεν είναι δική του, άλλωστε, είναι του συγγραφέα. [...]

Η Ζωή, ο Άρης κι η Λουίζα έχασαν την μπάλα τους. Ψάξε κι εσύ μαζί τους και γνώρισε τα ζώα που ζουν στις πιο κρύες περιοχές της γης.

Η Ζωή, ο Άρης κι η Λουίζα παίζουν κρυφτό. Παίξε κι εσύ μαζί τους και γνώρισε τα ζώα του δάσους.

Η Ζωή, ο Άρης κι η Λουίζα παίζουν γύρω γύρω όλοι. Παίξε κι εσύ μαζί τους και γνώρισε τα ζώα που ζουν στο χωριό.

Η Ζωή, ο Άρης κι η Λουίζα παραβγαίνουν στο τρέξιμο. Παίξε κι εσύ μαζί τους και γνώρισε τα ζώα της Αφρικής.

Μια μέρα ένα λιοντάρι βρίσκει κοντά στον κήπο του ένα πληγωμένο πουλί. Είναι η αρχή μιας φιλίας.

Οι δυο πρώτες λέξεις είναι ένα όνομα: "Αμαδίς Δουδού". Δεν είναι φθινόπωρο. Και, φυσικά, δεν είμαστε στο Πεκίνο. Το Φθινόπωρο στο Πεκίνο αποτελεί ένα από τα πλέον παράξενα και γοητευτικά μυθιστορήματα που μας παρέδωσε η γαλλική γλώσσα. Κι αυτό ακριβώς είναι το ιδιάζον στοιχείο του: η γλώσσα. Γιατί ο Βιάν οικοδομεί μια εντελώς απροσδόκητη, χιουμοριστική, καυστική και ταυτόχρονα εικονοκλαστική γλωσσική κατασκευή που εξέπληξε τους συγχρόνους του και παραμένει σαγηνευτική ακόμα και σήμερα. Το παράλογο της καθημερινής ζωής αποκαλύπτεται οργιαστικά μέσα από μια αριστουργηματική...

Δύο κωμωδίες του Σκαρίμπα ("Ο Καραγκιόζης λαθρέμπορος" και "Ο Καραγκιόζης Γαβγαβγόπουλος"), με φωτογραφίες από τα πρωτότυπα σκηνικά και τις φιγούρες του.

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα κλουβί. Ένα κλουβί σαν όλα τ' άλλα κλουβιά, με μια διαφορά: μέσα του δεν ζούσε ούτε καναρίνι ούτε καρδερίνα ούτε παπαγαλάκι, ούτε άλλο κανένα πουλί. Ήταν ένα κλουβί άδειο... "Συμφορά μου", σκεφτόταν. "Ένα άδειο κλουβί είναι ένα κλουβί που έχει χάσει όλη του την... κλουβοσύνη! Ένα άδειο κλουβί πώς να 'ναι ο εαυτός του; Πώς να 'ναι ευτυχισμένο;" Και, μια μέρα, αποφάσισε να πάει να βρει την τύχη του...

"...Τότε, λίγα δευτερόλεπτα προτού πέσει η πρώτη σταγόνα, όλοι έξαφνα μυρίσαμε την επερχόμενη βροχή. Οι χοροί σταμάτησαν. Η Μάνγκλα έσκυψε έξω από το παράθυρο γελώντας. Η πλάτη της γυάλιζε από τον ιδρώτα. Ο μουσώνας ξέσπασε με σφοδρότητα αλλά σιωπηλά, δίχως βροντές και αστραποβολήματα. Λες και ήρθε με αγγλική ακρίβεια σε προκαθορισμένο ραντεβού. Χτύπησε το τρένο καταπρόσωπο, σαν να ήθελε να το επιβραδύνει και οι σταγόνες πλημμύρισαν το κουπέ στροβιλιζόμενες στον κενό χώρο, νοτίζοντας αυτοστιγμεί τα ήδη υγραμένα ρούχα μας. Το υπόλοιπο εκείνου του ταξιδιού το κάναμε όλοι αποκ...

