Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ποίηση του Καρντούτσι εκφράζει την κατάφαση της ζωής, το φως, τη χαρά, το τραγούδι. Μ' αυτό δεν θέλω να πω ότι δεν εκφράζει και συναισθήματα θλίψης, όταν όμως συμβαίνει αυτό γίνεται στον τόνο των αρχαίων δασκάλων του, με γνώση του μέτρου, του σκοπού και της κατάληξης της ζωής. Το δε κλασικό ελληνο-ρωμαϊκό παρελθόν και η προσήλωσή του σε αυτό, μαζί με την αγάπη του στη ζωή, την φιλοπατρία και την επαναστατική του συνείδηση, δίνουν ορμή και ένταση στην ποίησή του. Επίσης, απετέλεσε ένα νέο ξύπνημα στον καιρό του, μια νέα αναγέννηση, αφού η άλλη πνίγηκε από τον παπικό καθολ...

Ο εκδοτικός μας οίκος εξέδωσε πρόσφατα τη σύνθετη και πρωτότυπη εργασία "153 και 1 ποιήματα - Καβάφης, καβαφική ποίηση και Απουάνοι" με εισαγωγή και επιμέλεια του αλεξανδρινού Παναγιώτη Καρματζού, φιλόλογου-συγγραφέα, όπου ο αναγνώστης ενημερώνεται, εκτός του ποιητικού έργου του Καβάφη, και για την κίνηση των Απουάνων. Η "λανθάνουσα" και αντικομφορμιστική αυτή κίνηση, έχοντας ως πρότυπο την αντίστοιχη ιταλική "οι φίλοι της Άπουας", αποτέλεσε με την εκτύπωση του σπανιότατου εντύπου "Τέχνη και Ρουτίνα, φυλλάδα πρώτη", όπως την χαρακτηρίζουν οι ίδιοι, το πρώτο ουσιαστικά μανι...

Ο J. Heller μετά την φρίκη και την παράνοια που έζησε ως βομβαρδιστής της αμερικανικής αεροπορίας κατά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, έγραψε με το μοναδικό του χιούμορ το μεγαλύτερο αντιπολεμικό μυθιστόρημα όλων των εποχών, μια μοναδική σάτιρα, περιγράφοντας κατ' επέκταση την τρέλα της σύγχρονης κοινωνίας.

Πρώτος ο ορφισμός δίδαξε ότι ο άνθρωπος ξεπλήρωνε, μέσα από την αθλιότητα της ύπαρξης, το αμάρτημα των "μακρινών προγόνων", ότι η σάρκα έπρεπε να θανατωθεί για ν' απελευθερώσει την ψυχή και να της επιτρέψει να φθάσει στην αληθινή ζωή, την αιώνια ζωή· ότι ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μετουσιώσει την αλλαγή της ύπαρξής του, με τις δικές του δυνάμεις, αλλά αν φωτισθεί και καθοδηγηθεί από τον μυστηριακό θεό. Κατέστησε οικεία την αντίληψη για τον θεό που υποφέρει και θνήσκει, και η ανάστασή του αποτελεί για τους μυημένους την εγγύηση προς την αθανασία.

The Emperor Hadrian possessed a magnificent villa at Tivoli, of which the ruins still remain. In it he endeavoured to perpetuate his own Recollections of Greece. He there erected buildings to which he gave the names of Poecile and Lyceum; by their side he planted the Grove of an Academy, and he carried the stream of an ideal Peneus through the pleasant Vale of an imitative Tempe. The Traveller in Greece constructs in his own mind such a villa at this. He furnishes it with the beautiful scenes, which he once visited in that country; he refreshes it with the clear waters and...

Mary Simeon Zografou, born of parents from Asia Minor -famous cookers- and the cooking passed on her. Characteristically she says: "Along with the school every day with my grandmother we were cooking together. My grandmother was from Smyrna (Izmir). My other grandmother was from Konstantinoupoli (Istanbul) so I started gradually to learn. When I was cooking something by myself, I was very proud ... "Later, I had my mother in law which was from Marmari Euboea. So she taught me many recipes. As she saw that I like to cook, she was helping me to learn how to make various d...

Ο Ρικάρδο Σίλβα-Σαντιστέμπαν είναι ένας από τους τρεις πιο γνωστούς ποιητές του Περού σήμερα. Οι άλλοι δύο είναι ο Κάρλος Χέρμαν Μπέλλι και ο Μάρκο Μάρτος. Η ποίηση του Ρικάρντο Σίλβα-Σαντιστέμπαν αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη με τη μουσική και λυρική της δομή, την πυκνότητα νοημάτων και τη συγκινησιακή φόρτιση που την χαρακτηρίζουν, κρύβοντας πάντα κάποιο μυστήριο. Όλα στοιχεία που την κάνουν να ηχεί όπως κάποιες σπάνιες σύγχρονες μουσικές συνθέσεις υψηλής έμπνευσης (του Κλοντ Ντεμπυσύ, π.χ., που έρχεται στο νου διαβάζοντάς την) με το λυρικό, αναπαραστατικό και βαθυστόχαστο ύ...

