Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Άνθρωποι της διπλανής πόρτας είναι ο Βασίλης και η Ναταλία. Οι τρόποι τους συγκρατημένοι και τίμιοι. Το θέλω και το μπορώ, δύο έννοιες δύσκολες για τον Βασίλη. Το μυαλό και το κορμί του βασανίζει ένας καημός αγιάτρευτος. Μέσα του υπάρχει δύναμη κι ευαισθησία που καταλήγουν στο καταλάγιασμα του τίποτα. (Ζωο)Λάγνος. Μεγάλο το πάθος του, που καταντάει να είναι το θεμέλιο της ζωής του. Το κορμί και το μυαλό του κυριολεκτικά βουλιάζουν μέσα στο πάθος και αισθάνεται πανευτυχής. Σπάνιο ερωτικό αίσθημα για τον Βασίλη. Είναι κάποιες ώρες της ζωής του που αξίζουν και που σ...

Γράφουν: 48 Γιώργος Κ. Αγγειοπλάστης, 46 Λούλα Αναγνωστάκη, 42 Χριστόφορος Αργυρόπουλος, 29 Βαγγέλης Αθανασόπουλος, 21 Ελένη Βακαλό, 28 Κυριάκος Βαλαβάνης, 22, 25, 54 Γιώργος Βαλέτας, 49 Κώστας Βαλέτας, 49 Ελισάβετ Βάρβογλη, 42 Εύη Βαρίκα, 22 Γ. Θ. Βαφόπουλος, 72,78 Κατρίν Βελισσάρη, 66 Δημήτρης Γιάννου, 41 Κώστας Γόγαλης, 45 Βούλα Δαμιανάκου, 49 Κώστας Δη μουλάς, 48 Μυρτώ Δραγώνα - Μονάχου, 44 Κώστας Ευαγγελάτος, 27, 54, 77 Βέρα Ζαβιτσιάνου, 78 Αλέξης Ζήρας, 49 Βούλα Ζουμπουλάκη, 73 Βούλα Θεοδωρίδου, 43 Βικτωρία Θεοδώρου, 51 Ιουλία Ιατρίδη, 49 Σόνια Ιλίνσκαγια, 77 Γιάννης...

«...Τούτη η ιστορία που θα διαβάσεις, φίλε, είναι μία αληθινή ιστορία. Τη βρήκα γραμμένη, έτσι όπως θα τη διαβάσεις, μέσα σε φάκελα σφραγισμένα -μα που δεν είχανε μήτε διεύθυνση μήτε γραμματόσημο μήτε κι αποστολέα- καταχωνιασμένα μέσα σ' ένα παλιοσέντουκο στο μικρό χωριό που ’ναι χωμένο στην καρδιά της βουνίσιας Αρκαδίας και το λένε Ζυγοβίστι, σαν είχα πάει να περάσω ένα καλοκαίρι μέσα στη δροσιά και το καθάριο του αγέρι που το φιλτραίνουνε τα βελονόφυλλα των ελατιών. Και τα φύλλα τους δεν ήτανε κιτρινισμένα, τα χαρτιά άσπρα σχεδόν ακόμα, και τα γράμματα δεν είχανε...

«...Πρέπει όλοι μαζί, και καθένας με τον τρόπο του, να παλέψουμε, να φωνάξουμε, να διαμαρτυρηθούμε, να επαναστατήσουμε εναντίον αυτών των Συστημάνθρωπων. Πρέπει να επαναφέρουμε στη ζωή μας τις Αξίες και τις Αρχές που διαγράψαμε, διαγράφοντας τους άρχοντες και αυτές τις αρχές που μας καταπατούν τα δικαιώματα, που μας καταδυναστεύουν και μας καταληστεύουν.» «...Φταίμε, ναι, φταίμε. Οδηγήσαμε τη ζωή τη δική μας και τη δική σας σε λάθος μονοπάτια. Εμείς, που ξέρουμε πέντε αράδες γράμματα κι έχουμε ζήσει πολύ άσχημες καταστάσεις, έπρεπε να βγούμε και να φωνάξουμε και να παλέψ...

Μια βαθιά ψυχογραφημένη ιστορία ανθρώπινων σχέσεων εκτυλίσσεται σε αυτό το μυθιστόρημα, στην οποία, με έναν υποβλητικό εσωτερικό μονόλογο μιας μικρής συντροφιάς νέων ανθρώπων, αναλύονται, με ενδοσκοπική κατάδυση, οι πολύμορφες και δυσπρόσιτες οπτικές των ερωτικών σχέσεων των ζευγαριών. Μέσα από αυτές τις ξεχωριστές επισημάνσεις-κλειδιά, το ιδιαίτερα ευαίσθητο βαρόμετρο των σχέσεων των ανθρώπων, αρχίζει να πάλλεται και να αποκαλύπτει τις βαθύτερες ρίζες, που συντηρούν τις σχέσεις αυτές ή τις απορρίπτουν, γεγονός, που, στο μυθιστόρημα, εντυπωσιάζει τους πρωταγωνιστές και θέτε...

