Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Μην κοιτάζεις το δρόμο. Ακολούθησε τον. Αλλά πώς να τον ακολουθήσω και μέχρι πού; Να τον ακολουθήσω σαν αυτούς που έρχονται από την πόλη ή πάνε σ' αυτήν, σαν αυτούς που φεύγουν ή αυτούς που επιστρέφουν, σαν αυτούς που έρχονται να αγοράσουν και να πουλήσουν, σαν αυτούς που έρχονται να δουν και να ακούσουν ή σαν αυτούς που φεύγουν κουρασμένοι απ' όσα είδαν και άκουσαν; Σαν ποιους απ' όλους αυτούς; Ή σαν τι κοινό σε όλους αυτούς; Ή με ποιον άλλο τρόπο διαφορετικό από όλων αυτών;" Αυτά τα ερωτήματα θέτει ο ανέμελος έφηβος του Πεσσόα, που η συνάντηση του με τον μυστηριώδη Άν...

Σου είπα ήδη ότι δεν σε χρειάζομαι. Αλλά θα σε μεγαλώσω, είτε σ' αρέσει, είτε όχι. Θα σου επιβάλω την ίδια υπεροψία που επιβλήθηκε και σ' εμένα, στους γονείς μου, στους παππούδες μου, στους παππούδες των παππούδων μου· μέχρι το πρώτο ανθρώπινο πλάσμα που γεννήθηκε από ανθρώπινο πλάσμα, είτε του άρεσε, είτε όχι. Ίσως αν του ή της ζητούσαν να επιλέξει, να φοβόταν και να έλεγε "Όχι, δεν θέλω να γεννηθώ". Μα κανείς δεν ζήτησε τη γνώμη του και έτσι γεννήθηκε και έζησε και πέθανε, αφού έφερε στον κόσμο ένα ακόμα ανθρώπινο πλάσμα από το οποίο δεν ζήτησε να επιλέξει, και αυτό με τη...

Γραμμένο σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα πριν, το 1917, και δημοσιευμένο μόλις το 2009, το διήγημα "Ο Οδοιπόρος" συνιστά το πλέον πρόσφατο δείγμα του ανεξάντλητου θησαυρού που κρύβει το μυθικό μπαούλο που μας κληροδότησε ο Φερνάντο Πεσσόα. Στους αντίποδες του Αναρχικού τραπεζίτη, όπου η προτεραιότητα δίνεται στον άνθρωπο ως κοινωνικό ον, εδώ τον κύριο ρόλο έχει το μεταφυσικό ον. Την ορθολογιστική επιχειρηματολογία αντικαθιστά η διαισθητική σκέψη, το λόγο η δράση, αλλά μια δράση αλληγορική, που ακολουθεί τον πολυδαίδαλο και ταυτόχρονα σαγηνευτικό δρόμο μιας μυητικής διαδικασία...

Τι γνωρίζουμε για την καθημερινή ζωή των Ρωμιών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία πριν από την καταστροφή; Πολύ λίγα, και αυτά χάρη στη λογοτεχνία. Το βιβλίο αυτό εστιάζει την προσοχή του στις κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές και τη δυτική επιρροή που αναδιαμόρφωσαν την οθωμανική κοινωνία, αναδεικνύοντας νέες κοινωνικές ομάδες στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη και στις άλλες μεγάλες πόλεις της αυτοκρατορίας. Παρακολουθεί τις αλλαγές στα πρότυπα ζωής, στην κατανάλωση, στις νοοτροπίες τους, στον τρόπο που έβλεπαν τις πόλεις στις οποίες ζούσαν, τη φτώχεια, την επαιτεία, τη δη...

[...] Απώτερος στόχος αυτού του μυθιστορήματος (όχι και τόσο μυθιστόρημα όσο θα πίστευε κανείς) είναι κάτι αναμφίβολα καινοφανές. Η κυριαρχία της αρετής επί της φαυλότητας, η ανταμοιβή του αγαθού, η καταδίκη του κακού - ιδού η συνήθης εξέλιξη όλων των έργων αυτού του είδους, η οποία δεν μας είναι διόλου άγνωστη! Το να παρουσιάζεις όμως τη φαυλότητα να θριαμβεύει παντού και την αρετή να θυσιάζεται στο βωμό των ίδιων των αρχών της, το να δείχνεις μια δύστυχη να παραδέρνει από βάσανο σε βάσανο, να γίνεται άθυρμα της ανοσιουργίας, χλεύασμα των ακόλαστων, στόχος των πιο βάρβα...

