Φιλελλήνων
Τσελεπίδου Βίκυ
Νεφέλη (2018)
Ο Ζαφείρης, με τη βοήθεια του Θεού, έχει αναλάβει αμισθί τη φροντίδα των μοναχικών ηλικιωμένων κυριών της γειτονιάς, της Δόμνας και της Φωτούλας. Ώσπου μια μέρα ο Μπάμπης βαράει δυνατά την πόρτα του πάνω διαμερίσματος και φεύγει, το μωρό πατάει τις τσιρίδες, η μάνα του τρέχει αγχωμένη στη δουλειά για να καλύψει ένα λάθος της, και η ισορροπία χάνεται. Στην οδό Φιλελλήνων οι ήρωες περπατούν πάνω κάτω δοκιμάζοντας την αντοχή των κρασπέδων. Ανιχνεύουν τις πράξεις τους στα όρια τους, αναζητώντας αιτίες και συνέπειες. Η μάνα, η μάνα-Εκκλησία, η μάνα-Ελλάδα, η μάνα-Ευρώπη, η...
Φίδι στο κρεβάτι
Δαμολή Μαρία
Νεφέλη (2006)
Το κρεβάτι. Το ζευγάρι. Η ερωτική σχέση. Ο γάμος. Τα στερεότυπα που διαβρώνουν, αποδυναμώνουν, υπερκαλύπτουν τις "καλές προθέσεις". Το φίδι. Η αποκάλυψη της ψευδαίσθησης του παραδείσου. Το φίδι στο κρεβάτι. Η παγίδα του δεδομένου, που συρρικνώνει, απονευρώνει, απομαγεύει. Σε μια εποχή ρευστότητας, όταν η έννοια της εμπιστοσύνης και της δέσμευσης καταρρέει, τι στηρίζει το ζευγάρι σαν ιδέα, σαν πυρήνα, σαν βάση για καλύτερη ζωή;
Φθόνος
Epstein Joseph
Νεφέλη (2005)
Όταν ρωτήθηκα αν θα μ' ενδιέφερε να γράψω ένα βιβλίο για τη σειρά του Oxford University Press πάνω στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, η αλαζονεία, η λαιμαργία και η απληστία είχαν ήδη ανατεθεί σε άλλους συγγραφείς. Θα μπορούσα, λοιπόν, να επιλέξω ανάμεσα στην οργή, την οκνηρία, τη λαγνεία και το φθόνο. Η λαιμαργία, μού φαινόταν δελεαστική, επειδή είμαι ένας λεπτός που μέσα του -για να αντιστρέψω το γνωστό σχόλιο του Cyril Connolly- υπάρχει ένας χοντρός που προσπαθεί να δραπετεύσει. Με τραβούσε, επίσης, η οκνηρία, με την οποία μια νευρική ιδιοσυγκρασία -είμαι ένας άνθρωπος που δε...
Φθινόπωρο στο Πεκίνο
Vian Boris 1920-1959
Νεφέλη (2014)
Οι δυο πρώτες λέξεις είναι ένα όνομα: "Αμαδίς Δουδού". Δεν είναι φθινόπωρο. Και, φυσικά, δεν είμαστε στο Πεκίνο. Το Φθινόπωρο στο Πεκίνο αποτελεί ένα από τα πλέον παράξενα και γοητευτικά μυθιστορήματα που μας παρέδωσε η γαλλική γλώσσα. Κι αυτό ακριβώς είναι το ιδιάζον στοιχείο του: η γλώσσα. Γιατί ο Βιάν οικοδομεί μια εντελώς απροσδόκητη, χιουμοριστική, καυστική και ταυτόχρονα εικονοκλαστική γλωσσική κατασκευή που εξέπληξε τους συγχρόνους του και παραμένει σαγηνευτική ακόμα και σήμερα. Το παράλογο της καθημερινής ζωής αποκαλύπτεται οργιαστικά μέσα από μια αριστουργηματική...
Φαντασιακές κοινότητες
Anderson Benedict Richard O' Gorman 1936-2015
Νεφέλη (1997)
Ορίζοντας τα έθνη ως φανταστικές πολιτικές κοινότητες, ο Benedict Anderson εξερευνά τόσο τις πολιτισμικές όσο και τις πολιτικές συνθήκες συγκρότησής τους. Ο συγγραφέας εστιάζει το ενδιαφέρον του σε πολύπλευρα και αλληλοδιαπλεκόμενα ζητήματα όπως η αλληλόδραση ανάμεσα στον καπιταλισμό και τις σύγχρονες τεχνολογίες εκτύπωσης και διακίνησης εντύπων, η παρακμή παραδοσιακών πολιτικών καθεστώτων (όπως η κληρονομική βασιλεία), οι μετασχηματισμοί της θρησκευτικής πίστης, οι μεταβαλλόμενες αντιλήψεις για το χρόνο, η γλωσσική έκφραση. Η ποιότητα της ανάλυσης και ο πλούτος του εμπειρι...
