Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Χρειάστηκε προσπάθεια δώδεκα μηνών για να πληροφορηθεί η Ελληνική και η Διεθνής Κοινή Γνώμη τα φρικιαστικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη Μακρόνησο από συμμορίες βασανιστών που είχαν περιβληθεί στρατιωτική στολή και είχαν αποκτήσει φοβερή δύναμη. Μία μόνον εφημερίδα (η "Μάχη") τόλμησε να τα καταγγείλει και να τα περιγράψει με λεπτομέρειες. Όλες οι άλλες ή εξυμνούσαν το έργο των εγκληματιών ή σιωπούσαν. Ευτυχώς που οι απειλές και οι δικαστικές διώξεις, δεν έκαμψαν τους εκδότες και τους δημοσιογράφους της "Μάχης" και η αλήθεια έλαμψε, οι βασανιστές ξευτελίστηκαν και το κολαστ...

[...] Στο ανεξάρτητο κράτος της Κροατίας, δημιούργημα των φασιστών και των ναζί κατά τη χρονική περίοδο 1941-1945, εξαντλείται μια στυγερή σελίδα, μια σελίδα από τις πιο φρικτές του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Οι ούστασι του Άντε Πάβελιτς, υποστηριζόμενοι από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, εξολόθρευσαν εκατοντάδες χιλιάδες ορθοδόξων Σέρβων και δεκάδες χιλιάδες Εβραίων και Τσιγγάνων. Η εξόντωση πραγματοποιήθηκε στο όνομα μιας εθνικο-θρησκευτικής "οριστικής λύσης" και με την επιβολή βίαιων "μαζικών προσηλυτισμών" στον καθολικισμό. Σ' αυτό που θα μείνει στην ιστορία σαν Βαλκα...

Χαμένη στη μέση του Νότιου Ατλαντικού, η Αγία Ελένη, το νησί απ' όπου κανείς δεν δραπετεύει. Ένας καταθλιπτικός βράχος που δέρνουν τα κύματα και ο άνεμος. Εξορισμένος από τους Άγγλους μετά το Βατερλό, ο Βοναπάρτης πασχίζει για πεντέμιση χρόνια, να παραμείνει ο Ναπολέων σε πείσμα των ταπεινώσεων. Εραστής των νησιών, ο Ζαν Πωλ Κάουφμαν επιβιβάστηκε μια μέρα στο μοναδικό πλοίο που εξυπηρετεί την Αγία Ελένη. Ανακαλύπτει τη μαύρη καλντέρα της, τους απομονωμένους κατοίκους της, το βρετανό κυβερνήτη της, τον πρώην πρόξενο της Γαλλίας, λόγιο μισάνθρωπο, τους φυλακισμένους της που ψ...

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν αγωνιζόταν μόνο για την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας. Προχωρούσε ακόμα παραπέρα. Ήθελε την διεύρυνση και την εμβάθυνση της Δημοκρατίας. Ήθελε εντονότερη προοδευτική κατεύθυνση και στήριζε την ισχυροποίηση της Δημοκρατίας στην κοινωνικοποίηση των θεσμών. Μετά το βασιλικό πραξικόπημα του Ιουλίου του 1965 κατά της Λαϊκής Κυριαρχίας, είδε ότι οι αιτίες της υπονόμευσης των Θεσμών είναι βαθύτερες. Είδε ότι υπεύθυνο για την εξάρτηση της χώρας ήταν το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, ντόπιο και ξένο. Ήταν το παρακράτος, ήταν το έλλειμμα Δημοκρατίας....

Άλλοτε ήτανε οι δύο εποχές του χρόνου συνυφασμένες με τη βροχερή περίοδο του νησιού και την καλοκαιρία, πράγμα που - για τον αγρότη τουλάχιστον - σήμαινε σπορά, θέρος, συγκομιδή, χαρούπια, λιομάζωμα..., και πάλι ο ίδιος κύκλος. Σήμερα όμως "Οι δύο εποχές" γινήκανε ταυτόσημες με όσους έρχονται και ξαναφεύγουν, έρχονται - φεύγουν, πάνε κι έρχονται, έρχονται και πάνε, επάνω - κάτω, σαν την παλίρροια, πίσω - μπρος, σαν την άμποτη και την πλημμυρίδα... Τότες δεν είχαμε μηχανές σκαφτικές και τραχτέρια... ούτε ωζά δεν είχαμε να οργώσουμε τους αγρούς. Πώς να ζήσουμε; Απ' τα χαρού...

Τίποτα δεν είναι πιο αναγκαίο και πολύτιμο στον Άνθρωπο από την Ελευθερία. Αν δεν έχεις τροφή, αν δεν έχεις γνώσεις, αν δεν έχεις ανέσεις, τότε υποφέρεις. Αν δεν έχεις Ελευθερία, τότε δεν υπάρχεις. Γιατί τότε δεν μπορείς να λογαριάζεσαι Άνθρωπος. Τι είναι η Ελευθερία; Ελευθερία είναι η Ευθύνη. Είναι να είσαι υπεύθυνος. Να κρατάς κάθε στιγμή, σε κάθε περίπτωση, το μερίδιο της Ευθύνης που σου αναλογεί μέσα στον καταμερισμό της ομάδας και της κοινότητας. Ελευθερία είναι να σκέφτομαι, να σχεδιάζω και να αποφασίζω, κάθε στιγμή και σε κάθε περίπτωση, μαζί με τους άλλους, γι...

"... Ομολογώ, ότι οι εντυπώσεις... που έχω αποκομίσει από τη ζωή και τα πράγματα θα με έκαναν σχεδόν να φοβάμαι να παραμείνω εδώ για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Να φοβάμαι ότι, κάτω απ' αυτόν τον ολύμπιο ουρανό και τη θεϊκή πανήγυρι που προσφέρεται στις αισθήσεις, θα ήταν δυνατό -όχι να ξεχάσω- αλλά να μου αμβλυνθεί η αίσθηση του στόχου, της αντίληψης για τη ζωή, για τα οποία ο Θεάνθρωπος έζησε, πέθανε και αναστήθηκε από τους νεκρούς. Αυτοί που δεν αντέχουν το δυνατό κρασί, δεν πρέπει να πίνουν. Γι' αυτό θέλω να εγκαταλείψω σύντομα την Ελλάδα και να επιστρέψω στη βορεινή...