Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δυο πανέμορφα πασχαλινά παραμύθια.

Η διάπραξη της αμαρτίας αποτελεί άρνηση της παρουσίας του Χριστού στη ζωή μας, προσβολή του ονόματός Του και επιβολή του εγώ μας. "Η αμαρτία είναι κατ' ουσίαν άρνηση αγάπης. Η αγάπη δεν είναι υπόθεση απλών λόγων και συναισθημάτων. Είναι πρώτιστα υπόθεση της θέλησης. Θέλουμε ό,τι θέλει το πρόσωπου που αγαπάμε. Επιθυμούμε ό,τι εκείνο επιθυμεί. Προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να κάνουμε ό,τι μας ζητά. Αν δεν το κάνουμε, σημαίνει πως δεν αγαπούμε αληθινά και ειλικρινά" (Λεβ Ζιλέ). [...] (από το προλογικό σημείωμα)

Βασιλεύει, αλλ' ουκ αιωνίζει Άδης του γένους των βροτών· συ γαρ τεθείς εν τάφω, Κραταιέ, ζωαρχική παλάμη τα του θανάτου κλείθρα διεσπάραξας και εκήρυξας τοις απ' αιώνος εκεί καθεύδουσι λύτρωσιν αψευδή, Σώτερ, γεγονώς νεκρών πρωτότοκος. (Εκ του Κανόνος του Μ. Σαββάτου)

Όταν πρόκειται να προσέλθεις για να κοινωνήσεις τα άχραντα Μυστήρια, μετά τη συνηθισμένη εσπερινή Ακολουθία του μικρού Αποδείπνου, και όταν τελειώσεις το "Πιστεύω εις ένα Θεόν..." λέγε με κατάνυξη τον Κανόνα που ακολουθεί.

Και δεξάμενος το ποτήριον ευχαριστήσας είπε· Λάβετε τούτο και διαμερίσατε εαυτοίς· λέγω γαρ υμίν ότι ου μη πίω από του γενήματος της αμπέλου έως ότου η βασιλεία του Θεού έλθη. Και λαβών άρτον ευχαριστήσας έκλασε και έδωκεν αυτοίς λέγων· Τούτο εστί το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν. Ωσαύτως και το ποτήριον μετά το δειπνήσαι λέγων· Τούτο το ποτήριον η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον. (Λουκά, κβ΄, 17-20)

" Όστις δε υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται, και όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται". (Ματθ. κγ΄ 12) "Εκείνος δε, που θα υψώσει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί, και εκείνος, που θα ταπεινώσει τον εαυτό του, θα υψωθεί".

Το βιβλίο αυτό αποτελεί αναδιάρθρωση και συμπλήρωση της μεταπτυχιακής μου διπλωματικής εργασίας, με θέμα: "Αγιολογικός φάκελος ιερομάρτυρος Αντίπα, επισκόπου Περγάμου". Η έρευνα άρχισε το 2005 στα πλαίσια των μεταπτυχιακών μου σπουδών στο σεμινάριο της Παλαιογραφίας, όταν, με την καθοδήγηση και την εποπτεία του καθηγητού στην έδρα της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και προέδρου της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών, κ. Φωτίου Δημητρακοπούλου, ασχοληθήκαμε με την καταγραφή των χειρογράφων της ιεράς μονής Ευαγγελισμού Σκιάθου. Αφορμή για την ενασχόληση με τ...

Στο μικρό τούτο βιβλίο, που παλαιογραφικά και φιλολογικά βασίζεται κυρίως σε τρεις από τους αρχαιότερους και πληρέστερους κώδικες των Αποφθεγμάτων (Πρωτάτου, Σινά και Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών), ανθολογούνται μερικά μόνο αποσπάσματα των Αποφθεγμάτων της συστηματικής συλλογής, η οποία και αποτελεί πράγματι μια νέα νοητή κλίμακα -με εικοσιένα σκαλοπάτια- για την τελειότητα. Τ` αποσπάσματα αυτά είναι δοσμένα σε μια σύγχρονη και απλή λογοτεχνική γλώσσα, χωρίς εκζήτηση και ακρότητες· μια απόδοση δηλ. σε μια γλώσσα ευπρεπή, ευχάριστη και κατανοητή, ελπίζω, μα που δεν θέλει ούτε...

Απαραίτητη προϋπόθεση το ότι αγαπάμε τον Θεό είναι να αγαπάμε τον πλησίον. Η αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας αποτελεί το εφαλτήριο για την αγάπη προς τον Ιησού Χριστό. Είναι καίριος και εύστοχος ο Ιερός Δαμασκηνός, όταν κάνει τον παραλληλισμό: "Όπως ψυχή χωρίς το σώμα δεν καθιστά κάποιον άνθρωπο, ούτε και σώμα χωρίς ψυχή· έτσι ούτε μπορείς να λες ότι αγαπάς τον Θεό, εάν δεν έχεις πρώτα αγάπη προς τον πλησίον". Δεν υπάρχει, λοιπόν, και δεν μπορεί να νοηθεί αγάπη προς τον Ιησού, εάν πρωτίστως δεν υφίσταται η αγάπη προς τον πλησίον. Είναι ξεκάθαρος ο Ευαγγελιστής της αγάπης,...

Ο Αναστάσης ποτέ δεν σκέφτηκε πως τα τριάντα τάλιρα που πούλησε το αρνί του θα μπορούσαν να είναι τα τριάκοντα αργύρια μιας προδοσίας. Ζήστε κι εσείς, σ’ αυτό το διήγημα, το Πασχαλινό έθιμο ενός ορεινού χωριού της Πελοποννήσου που έχει για πρωταγωνιστές τα παιδιά και συμπρωταγωνιστές τα μικρά χιονάτα αρνάκια τους.

"Περί του Χριστού", ...εικονοπλασίες, με την εικαστική διάλεκτο ανεσφράγιστη και ατακτοποίητη προς τα "ειωθότα". Δημιουργήματα όχι προσωπικής σκοπιμότητας ή ψυχολογικών αυθαιρεσιών κι εμπνεύσεων. Τις περισσότερες φορές, ένα ζωντανό παρόν, των παραδεδομένων κι άλλοτε αγωνιώδης εξερεύνηση, του διαχρονικού και συνάμα αναγεννητικού. Αναζητώντας και σκαλίζοντας κάτω από την πατίνα του χρόνου, πίσω από την μανιέρα κατασκευής, αποφεύγοντας την ακαμψία της αντιγραφής. Εκεί όπου η Μορφή ξεπερνά τον πρόσκαιρο καλλωπισμό και την φθαρτή αποδοχή του μοντέρνου. Δείγμα διερευνητικής...

Ποσάκις δακρύων εξ αγνώστου χαράς... έμεινα να βλέπω κρυφά-κρυφά την τρυφεράν αυτήν του Επιταφίου πομπήν, κατερχομένην από τον ανήφορον, εισπνέων βαθέως εν άσθματι ως εντός κήπου ανθέων, ως να ήθελον να ροφήσω διά μιας όλην εκείνην την μαρμαρυγήν, ως να ήθελον να χορτάσω όλην εκείνην την αχόρταστον μαγείαν!