Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μονόλογος παιχνίδι, στασίδι, αποκούµπι µιας γυναίκας στον προθάλαµο του γήρατος. Ξυπνάει και είναι νέα. Ξυπνάει και είναι γριά. Ανάλογα µε τη διάθεσή της. Με τον ύπνο που έχει κάνει. Στην Αθήνα του σήµερα, όπως τη ζει, όπως την έζησε, όσο την έζησε. Με τα δικά της πρόσωπα. Τη δική της φωνή. Τη δική της ορθοστασία. Πύλη εισόδου: Στο αχανές του κυβερνοχώρου. Το πέρασµα από τη µια στην άλλη όψη. Από το εδώ στο εκεί. Ανέµελα, αθόρυβα, φασµατικά, εις το διηνεκές. Αλόγιστα προς τα ρηχά, τα λασπερά, τα άπατα της µέρας που έφυγε. Από το εδώ στο εκεί. Συρτά, αµίλητα...

Μονόλογος παιχνίδι, στασίδι, αποκούµπι µιας γυναίκας στον προθάλαµο του γήρατος. Ξυπνάει και είναι νέα. Ξυπνάει και είναι γριά. Ανάλογα µε τη διάθεσή της. Με τον ύπνο που έχει κάνει. Στην Αθήνα του σήµερα, όπως τη ζει, όπως την έζησε, όσο την έζησε. Με τα δικά της πρόσωπα. Τη δική της φωνή. Τη δική της ορθοστασία. Πύλη εισόδου: Στο αχανές του κυβερνοχώρου. Το πέρασµα από τη µια στην άλλη όψη. Από το εδώ στο εκεί. Ανέµελα, αθόρυβα, φασµατικά, εις το διηνεκές. Αλόγιστα προς τα ρηχά, τα λασπερά, τα άπατα της µέρας που έφυγε. Από το εδώ στο εκεί. Συρτά, αµίλητα...

Ένα φιλμ μυστηρίου γυρίζεται στο Γαλαξίδι. Πρωταγωνιστές ο δωδεκάχρονος Πέτρος και η μεγάλη ηθοποιός Ψαροπούλη. Mέσα στο φιλμ "γιαγιά" και "εγγονός" ζούνε μονοιασμένοι. Έξω, στην αληθινή ζωή, η γριά ηθοποιός ζηλεύει τον Πέτρο και ο Πέτρος δε χωνεύει τη γριά. Συγκρούονται. Oι άλλοι ηθοποιοί και το συνεργείο παρακολουθούν με αγωνία τη διαμάχη τους. Πώς να τελειώσουν ομαλά τα γυρίσματα του φιλμ, αν δε συμφιλιωθούν οι δύο πρωταγωνιστές; Στη συμφιλίωση αυτή ίσως βοηθήσει ένα άλλο μυστήριο: το κεφάλι της αρχαίας Kόρης...

Το βιβλίο της Ζωρζ Σαρή με τον γενικό τίτλο "Η αντιπαροχή" περιλαμβάνει δύο νουβέλες: "Το μπαστούρωμα" και την "Αποθήκη". "Το μπαστούρωμα": Μια συζήτηση με τη μορφή της συνέντευξης μετατρέπεται σε μονόλογο μιας γυναίκας, που στα εξήντα έξι της χρόνια διαλέγει μιαν άλλη ζωή, μια συνέχεια ζωής δικής της επιλογής... "Η αποθήκη": Μια πόλη που άλλαξε πρόσωπο, η Αθήνα που χάθηκε, κι ένας τρόπος ζωής, ταυτόχρονα, περιγράφονται με ζωντάνια και λυρικότητα, μ’ έναν λόγο που διατηρεί τη γλυκιά ανάμνηση, ακόμα και σήμερα, ενός άλλου τρόπου ζωής.

