Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε έναν νοσοκομειακό θάλαμο δύο διαφορετικοί άνθρωποι προβαίνουν σε τρεις διαδοχικούς μονολόγους με θέμα τη μοναξιά, την ασθένεια, τον θάνατο, τη φιλία, τον έρωτα και τη ζωή. Οι αφηγήσεις τους ψηλαφούν δημόσια και ιδιωτικά πάθη, ανοίγουν μεταξύ τους διαύλους επικοινωνίας και, τελικά, φωτίζουν τις σκιές που αρχίζουν να πυκνώνουν.

Όπως καταγράφει ο Τζόνομπλ Γουίλφορντ στους New York Times, με εξαίρεση ίσως τον Σλήμαν, που η "εκστρατεία" του στην Τροία ήταν μια περιπέτεια, η ανασκαφή της αρχαίας πόλης ήταν πάντα ο εφιάλτης των αρχαιολόγων.

Συνηθισμένες ιστορίες καθημερινών ανθρώπων που ζουν σ΄ έναν κόσμο που στενεύει κάθε μέρα. Που παγιδεύονται και αρπάζονται από την επιθυμία, την αναζήτηση, το κυνήγι του έρωτα. Ο έρωτας μπήγεται σαν μυτερό τακούνι στα σωθικά τους και μια γεύση από καμένο γάλα γεμίζει το στόμα τους. Ζουν ξανά και ξανά ιστορίες από τα παιδικά τους χρόνια που τους υπαγορεύουν την ερωτική τους συμπεριφορά.

ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ Ένας κρότος έσκισε τη νύχτα στα δύο διαλυμένη βάρκα στον Καρφά ένα ζευγάρι ηλικιωμένων μισοί σκελετοί μισοί άνθρωποι θαρρείς δραπέτες απ' τον Άδη Από τη Συρία νομίζαμε από την Κερασούντα μάς ήρθαν Για το λιμάνι ρωτάνε, για το βαπόρι να προλάβουν τον γάμο θέλουν της τρισέγγονης στην Καλαμαριά να χορέψουνε ομάλ γι' ακόμη μια φορά

Ο "Ανθρώπινος νόμος" ξεκινά εκρηκτικά. Στην κυριολεξία. Μία τρομοκρατική επίθεση στο κέντρο της Κοπεγχάγης θα είναι η πρώτη από μία σειρά επιθέσεων σε όλη την Ευρώπη. Όταν σκοτώθηκε η σύντροφός του, Κασσάνδρα, κατά τη διάρκειατης επίθεσης στη δανική πρωτεύουσα, ο Καρλ Μπέρνσταϊν διορίζεται στην Πρεσβεία της Δανίας στην Αθήνα για να επιλύσει προβλήματα που άφησε ο προκάτοχός του και, ιδανικά, να κάνει μια επανεκκίνηση στην καριέρα του και στη ζωή του. Εκεί, απεναντίας, θα βρεθεί μπροστά σε ένα ατελείωτο μυστήριο, που ξετυλίγεται με καταιγιστικό ρυθμό, και στο κυνήγι ενός Έλλ...

"Γύρισε το εξώφυλλο με το δείκτη της. Άκουγα την καρδιά μου, μπορεί και τη δική της, να χτυπάει σαν τρελή, σαν τα τύμπανα των Ινδιάνων πριν εξαπολύσουν τις αιματηρές τους επιθέσεις, την ώρα που οι καουμπόηδες ήταν στην εκκλησία του χωριού, την ιστορία που παίξαμε οι τρεις μας, την προηγούμενη Κυριακή με τα πλεϊμομπίλ ακόμα απλωμένα, όπως τα είχαμε παρατήσει τότε πάνω στο πολύχρωμο χαλί. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ο δείκτης της Ναταλίας ήτανε πολύ πιο τολμηρός απ' τον δικό μου..." Ιστορίες που ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και το παραμύθι, το ρεαλιστικό και το ακρ...

Ο Σολίς έβαλε άλλο ένα ποτήρι, έκανε μια μεγάλη παύση κι έπειτα συνέχισε να μιλά. "Θα με ρωτήσετε λοιπόν γιατί συνεχίζω να υποστηρίζω την επανάσταση... Επειδή η επανάσταση είναι ένας τυφώνας που σε παρασύρει και ο άνθρωπος που παρασύρεται από την επανάσταση δεν είναι άνθρωπος πια, είναι ένα νεκρό φύλλο που το παίρνει μακριά ο άνεμος". Όταν τελικά ο Ορτύκης έσπασε εκείνη τη σιωπή, είπε με λίγα λόγια αυτό που σκέπτονταν όλοι: "Τώρα λοιπόν, παιδιά, κάθε αράχνη ας φτιάξει τον δικό της ιστό..."