Φαίδρα
Tsvetaeva Ivanovna Marina 1892-1941
Νεφέλη (2019)
Η "Φαίδρα" της Μαρίνας Τσβετάγιεβα είναι ένα αριστούργημα που γεφυρώνει την ποίηση με το θέατρο. Μια ρηξικέλευθη και απολύτως πρωτότυπη εκδοχή του μύθου. Μια σπουδή για τα ζητήματα του έρωτα, τη σχέση ανάμεσα στα φύλα, την εξουσία και τη μητρότητα. Η "Φαίδρα" μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά από τον Χρήστο Χρυσόπουλο, με την αρωγή της φιλολόγου Έλενας Ριζίκοβα. "Καθέναν που οι θεοί θέλουν να καταστρέψουν, πρώτα -αλίμονο!- τον καταντούν τρελό! Μονάχη ο βασιλιάς την άφηνε, στα δάση ροβολούσε με το σκυλί του αντάμα! Κι εκείνη -η ανέγγιχτη- πήγε κι αγάπησε έναν τυφλ...
Φαγιούμ
Ρακόπουλος Θοδωρής
Νεφέλη (2019)
Το "Φαγιούμ" είναι ένα βιβλίο για την ανάγκη να κρατήσουμε μια εικόνα σε πείσμα του χρόνου που περνά: ένα βιβλίο για τα πορτρέτα, για τη διαδικασία της διατήρησης μιας μορφής σε φωτογραφίες, σε πίνακες, σε όνειρα και στη μνήμη. Τα υλικά του είναι φακοί, φωτογραφικές μηχανές, φιλμ, ιντεντικίτ, νομίσματα, ύπνος REM, motto σε ποιήματα: ό,τι αποτυπώνει -σχεδόν πάντα μη εστιασμένα- το πέρασμα ανθρώπων από τις ζωές άλλων ανθρώπων. Αν η ποίηση, εξάλλου, εδώ και αιώνες θυμίζει ζωγραφική (ut pictura poesis), η φωτογραφία συχνά θυμίζει απώλεια: τόσο ξέρω μονάχα απ’ το τοπίο: το...
Υψηλή τάση
Morgan Abi
Νεφέλη (2003)
Από τότε που γνώρισα εσάς τους δύο, δεν υπήρξα ποτέ πιο χαρούμενη και πιο μοναχική σε όλη μου τη ζωή. Δεν ξέρω γιατί αλλά μερικές φορές με κάνετε να νιώθω ότι είμαι μόνη μου. Και ξαφνικά δεν μου αρέσει. Ξαφνικά δεν είναι οικείο. Και δεν ξέρω που να πάω. Δεν ξέρω που να πάω μετά.
Υπόκοσμος και Καραγκιόζης
Πετρόπουλος Ηλίας 1928-2003
Νεφέλη (2013)
[...] Οι απόψεις που εκθέτω στην παράγραφο 28 προήρχοντο από όσα είχα διαβάσει, ως τότε, για το ελληνικό θέατρο σκιών. Στην Ελλάδα έχουν δημοσιευτεί πολλές σχετικές μελέτες. Δεν έχω άμεσα ενδιαφέροντα γι' αυτό το αντικείμενο. Διερευνώ τα προβλήματα του ελληνικού υποκόσμου. Μια από τις σημαντικότερες φιγούρες του ελληνικού θεάτρου σκιών είναι ο Σταύρακας - πρόκειται για μια τυποποιημένη συμπύκνωση ενός ανθρώπου του υποκόσμου. Ακολουθόντας την φιγούρα του Σταύρακα έπεσα μέσα σε μιαν ανεξερεύνητη περιοχή του ελληνικού θεάτρου σκιών. Γρήγορα κατάλαβα πως δεν πρόκειται να βρω απ...
Υπόθεση Βάργκας
Pessoa Fernando 1888-1935
Νεφέλη (2011)
"Αυτός ο οποίος δεν είναι ικανός να σκοτώσει έναν άνθρωπο, δεν είναι επίσης ικανός να σκοτώσει ένα κοτόπουλο. Αντιθέτως, αυτός ο οποίος είναι ικανός να σκοτώσει ένα κοτόπουλο, είναι ικανός να σκοτώσει έναν άνθρωπο· το παν είναι να του δοθούν οι εξωτερικές συνθήκες που θα κάνουν ένα συγκεκριμένο άνθρωπο ή τους άλλους ανθρώπους να φαίνονται σαν κοτόπουλα στα μάτια του - δηλαδή οι εξωτερικές συνθήκες όπου συσκοτίζεται όχι το συναίσθημα της ύπαρξης (είναι συσκοτισμένο σ' αυτόν που μπορεί να σκοτώσει), αλλά η έννοια της ταυτότητας μιας άλλης ανθρώπινης ζωής σαν τη δική του (αυτό...