Διηγήσεις από ήρωες και ηρωίδες, με βιώματα αγάπης, έρωτα και προσμονής... Καπετανοκύρηδες και θαλασσοκυρές, μας περιγράφουν τη ζωή και τη μοίρα τους...

Μια επιλογή (15 ποιήματα και αποσπάσματα ποιημάτων) από κάθε μια από τις 7 ποιητικές συλλογές που εκδόθηκαν από το 1983 ως το 2008: «Βήματα και Ανάσες» 1983, «Κατόψεις» 1985, «Εσωτερική Μετανάστευση» 1989, «Προσωπογραφίες» 1993, «Στοιχεία Δια-Προσωπικής Μυθολογίας» 1997, «Προς Εαυτόν και Αλλήλους» 2002, «Εκ Παραλλήλου και εν Αντιθέσει» 2008.

Ήταν ο Αλέξανδρος ένας «μεγαλοφυής», ένας «ημίθεος», ένας «οραματιστής στρατηλάτης», ή ένας «μανιακός», «τυχοδιώκτης», ένας «βάρβαρος», ένα «τρελόπαιδο»; Ήταν ένας πράγματι «μεγάλος» και πόσο μεγάλος ήταν; Οι πληροφορίες που έχουμε γι' αυτόν, για τη ζωή και το έργο του, είναι έμμεσες, και οι εκτιμήσεις πάμπολλες όσο και αντιφατικές. Μέσα στα δυόμισι χιλιάδες χρόνια περίπου, από τότε που έζησε ο Αλέξανδρος μέχρι σήμερα, χιλιάδες ερευνητές έχουν σκύψει πάvω στο φαινόμενο «Μέγας Αλέξανδρος» με διαφορετικές προθέσεις. Κανένας ωστόσο μέχρι τώρα, τουλάχιστο Έλληνας, το πι...

«Η ζωγραφική είναι χρώμα». Η πίστη αυτή βαθιά ριζωμένη στη φιλοσοφική αντίληψη του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, που χαρακτήριζε όλους του πίνακες και τις θρησκευτικές συνθέσεις του, έγινε η αιτία να προκαλέσει την οργή των Ιταλών. Όταν βρέθηκε στη Ρώμη δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να πει την γνώμη του για τον Μιχαηλάντζελο, τον οποίο θαύμαζε απεριόριστα σαν γλύπτη. Αντικρίζοντας στο παρεκκλήσι της Καπέλα Σιξτίνα τη «Δευτέρα Παρουσία» δήλωσε: «Ρίξτε κάτω όλη τη σύνθεση και γω θα τη ζωγραφίσω πολύ καλύτερα, γιατί δεν ήξερε να ζωγραφίζει ο άνθρωπος». Αυτά τα σχόλιά του έγιναν η α...

Το αφήγημα αυτό γράφτηκε με αγάπη και μια ιδιάζουσα, λυτρωτική ευδαιμονία και είναι πέρα για πέρα αληθινό ακόμα και στα περισσότερα πρόσωπα, για να διατηρήσει, την έτσι κι αλλιώς ιδιότητά του, ως ένα στοιχείο ειλικρινούς απεικόνισης, που είτε αφορούν σε πρόσωπα, είτε σε γεγονότα, αλλά κι επισημάνσεις, ώστε να παραμείνει ακέραιο στις μνήμες, όσων μέσα στις σελίδες αυτές παρελαύνουν.

Ο Σωκράτης γεννήθηκε το 470 π.Χ., στην Αθήνα στο δήμο της Αλωπεκής, από εύπορη οικογένεια. Ήταν γιός της μαίας Φαιναρέτης και του μαρμαρογλύπτη Σωφρονίσκου. Τα νεανικά του χρόνια τα πέρασε εργαζόμενος με τον πατέρα του στο μαρμαράδικο και πιθανότατα μερικά μάρμαρα της Ακρόπολης να είχαν περάσει από τα χέρια του αφού ο πατέρας του υπήρξε ένας από τους εργολάβους που έκτισαν τον Παρθενώνα. Ασχολήθηκε αρχικά με τις φυσικές επιστήμες, μετά όμως ακολούθησε το δικό του δρόμο και αφιέρωσε τη ζωή του στον άνθρωπο να βελτιώσει τον εσωτερικό του κόσμο. Δίδασκε όπου έβρισκε. Α...