Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Love takes more strange forms in these further tales from Greek mythology: a god becomes a swan to win a queen, a sculptor sees the statue of his ideal woman come to life, a princess is made pregnant by a shower of golden rain and a couple turned to stone as they consummate their marriage. There is snow in summer Athens as the North Wind claims his bride, a failed attempt to rescue a dead lover from the underworld, the lures of naked Sirens and day turned into night as a god impersonates a bridegroom. Everything is possible when the gods of ancient Greece make love.

Ο Φρίξος και η Έλλη, η γέννηση του Ιάσονα, ο μονοσάνδαλος, το Χρυσόμαλλο Δέρας, ο δρόμος για την Κολχίδα, η βοήθεια της Μήδειας, οι περιπέτειες του γυρισμού, η τραγωδία. Η Αργοναυτική εκστρατεία σε πλήρη απόδοση.

Πήρε τ' άγρια βουνά. Μήτε ήξερε πού πήγαινε και πού βρισκόταν. Μέχρι που είδε μες στην ερημιά έναν πύργο. Περπάτησε ως εκεί και έκαμε να χτυπήσει. Μα η πόρτα του ήταν ανοιχτή. Μπαίνει μέσα, τι να δει; Ένα μεγάλο δωμάτιο, και στη μέση κρεμόταν ένας πολυέλαιος με δώδεκα λαμπάδες κι από κάτω δώδεκα παλικάρια κάθονταν και μιλούσαν. Τρία απ' αυτά είχαν τα στήθια του: ανοιχτά και στα χέρια τους βαστούσαν τρυφερά χορτάρια κι ανθισμένα κλωνάρια δέντρων. Άλλα τρία ήταν γυμνά από τη μέση και πάνω και κρατούσαν ξερά στάχυα. Πιο πέρα, άλλα τρία παλικάρια...

Χίλια της είπε ο πατέρας της κι άλλα τόσα της έταξε η μάνα της για να μη φύγει και χάσουν τη μονάκριβή τους θυγατέρα. Του κάκου όμως. Η κόρη δεν άκουγε τίποτα. Τι να κάνουν κι εκείνοι; Της έδωσαν την ευχή τους μαζί μ' ό,τι ζήτησε, φόρεσε 'κείνη τα σιδερένια παπούτσια και ξεκίνησε. Δυο χρόνια γύριζε από πολιτεία σε πολιτεία, από τόπο σε τόπο κι όλο ρωτούσε, πότε για έναν κύκνο και πότε για ένα παλικάρι. Μα κανείς, κανείς δεν ήξερε να της πει τίποτα. Στα δυο χρόνια έλιωσαν και τα δυο ζευγάρια τα σιδερένια παπούτσια. Για να μην τρυπήσει και το τρίτο ζευγάρι, πήγε σ' ένα τρίσ...

Πολλές φορές δε βλέπει κανείς με τα μάτια, αλλά με το νου. Κι εμείς τα παιδιά το νιώθαμε, πως ο νους του παραμυθά, που καθόταν στον ίσκιο του δέντρου από κάτω, έτρεχε μακριά. Και τότε, μέσα στη σιγαλιά, ακούστηκε να λέει: "Εκείνο το σύννεφο στον ουρανό μοιάζει με μαντίλι, αραχνοϋφασμένο... αέρινο... σαν μαντίλι νεράιδας...". Δε μίλησε κανείς μας. Τα μάτια μας ορθάνοιξαν. Καταλάβαμε πως θ' άρχιζε να λέει το παραμύθι του. Μαζευτήκαμε γύρω του και, κρατώντας την ανάσα μας, περιμέναμε ν' ακούσουμε τη φωνή του να μας σεργιανάει σ' εκείνα τα κρυφά μονοπάτια που όνειρο και αλήθεια...