Ένας άντρας κλείνεται στο ψυγείο, μια γριά τεμαχίζει τον νεκρό γιο της, συναντήσεις στα σκαλιά της εκκλησίας, στην κουζίνα, στο γραφείο, στον αέρα, στον καναπέ κάτω από δυο φεγγάρια. Στέγες από ελενίτ. Μουρμουριστά ένα πομάκικο νανούρισμα, τέρμα το ράδιο. Οι χάρτες αλλάζουν προσανατολισμό, η γύφτισσα σηκώνει τη φούστα της και τρέχει, ξεσηκώνονται οι μέλισσες στα θυμάρια, οι ρόδες γλιστράνε από τον δρόμο, μέτρημα, κάτι λείπει, μέτρημα, κάτι περισσεύει, μασουλάει την τσίχλα της, πνίγεται με την μπουκιά του, ντάνες χαρτιά, υπογραφές, ό,τι τους έδωσαν να κουβαλάνε κι ό,τι οι ίδ...

Μια επίσκεψη στο αδειανό πατρικό σπίτι, όταν η μητέρα απουσιάζει, και τα αντικείμενα του σκοτεινού, σιωπηλού διαμερίσματος, αναλαμβάνουν εκείνα να αφηγηθούν τη ζωή που εκτυλίσσεται γύρω τους. Ο συγγραφέας Χρήστος Χρυσόπουλος (Αθήνα 1968, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Βραβείο Laure Bataillon) παρουσιάζεται υπό την ιδιότητα του φωτογράφου, με μια δουλειά εσωτερική, ενδόμυχη και προσωπική. Είκοσι φωτογραφίες με σκοτεινή μπλε παλέτα, και μια φωτογραφική αφήγηση που διερευνά το πώς η μνήμη, η βιογραφία και η προσωπική ιστορία διαμορφώνονται μέσα μας στο πέρασμα του χρόνου. "Η άκρ...

Ο Φέρντιναντ φον Σίραχ συναναστρέφεται καθημερινά λόγω επαγγέλματος ανθρώπους που έχουν διαπράξει ή έχουν ζήσει κάτι ακραίο. Το πιο τερατώδες είναι γι' αυτόν μια φυσιολογική περίπτωση. Εκπροσωπεί αθώους που έχουν έρθει σε σύγκρουση με τον νόμο αλλά και σεσημασμένους εγκληματίες. Αυτών των ανθρώπων τις ιστορίες αφηγείται - λακωνικά όπως ένας Ραίημοντ Κάρβερ και ακριβώς γι' αυτό με ασύλληπτη δύναμη. Ο Τζιμ Τζάρμους είπε κάποτε ότι θα προτιμούσε να γυρίσει μια ταινία για έναν άνθρωπο που πάει περίπατο με τον σκύλο του παρά για τον αυτοκράτορα της Κίνας. Κι εγώ επίσης. Γράφω γι...

Διότι ο θάνατος πρέπει να δελεαστεί για να πιαστεί σε μιας ζωής την άκρη, την ακμή. Έπλεξε, έστριψε, έκαμψε το σώμα του για να το δουν οι λέξεις και να 'ρθουν. Να το πετύχουν. Το περιέλιξε γύρω από αυτές τις λέξεις. Γύρω απ' τις λέξεις αυτές. Παγίδεψε τις λέξεις εκεί. Παγίδεψε το σώμα του εκεί. Εφηύρε το σώμα του αλλιώς, ένα ξένο σώμα, που θα έτεμνε, θα έπληττε, θα σπάρασσε το δικό του ακαριαία και κάθετα. Και κατευθείαν. Σαν λέξη. Εκεί. Στο όνειρο αυτού του λουτρού. Σ' αυτού του γυμνού σώματος το όνειρο. Εφηύρε το σώμα του αλλιώς, ένα σπαραγμένο σώμα. Διαμελισμέν...

Κάθε μέρα ένα κοριτσάκι πηγαίνει και κάνει παρέα στο Γκρίζο Γαϊδουράκι. Όταν περνάνε μέρες χωρίς να το επισκεφτεί, το Γκρίζο Γαϊδουράκι ανησυχεί τόσο πολύ, που αποφασίζει να πάει να αναζητήσει τη φίλη του. Η αγάπη του γι αυτήν το κάνει να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που συναντά στον δρόμο του κι όλους του τους φόβους...