Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν ο Αλέξανδρος ο Α' της Μακεδονίας, θέλησε να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς το 494 π.Χ., ορισμένοι συναθλητές του έκαναν ένσταση με τον ισχυρισμό πως τάχα δεν ήταν Έλληνας. Ο Αλέξανδρος τότε, υπερασπίστηκε την ελληνικότητά του, λέγοντας πως οι Μακεδόνες κατάγονται από το Άργος, από τη γενιά των Τημενιδών. Οι κριτές συμφώνησαν και ο Μακεδόνας βασιλιάς όχι μόνο έλαβε μέρος στους αγώνες, αλλά κατόρθωσε και να νικήσει! Λίγο αργότερα, κάποιος άλλος Αλέξανδρος, ο Μέγας, κυρίευσε την Ανατολή διαδίδοντας τον ελληνικό πολιτισμό. Τα χρόνια πέρασαν και η ελληνική μακεδονική ψυχή...

Πρόσεχε μη! / γλιστρήσεις και πέσεις στον εαυτό σου / γιατί θα μείνεις εκεί / μέχρι που να σε ξεοβολέψει ο θάνατος.

Το "Σύγχρονο νεοελληνικό λεξικό" τσέπης που κρατάτε στα χέρια σας, είναι ένα απαραίτητο βοήθημα για μαθητές , εκπαιδευτικούς, γονείς, αλλά και για κάθε πολίτη που χειρίζεται το γραπτό λόγο. Είναι ακόμη εύχρηστο γιατί μεταφέρεται εύκολα στο σχολείο ή το γραφείο, και η χρήση του δεν απαιτεί ιδιαίτερο χρόνο. Μαζί με τους είκοσι περίπου συνεργάτες μας, όλοι τους εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί, κρίναμε χρήσιμο, εκτός από τις πρακτικές ανάγκες ορθογραφίας κι ερμηνείας των λέξεων, να παραθέσουμε κι ένα σύντομο ορθογραφικό οδηγό. Έτσι, απαλλαγμένο το "Σύγχρονο νεοελληνικό λεξικό" από...

Είναι η μεγαλειώδης και τραγική ιστορία του πιο μεγάλου πολιτικού τέκνου της αρχαίας δημοκρατικής Αθήνας, του Θεμιστοκλή, που έσωσε την πόλη του και τον ελληνισμό από τον κίνδυνο της βαρβαρότητας. Τα "Ξύλινα τείχη" εκφράζουν δυο διαφορετικούς κόσμους: τον κόσμο της συντήρησης και της ανελευθερίας του μυαλού και τον κόσμο της προόδου και της δημοκρατίας. Ο συγγραφέας με τη γνωστή του δεξιοτεχνία, μας ζωντανεύει με σπαρταριστές εικόνες τη σύγκρουση αυτών των δύο κόσμων και μας κάνει περήφανους που αισθανόμαστε συνεχιστές των αγώνων εκείνων που έδωσαν τα πάντα για τη λευτερι...

Δείγμα γραφής: ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ με κράτησαν κατεπειγόντως και με οδήγησαν, όχι δύο άντρες με σηκωμένους γιακάδες μαύρα γυαλιά αδιάβροχα μακριά και ρεπούμπλικες όπως στη Δίκη, με οδήγησαν δύο άσπρα χαμόγελα προσποιητά, βελούδινα, αθώα τάχα κι αόριστα για ορισμένο σκοπό προς εξέταση της άνω ποιητικής χώρας όλα έγιναν γρήγορα, ψηφιακά, με ηλεκτρονική ταχύτητα εξέταση πρώτος όροφος πάλι εξέταση ισόγειο τομογράφος ιατρικό συμβούλιο διάγνωση: καρκίνος με πιθανότητα μετάστασης ή χωρίς - όπως στους δόκιμους ποιητές πρώτη κι έπεται η δεύτερη έκδοση ή η πρώτη...

