Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δυο πανέμορφα χριστουγεννιάτικα παραμύθια για την αγάπη και την προσφορά.

Χριστούγεννα που έμελλαν να κάμουν την χρονιάν εκείνην οι χριστιανοί, οι άνθρωποι του χωρίου! Αν επερίμεναν από τον μπαρμπα-Στάθην τον Γρούτσον με την βάρκαν του... ...Έβαλαν πλώρην διά το μεσημβρινόν χωρίον, όπου έφθασαν εις τας δύο μετά τα μεσάνυχτα -την ώραν οπού η χαρμόσυνος κλαγγή των κωδώνων εκάλει τους πιστούς εις την νυχτερινήν Ακολουθίαν των Χριστουγέννων.

Μια καθαρή φιλία είναι η φιλία που αναπτύσσεται ανάμεσα σ' ένα σκυλάκι και ένα γουρουνάκι, που ζούνε στη φάρμα του μπαρμπα-Μιχάλη. Μια φιλία που δεν αρέσει στην μητέρα του μικρού σκυλιού και που "βρωμάει" στον κόκορα και στις κουτές κότες του. Μα τα γνήσια συναισθήματα και το πείσμα ήταν αρκετά για να ξεκαθαρίσουν... όλα. Έτσι δίνεται η ευκαιρία στο γουρουνάκι να αποκτήσει και άλλους φίλους...

Να 'χης την ευχή του Χριστού, παιδί μου! Έλα!... Να πάρης ευλογία!... Να μοσχοβολήσ' η ψυχή σου! Έλα ν' απολάψης τη χαρά του Χριστού μας! Μην αδικής τον εαυτόν σου! Μην κάνης του εχτρού το θέλημα!... Πάτα τον πειρασμό! Έλα, Κόλια! Έλα, Νικόλαε, έλα, Νικόλαε μακάριε!

Τι μένει από τη γνωριμία σου με το Άγιο Όρος; Μένει, το δίχως άλλο, μια αύρα, που κολλά και γίνεται ρούχο πάνω σου και μικρόβιο μέσα σου. Δε γίνεται να περάσεις απρόσβλητος και "αλώβητος" μέσα απ' τους χώρους του. Όσο κι αν είσαι αδιάφορος και κοσμικά θωρακισμένος, θα βρει τον τρόπο, την αχίλλειο πτέρνα σου, να σου μεταδώσει τις ψυχοσωστικές του ασθένειες. Κάτι θ' αλλάξει μέσα σου, κάτι θα μείνει να σε παρακολουθεί και να σημαδεύει τα βήματά σου.

Χαμογελά ο ουρανός κι η γη στρώνει χορτάρι και το στολίζει με λογιών ευωδιαστά λουλούδια. Εκεί πάνω στρώσαμε πασχαλινό τραπέζι και με τα κόκκινα αβγά "Χριστός Ανέστη" λέμε. Στο πανηγύρι της ζωής όλοι είναι καλεσμένοι γιατί οι πίκρες χάθηκαν και οι χαρές μας μείναν.

Γειά σας. Με λένε Πέπυ. Είμαι ένα μικρό πιγκουινάκι και ζω σε μια μικρή πολιτεία που ονομάζεται Κρυσταλλούπολη. Παρόλο που είναι ένα ονειρεμένο μέρος για να ζήσει κανείς, εγώ είμαι περίεργο να γνωρίσω και άλλα μέρη... Αλλά το μόνο που καταφέρνω είναι πάντα να μπαίνω σε μπελάδες... Πώς τα καταφέρνω πάντα έτσι;

Είναι η ιστορία του θαρραλέου Μανωλιού που έγινε άρχοντας στον τόπο του. Την έμαθα και εγώ από την γιαγιά μου, μα τη γράψανε και μαντινάδα και την τραγουδούν ακόμη οι Κρητικοί στα γλέντια τους: "Με τω γονιώ σου την ευκή και του Θεού τα δώρα, πράμα ποτέ μη φοβηθείς, σ' όποια κι αν είσαι χώρα. Εξάνοιγε στον ουρανό και στου Χριστού τη χάρη και γένου σαν το Μανωλιό, τρανός και παλληκάρι".

Αμέτρητα τα αστέρια του ουρανού που στολίζουν το νυχτερινό ουρανό. Χιλιάδες βασιλιάδες γεννήθηκαν σε πλούσια παλάτια σ' αυτόν τον κόσμο. Πολλά ανέτειλαν και χάθηκαν σαν πεφταστέρια και οι μέρες των βασιλέων λησμονήθηκαν. Ένα αστέρι όμως, που έλαμψε μια νύχτα πριν χιλιάδες χρόνια, πάνω από μια ταπεινή σπηλιά, σκορπίζοντας τη χαρά στις καρδιές των ανθρώπων, συνεχίζει να λάμπει ακόμα πιο πολύ, μια και ο βασιλιάς του συνεχίζει να βασιλεύει... Αναζητήστε το στον Χριστουγεννιάτικο ουρανό, όχι τόσο με τα μάτια, αλλά με την καρδιά. Γιατί είναι το αστέρι του βασιλιά της αγάπης....

Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος Κεφαλάς υπήρξε άνθρωπος, που πρόσφερε ταπεινά τον εαυτό του θυσία ευπρόσδεκτη στον Τριαδικό Θεό, ευαρέστησε Θεό και ανθρώπους, και ανταμείφθηκε γι' αυτό από τον ουρανό με την απόλαυση, όσο ζούσε στη γη, υψηλών και ουράνιων θεωριών. Μετά την εκδημία του, ο Θεός επικύρωσε την αγιότητά του και τον βράβευσε με την επί δεκαετίες αφθαρσία του σώματός του, με την κατά καιρούς άρρητη ευωδία, που εκχέεται από τον τόπο του αγιάσματός του, με την επιτέλεση πολλών και ποικίλων θαυμάτων. Συμπερασματικά, ο Πενταπόλεως Νεκτάριος υπήρξε για τον αιώνα μας ένα πραγμ...