Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

TOPOR ΧΕΙΜΩΝΑΣ Σαβατόβραδο. Διασχίζω την rue de Seine βιαστικά (η αγορά είναι ακόμη ανοιχτή) και καταλήγω, όπως συνήθως, στην Palette - και μπαίνω· ο Abram κάθεται, ήδη, στην θέση του. Σας διαβεβαιώ, επί λόγω τιμής, πως αυτό που έπιασα να γράφω είναι ένα ποίημα σοβαρό ποίημα για την Τέχνη του Topor, αλλά τώρα, πίνοντας μια ξανθιά μπίρα, γουστάρω να σκαρώσω ένα γελοίο τραγουδάκι Γιατί τρως κι άλλη ντομάτα αφού είσαι χοντρός σαν πατάτα. Ο Topor, διαβάζοντας πίσω απ' τον ώμο μου, με διακόπτει: - Μα, δεν μπορείς να μιλήσεις για τα Υψηλά μου Ιδεώδη; - Α...

Περιλαμβάνει τα διηγήματα: "Η νύχτα του σπιτιού", "Φεγγάρι στην οδό Αγγέλων Αυτοκρατόρων", "Το παιδί Κιόρ-Σαμουήλ", "Ο δρόμος που περνάει απ' τον Παράδεισο", "Το ρούχο", "Το τηλεφώνημα", "Το απόγευμα του αφηγήματος", "Η Πολυξένη Μπαμπασίκα και η ομορφιά", "Ο Νικολάκης της Τσεβούλας, το απόγευμα", "Το λεωφορείο της γραμμής", "Το πουλάκι", "Το χαλόνι", "Το βάρος του Φωτάκη Σεβαστοκράτορα", "Ο Θοδωράκης 'το βλέμμα' στο πίσω δωμάτιο", "Η φυλακή", "Αυτός που δεν με βλέπει".

Περιέχει τις ποιητικές συλλογές: "Όμιλος φίλων θαλάσσης", "Ο ισορροπιστής", "Τα ψευδώνυμα", "Μυθογραφία", "Οι Τριστάνοι", "Πηγή χαρίτων".

Τούτη η αυτοτελής, αναθεωρημένη έκδοση των "Ποιημάτων" του Κ. Γ. Καρυωτάκη, ολοκληρώνει τη νέα φιλολογική παρουσίαση των σωζώμενων "Απάντων" του. Όπως και η αντίστοιχη έκδοση των "Πεζών" (Νεφέλη, 1989), έχει μορφή πληρέστερη και πιο χρηστική από την ξεπερασμένη, πλέον, δίτομη έκδοσή μου των "Ευρισκομένων" (1965-1966). Αφετηρία μας και πάλι εστάθηκε κυρίως η ανάγκη να ενημερωθούν τα "Ευρισκόμενα" με κείμενα και πληροφορίες που παρουσιάστηκαν κατά την τελευταία 25ετία. Αλλά και για κάθε κείμενο έγινε νέα αντιβολή με το πρωτότυπο χειρόγραφο είτε δημοσίευμα. Όλες οι σημειώσεις...

"Το σόλο του Φίγκαρω" είναι, ενδεχομένως, το πιο πρωτοποριακό και τολμηρό μυθιστόρημα της Γενιάς του Τριάντα και της εποχής του συγγραφέα. Παράλληλα, αποτελεί το πιο σημαντικό έργο της πεζογραφικής παραγωγής του Σκαρίμπα, διότι σ' αυτό απαντούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προσωπικού του ύφους, στην πιο δραστική τους εκδοχή. Το μυθιστόρημα εκδόθηκε προς το τέλος μιας πολύ γόνιμης δεκαετίας, το 1939, οπότε η ανανέωση του ποιητικού πεζού λόγου έχει σχεδόν συντελεστεί: η Γενιά του Τριάντα έχει κάνει την εμφάνισή της με μερικά από τα δραστικότερα έργα της, και ο εσωτερικός...

Δεν ήταν δειλός γιατί είχε συναίσθηση της δειλίας του. [...] Τέλος βγήκε παράνομος στα εύθυμα χρόνια της Ειρήνης. [...] Ο Κάλβος και ο Σολωμός έζησαν είκοσι χρόνια στην ίδια πόλη χωρίς ποτέ να συναντηθούν. [...] (Γηράσκω αεί αναθεωρών) [...] Άνθρωποι χωρίς λεβεντιά [...] Ζήσαμε, εννοούν, γλεντήσαμε. [...] Τι ωραία βιβλία που γράφουμε, τι ωραία τραγούδια που ψάλλουμε, τι ωραία μνημόσυνα που κλαίμε. [...] Γιατί υποχρεωτικά να μιλήσω; [...]

Το πρώτο μυθιστόρημα του Γιάννη Σκαρίμπα, ο "Μαριάμπας", γράφτηκε και εκδόθηκε σε μια εποχή εξαιρετικά κρίσιμη για τη νεοελληνική λογοτεχνία. Τόσο στην ποίηση όσο και στην πεζογραφία εγκαταλείπεται βαθμηδόν ο παραδοσιακός τρόπος γραφής και νέες τάσεις, εν μέρει φερμένες από την Ευρώπη, εν μέρει γεννημένες από μια ντόπια ανάγκη για ανανέωση, έρχονται να επικρατήσουν και να δημιουργήσουν ένα νέο ύφος. Από την άποψη αυτή ο "Μαριάμπας" βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή της πρωτοπορίας αφού με την ιδιαίτερη γραφή του εγκαινιάζει το ελληνικό Αντιμυθιστόρημα. Η πολύπλοκη αφηγηματική...