Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην ερημιά των κάκτων της Νότιας Καλιφόρνιας βρίσκεται μια όαση ανηθικότητας και αισθησιασμού. Εδώ, στο εξωτερικό, παρακμιακό καταφύγιο της Χρυσής Ειρήμου, συγκεντρώνεται η απαστράπτουσα αφρόκρεμα του Χόλιγουντ για να αποδράσει από τους ρόλους στους οποίους έχει τυποποιηθεί από καιρό. Μακριά όμως από την εύθραστη βιτρίνα της πρωτεύουσας, τα απονευρωμένα πάθη και οι διαψευσμένες φιλοδοξιές, οι λαγνείες και οι αβυσσαλέες απελπισίες που συνοδεύουν τις ζωές αυτού του εκμαυλισμένου πλήθους, υψώνοται γυμνά ως την επιφάνεια -λαμπρά εστιασμένα από την αδυσώπητη αλλά και συμπονετικ...

Λένε, πως όταν έρθει ο καιρός, τα πάντα γίνονται ως εκ θαύματος. Αυτή η κουβέντα ως εκε θαύματος αναστέλλει μόνιμα την ισχύ της σ' αυτό που λένε καθημερινοτητα. Έτσι αναπτύσσονται ενδιαφέρουσες διαδικασίες στη ζωή των ανθρώπων, που όσο ακριβά κι αν πληρώνονται κάποιες φορές ή όσο αδιάφορες και αν καταλήγει να τις κάνει η επανάληψη -πάλι η καθημερινότης αυτή η πόρνη- είναι κάτι μπροστά στο τίποτα ή αλλιώς μπροστά στην αναμονή του θαύματος. [...] (Απόσπασμα από το βιβλίο)

"Τί να σας πω για μένα; Δεν ξέρω τίποτα για μένα: Δεν ξέρω καν την ημερομηνία θανάτου μου". Γεννήθηκα πριν 7-8 χρόνια (τότε μυήθηκα στην παράνομη αίρεση της Ποίησης). Μητρίδα μου η Αρκαδία (αναγραμματισμός του Α-καρδία, που άκαρδα σκορπάει τα παιδιά της στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα). Έφυγα με τις πρώτες καραβιές πριν τρεις χιλιάδες χρόνια για την Κύπρο την θαλασσόκαρδη, ου μ' εθέσπισεν Μοίρα μητρυιά άμοιρη... Και τί είναι η πάλη των τάξεων μπροστά στην πάλη των ποιητικών παρατάξεων; Δεν ανήκω σε καμιά γενιά, ανήκω στους άστεγους, σε καμιά λογοτεχνική κλάση-ΕΣΣΟ, δε...

Δείγμα γραφής: ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ Έγινε ο χρόνος τοπίο μακρόσυρτο. Με πολυκατοικίες κυρίως. Από μικρές ρωγμές του ουρανού ο ήλιος με αγγίζει μόνο για δευτερόλεπτα. Έπειτα διασχίζω τη σκιά. Τα απογεύματα κοιμούμαι για να ξεχάσω τη θάλασσα. Με παρασύρεις σε ακατοίκητους δρόμους και πλατείες με παλιά σκηνικά. Αέρας μετακινεί χρωματιστά χαρτιά απ' τα τετράδιά μου. Όλη τη νύχτα τρέχω να τα πιάσω. Το πρωί δεν ξέρω να επιστρέψω. 23.10.1984

[Δείγμα γραφής: Ιούλιος με μια πευκοβελόνα ενδοφλέβια Το τζάμι σπασμένο το φεγγάρι στο πάτωμα κι εσύ υποκύπτοντας στα πράγματά σου Ενώ στο πλάι σου η γυναίκα λύνει το στηθόδεσμο κι αποδημεί το άσπρο ]

Δείγμα γραφής: ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ Περίεργα πράγματα συμβαίνουν σήμερα Γονιμοποιήθηκε ο ήλιος και στάζει συνέχεια φως Και οι άνθρωποι έκαψαν τις χούφτες αποθηκεύοντας όλη τη μέρα θειάφι και επιούσιο. Στα συνικοιακά καφενεία το βράδυ θα πίνουν τον καφέ τους βρίζοντας. 2.3.83

Δείγμα γραφής: Μου 'λεγες "Βαθειά πιο βαθειά" Και χάθηκα στο πέλαγος Των ήχων και των σιωπών Του ιδρώτα και της προσμονής Στα τελιώμα του ορίζοντα Αρμενίζαμε λουσμένοι Την πρώτη βροχή του φθινοπώρου

"Το οδοιπορικό της αναμονής" είναι ένας κύκλος 22 ποιημάτων, που χωρίζεται θεματικά σε δύο ενότητες. Σε κάθε ενότητα προτάσσεται ένα motto. Τα ποιήματα της πρώτης ενότητας είναι συμπληρωματικά ανά δύο, ενώ της δεύτερης ενότητας αντιθετικά ανά δύο. Η στιχουργική βασίζεται στον αριθμό 7. Ως εξής: Δύο επτάστιχα ποιήματα, δεκατρία ποιήματα στο τύπο του σονέτου (14 στίχοι), δύο ποιήματα των 28 στίχων (ελεύθερη μορφή) και πέντε πεζά ποιήματα. Το κάθε ποίημα σε πεζό περιέχει 77 λέξεις και ολοκληρώνεται σε 7 φραστικές ενότητες (προτάσεις).

Ο αναγνώστης που θα γνωριστεί μ' αυτήν την πρώτη ανθολόγηση της σύγχρονης φιλανδέζικης ποίησης έχει να εντοπίσει πολύ περισσότερες ομοιότητες με την αντίστοιχη ελληνική παρά διαφορές. Η φιλανδέζικη ποίηση, όπως και η ελληνική, εγκαταλείπει μεταπολεμικά τους περιορισμούς που της επέβαλε ο προπολεμικός μοντερνισμός: την ιδιαιτέρα προσεγμένη μορφή, τη γλώσσα που είναι εργαστηριακά δουλεμένη, και προσανατολίζεται σ΄ ένα λόγο χωρίς προδικασμένα όρια, έναν λόγο ανοιχτό, καθημερινά ομιλούμενο, δημοκρατικό με όλη τη σημασία της λέξης. Αυτόν τον ποιητικό λόγο θα αναγνωρίσουμε στους...