Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το παρόν ανάγνωσμα, άρχισε να δημοσιεύεται σε συνέχειες στην τοπική εφημερίδα "Ζακυνθινή Ενημέρωση" όπου η διακοπή εκδόσεως της (Δεκ. 1995) δεν τ' άφηκε να ολοκληρωθεί. Και που έχει να κάμει με κάποια στιγμιότυπα από τα "έργα και τις ημέρες" των διοικητικών αρχόντων (Νομαρχών), που υπηρετήσανε στη Ζάκυνθο από το 1960 ως το 1991. Περίοδο που ο συγγραφέας σαν άμεσος συνεργάτης τους (προϊστάμενος του τμήματος Οικονομικής Διοικήσεως 1973/1975, της Υπηρεσίας Νομαρχιακού Ταμείου 1976/1978 & 1988/1991) κατέχει και διατηρεί προσωπική για τον καθένανε άποψη. Αγγίζοντας έτσι κάποιε...

Η εκτέλεσή τους έγινε στην πλατεία του Αγίου Νικολάου του Μόλου, μπροστά στα μάτια του κατατρομαγμένου πλήθους. Τα πτώματά τους, αφού κατεβάστηκαν από τις κρεμάλες, περιτυλίχθηκαν με πίσσα, την οποία προηγουμένως την είχαν βράσει και κατόπιν τοποθετήθηκαν σε σιδερένια κλουβιά κατά τη γνωστή βρετανική συνήθεια. Των πρώτων τα πισσωμένα σώματα κρεμάστηκαν στο λόφο του Προφήτη Ηλία πάνω ακριβώς από την πόλη της Ζακύνθου. Το σιδερένιο κλουβί με το μαρτυρικό λείψανο του Γιάννη Κλαυδιανού μεταφέρθηκε στον τόπο της καταγωγής του, το χωριό της Ρίζας Φιολίτης και κρεμάστηκε απέναντι...

Προσεισμικές καρτ-ποστάλ, ανέκδοτο υλικό, κείμενα που προβάλλουν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας ενός νησιού που χάνεται, καθώς ταξιδεύουμε ήδη στον 21ο αιώνα.

Οι επτά επιστολές του Ρώμα στο Μπαστιά που έχουμε στη διάθεσή μας, εκτός του ότι αποτελούν πολύτιμη πηγή ενός μεγάλου φάσματος πληροφοριών ως αφορώσες πράγματα της λογοτεχνικής, θεατρικής, πολιτικής ιστορίας μας ή της τοπικής ιστορίας της ιδιαίτερης πατρίδας του, αναδεικνύουν τη γνωριμία και την εξέλιξη της φιλικής σχέσης που ανέπτυξε με τον αποδέκτη τους, μιας σχέσης καθοριστικής για την πνευματική πορεία, τη σταδιοδρομία του. Όπως διαπιστώνεται από το περιεχόμενο των τεσσάρων επιστολών του Ρώμα στο Μινωτή, η φιλία τους υπήρξε μακρόχρονη, ειλικρινής και σαφέστατα απείχ...

Πολλές φορές στη ζωή μας υπάρχουν απογοητεύσεις, λύπες, χωρισμοί. Υπάρχουν και χαρές αλλά είναι λίγες. Τα ποιήματα αυτά είναι απλά, ανθρώπινα, βγαλμένα μέσα από την καρδιά μου. Μιλάνε για πόνο κια χωρισμό, δυο συναισθήματα που πάνε πάντα μαζί. Και ποτέ χώρια. Όταν στη ζωή μου συμβεί κάτι δυσάρεστο το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω, είναι να κάτσω και να γράψω...έτσι φεύγει ένα βάρος από μέσα μου και γαληνεύω... αυτές τις στιγμές, θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Με εκρίμηση Διονύσης Αντίοχος

Αξιόλογη και πολυγραφότατη Ζακυνθινή λογία, με πολύπλευρη πνευματική δράση και αναγνώριση πανελλnνια, η Μαριέττα Γιαννοπούλου-Μινώτου (1900-1962), στάθηκε σταθερά και ασταμάτητα --σε όλη τη 45χρονη συγγραφική της πορεία και προσφορά- κοντά στον ανόθευτο και σύνθετο (μες στην απλότητά του) "κόσμο" του λαού, μη στρέφοντας μόνο την πένα της σε υψηλά και μεγάλα πνεύματα ή γεννήματα Πνοής του νησιού (και της χώρας της) ούτε αποστρέφοντας απαξιωτικά τα "μάτια του νου και της ψυχής" από πρόσωπα και πράγματα της καθημερινής ζωής, στην πόλη και στην ύπαιθρο. Παρά την αριστοκρατική...