Παιχνίδι της φαντασίας και των χρωμάτων, όνειρα παιδικά τ' ουρανού και της γης, όνειρα που βγαίνουν αληθινά μέσα από την πραγματική ομορφιά της Ελλάδας, το φως, η θάλασσα, τα νησιά, η Αθήνα...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Αίσωπος... Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια και τα παιδιά κάθε ηλικίας ακόμη τον αγαπούν. Τον αγαπούν γιατί μαθαίνουν διασκεδάζοντας. Η απληστία των ζώων, η πονηριά, η πλεονεξία, ο εγωισμός, η κολακία και τόσα άλλα... ανθρώπινα ελαττώματα εμφανίζονται επί σκηνής! Οι "Γατοποντικοτρεχάλες" με τις σπαρταριστές τους περιπέτειες θα προσφέρουν σ' όλους μας χαρά και γνώση.

Εν / Σύρειο / πνευματικών γλωσσών / κρυστάλλινων παλατιών / λευκών κύκνων / που σκίζουν τρυφερά το στέμμα του αιθέρα / στα κέντρα της χρυσής πύλης / της απειροελάχιστης / σπερματικής αύρας / του μέλλοντος.

Για καθ' αστέρι / μικρό αγέρι / υπάρχει θέση στον ουρανό, / κάθε λουλούδι / κάθε τραγούδι / βρίσκεται και στον παράδεισο. / Και για καθέναν / άνθρωπος ένας / στη γη υπάρχει, ναι, ταιριαστός, / αχ, και για μένα / υπάρχεις τέρμα / εσύ και μόνο και σ' αγαπώ.

Τα παιδιά όταν παίζουν δημιουργούν. Στο παιχνίδι κρύβεται η έκπληξη για την καινούργια συνέχεια... Αυτή τη συνέχεια την προσφέρει με τον καλύτερο τρόπο, ο πηλός. Το υλικό, μας το προσφέρει άφθονο η γη. Η χρήση χάνεται στο χρόνο πίσω μας. Η χρησιμότητα είναι τεράστια στην πορεία του ανθρώπου. Η τέχνη μας χαρίζει αριστουργήματα. Ο πηλός και η κεραμεική τέχνη όταν εντάσεται στην εκπαιδευτική διαδικάσία προσφέρει γνώση, χαρά, λύτρωση, δημιουργία. Τα παιδικά δάκτυλα ανακαλύπτουν την αλήθεια του μύθου της ζωής που είναι κρυμένη στον πηλό.

Εκείνη χάιδευε τις νύχτες τ' αστέρια και του χάρισε το χρυσό κλειδί για ν' ανοίγει την πόρτα της αγάπης, μα τα ονειροπόλα της μάτια σκίαζε μια ακαθόριστη θλίψη... Εκείνος έντυνε την αγάπη με τα ομορφότερα χρώματα, με τη νοσταλγία των παιδικών εικόνων και την αθωότητα του εφηβικού έρωτα... Αιχμάλωτοι της πρώτης ματιάς μιας απρόσμενης συνάντησης! Σε κάθε κρυφό φιλί παραμόνευε το οριστικό τέλος. Αγαπήθηκαν με το πάθος των παράνομων και τη δύναμη των απελπισμένων, νιώθοντας όλο το σπαραχτικό βάθος του ανικανοποίητου. Η ευτυχία απαιτούσε από εκείνη την μεγάλη απόφαση. Ήταν...

Αν στο βάθος υπάρχει κάποια βαθύτερη ουσία που ορίζει και συνδέει τα ποιήματα αυτής της συλλογής σε μία ενότητα -κι αν αυτά δεν είναι αντιδράσεις σε κάποια, δυνατά έστω, εξωτερικά ερεθίσματα - αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη, παρά η αγάπη, ο έρωτας, η μοναξιά, τα πρόσωπα που λείπουν αμετάκλητα, η εναγώνια αναζήτηση της λύτρωσης και οι βαθιές, περίπλοκες και ανεξιχνιάστες μεταξύ τους σχέσεις.