Υπερ-Ατλαντικός
Gombrowicz Witold 1904-1969
Νεφέλη (2001)
Παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ένα πολωνικό υπερωκεάνιο διασχίζει αμέριμνο τον Ατλαντικό, με προορισμό το Μπουένος Άιρες. Από εκεί, λίγες ημέρες μετά, στο άκουσμα της είδησης του πολέμου, αναχωρεί εσπευσμένα για την Ευρώπη. Μαζί του επιστρέφουν και όλοι του οι επιβάτες εκτός από έναν: τον νεαρό Πολωνό συγγραφέα Βίτολντ Γκομπρόβιτς. Ενώ ο πόλεμος μαίνεται και τα χιτλερικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Πολωνία, εκείνος αγωνίζεται για να υπάρξει υλικά, πνευματικά και ηθικά πέραν του Ατλαντικού. Στον Υπερ-Ατλαντικό, ωστόσο, δεν εξιστορούνται απλώς οι περιπέτειες, οι αγ...
ΥΓ.
Αναγνωστάκης Μανόλης Α. 1925-2005
Νεφέλη (1992)
Δεν ήταν δειλός γιατί είχε συναίσθηση της δειλίας του. [...] Τέλος βγήκε παράνομος στα εύθυμα χρόνια της Ειρήνης. [...] Ο Κάλβος και ο Σολωμός έζησαν είκοσι χρόνια στην ίδια πόλη χωρίς ποτέ να συναντηθούν. [...] (Γηράσκω αεί αναθεωρών) [...] Άνθρωποι χωρίς λεβεντιά [...] Ζήσαμε, εννοούν, γλεντήσαμε. [...] Τι ωραία βιβλία που γράφουμε, τι ωραία τραγούδια που ψάλλουμε, τι ωραία μνημόσυνα που κλαίμε. [...] Γιατί υποχρεωτικά να μιλήσω; [...]
Τυφλοβδομάδα στη Χαλκίδα
Σκαρίμπας Γιάννης 1893-1984
Νεφέλη (1996)
Η συλλογή διηγημάτων "Τυφλοβδομάδα στη Χαλκίδα" πρωτοεκδόθηκε το 1973, ανήκει δηλαδή στην όψιμη φάση του έργου του Σκαρίμπα. Αποτελείται από έξι διηγήματα που συνιστούν μια ενότητα και παρουσιάζουν ως κοινά χαρακτηριστικά την εκζήτηση του θέματος, το αναρχικό ύφος, την αιρετική γλώσσα και τη διάθεση για ανατροπή.
Τσακ Ντελαμάρ
Νίκας Γ.
Νεφέλη (2002)
Η Άλις είχε μεγάλα ωραία μάτια και χέρια πιο μικρά κι απ' της βροχής. Η Ματίλντα με δάγκωσε τόσο δυνατά όταν τη φίλησα που ένιωσα να καταπίνω αίμα. Η Πώλα μου ' κοψε την ανάσα όταν άφησε το μπουρνούζι που την τύλιγε να κυλήσει στο πάτωμα. Η Τρέησι είχε το ένα μάτι μαυρισμένο, το αριστερό μάγουλο πρησμένο και το κάτω χείλος σκισμένο όταν της πρότεινα να περάσουμε δυο βδομάδες στις Μπαχάμες. Η Τζένιφερ δεν μου κράτησε κακία που αρνήθηκα να την κοιμίσω στο κρεβάτι μου και την πήγα σπίτι της ξημερώματα. Η Μπρίτζιτ μ' αγκάλιαζε σφιχτά όταν ο άντρας της μας τσάκωσε σ' ένα από τα...
Τρωάς
Δημητριάδης Δημήτρης 1944- θεατρικός συγγραφέας
Νεφέλη (2015)
Η "Τρωάς" είναι ένα τρίδυμο, τρεις μονόλογοι σε τρία μέρη. Στο πρώτο, το καθένα από τα τρία πρόσωπα, Πρίαμος, Έκτωρ, Αστυάναξ, μιλά για το πώς βίωσε τον πόλεμο. Στο δεύτερο, το κάθε πρόσωπο μιλά ως ένας από τους άλλους τρεις. Στο τρίτο, μιλά η Τρωάς με τα λόγια και των τριών: μία φωνή που εμπεριέχει και τις τρεις γενιές και που τις υπερβαίνει οδηγώντας σε μία ολική και τελική σύνοψη.
Τροπικός του Λέοντος
Πετσετίδης Δημήτρης 1940-2017
Νεφέλη (2001)
"Ο υποσμηναγός Ράλεϋ χτυπήθηκε, κύριε σμηναγέ", είπε ο σμηνίας. Ο σμηναγός Μίτι τον κοίταξε. "Στείλε τον στο νοσοκομείο", είπε κουρασμένος. "Θα πετάξω μόνος". Έξω από το χαράκωμα χαλούσε ο κόσμος. "Το φράγμα πυρός πυκνώνει, κύριε σμηναγέ", είπε ο σμηνίας."Μια φορά ζούμε, φίλε μου!" είπε ο Μίτι. Έβαλε κονιάκ και ήπιε, ύστερα σηκώθηκε και πήρε το αυτόματο. "Είναι σαράντα ολόκληρα χιλιόμετρα μέσα από μια κόλαση" είπε ο σμηνίας. Ο Μίτι τελείωσε το κονιάκ του. "Τι σημασία έχει; Όλη η ζωή έτσι δεν είναι";