Ο Δαντόν, μία από τις κύριες μορφές της Γαλλικής Επανάστασης, έχει κουραστεί από τις αδιάκοπες εκτελέσεις και την ανούσια πλέον αιματοχυσία κι έρχεται σε σύγκρουση με τον πρώην σύντροφο του και συνεπαναστάτη, τον πανίσχυρο Ροβεσπιέρο, ο οποίος αρχίζει να δρομολογεί την καταστροφή του. Παρόλο που ο Δαντόν θα μπορούσε να δραπετεύσει και να σωθεί, αφήνει τα γεγονότα με προφανή αδιαφορία να ακολουθήσουν τη ροή τους. Συλλαμβάνεται δικάζεται και τελικά αποκεφαλίζεται. Πίσω από την απάθεια του κρύβεται η φιλοσοφική πεποίθηση ότι κάθε άνθρωπος είναι ανίσχυρος μπροστά στις ιστορικές...

Οι όροι με τους οποίους ο Μποντλέρ χαρακτήριζε το τι φέρνει η τέχνη ήταν: "σκιρτήματα συνείδησης" και "κύματα διαύγειας". Με τους ίδιους όρους, "soubresauts" και "ondes" (σκιρτήματα και κύματα, άλλου είδους), είχαν χαρακτηρίσει οι πρώτοι σεξολόγοι τον οργασμό. Στη μία όσο στην άλλη περίπτωση, άλλωστε, η στιγμή και η αιωνιότητα συμπίπτουν, καθώς ενσωματωνόμαστε στο µεγάλο κοσμικό Όλον. Ανάλογη ενσωμάτωση προτείνουν επίσης οι θρησκείες και η φιλοσοφία. Αλλά, εκεί, χρειάζεται είτε πολλή ευαισθησία και καθόλου κριτική, για να εμπιστευθεί κανείς το μεταθανάτιο μέλλον του, είτ...

Ντόρα: Δεν υπάρχει τίποτα πέρα απ' το μίσος. Καλιάγιεφ: Υπάρχει η αγάπη... Ντόρα: ...Η αγάπη δεν είναι αυτό που μας χρειάζεται. Καλιάγιεφ: Εσύ το λες αυτό; Ξέρω πως η καρδιά σου... Ντόρα: Υπάρχει πολύ αίμα, πολλή βία. Αυτοί που πραγματικά αγαπούν τη δικαιοσύνη, δεν έχουν δικαίωμα στην αγάπη. Στέκουν ορθοί, σαν κι εμάς, με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια καρφωμένα ολόισια μπροστά. Είναι καρδιές περήφανες, ανυπότακτες... Πώς να δεχτούνε την αγάπη, που δεν σ' αναγκάζει παρά να σκύβεις το κεφάλι; Καλιάγιεφ: Αγαπάμε όμως τον λαό μας. Ντόρα: Αλήθεια είναι....

Βιττόρια: Ο αδελφός μου λοιπόν είναι στο χείλος του γκρεμού; Πάολο: Αν δεν βρεθεί μια λύση. Βιττόρια: Ποια μπορεί να είναι αυτή η λύση; Πάολο: Να μετριάσει τα έξοδα. Να αλλάξει τρόπο ζωής. Να ξεχάσει κυρίως τους παραθερισμούς. Βιττόρια: Να ξεχάσει τους παραθερισμούς; Κι εγώ σου λέω πως είσαι ανάξιος. Μπορείς να περιορίσεις τα έξοδα του σπιτιού. Να μειώσεις το φαγητό, να ελαττώσεις τους υπηρέτες, να περικόψεις το μισθό τους, να κάνεις οικονομία στο ντύσιμό σου και σε όλα τα έξοδα εδώ στο Λιβόρνο. Ο παραθερισμός όμως είναι απαραίτητος και θα είναι όπως πάντα:...

