Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τίτλος του βιβλίου "Σαν ξημερώσει όλα αλλάζουν..." είναι συμβολικός και θέλει να τονίσει το πέρασμα από την προσδοκία στην πραγματικότητα. Η φεγγαρόφωτη νύχτα που απεικονίζεται στο εξώφυλλο συμβολίζει την προσδοκία. Αντίθετα, η μέρα που έρχεται με το ξημέρωμα είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα η οποία αποτυπώνεται σε τούτο το βιβλίο με τα 80 ποιήματα που περιλαμβάνει και τα οποία καλύπτουν έναν ευρύ θεματογραφικό χώρο. Ποιήματα στοχασμού, προβληματισμού, καταγγελίας, οραματισμού, προσδοκίας, αλλά και ποιήματα για την αγάπη, για τον έρωτα, για τη φύση, για τις α...

[...] Η Μίνα Παπανικολάου δεν προσπερνά τη ζωή, αλλά τη βιώνει, την παρατηρεί και αφήνεται να διεισδύσει σ' αυτήν. Το «υλικό» που συγκεντρώνεται το εξωτερικεύει σε στίχους. Στη συλλογή "Σελήνης αντικατοπτρισμοί" δημοσιεύονται οι τελευταίες της αυτοτελείς δημιουργίες, περίπου ογδόντα μικρά ποιήματα, που εκπηγάζουν ορμητικά το ένα μετά το άλλο σαν μέσα από ένα κρουνό εμπνεύσεων. Και η συλλογή ολοκληρώνεται με τον ποιητικό μονόλογο "Από το Άλφα ως το Ωμέγα του Αγαπώ". Και μία πρωτοτυπία: μικρά "motto" γραμμένα από την ίδια κάτω από τον τίτλο πολλών ποιημάτων, σε μια δεύτερη ε...

Τα σημάδια που έχουν χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες για την απόκρυψη θησαυρών, αποτελούν συνθηματικές παραστάσεις που μας υποδεικνύουν πράξεις προς εκτέλεση. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να αποκρυπτογραφήσουμε τη μυστική γνώση που περιέχουν, ώστε να γίνουμε κοινωνοί της αλήθειας τους. Ιωάννης Χ. Μπαϊμπάκης Μέσα από την πολύχρονη και εξαιρετικά μοναδική έρευνα του Γιάννη Μπαϊμπάκη, θα γνωρίσετε τον μαγικό κόσμο των σημαδιών και των συμβόλων που έχουν χρησιμοποιηθεί, ανά τον κόσμο, για να προσδιορίσουν χώρους απόκρυψης θησαυρών, ή για να οδηγήσουν σε σημεία ειδικού και...

"Το δειλινό έφευγε σιγά-σιγά και ο χρυσαφένιος δίσκος του ήλιου είχε αρχίσει να χρωματίζει τη θάλασσα που χρυσογιάλιζε μέσα στο φόντο του γαλάζιου. Ο 45χρονος συγγραφέας Φάνης Δερίτης κοίταζε σιωπηλός από το κατάστρωμα του πλοίου τους ταξιδιώτες που πηγαινοέρχονταν στην προκυμαία του λιμανιού του Πειραιά. Σε λίγο το πλοίο ξεκίνησε με προορισμό τη Σύρο. Ο ήλιος χανόταν πίσω από το θαλασσόφρυδο όταν το πλοίο είχε βγει για τα καλά από το λιμάνι του Πειραιά, αφήνοντας πίσω του τα απόνερα, ενώ μερικοί γλάροι τσιμπολογούσαν με τα ράμφη τους το αφρόκυμα. Ο Δερίτης έστρεψε το βλ...

Αντικειμενικός σκοπός μου δεν είναι να γράψω μία φιλολογική ή λαογραφική μελέτη για το Μανιάτικο Μοιρολόι, αλλά να εντοπίσω τη σημασία του για την αντιμετώπιση της θλίψης για την απώλεια προσφιλούς προσώπου και για την "καθαρτική διαδικασία του πένθους". Φυσικά οι όροι "κάθαρση" και "καθαρμοί" μας έρχονται από τα μυθολογικά ακόμη χρόνια. Η κάθαρση συνδέεται άμεσα με την ψυχοθεραπεία. Έτσι οι καθαρμοί αυτοί σχετίζονται με τα θεραπευτήρια διαφόρων ναών, όπως π.χ. τα Ασκληπιεία των Αθηνών και της Επιδαύρου, το ιερό του Αμφιάραου, το θεραπευτήριο του Μελάμποδος στα Αιγόσθενα, τ...

