Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο γέρος μου με έδιωξε απ’ το σπίτι την επομένη των εικοστών γενεθλίων μου. Κούρνιαξα κι εγώ στην κατάληψη της σχολής μου, για να στεγάσω μαζί με τις προσδοκίες ενός ολόκληρου κινήματος και το δικό μου σαρκίο. Τα μεγάφωνα ξερνούσαν συνθήματα ηλεκτρίζοντας την ατμόσφαιρα. Θειάφι και αδρεναλίνη. Από μακριά ακούγονταν σειρήνες περιπολικών, για λόγους άσχετους με την περίσταση. Σύρθηκα με κόπο προς το κυλικείο. Κανονικά δεν θα ’πρεπε να ομιλώ τοιουτοτρόπως, υποτίθεται ότι οι αγωνιστές δεν σέρνονται στους διαδρόμους. Εγώ πάντως σερνόμουν. Μπορεί η περιγραφή να εκληφθεί και...

Ο γέρος μου με έδιωξε απ’ το σπίτι την επομένη των εικοστών γενεθλίων μου. Κούρνιαξα κι εγώ στην κατάληψη της σχολής μου, για να στεγάσω μαζί με τις προσδοκίες ενός ολόκληρου κινήματος και το δικό μου σαρκίο. Τα μεγάφωνα ξερνούσαν συνθήματα ηλεκτρίζοντας την ατμόσφαιρα. Θειάφι και αδρεναλίνη. Από μακριά ακούγονταν σειρήνες περιπολικών, για λόγους άσχετους με την περίσταση. Σύρθηκα με κόπο προς το κυλικείο. Κανονικά δεν θα ’πρεπε να ομιλώ τοιουτοτρόπως, υποτίθεται ότι οι αγωνιστές δεν σέρνονται στους διαδρόμους. Εγώ πάντως σερνόμουν. Μπορεί η περιγραφή να εκληφθεί και...

Η ζωή είναι βέβαια για να τη ζεις, όχι να την ταριχεύεις με τυπογραφικό μελάνι. Σαν να κλείνεις αεροστεγώς σε φιαλίδιο μια ριπή πελαγίσιου ανέμου. Η ζωή είναι για να δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι τη ροή της, όσο μπορούμε να έχουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων και να μην παραδινόμαστε σε ξένες προς εμάς δυνάμεις. Αντί να ιστορούμε τα πεπραγμένα μας, ας γευόμαστε την κάθε στιγμή με την ένταση που είχαμε παιδιά, πρωτοτάξιδα στην εγκόσμια περιπέτεια, έκθαμβα μεν, αθώα δε για το μελαγχολικό συχνά πανόραμα που θα αντικρίζαμε αργότερα. Αν συναρμολογούμε την αυτοβιογραφία μας σε μερι...

Ο Φίλιππος είναι νέος και πετυχημένος αρχιτέκτονας. Ή μήπως είναι τυχοδιώκτης; Παγιδευμένος στη μονοτονία της ζωής του, σχεδιάζει μ' ένα τέχνασμα να την αλλάξει ολοκληρωτικά. Η μοίρα όμως έρχεται, για να ορίσει εκείνη τους κανόνες του παιχνιδιού. Έχοντας χάσει τη μνήμη του, βρίσκεται συνταξιδιώτης του μυστηριώδη Γκουστάβου. Ανάμεσα σε τυχαίες γυναίκες, ψάχνοντας στον κυβερνοχώρο, και με αληθινό φίλο ένα ψάρι που κολυμπά σε διάφανο καμβά, θα προσπαθήσει ν' ανακαλύψει ποιος είναι πραγματικά. Η ανατροπή και το ιδιόμορφο χιούμορ γίνονται μοναδικά συστατικά μιας νέας πραγματικότ...