Τίποτα δεν χαρίζεται: Ανάμεσα στην ημερολογιακή καταγραφή, την εξομολόγηση, τη δοκιμή, την κατάθεση, το χρονογράφημα, το σχεδίασμα, την επιφυλλίδα, το μελέτημα. Κείμενα αγάπης: Από τον Μανόλη Αναγνωστάκη έως τον Γεώργιο Μ. Βιζυηνό. Για τον Γιάννη Ρίτσο, τον Αλέξανδρο Κοτζιά, τον Στρατή Τσίρκα, τον Βασίλη Βασιλικό, τον Τάσο Λειβαδίτη. Μιλώντας στα παιδιά: Γιατί διαβάζουμε λογοτεχνία; Για τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Κώστα Ταχτσή, τον Στρατή Τσίρκα πάλι, τη Διδώ Σωτηρίου, τον Παύλο Ζάννα, τον Μ. Καραγάτση, τον Γιάννη Κοντό, τον Αντρέα Φραγκιά, τον Μάνο Χατζ...

Ο άντρας της πολυλογούς είναι ένας φτωχός ξυλοκόπος. Μια μέρα στο δάσος βρίσκει ένα μπαουλάκι χρυσά φλουριά. Από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να γίνει πλούσιος. Έλα όμως που η γυναίκα του είναι τόσο πολυλογού που θα το πει σε όλη τη γειτονιά; Ο ξυλοκόπος σκαρφίζεται ένα κόλπο, για να την αναγκάσει να σωπάσει. Η πολυλογού, τρελή από χαρά, ορκίζεται στον άντρα της να μην της ξεφύγει λέξη και αρχίζει να μεγαλοπιάνεται. Άραγε πόσον καιρό θα αντέξει με κλειστό το στόμα της; Κι αν φανερώσει το χρυσό μυστικό, τι θα γίνει;

Η κόκκινη κοτούλα σκαλίζει την αυλή και ξαφνικά βρίσκει ένα σπυρί σιτάρι! - Ποιος θα σπείρει το σπυρί; Ρωτάει η κοτούλα. - Όχι εγώ! Λέει η γαλοπούλα. Γλου γλου γλου γλου... - Ούτε εγώ λέει η πάπια. Πα πα πα πα... Θέλετε να μάθετε ποιος θα σπείρει το σπυρί, ποιος θα θερίσει, θ' αλωνίσει και θ' αλέσει το σιτάρι, για να φάει το ψωμί; Η κόκκινη κοτούλα είναι η πιο εργατική, άραγε στο τέλος της ιστορίας θα είναι και χορτάτη;

Ο Τότος και η Τοτίνα, δυο δίδυμα αδερφάκια, τρελαίνουν τους γονείς τους με τις ζαβολιές και τα καμώματά τους. Ο Κος και η Κα Τοτινοπούλου θέλουν τα αγγελούδια τους να είναι φρόνιμα και καλά παιδιά, να μην κάνουν ποδήλατο -γιατί μπορεί να χτυπήσουν!- να μην παίζουν μπάλα - γιατί μπορεί να σπάσουν κανένα βάζο! Ο Τότος και η Τοτίνα προσπαθούν να υπακούσουν, όμως δεν τα καταφέρνουν πάντα... Έτσι μπερδεύουν τη δασκάλα τους όταν ένας από τους δύο δεν ξέρει μάθημα, μπαλώνουν όλες τις τρύπες των ρούχων των γονιών τους για να τους ευχαριστήσουν (ακόμη και αυτές που μπαίνουν ο λαιμό...

Η Μάτα τελειώνει το λύκειο στη Λαμία, ξέγνοιαστη, με τον πατέρα της και την ανύπαντρη θεία της. Ωστόσο, της κρύβουν κάποιο μυστικό. Η μητέρα της ποια ήτανε; Ζει ή στ’ αλήθεια έχει πεθάνει; Πρέπει, θέλει να το μάθει. Και τελικά, άθελά της μαθαίνει ποιος ήτανε ο πατέρας της· θα σκοντάψει βίαια πάνω στο παρελθόν του. Θα συγκρουστεί μαζί του. Η Μάτα θα εγκαταλείψει τον πατέρα της; Με την απαράμιλλη τέχνη της η Ζωρζ Σαρή μάς παίρνει μαζί της μέχρι το τέλος της ιστορίας αυτής. Aνιχνεύουμε μαζί της τα εφηβικά προβλήματα...