Γράφουν: 48 Γιώργος Κ. Αγγειοπλάστης, 46 Λούλα Αναγνωστάκη, 42 Χριστόφορος Αργυρόπουλος, 29 Βαγγέλης Αθανασόπουλος, 21 Ελένη Βακαλό, 28 Κυριάκος Βαλαβάνης, 22, 25, 54 Γιώργος Βαλέτας, 49 Κώστας Βαλέτας, 49 Ελισάβετ Βάρβογλη, 42 Εύη Βαρίκα, 22 Γ. Θ. Βαφόπουλος, 72,78 Κατρίν Βελισσάρη, 66 Δημήτρης Γιάννου, 41 Κώστας Γόγαλης, 45 Βούλα Δαμιανάκου, 49 Κώστας Δη μουλάς, 48 Μυρτώ Δραγώνα - Μονάχου, 44 Κώστας Ευαγγελάτος, 27, 54, 77 Βέρα Ζαβιτσιάνου, 78 Αλέξης Ζήρας, 49 Βούλα Ζουμπουλάκη, 73 Βούλα Θεοδωρίδου, 43 Βικτωρία Θεοδώρου, 51 Ιουλία Ιατρίδη, 49 Σόνια Ιλίνσκαγια, 77 Γιάννης...

Εδώ και αρκετό καιρό από τότε που ζω κλεισμένος σ’ αυτό εδώ το δωμάτιο συμβαίνει κάτι παράξενο. Σχεδόν κάθε μέρα ακούω κάποιον να μου χτυπά τη κλειδωμένη πόρτα. Είναι ένα ελαφρό, διστακτικό, διακριτικό χτύπημα - μόλις που το ακούω. Πάντα ο ίδιος χτύπος: δύο φορές, λίγο βιαστικός. Ανοίγω την πόρτα περιμένοντας να δω κάποιον δικό μου. Αλλά κανείς δεν υπάρχει, όποιος και αν ήταν αμέσως έχει φύγει. Αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να είναι αυτός που αφήνει επάνω στην πόρτα μου την τρυφερή του άτολμη παράκληση να μπει μέσα; Αν είναι φίλος που γύρισε κατάκοπος και εξαθλιωμένος από το μακ...

Ανερωτικό Η λάμψη αυτή που με έκαψε ήταν σπαθιού αντανάκλαση, η λάσπη αυτή που με έντυσε ήταν της γης μου οργή. Ήταν θεού το πρόσωπο και μέρας ανοιξιάτικης το σύννεφο που πέρασε μετά την καταιγίδα. Κι η μουσική απ' τα χέρια μου ξεγλίστρησε και σκάλωσε δυο τόνους χαμηλότερα από το φως της μέρας. Μέτρησα κάποια μου κραυγή και πέρσεψε μια νύχτα, έσβησα κάποιο μου κερί και φάνηκε ο ήλιος. Κι έστησα μέσα μου χορό με αίμα, νερό και στάχτη κι απ' όλους μόνο έλλειψε όποιος βαθιά μου εχάθη...

ΡΩΤΗΣΑ Ρώτησα, πόσους οβολούς στοιχίζει μια κατά παραγγελίαν αδιαφορία. Πόση δόση θυμού σπρώχνει το μαστροπό υπερεγώ μας στην ένοχη σκηνοθεσία μιας έκνομης πράξης. Απαιτείται απόθεμα υστερίας πολλών χρόνων και η τόλμη αδυνατεί να υιοθετήσει παράλογες διαβεβαιώσεις, να καταγράψει υπερβολές τάχα μου μαρτυρίες αυτόπτη.