Τι μπορώ να τρώω; Πώς μπορώ να χάσω βάρος; Πώς μπορώ να μαγειρεύω γρήγορα, νόστιμα φαγητά με χαμηλά λιπαρά; Η Λένα Τερκεσίδου απαντά σε όλες τις ερωτήσεις. Σαλάτες • Σούπες • Σουφλέ Ομελέτες • Χορταρικά • Γεμιστά • Ρύζι • Ψάρια-Θαλασσινά • Πουλερικά • Κρέατα • Υγιεινά γλυκίσματα Το βιβλίο αυτό συμπληρώνεται από το βιβλίο της ίδιας Επιτέλους, βρήκα τη δίαιτά μου. Σε αυτό θα βρείτε επιστημονικές και πρακτικές πληροφορίες οι οποίες θα σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε τα διατροφικά σας προβλήματα, καθώς και δίαιτες για σίγουρη απώλεια βάρους.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου μπήκε επισήμως στην πολιτική το 1964, όταν εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με την Ένωση Κέντρου. Ήταν 45 ετών. Ποιος ήταν πριν γίνει πολιτικός; Πώς σκεφτόταν, πώς αποφάσιζε, πώς διαχειριζόταν τις υποθέσεις του; Πώς αντιμετώπιζε τη ζωή, τους φίλους του, το χρήμα και τις προσωπικές σχέσεις; Ποιος ήταν ο άνθρωπος που μπήκε στην πολιτική; Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να φωτίσει την προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, πριν αναμιχθεί στα δημόσια πράγματα της Ελλάδας. Η αφήγηση στηρίζεται σε συναρπαστικές περιγραφές, άγνωστες προσωπικές μαρτυρίες και άλ...

Ο Μάνος Λουκάκης θα μπορούσε να ενταχθεί στην ποιητική γενιά του '70, μια και ημερολογιακά τουλάχιστον εμπίπτει σ' αυτήν. Παρά ταύτα, δεν διαθέτει τα γνωρίσματά της. Στην ποίησή του είναι εμφανής η αμφιθυμική διάθεση με την οποία θεωρεί τα οικουμενικά ιδεώδη και η ροπή προς την εσωστρέφεια, που παραπέμπουν κατευθείαν στο όραμα της γενιάς του '80. Κινούμενος στο "μεταξύ", στη διαχωριστική γραμμή των πολυσυζητημένων γενεών της αμφισβήτησης και του ιδιωτικού οράματος, παρουσιάζοντας γνωρίσματα που, αν δεν τον κατατάσσουν στους πολιτικούς ποιητές, όμως αφήνουν να διαφαίνεται το...

Μέσα στην τρικυμία των γεγονότων, καράβι σωτηρίας ανήμπορο τώρα πια η τέχνη, και ο καλλιτέχνης αυτοδίδακτος καπετάνιος, πότε ναυαγός διακεκριμένης θέσης και πότε απόκληρος μιας αυτάρκους επικαιρότητας. Ένας σκύλος που γαβγίζει ή ένα πουλί που κελαηδάει μέσα στην οχλοβοή, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε η φωνή του να καλύψει τη βαβούρα του κόσμου και να της δώσει ρυθμό και νόημα. Και όσο πιο πολύ συνειδητοποιεί την αδυναμία του, είτε απελπίζεται και σωπαίνει για πάντα (προς ικανοποίηση των άσπονδων φίλων του) ή εξακολουθεί να γαβγίζει ακόμα πιο δυνατά, να τραγουδάει γλυκύτερα...

Ήταν η δεύτερη φορά που περνούσα κάτω από το σπίτι της και πάλι δεν τόλμησα ν' ανέβω. Μπήκα σ' όλα τα καφενεία με τ' αχνισμένα τζάμια, τα χνώτα και τις πυρωμένες θερμάστρες, στάθηκα για κάμποση ώρα με μια τρελή επιθυμία μπροστά στο καπελάδικο με την ξύλινη μόστρα βαμμένη παλιό κίτρινο, μα δεν έλεγα να γλιτώσω από κείνο το ανέμισμα των μαλλιών της που στραφτάλιζε στα μάτια μου με όλο το κόκκινο εβραίικο χρώμα. Η Θεσσαλονίκη με βούλιαζε στη μελαγχολία και πήρα το τραίνο για τη Φλώρινα.

... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους -τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του '40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και αυταπάρνηση στις ιαματικές λουτροπηγές μιας εξαθλιωμένης από τους πολέμους Ελλάδας. Για τον Στάθη, που κόντευε τα εξήντα, με παράστημα αλά Κλιντ Ίστγουντ, όπως αρμόζει σε διασωθέντα ήρωα, όλα αυτά ήταν γρίφος. Όμως όσο κι αν το πήρε αψήφιστα, ασφαλισμένος στο χλιαρό παρόν του, σ...