Αστάρτη

Αστάρτη

Καλλιδρομίου 20 114 72 Αθήνα

210 3806597

Ο φονιάς

Αστάρτη (2009)

Μαγικές πόλεις

Αστάρτη (2009)

- Θήβες, η βασιλική πόλη - Ιερουσαλήμ, η αγία πόλη - Ρώμη, η αιώνια πόλη - Πράγα, η πόλη με τους εκατό πύργους - Μάτσου - Πίτσου, η χαμένη πόλη των Άνδεων - Μπενάρες, η ιερή πόλη - Λάσσα και το απόκρυφο αντίστοιχο της Σαμπαλλάχ Ζωντανές ή νεκρές, οι πολιτείες αυτές έχουν ωστόσο ένα κοινό σημείο μεταξύ τους: την πνευματική τους ακτινοβολία που παραμένει έντονη και επηρεάζει την ύπαρξη και την εξέλιξή μας, στο μέτρο που ο άνθρωπος μένει δεμένος με το παρελθόν ενώ ταυτόχρονα προβάλλεται στο μέλλον.

Χάρολντ και Μωντ

Αστάρτη (2009)

Το "Χάρολντ και Μώντ" είναι μια ανθρώπινη ευαίσθητη ιστορία. Ένας έρωτας χωρίς όρια κοινωνικά ή χρονικά. Ένα θέμα ταυτόχρονα ενδιαφέρον για ψυχίατρο. Πώς μπορεί να δημιουργηθεί έρωτας με μια ογδοντάρα και ένα έφηβο; Κι αν μπορεί, γιατί; Και τι είδους έρωτας είναι. Πόσο τρελλή είναι η ογδοντάρα και πόσο η μητέρα του Χάρολντ; Μέσα από καταστάσεις, παρεξηγήσεις, συγκίνηση, γέλιο, η ιστορία του Χάρολντ και της Μωντ γίνεται σύμβολο αγάπης για τον άνθρωπο.

Οι κουρσάροι της ξηράς

Αστάρτη (2009)

Η ιστορία της Ρωμιοσύνης δεν είναι η σύντομη αγόρευση των τυχάρπαστων κι ο σωσμός του σάλιου από τα "ζήτω" στην κάθε επέτειο. Δεν είναι οι βιαστικοί πανηγυρισμοί των "ατσαλάκωτων", μήτε η ψεύτικη παραπομπή των "αναγνωρισμένων" και "επώνυμων". Μήτε το βολικό ράβε-ξήλωνε, το μπάλωμα και η κομματική αφοσίωση των ευνοιοκρατούντων. Ο ξεσηκωμός του ελληνικού λαού δεν ανήκει στους σκελεθρωμένους ιστορικούς και τα "επίσημα" σκύβαλα. Αυτοί είναι οι κατά συρροή συνωμότες και σταυρωτήδες της Ρωμιοσύνης. Η Ιστορία, η πραγματικά δική μας, είναι άσαρκη, εξαγριωμένη και ανείπωτη. Τα σ...

Αν ήξερα...

Αστάρτη (2009)

Άρχισα να ζω πάλι, λες και φύσηξες ζωή μέσα στη χωμάτινη μπάλα μου, μέσα στον άργιλο του κήπου μου. Αυτός ο πηλός πήρε ζωή από τη ζωή μου, από τα συναισθήματά μου. Χωρίστηκε σε μικρά και μεγαλύτερα κομμάτια και γίνανε έργα. Ο καινούργιος τρόπος έκφρασης είχε βρεθεί, ήταν η γλυπτική.

Ο Έλληνας Φοίνικας

Αστάρτη (2008)

Η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μυθιστορηματική βιογραφία του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια, από τη σλοβένα συγγραφέα Τίτα Κοβάτς - Αρτέμη.

Από τις αναμνήσεις στα όνειρα

Αστάρτη (2008)

Το ταξίδι του μυθιστορήματος διαδραματίζεται σε τρία διαφορετικά αλλά και παράλληλα επίπεδα: στην Αλόννησο του παρελθόντος και των αναμνήσεων, στην Αμοργό του παρόντος και των εμπειριών και, τελικά, στην Ανάφη του μέλλοντος και των ονείρων. Ο διαχωρισμός τους δεν είναι ποτέ σαφής. Η εμφάνιση μιας γυναικείας μορφής καθιστά ακόμη πιο δυσδιάκριτα τα όρια, με αποτέλεσμα να αυξάνεται συνεχώς η αμφιβολία για τον χώρο, τον χρόνο και την ανθρώπινη σκέψη. Τελικά, πόσο ταυτίζονται οι αναμνήσεις με τα όνειρα;

