Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Χρωματίζω! Η αλφαβήτα της ζωγραφικής, με είκοσι ένα χρωματισμούς από τους αμέτρητους της χρωματικής σφαίρας. Συνοδεύονται από ισάριθμα αινίγματα και τετράδιο δημιουργίας που, εδώ, θα κάνει τα παιδιά, να νιώσουν "μάγοι", φτιάχνοντας ποικιλία αποχρώσεων, με μια ελάχιστη παλέτα.

Την κρυφή αρμονία της τη χρωστούσε εκείνη η πόλη σε έναν ποιητή και μια ζωγράφο που κατοικούσαν στις δυο άκρες της. Αυτοί ήταν τα καλά πνεύματα της πόλης. Κανένας δεν τους είχε δει. Κανένας δεν τους γνώριζε. Κι ούτε μεταξύ τους γνωρίζονταν, γιατί οι μοίρες που τους είχαν μοιράνει, δίνοντάς τους αξεπέραστο ταλέντο, είχαν ορίσει ότι ποτέ δεν έπρεπε να το κουνήσουν απ' τη θέση τους, γιατί θα πλάκωναν τότε στην πόλη χίλιες συμφορές. Όταν όμως πρωτοπέταξαν κοκκινολαίμηδες στην αυλή του ποιητή, άρχισε μια μεγάλη ιστορία αγάπης ανάμεσα στον ποιητή και τη ζωγράφο.

Οι γάμοι του Δία και της Ήρας. Τα μαρτύρια της Ιώς. Η γέννηση της Αφροδίτης. Πυγμαλίωνας, Νάρκισσος, Άδωνης.

Πολλές φορές δε βλέπει κανείς με τα μάτια, αλλά με το νου. Κι εμείς τα παιδιά το νιώθαμε, πως ο νους του παραμυθά, που καθόταν στον ίσκιο του δέντρου από κάτω, έτρεχε μακριά. Και τότε, μέσα στη σιγαλιά, ακούστηκε να λέει: "Εκείνο το σύννεφο στον ουρανό μοιάζει με μαντίλι, αραχνοϋφασμένο... αέρινο... σαν μαντίλι νεράιδας...". Δε μίλησε κανείς μας. Τα μάτια μας ορθάνοιξαν. Καταλάβαμε πως θ' άρχιζε να λέει το παραμύθι του. Μαζευτήκαμε γύρω του και, κρατώντας την ανάσα μας, περιμέναμε ν' ακούσουμε τη φωνή του να μας σεργιανάει σ' εκείνα τα κρυφά μονοπάτια που όνειρο και αλήθεια...

Η ενασχόλησή μου με την τέχνη με δίδαξε ότι δεν είναι μια πολυτέλεια, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά είδος πρώτης ανάγκης για έκφραση ιδεών και συναισθημάτων. Και μέσα από αυτήν την ανάγκη ανοίγεται ένας δρόμος επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους. Έχει ειπωθεί ότι σκοπός της τέχνης είναι η κατάργηση της μοναξιάς και η εκδήλωση της συλλογικότητας. Οι πίνακές μου λοιπόν, ανέκαθεν ήταν μια πρόσκληση στους συνανθρώπους μου να με συντροφεύουν στους στοχασμούς και τις αναζητήσεις μου. Σ.Β.

Μια κατάθεση καρδιάς κι ένα ιδιαίτερο ταξίδι έχει να προσφέρει το πολυσέλιδο βιβλίο-λεύκωμα της Αγγελικής Κίτσου-Μαγαράκη. Οι σελίδες του ταξιδεύουν τον αναγνώστη μέσα από εκατοντάδες αυθεντικές φωτογραφίες τραβηγμένες από την ίδια τη δημιουργό στις ελληνικές γειτονιές και τα ελληνικά σπίτια της Μικρασίας και της Ανατολικής Θράκης από το 1987 έως το 2014, μετά από επιτόπια έρευνα σε περίπου ενενήντα μεγάλες, ξακουστές μα και μικρές πόλεις των αλησμόνητων πατρίδων. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει στην εισαγωγή της η Αγγελική Κίτσου-Μαγαράκη, "Το πρώτο ταξίδι έγινε το 1987....

Το σύνολο του έργου της Σαπφούς που έχει διασωθεί, αποπνέει την ίδια μυρωδιά από ήλιο, έρωτα, θάλασσα, γυναίκα, το ίδιο μεθυστικό των αισθήσεων άρωμα μ' εκείνο που μοσκοβολάει κι από μοναχά μια μισοσβησμένη λέξη, απομεινάρι στο περιθώριο των γραφτών της. Σ' αυτές τις λέξεις και τους κομματιασμένους στίχους στάθηκα πιο πολύ, μια και το μυστήριο που τους περιβάλλει λειτουργεί σαν το διάφανο πέπλο που τυχαία σκεπάζει εξαίσια μέλη, ή ακόμα σαν την άγνωση συνέχεια θραύσματος εμπνευσμένης τοιχογραφίας, κι έτσι η φαντασία ελευθερώνεται χωρίς όρους. Η λατρεία του έρωτα και της φύσ...

Το τετράδιο συνταγών της Πηνελόπης Τσολακίδου από την Πέργαμο της Μικράς Ασίας ήταν το έναυσμα αυτής της έκδοσης. Η Λόπη, θεία της Μιράντας Σοφιανού, ήρθε σε νεαρή ηλικία στη Μυτιλήνη, χάνοντας κατά τη Μικρασιατική καταστροφή τις δυο της αδερφές και τη μητέρα της. Με τη στήριξη του θείου της Κωστή Φίλιογλου καθώς και του νονού της, του διάσημου Γερμανού αρχαιολόγου Wilhelm Dοrpfeld, είχε πάντα στο προσκεφάλι της τα επτά τελευταία γράμματα από τις αδερφές της, σταλμένα τον Αύγουστο του 1922 από την Πέργαμο στη Μυτιλήνη. Η νεαρή δασκάλα, βυθισμένη πάντα στη μεγάλη απώλεια, πέ...