Η κεντρική ιστορία είναι απλή: Ο Μάρκος, σαραντάρης κοινωνιολόγος με ακαδημαϊκή καριέρα και συγγραφική δράση, νυμφευμένος στο Παρίσι με δυο παιδιά, συναντά την 28χρονη Όλγα, ανερχόμενη ηθοποιό που, ύστερα από έναν αποτυχημένο γάμο, ζει μόνη στην Αθήνα και περνούν μαζί ένα αλησμόνητο δεκαήμερο. Έκτοτε, οι δύο ήρωες αρχίζουν να ακροβατούν επικίνδυνα στα σχοινιά της επιθυμίας που οι ίδιοι τεντώνουν: εκείνος πάντα με δίχτυ ασφαλείας, εκείνα αδιάκοπα φλερτάροντας με τη σκοτεινή γοητεία του κενού. Η επιλογή των δύο πόλεων, Αθήνα-Παρίσι, ως κέντρων βάρους της εύθραυστης ισορροπ...

Αν όλα τα παιδιά της Γης πιάναν γερά τα χέρια, κορίτσια, αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό, ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος κι ολόκληρη τη Γη μας θ’ αγκάλιαζε, θαρρώ. Πώς θα μπορέσει ο γέρος σοφός να βοηθήσει την ειρήνη να απλωθεί στη Γη; Μήπως αν πειστούν όλα τα παιδιά της Γης μια ορισμένη μέρα και ώρα να ενώσουν τα χέρια τους σχηματίζοντας μια τεράστια αλυσίδα που θα αγκαλιάσει τον πλανήτη; Με νέα εικονογράφηση της Έφης Λαδά, ένα κλασικό βιβλίο για την ειρήνη, τον πόλεμο, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, αλλά και για τη δύναμη καθενός από εμάς να αλλάξουμε τον...

Καλοκαίρι του 1946. Ελλάδα. Η Ζωρζ κάνει τα πρώτα της βήματα στο θέατρο. Το όνειρο παλεύει να γίνει πραγματικότητα. Παραμονές του Εμφυλίου. Ο εχθρός είναι παντού. Αυτός ο εχθρός κι ο φόβος θα την αναγκάσουν να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να καταφύγει στο Παρίσι. Καλοκαίρι του 1962. Η Ζωρζ αφήνει πίσω της το Παρίσι κι επιστρέφει στην Αθήνα με την οικογένειά της, με τα παιδιά της. Η νέα αρχή είναι δύσκολη για όλους. Για να σώσει την κατάσταση, φεύγει με το θίασο του Ροντήρη περιοδεία σε όλη την Ευρώπη. Εμπειρία ζωής. Η Ευρώπη παλεύει για δημοκρατία. Μαζί και η Ελλάδα. Μάη...

Απ' τον Νοέμβριο του 2012 έως τον Ιούνιο του 2013 στα Χανιά, στον κύκλο των εποχών και στους κύκλους του χρόνου, του περασμένου, που επιμένει, και του σημερινού, που τον υποδύεται, τον μελετά, συνομιλεί μαζί του, εκ νέου διατυπώνει αλλά και διαβρωτικά υπονομεύει. Η Ελεονόρα και ο δίδυμος αδελφός της ο Πανάρης. Η Αναστασία και ο μοναχογιός της ο Ιδομενέας. Οι τέσσερις τους χιαστί, ταυτόχρονα αφηγητές και αφηγημένοι, αγκαζέ με το άγραφο, με το σήμερα βαρύ στους ώμους. Ο Πανάρης με τα αδιέξοδα χαρτιά του. Ο Ιδομενέας με τα κιτάπια του πατέρα του. Η Αναστασία με τα χαντάκια τ...