Μπορεί ένας πλαστός, μυθιστορηματικός ήρωας να θέλει να βρει τον αληθινό εαυτό του; Ο "Φίλος του Πέδρο" θέλει να βγει απ' τα ρούχα του και να ανασύρει τις αναμνήσεις έξω από τον εαυτό τους. Θέλει να δει τι φωλιάζει στο βάθος τους. Αναζητάει μια τροπική αφήγηση γεμάτη παραλλαγές, μακάμια και ποικίλματα ερμηνειών. Γι' αυτό και όλη η αφήγηση είναι μια σύνθεση μυθιστορηματικής φόρμας, ποίησης, νουβέλας, μαρτυρίας και δοκίμιου. Με αθώο, αφελή τρόπο. Είναι μια ειρωνική ματιά της γραφής ενάντια στον εαυτό της. Ένας ρυθμικός τρόπος μνήμης. Ένας χώρος παιχνιδιού.

Βρισκόμαστε στο Παρίσι του 1870, τη στιγμή που λαμβάνει χώρα η Πρωσική Πολιορκία. Δύο άντρες αποβιβάζονται από το τρένο με σκοπό να υπερασπιστούν την πατρίδα τους μέχρι θανάτου. Μέσα από τα ταξίδια τους, μετά την ήττα της Γαλλίας στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο, η σχέση πατέρα και γιου θα δοκιμαστεί όσο ποτέ άλλοτε, με τον κίνδυνο της αποκάλυψης ενός εγκλήματος να ελλοχεύει. Το παιδί του εγκλήματος είναι ένα ιστορικό ρομάντζο που μας μεταφέρει στην εποχή του και στο κοινωνικό γίγνεσθαι αυτής.

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΒΛΟΦ κύριε Παβλόφ σήμερα σκότωσα τον σκύλο σας γιατί δεν έκανε αυτά που είπατε ότι θα κάνει κάνατε λάθος κύριε Παβλόφ να βάλετε σκύλους στο πείραμά σας ανθρώπους έπρεπε να βάλετε τα καταφέρνουν καλύτερα στην ταπείνωση

Μπορούμε να διασώσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα από τη λήθη; Αρκεί να αναπολούμε τις στιγμές που ζήσαμε κοντά τους; Ο ήρωάς μας προικισμένος με την ικανότητα να μετουσιώνει σε αφηγήματα τις ζωές ανθρώπων που έχουν "φύγει", ορθώνει το ανάστημά του μπρος στο πέρασμα του χρόνου. Πρόσωπα που ξεχάστηκαν, "ανασταίνονται" μέσα από τις ιστορίες του. Πρόσωπα που τα αδίκησε η ζωή, βρίσκουν τη λύτρωσή τους. Κι είναι τα γραπτά του που θα ζήσουν περισσότερο από όλους, αρκεί ο ίδιος να διαβεί τον δρόμο που θα τον οδηγήσει στη δική του αλήθεια.

Μια αλλόκοτη βιβλιοθήκη όπου ο καθένας μπορεί να τοποθετήσει στα ράφια της οτιδήποτε έχει γράψει και έχει μορφή βιβλίου. Ένας φιλικός βιβλιοθηκάριος πάντοτε έτοιμος να υποδεχτεί τους συγγραφείς, να καταχωρήσει τα βιβλία τους και να τους προσφέρει καφέ και μπισκότα όποτε χρειαστεί. Πίσω από τη λειτουργία της βιβλιοθήκης, ένα ίδρυμα για το οποίο δεν γνωρίζουμε το παραμικρό, παρά μόνο ότι εξασφαλίζει την τροφή στον ίδιο και στον μποέμ συνεργάτη του που εμφανίζεται μία φορά τον χρόνο. Η προσθήκη της Βάιντα στη ζωή τους, με το σώμα μοντέλου του Πλέιμπόι, θα ανατρέψει την μονότον...

Αν η εντός μας πραγματικότητα είναι σημαντικότερη από την εξωτερική, αν η ανάμνηση είναι ουσιαστικότερη από το βίωμα γιατί είναι επαναλαμβανόμενη και για τούτο διαρκώς παρούσα, αν ο τύπος τελικά είναι σπουδαιότερος των ήλων, τότε και η μνήμη είναι αυτή που ορίζει και καθορίζει τη ζωή. Με όχημα τη μνήμη, που τον διατρέχει και τον συνέχει, ο Μαραγκός αποπειράται να ψηλαφήσει το αποτύπωμα της σμίλης των εμπειριών στα μύχια, να χαρτογραφήσει περιοχές της έσω αβύσσου· να βρει εντέλει σημάδια ζωής.

Ο Λάζα Λαζάρεβιτς θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Σέρβους συγγραφείς του 19ου αιώνα και αρκετοί αναφέρονται σε αυτόν ως "ο Σέρβος Τουργκένιεφ". Πρωταρχικό μέλημά του είναι να προσεγγίσει τα δεσμά που κρατούν φυλακισμένη την ανθρώπινη ψυχή και να τα επιλύσει, ίσως όχι με τον καλύτερο, αλλά τουλάχιστον με έναν διαφορετικό τρόπο. Χαρακτηριστικό των διηγημάτων του -το μόνο έργο του που μας παραδίδεται- είναι η κλιμακωτή κορύφωση του δραματικού ύφους, η ενδελεχής σκιαγράφηση των χαρακτήρων, η ολοκληρωμένη ψυχολογική ανάλυσή τους. Ο αναγνώστης πλημμυρίζει συγκίνηση ακόμα κα...