Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι είναι η ειρωνεία; Ποιες είναι οι μορφές που παίρνει; Ποιες, επίσης, είναι οι παγίδες που στήνει αλλά και την απειλούν; Ερωτήσεις πολύ λεπτές, στις οποίες ο συγγραφέας απαντά, όχι χωρίς ειρωνεία, με τη βοήθεια πάμπολλων παραδειγμάτων που δείχνουν την απέραντη μουσική και φιλοσοφική του παιδεία. Συνοπτικά, τι είναι η ειρωνεία, αν όχι η συνείδηση αλλά συνείδηση ήσυχη και χαρούμενη, ευδιάκριτη από την υποκρισία; Δεν υπάρχει χιούμορ χωρίς αγάπη, ούτε ειρωνεία χωρίς ευθυμία. Η ειρωνεία, κοντολογίς, σώζει ό,τι γίνεται να σωθεί. Για τις ψευδαισθήσεις είναι θανατηφόρα· παντού στ...

"...Υπάρχει μια ηλικία, όπου διδάσκεις αυτό που ξέρεις· έρχεται όμως κατόπιν μια άλλη, όπου διδάσκεις αυτό που δεν ξέρεις: αυτό λέγεται αναζήτηση. Έρχεται ίσως τώρα η ηλικία μιας άλλης εμπειρίας: η ηλικία όπου ξεμαθαίνεις, όπου αφήνεις να δουλεύει το απρόβλεπτο ξαναπλάσιμο που η λήθη επιβάλλει στο καταστάλαγμα των γνώσεων, των διαφόρων μορφών κουλτούρας, των διαφόρων πεποιθήσεων που πέρασες. Αυτή η εμπειρία έχει, θαρρώ, ένα όνομα τρανό και απαρχαιωμένο που θα τολμήσω να το πάρω εδώ δίχως κόμπλεξ, στο σταυρικό ακριβώς σημείο της ετυμολογίας του: Sapientia: καμιά εξουσία, μια...

Δείγμα γραφής: ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ Να μην κτυπήσεις, δεν θα 'μαι, πια, εδώ. Θα 'χω πολύ περπατήσει πέρα από το τόξο των μικρών μας ωρών της ξηρασίας. Το αντιφέγγισμα του κόσμου στο κάθε ημέρα ασήμαντο μ' έχει ξοδέψει. Στα μεγάλα μου χέρια αχώρετη έγινε η ζωή. Φώτισε μου τα μάτια. Είμαι τυφλός. Τους οβολούς μου εξαργύρωσα Πανσέληνου του Αυγούστου

Κατεβαίνουν σε μία θάλασσα ακίνητη / των πνιγμένων στανικό πανωσέντονο / Και κρατάνε τα χέρια κουτιά / με το βλέμμα σφιχτό περιτύλιγμα / να μην ανοίξει / και χυθεί / εκείνη η ανακομιδή / σαν μουσική που έλιωσε / στον πνιγμένων του φραγμένο τραγούδι / για ό, τι ανέσπερο ναυάγησε λάμνοντας χαλασμένα / μόνο αφήνοντας στην άκρη του νερού / αντί για θάνατο πείρα / ένα αόριστο κουτί για τον καθένα.

Τα πεζοδρόμια περισσότερο πατημένα ήταν κι οι άνθρωποι πάντα οι ίδιοι, φυσιογνωμίες γνωστές απαράλλακτες περνούσαν πατώντας τα πεζοδρόμια δίχωςτην υγρασία, δίχως τον ιδρώτα στα μάτια κάτω απ' τα πελώρια καφετιά κτίρια μιας απόμακρης πόλης -άνθρωποι που δεν γνώριζαν- ανάμεσα απ' τα κτίρια απ' τα στεγνά από υγρασία, ενώ οι μνήμες της αίσθησης έφερναν μια απροσδόκητη δυσφορία καθώς τα πρόσωπα κινούνταν σαν μάσκες καρναβαλιού, δίχως να φαίνεται προς τα που τραβάνε δίχως να φαίνεται προς τα που κοιτάνε, καθώς ανέβαιναν και κατέβαιναν τα πεζοδρόμια και περνούσανε τις διαβάσεις ε...

Δείγμα γραφής: ΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΚΕΡΑΙΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ Βαθαίνω με τον έρωτα στα είκοσι μου χρόνια Χάος συνεπτυγμένο μέσα μου κι είμαι στεγνός από φυλλώματα Ψιλό φρύδι φωτός: ανεμογκάστρι θόλων Ηχώ της δίψας στο βυθό του κάθε αισθητηρίου λεπτολογούν τα ηδύποτα μαθαίνοντας στα όνειρα με κόπο απ' την αρχή την όραση [1984]