Πως αντιλαμβάνεται και πως διαχειρίζεται ο εγκέφαλος τα μουσικά ερεθίσματα; Ποιές είναι οι ομοιότητες κι οι διαφορές ανάμεσα στον τρόπο αντίληψης της μουσικής και στον τρόπο αντίληψης της γλώσσας, αλλά και άλλων συμβολικών συστημάτων που αντλούν τα νοήματα τους μέσα στο χρόνο, όπως η μιμική, ο χορός, οι μεταβολές των εκφράσεων του προσώπου, ο επιτονισμός της ομιλήας ; Πως μπορεί η μουσική, οχι απλώς να σηματοδοτεί και να "εκφράζει" διαφορετικά συναισθήματα, αλλά να κινητοποιεί και ψυχοσωματικές αποκρίσεις που βιώνονται απο τον ακροατή ως συγκινήσεις ; Ποιά είναι τα διαφο...

Αν και έχουν περάσει τέσσερις σχεδόν δεκαετίες από την πρώτη έκδοσή της στη Γερμανία το 1974, η γνωστή και πολλαπλά συζητημένη μελέτη του Peter Burger "Theorie der Avantgarde" (Θεωρία της Πρωτοπορίας) εξακολουθεί να αποτελεί την πιο συστηματική και ολοκληρωμένη θεωρητική προσέγγιση του φαινομένου σε διεθνή κλίμακα. Όπως επισημαίνεται στην αμερικανική έκδοση που ακολούθησε δέκα χρόνια αργότερα -σε μετάφραση του Michael Shaw και με ιδιαίτερα κατατοπιστικό προοίμιο από τον Jochen Schulte-Sasse-, η "Θεωρία της Πρωτοπορίας" προκάλεσε τόσο πολλά σχόλια και συζητήσεις, ώστε ο γερμ...

Τα πέντε διηγήματα του ανά χείρας βιβλίου, διαπλέουν τον χρόνο στην περίοδο 1965-1989. Τα πρόσωπα της αφήγησης παλινδρομούν από ένα παγιωμένο τραυματικό παρελθόν σ' ένα υπό διαμόρφωση άδηλο μέλλον, ενώ στο παρόν της αφήγησης αγωνίζονται για την επιβίωσή τους και αγωνιούν για την ερμηνεία του κόσμου. Η Εποχή ήταν άκαμπτα προσδιορισμένη. Η επιλογή στις πράξεις των προσώπων, με την επιβολή της ανάγκης, σχεδόν ανέφικτη. Έτσι τα πρόσωπα, δομώντας μιαν υποκειμενική άρνηση για κάθε κατάφαση, ζήσανε σε σύγκρουση με την Εποχή. Ο έρωτας έγινε αποχαιρετισμός. Ο ορίζοντας της ου...

Είμαστε στη δέκατη τρίτη μέρα του μηνός Μαρτίου του 1805. Ο Σιμάο βρίσκεται σε ένα συνηθισμένο κελί στις φυλακές του Eφετείου του Πόρτο. Μια σανίδα για ύπνο, ένα ναυτικό στρώμα, ένα τραπέζι, μια καρέκλα από πεύκο και κάποια ρούχα αντί για μαξιλάρι συνθέτουν την επίπλωσή του. Πάνω στο τραπέζι υπάρχει ένα ξύλινο μαύρο κασελάκι, μέσα στο οποίο βρίσκονται τα γράμματα της Τερέζας, μπουκέτα από αποξηραμένα λουλούδια, τα χειρόγραφα από το μπουντρούμι του Βιζέου και μια ποδιά της Μαριάννας, η τελευταία που φορούσε την ημέρα της δικαστικής απόφασης, πάνω στην οποία είχε σκουπίσει...