Ξανακυττάζοντας το μικρό αυτό βιβλίο, είκοσι εννέα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, συλλογίζομαι πόσα πράγματα έχουν έκτοτε μεταβληθεί και πόσο τα όσα περιέχει παραπέμπουν σε εικόνες που μοιάζουν πια πολύ μακρινές, εικόνες πάντως που μοιάζουν να υπερβαίνουν κατά πολύ την απόλυτη χρονική απόσταση από το 1976 μέχρι σήμερα. Όμως, είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα. Σιδερένιοι σταυροί νομίζω πως δεν κατασκευάζονται πια στη Ζάκυνθο, αφού έχουν αντικατασταθεί από τους μαρμάρινους που είναι του συρμού και οι καλύβες του καλοκαιριού αποτελούν μάλλον μια εξαίρεσ...

Η επιλογή της δημοσίευσης των τριών παραμυθιών που περιλαμβάνει ο Λουδοβίκος Σαλβαδόρ (1847-1915), στον Α΄ τόμο του δίτομου έργου του "Ζάντε" (Πράγα 1904), έγκειται στο γεγονός ότι το έργο από το οποίο προέρχονται είναι δύσκολο να βρεθεί και να μελετηθεί σήμερα από το πλατύ κοινό. Ακόμα πιο έντονη, ωστόσο, είναι η συναίσθηση ότι τα μικρά πετράδια λαογραφικής μνήμης πρέπει με κάθε ευκαιρία να βγαίνουν από το κουτί τους, να γυαλίζονται για να ξεθαμπώσουν, να φοριούνται και πάλι σε όμορφα παιδικά δαχτυλάκια και μετά, αφού παίξουν μαζί τους αρκετά, να ξαναμπαίνουν στο κουτί (ή...

Οι τέσσερες μελέτες που περιλαμβάνονται σ' αυτό το μικρό βιβλίο έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Γι' αυτό άλλωστε αποφασίστηκε και η συν-δημοσίευσή τους. Παρουσιάζουν και σχολιάζουν απεικονίσεις της Ζακύνθου, τόσο της πόλης όσο και, κυρίως, της υπαίθρου, καμωμένες από ξένους επισκέπτες που βρέθηκαν στο νησί στη διάρκεια του 19ου αι. Είναι ακόμη η εποχή που το μολύβι του αρχιτέκτονα ή ο χρωστήρας του ζωγράφου είναι τα μόνα μέσα που επιτρέπουν την απεικόνιση του φυσικού χώρου, προτού τα αντικαταστήσει η φωτογραφία, προς τα μέσα πια του ιδίου αυτού αιώνα. Έτσι εμείς μπορούμε...

"Η ελληνική ψυχή του Ούγου Φωσκόλου" είναι ένα σχολαστικά δουλεμένο ανθολόγιο το οποίο στηρίζεται κυρίως σε επιστολές του ποιητή καθώς και σε άλλα μελετήματα γνωστών φωσκολιστών. Ο Σπύρος Μινώτος (1898-1988) επέλεξε τα αποσπάσματα που αναδεικνύουν την αγάπη του Φώσκολο για τη Ζάκυνθο και το ενδιαφέρον του για τα ελληνικά πράγματα. Χωρίς αμφιβολία, και με δεδομένη την έλλειψη άλλης νεότερης εργασίας, το "ανθολόγιο" του Μινώτου εκτός του ότι συμπληρώνει το γνωστό παλαιότερο δημοσίευμα του Παναγιώτη Χιώτη "Ελληνικός χαρακτήρ και αίσθημα εθνικόν του Φωσκόλου" (1871), παραμένει...

[...] Για τους λόγους αυτούς, αφού κατά τη μελέτη μου κράτησα σημειώσεις και από έγγραφα οικογενειών και εκτενείς αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων των γεγονότων ή αφού συγκέντρωσα ιστορικές αφηγήσεις από γέροντες, άρχισα να συντάσσω τα εκδιδόμενα τώρα "Ιστορικά απομνημονεύματα", στα οποία συσσωρεύεται πολλή ιστορική ύλη, για να χρησιμεύσει αυτή σε μεταγενέστερό μου πολυμαθή, ο οποίος πρόκειται να συγγράψει την Ιστορία της πατρίδας μας. Αυτά αρχίζουν από τους αρχαιοτάτους χρόνους της Ελλάδας και τελειώνουν το 1809, εποχή κατά την οποία απελευθερώθηκε η νήσος χάρη στα ένδοξα βρετα...