Η ιστορία περιγράφει τη σχέση τριών εφήβων: της Αλί­νας και του Άλντο, παιδιά οικονομικών μεταναστών, και του Γιώργου, παιδί εύπορης οικογένειας. Ο νεαρός ζει με τη μητέρα του, ενώ ο πατέρας του διατηρεί παράλληλη σχέση και ζει με τη σύντροφό του. Η μητέρα τού Γιώργου κρύβει ένα μυστικό από την παιδική της ηλικία που την έχει καθορίσει ως άνθρωπο. Διατηρώντας μια τεταμένη σχέση με το παιδί της, όταν φτάνει στα όρια να το χάσει οριστικά, αποφασίζει να διορθώσει την κατάσταση. Αυτή η απόφασή της πυροδοτεί εξελίξεις, οι οποίες θα φέρουν στην επιφάνεια σκοτεινές αποκαλύψεις κ...

Η άλλοτε κραταιά βυζαντινή αυτοκρατορία περνάει τις τελευταίες τραγικές μέρες της υπερχιλιόχρονης ιστορίας της. Ο οθωμανικός συρφετός παραμονεύει έξω απ' τα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Ο Μανουήλ κι η Ισιδώρα στροβιλίζονται στη δίνη των συνταρακτικών γεγονότων αυτών των ημερών και μαζί με τους υπερασπιστές κι όλο τον πληθυσμό της Πόλης οδηγούνται σ' ένα φωτεινό ολοκαύτωμα. Με την άλωσή της στις 29 Μάη του 1453 οι σάλπιγγες σημαίνουν σιωπητήριο. Η χριστιανοσύνη γονατίζει. Ένας πολιτισμός σβήνει. Κι η ιστορία του κόσμου αλλάζει... Ο συγγραφέας εδώ δανείζεται την ομολογία ενό...

Μέσα στις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος ζούμε την ιστορία της Ισαβέλλας, της δεσποσύνης της Κύπρου, της κόρης του Ισαάκιου Κομνηνού που με σθένος αντιμετώπισε τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο όταν αυτός κατέκτησε την Κύπρο, το 1189 μ.Χ. οδηγώντας τους σταυροφόρους στους Αγίους τόπους. Η απόφασή της να αντισταθεί μετά την σύλληψη του βασιλιά πατέρα της, αν και μικρή μόλις δεκαέξι ετών, έκανε τους ιστοριογράφους της εποχής να γράψουν με θαυμαστό για την θαρραλέα και περήφανη στάση της απένανι στον Ριχάρδο και τον στρατό του. Την κατάκτηση της Κύπρου από τους σταυροφόρους ακολ...

Με τον γραπτό λόγο θέλησα να ζωντανέψω πολλά... Με πια άλλη εγκυρότερη μαρτυρία θα μπορούσα να αποδώσω τα βιώματά μου καλύτερα στις σελίδες αυτού του βιβλίου; Μνήμες και σκέψεις από το παρόν και το παρελθόν αποτυπώθηκαν προτού ξεθωριάσουν, ωρίμασαν και πήραν μορφή. Τα συναισθήματα έγιναν λυρικός λόγος, μέτρο, στίχος. Τα στάχυα καρποφόρησαν...

Δύο θεατρικά έργα αφιερωμένα σε δύο πόλεις της αρχαίας Αργολίδας: τις Μυκήνες και την Ασίνη. Η μία πασίγνωστη, ισχυρή, χρυσή. Η άλλη σχεδόν άγνωστη, ασήμαντη, ξεχασμένη. Δύο θεατρικά έργα για δύο διαφορετικές γυναίκες που έζησαν κοντά αλλά ταυτόχρονα πολύ μακριά. Η μία, ανώνυμη νοικοκυρά στο λιμανάκι της Ασίνης, η άλλη -η Κλυταιμνήστρα- δολοφόνος, κακιά, διεστραμμένη. Μα νάναι άραγε αυτή η πραγματικότητα; Πόσο βαραίνει ένας πόλεμος στην ψυχή των ανθρώπων; τελειώνει με μια νίκη ή μια ήττα; Η συνεχίζεται μυστικά και μετά; Και τέλος πάντων, πού είναι οι θεοί; Παίζουν κα...