Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα πεζοδρόμια περισσότερο πατημένα ήταν κι οι άνθρωποι πάντα οι ίδιοι, φυσιογνωμίες γνωστές απαράλλακτες περνούσαν πατώντας τα πεζοδρόμια δίχωςτην υγρασία, δίχως τον ιδρώτα στα μάτια κάτω απ' τα πελώρια καφετιά κτίρια μιας απόμακρης πόλης -άνθρωποι που δεν γνώριζαν- ανάμεσα απ' τα κτίρια απ' τα στεγνά από υγρασία, ενώ οι μνήμες της αίσθησης έφερναν μια απροσδόκητη δυσφορία καθώς τα πρόσωπα κινούνταν σαν μάσκες καρναβαλιού, δίχως να φαίνεται προς τα που τραβάνε δίχως να φαίνεται προς τα που κοιτάνε, καθώς ανέβαιναν και κατέβαιναν τα πεζοδρόμια και περνούσανε τις διαβάσεις εκείνες με τ' αυτοκίνητα, πολλά αυτοκίνητα δίχως μέσα να 'χουν κανένα.[...] (Απόσπασμα από το διήγημα: "Η μνήμη της αίσθησης")