Πεύκα κι ελιές τις ρίζες τους στο χώμα σου στηρίζουν και τα γαλάζια κύματα τους κόρφους σου δροσίζουν. Αγαπημένο μου Κερί Λίμνη μου λατρεμένη όποιος δεν έζησε γλυκιά πανσέληνο σε σένα δεν ξέρει τι θα πει να ζεις σε μέρη μαγεμένα. Όποιος δεν είδε ανατολή από το Μαραθωνήσι και από το φανάρι του Κεριού μενεξεδένια δύση την ομορφιά μες τη ζωή δεν έχει συναντήσει. Καντάδα αν δεν άκουσες σε κάποιο παραθύρι και αν δεν χόρεψες τρελά στ' όμορφο πανηγύρι πώς θες να δεις τον τόπο αυτό πως μοιάζει μ' αγιαστήρι; Αν δεν κοιμήθηκες γλυκά στο λόγγο ένα βράδυ...

Πάνε αρκετά τώρα χρόνια (Αύγουστος 1972), που το χειρόγραφο ημερολόγιο του Διονυσίου Κλάδη, (γιου) του ιερέως, όπως ο ίδιος γράφει στο τελείωμα της εξιστόρησης των γεγονότων της κάθε χρονιάς, έφτασε στα χέρια μου, ακολουθώντας ίσως τη λογική ότι, το κάθε τι έμψυχο ή άψυχο έχει την τύχη του και κανείς δεν ξέρει αν κάποια υπέρτατη δύναμη δεν καθορίζει την πορεία του μέσα στο χωροχρόνο. Οι σκέψεις αυτές ήρθαν στο νου μου, όταν για πρώτη φορά φυλλομέτρησα το τετράδιο-ημερολόγιο του Διονυσίου Κλάδη, γιου του παπά Παναγιώτη Κλάδη. Είναι ένα ξεχωριστό ντοκουμέντο μιας ταραγμένης...

Στη σημαντική προσφορά της Μαριέττας Γιαννοπούλου-Μινώτου (1900-1962) στα νεοελληνικά (γράμματα ξεχωριστό κομμάτι καταλαμβάνει η διάσωση και καταγραφή, στο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, μαρτυριών του λαϊκού πολιτισμού της Ζακύνθου, ηθών και εθίμων, τραγουδιών, παραδόσεων, θρύλων, παροιμιών, "ομιλιών" από το λαϊκό θέατρο κ.ά. Η Γιαννοπούλου-Μινώτου κατέγραψε επίσης και δημοσίευσε ογδόντα τέσσερα παραμύθια, ανεκτίμητες μαρτυρίες του παρελθόντος της Ζακύνθου, καθώς διασώζουν πολύτιμο γλωσσικό υλικό και στοιχεία του ζακυνθινού υλικού και πνευματικού πολιτισμού. Γνωστή για τη γόνιμ...

Με τον όρο "μαθητεία" στον τίτλο αυτού του βιβλίου υποδηλώνεται η ανάγκη -όχι μόνο του συγγραφέα- για μια πιο ολοκληρωμένη, ή αν θέλετε συστηματική, μεταβίβαση και μετάδοση στους μαθητές του Δημοτικού και Γυμνασίου των ποικίλων πολιτιστικών στοιχείων που συνθέτουν και αφορούν την πορεία του ζακυνθινού λαού μέσα από την ιστορική του εξέλιξη. Αυτός ο τύπος εκπαίδευσης έχει χαρακτήρα έντονης κοινωνικοποίησης στον κλάδο της Ιστορίας. Το εκπαιδευτικό σύστημα αδυνατεί να μεταφέρει ολόκληρη την κοινωνική κληρονομιά από τη μια γενιά στην άλλη και αυτοπεριορίζεται στο ρόλο του απλού...

Για τη μαρμελάδα πορτοκάλι χρειάζονται ωραία στρουμπουλά ζουμερά πορτοκάλια! Μόνο το εσωτερικό τους. Ζουμερά σαν μικρά εύθραυστα κρυσταλλάκια! Τους προσθέτουμε άλλη τόση ζάχαρη και τα αφήνουμε να βράσουν στον ζουμί τους (σαν τους ερωτευμένους)! Στο τέλος προσθέτουμε 2 γλυκά χαμόγελα, 1 δάκρυ, μια σταγόνα βροχής κατ' επιλογήν και... μπόλικη αγάπη!!!