"Όταν ζεις στο χιόνι, η φωτιά είναι μέσα σου. Όταν ζεις στην έρημο και θέλεις νερό, η δροσιά είναι κάπου δίπλα σου, αλλά η όαση μέσα σου." Η αγάπη για ζωή σε κάνει να αντέχεις στις αντίξοες συνθήκες. Η αγάπη για ζωή σε απογειώνει. Η αγάπη για τον πλησίον σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Όποιος αγαπά νιώθει πλήρης, γιατί κατοικεί στη "χώρα των ποιητών". Έτσι, με ηρεμία, γλυκύτητα και εσωτερικότητα προσεγγίζει κάθε ανθρώπινη ψυχή που περιπλανάται στην "κοινωνική" έρημο ψάχνοντας για βαθιές ανάσες "οξυγόνου αγάπης", γαλήνης και σιωπής. Αγάπη λοιπόν, μία αξία ανεκτίμητη. Ότα...

[...]Στα παλαιότερα δημόσια κτήρια της Αθήνας η απλότητα είναι το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει. Ανεξάρτητα από το αν το αντικείμενό τους είναι θρησκευτικό, πολιτικό, δικαστικό ή κοινωνικό, ο χαρακτήρας τους από την άποψη αυτή είναι ίδιος. Στα κτήρια αυτά, ο παραπάνω χαρακτήρας εκφραζόταν ιδίως με δύο ιδιότητες· η μία προέκυπτε από τη φύση του αθηναϊκού κλίματος και η άλλη από τη φύση του εδάφους. Η ομορφιά και η ηπιότητα του πρώτου, φωτισμένη από το χρώμα της ατμόσφαιρας και ζωογονημένη από τις αύρες της γειτονικής θάλασσας, όπως ήταν φυσικό δελέαζαν τους κατοίκους της Αθήν...

"Ήδη πριν από μερικά χρόνια είχα σκεφτεί ότι θα άξιζε τον κόπο να γράψω την ιστορία της κόρης του φιλόσοφου Λεόντιου, Αθηναΐδας, η οποία τον πέμπτο αιώνα, ως αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Ευδοκία, έγινε ξακουστή για το πνεύμα και τις περιπέτειές της. Αλλά με παρακίνησε κυρίως η διαμονή μου στην Αθήνα, την άνοιξη του 1880, να καταπιαστώ με το έργο αυτό. Ωστόσο, επικυρώνω τη γνώμη του Γεωργίου Φίνλαιϋ, ο οποίος είπε "εν τω ευφυεί αυτού βιβλίω" με τον τίτλο Η Ελλάδα κάτω από τους Ρωμαίους τα εξής: "Ο περιπετειώδης βίος της Ευδοκίας, συζύγου του Θεοδοσίου του Β΄, δεν έχει ανάγκη...

Ο Μπάμπης Άννινος σε αυτό το βιβλίο, περιγράφει το ταξίδι δυο νέων φιλελλήνων, του Μάξιμου Δυκάν και του Γουσταύου Φλωμπέρ, όπως αυτό προκύπτει μέσα από τις Φιλολογικές Αναμνήσεις του πρώτου και τις σημειώσεις του δευτέρου, κατά τα μέσα του 19ου αιώνα στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Αθήνα, δίνοντας μια πολύ σαφή εικόνα της εποχής, διανθισμένη από τις φιλολογικές και λογοτεχνικές αναφορές των δυο διάσημων συγγραφέων, καθώς και διάφορα ενδιαφέροντα βιογραφικά τους στοιχεία που συνέλλεξε ο δημιουργός, ενσωματώνοντας τα σε μια άρτια ενότητα που σκοπό της έχει να ενημερώσει και...

...Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η τροφή είναι είδος... θεραπείας. Αν μελετήσει κανείς τα είδη τροφής, τον τρόπο παρασκευής και κατανάλωσης, το συνταίριασμα των υλικών και το πάντρεμα των γεύσεων, πράγματι άγγιζαν το τέλειο της Μεσογειακής δίαιτας, που μετά από χιλιετηρίδες κατέληξαν όλοι οι ειδικοί -διαιτολόγοι, γιατροί κ.λπ.- ότι είναι ο πιο υγιεινός και ισορροπημένος τρόπος διατροφής. Ήταν τυχεροί, γιατί είχαν στα χέρια τους ακατανίκητα όπλα: το λάδι, τον αγνόν οίνο, φρούτα, λαχανικά που μπορούσαν να ευδοκιμήσουν λόγω κλίματος, άφθονες ποικιλίες χορταριών και σπάνια βό...