"Γιαγιά, τι μεγάλα αυτιά που έχεις!" "Για να σ' ακούω καλύτερα". "Γιαγιά, τι μεγάλα μάτια που έχεις!" "Για να σε βλέπω καλύτερα". "Γιαγιά, τι μεγάλα χέρια που έχεις!" "Για να σε πιάνω καλύτερα". "Ναι, καλέ Γιαγιά, αλλά τι τρομερή μεγάλη στοματάρα που έχεις!" Το παραμύθι της "Κοκκινοσκουφίτσας", όπως το κατέγραψαν οι αδελφοί Γκριμ στις αρχές του 19ου αιώνα, με νέα, πρωτότυπη εικονογράφηση.

Όταν τον Οκτώβριο του 1998 γινόταν στη Νέα Υόρκη η δημοπρασία του περίφημου Παλίμψηστου Κώδικα του Αρχιμήδη, ενός βυζαντινού χειρογράφου του 10ου αιώνα το οποίο δυόμισι αιώνες αργότερα μετατράπηκε σε παλίμψηστο, λίγοι ήσαν εκείνοι που προσδοκούσαν πως μια δεύτερη προσπάθεια ανάγνωσής του, σχεδόν 100 χρόνια μετά από το πρώτο εγχείρημα του J. L. Heiberg, θα έφερνε στο φως ευρήματα τέτοια που θα συμπλήρωναν κατά τρόπο ουσιαστικό τα σωζόμενα κείμενα της μεγαλύτερης μαθηματικής ιδιοφυΐας του αρχαίου κόσμου. Σήμερα πλέον έχει αποδειχθεί ότι το εύρος των ερευνών του Αρχιμήδη στα μ...

Τι καινούργιο φέρνει ένα βιβλίο για τη Μικρασιατική Καταστροφή και τους πρόσφυγες; Παρουσιάζει τα διλήμματα των χριστιανών μπρος στην κρίση της Αυτοκρατορίας και στις ανερχόμενες εθνικές ιδεολογίες, την ίδια τη διαδικασία της Kαταστροφής ιδωμένη μέσα από τις μεγάλες πληθυσμιακές συσσωρεύσεις ετερογενών -εθνικά και θρησκευτικά- πληθυσμών στις μεσογειακές ακτές της Ανατολίας μετά την κατάρρευση της Αυτοκρατορίας και τη διαδικασία συγκρότησης τουρκικού κράτους, την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα από την πρώτη στιγμή της άφιξής τους, την παράξενη μοίρα των μουσουλμάνων π...

"Η Ιωάννα της Λωρραίνης μ’ αρέσει περισσότερο απ' όλα τα βιβλία μου και είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, το καλύτερο. Εξάλλου, μου πρόσφερε επταπλάσια ευχαρίστηση απ' οποιοδήποτε άλλο: δώδεκα χρόνια προετοιμασίας και δύο χρόνια συγγραφής. Η Ζαν ντ' Αρκ είναι αναμφίβολα η πιο εκπληκτική προσωπικότητα του ανθρώπινου γένους." (Μαρκ Τουέιν) "Η Ζαν ντ' Αρκ είναι το µόνο ιστορικό, υπαρκτό πρόσωπο που ενσαρκώνει όλες εκείνες τις αρετές τις οποίες ο Τουέιν αντιλαµβανόταν ως το Ευγενές στον άνθρωπο. Έπρεπε να πει την ιστορία της, γιατί συνιστά τον μοναδικό αντίλογο στον πεσιμισμό...

O Μπερνάρ - Μαρί Κολτές συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς του 1980. Στο έργο του ενσωματώνονται οι διαφορετικές τάσεις που καθόρισαν την εξέλιξη της μεταπολεμικής γαλλικής δραματουργίας, αλλά και τα στοιχεία που κληροδότησαν οι πειραματισμοί και οι κατευθύνσεις της γαλλικής θεατρικής πρακτικής μετά το 1968. Η μελέτη αυτή επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο ο Κολτές διαμορφώνει τη δραματουργική του αισθητική για να σκιαγραφήσει τη σύγχρονη κοινωνική και πολιτισμική γεωγραφία. Κεντρικός άξονας στην ανάγνωση του θεατρικού του έργου είν...

Οι μικροί δράκοι μαθαίνουν στο σχολείο να πετούν και να βγάζουν απ' το στόμα τους φωτιά. Μόνο που ο Κάρολος προτιμά να γράφει ποιήματα...