Απ' τον Νοέμβριο του 2012 έως τον Ιούνιο του 2013 στα Χανιά, στον κύκλο των εποχών και στους κύκλους του χρόνου, του περασμένου, που επιμένει, και του σημερινού, που τον υποδύεται, τον μελετά, συνομιλεί μαζί του, εκ νέου διατυπώνει αλλά και διαβρωτικά υπονομεύει. Η Ελεονόρα και ο δίδυμος αδελφός της ο Πανάρης. Η Αναστασία και ο μοναχογιός της ο Ιδομενέας. Οι τέσσερις τους χιαστί, ταυτόχρονα αφηγητές και αφηγημένοι, αγκαζέ με το άγραφο, με το σήμερα βαρύ στους ώμους. Ο Πανάρης με τα αδιέξοδα χαρτιά του. Ο Ιδομενέας με τα κιτάπια του πατέρα του. Η Αναστασία με τα χαντάκια τ...

Ηλιοβασίλεμα και το πειρατικό καράβι στο κύμα λικνιζόταν απαλά, όταν οι πειρατές άκουσαν κάποιον να φωνάζει με μια βραχνή φωνή, τρομαχτικά: "Ώρα για ύπνο, παλικάρια μου!"

Άλλο να γράφεις και να υποδύεσαι τα πλάσµατα της φαντασίας σου και άλλο να γράφεις απροσχηµάτιστα, χωρίς καµιάν άλλη φιλοδοξία, εκτός από την κατάθεση της στιγµής. Γράφεις για τον Δηµήτρη Χατζή, τον Γιώργο Χειµωνά, τη Μέλπω Αξιώτη, τον Άρη Αλεξάνδρου, τον Γιάννη Ρίτσο. Γράφεις για την εκδότρια Νανά Καλλιανέση. Σχεδιάζεις τρία µικρά κοµµάτια που θα µπορούσαν να είναι πεζογραφήµατα. Γράφεις πλήρης θυµού για τη µεταδικτατορική επιφάνεια - "θυµός δε από της θύσεως και ζέσεως της ψυχής έχοι αν τούτο το όνοµα", λέει ο Σωκράτης στον Κρατύλο του Πλάτωνα. Γράφεις δυο κοµµάτια για...

Η ιστορία μου αρχίζει από το τέλος - το δικό της και το δικό μου. Έτσι ξεκινά το "Βιβλίο της Κατερίνας", μιας γυναίκας που πάλεψε μια ζωή με την ψυχική αρρώστια, και που, αν νικήθηκε, έζησε και μεγαλούργησε ταπεινά χάρη στην αγάπη. Μια οικογενειακή σάγκα γεμάτη ζοφερά μυστικά και θανάσιμες ενοχές, ένα βιβλίο μυστηρίου γύρω από έναν αδιανόητο φόνο και τα δυο του θύματα, και μια κατάδυση σε μια ψυχή που συγκλονίζει με το φως και το σκοτάδι της. Μας λέει η Κατερίνα: Αυτό το βιβλίο δεν έχει σκοπό να πληγώσει κανέναν, εκτός απ' αυτούς που θα το διαβάσουν. Αυτό το βι...

"...Ωστόσο, είναι έξυπνο παιδί, παίρνει τα γράμματα, φορές τα βράδια στο κρεβάτι γίνεται παιδί κανονικό, τρυφερό, στα δέκα του χρόνια μου ζητάει να του διαβάζω παραμύθια. Τον περασμένο μήνα ήθελε να του διαβάσω το "Μικρό Πρίγκιπα". Δυο βράδια ξενυχτήσαμε, κι όταν τελείωσε η ιστορία, ο Πασχάλης γύρισε την πλάτη του κι ούτε που μου μίλησε. Όμως εγώ ξέρω πως έκλαιγε... Γιατί πρέπει ο Πασχάλης να πληρώνει την ύπαρξή του στη ζωή; Αυτός είναι υπεύθυνος για τον ερχομό του στον κόσμο;..." Ένας δάσκαλος, ένας ατίθασος μαθητής, μια δυναμική μητέρα... Πρόσωπα και συναισθήματα συγκρ...