Ο Σταχτοπούτας περνούσε τη μέρα του μέσα στο σπίτι ανακατεύοντας τις στάχτες. Όλοι τον κορόιδευαν και τον περιφρονούσαν για την τεμπελιά του. Όμως, έπαιζε το σουραύλι του τόσο όμορφα, που όποιος τον άκουγε μαγευόταν! Μια μέρα τον άκουσε και η βασιλοπούλα... Ο Σταχτοπούτας, η Μυρσινιώ, η Ροδοπαπούδα, η Μαρί, ο δράκος και οι δέκα σπανοί... Όμορφα παραμύθια του λαού μας, έτσι όπως ξέρουν να τα διηγούνται στα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά μας!

Γνήσια λαϊκά παραμύθια, που ξεθάφτηκαν από τις παιδικές μνήμες της συγγραφέα από μιαν άλλη εποχή, τότε που τα παιδιά δεν άκουγαν παραμύθια σε κασέτες... Από μέσα τους αναδίνεται η γλαφυρότητα και η ζεστασιά της νεοελληνικής γλώσσας. Κύριο χαρακτηριστικό η αισώπια δομή και η σκωπτική διάθεσή τους. Το πιο σημαντικό σε τούτα τα παραμύθια, είναι η επικαιρότητα της νοηματικής δομής. Αξίες και αισθήματα προσιτά και κατανοητά για την ηλικία των παιδιών που απευθύνονται, ανοίγουν δρόμους στην καρδιά και τη γνώση...

Η σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τα κατοικίδια ζώα, ιδιαίτερα το σκύλο και τη γάτα, έρχεται από το μακρινό παρελθόν. Η γάτα έχει λατρευθεί ως θεότητα και ο σκύλος αναφέρεται παντού ως ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου. Όμως με το πέρασμα των χρόνων και καθώς ο άνθρωπος εκπολιτιζόταν, η σχέση αυτή άλλαξε προς το χειρότερο. Σήμερα είμαστε γεμάτοι αδέσποτα. Η προκατάληψη "αδέσποτο" ισχύει γενικά και δυστυχώς μεταμορφώνει ένα αθώο πλασματάκι σ' ένα "πράγμα", που δεν έχει δικαιώματα. Είναι αδέσποτο, άρα είναι "επικίνδυνο", "άρρωστο", "βρώμικο", "λυσσασμένο". Κι' όμως δεν είναι...

Ο Ασπ και ο Καφ ήταν δύο αγαπημένα αρκουδάκια που ζούσαν ευτυχισμένα στο δάσος. Κάποια στιγμή ο Καφ άρχισε να μικραίνει... Η σοφή κουκουβάγια είπε, πως του λείπει η Δακρυόνη, μια ορμόνη που χρειάζεται για να μεγαλώσουμε. Ο Ασπ στάθηκε δίπλα του αληθινός φίλος. Βρήκε τρόπο να ζήσουν μαζί και να περάσουν στιγμές αλησμόνητες! Ο Δενδρουλάκος ήθελε να ξεφύγει από τη μοίρα του. Με το πρώτο φύσημα του ανέμου τράβηξε υπ δρόμο του. Περιπλανήθηκε πολύ, γνώρισε πολλά. Είδε και έμαθε για τη ζωή και προπάντος για το αληθινό νόημα της ζωής... Ο Κουνουπάκος ήταν πολύ περίεργος. Πετούσ...

Με μεγάλη ευαισθησία η συγγραφέας πονά για τη φύση που καταστρέφουμε, χωρίς να 'χουμε πάρει την άδεια από κανέναν. Τη φύση που δανειστήκαμε και που έχουμε υποχρέωση να την παραδώσουμε στα παιδιά μας. Άπληστα και ανόητα πολλές φορές, φτάσαμε σήμερα σ' οριακό σημείο. Ο Σπάρτακος είναι ένα ροζ τριαντάφυλλο που αποφασίζει να δράσει... Είναι το συλλογικό παράπονο της φύσης που πεθαίνει χωρίς να κάνουμε τίποτα γι' αυτήν;

Αόρατα χέρια κρατούν τα νήματά μας / Η ζωή παιχνίδι στα χέρια της μοίρας. / Η καρδιά εξιλαστήριο θύμα· / πότε σκλάβα στο παλάτι της λογικής, / πότε οδαλίσκη στο χαρέμι των παθών της.