Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αξιόλογη και πολυγραφότατη Ζακυνθινή λογία, με πολύπλευρη πνευματική δράση και αναγνώριση πανελλnνια, η Μαριέττα Γιαννοπούλου-Μινώτου (1900-1962), στάθηκε σταθερά και ασταμάτητα --σε όλη τη 45χρονη συγγραφική της πορεία και προσφορά- κοντά στον ανόθευτο και σύνθετο (μες στην απλότητά του) "κόσμο" του λαού, μη στρέφοντας μόνο την πένα της σε υψηλά και μεγάλα πνεύματα ή γεννήματα Πνοής του νησιού (και της χώρας της) ούτε αποστρέφοντας απαξιωτικά τα "μάτια του νου και της ψυχής" από πρόσωπα και πράγματα της καθημερινής ζωής, στην πόλη και στην ύπαιθρο. Παρά την αριστοκρατική της καταγωγή, παρά τις βαθύτερες καταβολές, τις διδαχές και τις επιταγές ενός άλλου αυστηρότερου "κόσμου", διαμορφωμένου μες από ποικίλες και πολύπλοκες ιστορικές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, για να επιβάλει και να διαφυλάξει τη δική του διαφορετικότητα και "φύση", η Μ. Γιαννοπούλου-Μινώτου -πρωτοπόρα και τολμηρή φεμινίστρια, σ' εποχή ανδροκρατίας ή περιορισμών και διεκδικήσεων- δεν περιφρόνησε τον αδικημένο (μα, τελικά, δικαιωμένο ) ποπολάρο, δεν αδιαφόρησε για τη "μοίρα" τού εξαρτημένου από την κάθε λογής εξουσία πολύμοχθου βιοπαλαιστή, δεν διέγραψε από τα ενδιαφέροντα και τις επιλογές της τα απλά μα εκφραστικά και πολύσημα δημιουργήματα του λαϊκού μας πνευματικού πολιτισμού. [...]