Το σύνολο του έργου της Σαπφούς που έχει διασωθεί, αποπνέει την ίδια μυρωδιά από ήλιο, έρωτα, θάλασσα, γυναίκα, το ίδιο μεθυστικό των αισθήσεων άρωμα μ' εκείνο που μοσκοβολάει κι από μοναχά μια μισοσβησμένη λέξη, απομεινάρι στο περιθώριο των γραφτών της. Σ' αυτές τις λέξεις και τους κομματιασμένους στίχους στάθηκα πιο πολύ, μια και το μυστήριο που τους περιβάλλει λειτουργεί σαν το διάφανο πέπλο που τυχαία σκεπάζει εξαίσια μέλη, ή ακόμα σαν την άγνωση συνέχεια θραύσματος εμπνευσμένης τοιχογραφίας, κι έτσι η φαντασία ελευθερώνεται χωρίς όρους. Η λατρεία του έρωτα και της φύσ...

Everything Sappho's work which has come down to us gives off the same fragrance compounded of sunlight, love, the sea and women, the same intoxicating scent of feelings as that which perfumes a single half-obliterated word in the margin of her writings. It is on such words and fragments of verses that I have chiefly concentrated, since the mystery which surrounds them has the same effect as a transparent veil casually thrown over shapely limbs, or the last remaining patches of a masterly wall painting, allowing the vividest imagination free rein. On her dreamlike island of...

Την κρυφή αρμονία της τη χρωστούσε εκείνη η πόλη σε έναν ποιητή και μια ζωγράφο που κατοικούσαν στις δυο άκρες της. Αυτοί ήταν τα καλά πνεύματα της πόλης. Κανένας δεν τους είχε δει. Κανένας δεν τους γνώριζε. Κι ούτε μεταξύ τους γνωρίζονταν, γιατί οι μοίρες που τους είχαν μοιράνει, δίνοντάς τους αξεπέραστο ταλέντο, είχαν ορίσει ότι ποτέ δεν έπρεπε να το κουνήσουν απ' τη θέση τους, γιατί θα πλάκωναν τότε στην πόλη χίλιες συμφορές. Όταν όμως πρωτοπέταξαν κοκκινολαίμηδες στην αυλή του ποιητή, άρχισε μια μεγάλη ιστορία αγάπης ανάμεσα στον ποιητή και τη ζωγράφο.

The city owes its peaceful existence to the unseen influence of a poet and a painter who live at its two furthest edges. Nobody has seen them, nobody knows them and they have not even seen each other - for the fates who have decreed the courses of their lives, giving them unmatched talents, have also declared that they must never stir from their posts, or a thousand disasters will descend upon the city. However, when robins first flutter into the poet's court yard, it is the beginning of a moving tale of passion.

Χρωματίζω! Η αλφαβήτα της ζωγραφικής, με είκοσι ένα χρωματισμούς από τους αμέτρητους της χρωματικής σφαίρας. Συνοδεύονται από ισάριθμα αινίγματα και τετράδιο δημιουργίας που, εδώ, θα κάνει τα παιδιά, να νιώσουν "μάγοι", φτιάχνοντας ποικιλία αποχρώσεων, με μια ελάχιστη παλέτα.

Είκοσι τέσσερα ζωγραφικά έργα, ισάριθμα αινίγματα και τετράδιο δημιουργίας, σ’ ένα αλφαβητάριο που στοχεύει, εκτός από τη γνωριμία τού παιδιού με τα σύμβολα της γραφής, και στην ποιοτική επαφή του με την τέχνη.

Ένα, δύο, τρία! Μια εικαστική προσέγγιση των αριθμών, από το ένα μέχρι το δώδεκα, με είκοσι τρία ζωγραφικά έργα, δώδεκα αινίγματα και με εισαγωγή στην πράξη της πρόσθεσης. Το τετράδιο δημιουργίας, που είναι στο τέλος, μετατρέπει αυτό το καλλιτεχνικό αριθμητήριο σε αναμνηστικό αντικείμενο μεγάλης αξίας, αφού θα έχει φυλαγμένα τα πρώτα βήματα του παιδιού στη γνώση και στην τέχνη.