Ο μικρός μου αντρούλης

Αστάρτη (2008)

"Ο πατέρας μου μου έδωσε ένα σύζυγο, Θεέ μου, τι άντρας, τι αντρούλης, Θεέ μου, τι άντρας, τόσο μικρούλης..." Κι αν αυτό το τραγουδάκι γινόταν ξαφνικά πραγματικότητα; Ο νεαρός γιατρός Λεόν παντρεύτηκε μια γυναίκα πολύ πιο ψηλή από αυτόν, την νταρντάνα Σολάνζ που την αγαπά τρελά. Το ερωτευμένο συζυγικό ζευγάρι αδιαφορεί για τα καροϊδευτικά σχόλια του κόσμου και επιδείχνει περήφανα την ιδιαιτερότητά του. Αλίμονο όμως, μόλις γεννιέται το πρώτο τους παιδί, συμβαίνει κάτι το πολύ περίεργο: ο Λεόν μικραίνει... "Ο μικρός μου αντρούλης" είναι ένας τρυφερός και άγριος μύθος...

Ο έρωτας του Πλάτωνα

Αστάρτη (2008)

Ο έρωτας του Πλάτωνα είναι ένα μυθιστόρημα όπου κυριαρχεί η «ιδεαλιστική διαστροφή» ενός έρωτα που απαρνιέται εντελώς το σώμα. Χαρακτηρίζεται από εκείνο το ιδιαίτερο "σασπένς" της αναμονής -η ώρα της ηδονής διαρκώς αναβάλλεται-, που το βρίσκουμε και σε άλλα έργα του Μαζόχ. Όμοια με τον αφηγητή του έργου, έτσι και ο αναγνώστης δεν μπορεί να ξεκολλήσει από την ανάγνωση των επιστολών του νεαρού αξιωματικού Χένρικ. Μέσα από αυτές παρακολουθεί με συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον, περιέργεια, ανυπομονησία τη γνωριμία του Χένρικ με τη Ρωσίδα καλλονή Ναντέζντα, αλλά κυρίως τη μυ...

Κι άλλοι αφορισμοί

Αστάρτη (2008)

Η αθανασία θα μου πήγαινε μια χαρά στα νιάτα μου. Τώρα που γέρασα, την έχω χεσμένη. Τώρα τελευταία, η τηλεοπτική οθόνη έχει γίνει βιτρίνα βυζιών. Με τα χρόνια ο άνθρωπος χωρίζει ευκολότερα από κοίτης, παρά από τραπέζης. Η μνήμη μου βελτιώνεται, τώρα θυμάμαι ακόμα και γεγονότα που δεν συνέβησαν. Όταν θα είμαστε όλοι μας χορτάτοι θα είμαστε και ελεύθεροι.

Γλυκό κορίτσι

Αστάρτη (2007)

Περί βροχής

Αστάρτη (2007)

Μια σειρά από εξαίσια χρονικά που αποκαλύπτουν τον ρόλο της βροχής στον ερωτισμό, στη μουσική δημιουργία ή ακόμα και στην ιεροποίηση του κόσμου -η μικρή αυτή πραγματεία είναι τα πάντα εκτός από εγχειρίδιο μετεωρολογίας. Ο Μαρτέν Παζ μας δίνει μια φιλοσοφική και ποιητική απολογία της βροχής. Για να το πετύχει, χρησιμοποιεί τα τρομερά όπλα του μυθιστοριογράφου: τη φαντασία και την ταχυδακτυλουργία. Ο τόνος είναι σοβαρότατος, το κείμενο γεμάτο ιστορικές, καλλιτεχνικές και φιλοσοφικές αναφορές που, ακόμα κι όταν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, είναι απόλυτα αληθοφανε...

Το σημειωματάριο των χαμένων πραγμάτων

Αστάρτη (2007)

Η Χελένε είναι σαράντα ενός χρονών κι έχει μια καθαρά σεξουαλική σχέση με τον Χάρρυ, τον μάτσο ιδιοκτήτη του τοπικού μπαρ. Η έφηβη Στέλλα αγαπάει τον συμμαθητή της Ντάρυλ, αλλά έχει να ασχοληθεί με την παχύσαρκη και βυθισμένη στην κατάθλιψη μητέρα της. Ο «θείος Ουίλιαμ» είναι ένας νάνος που δεν μπορεί να ξεπεράσει τον χαμό της αγαπημένης του - αυτή ήταν η Ούτα, η μητέρα της Χελένε. Η δασκάλα Αγγλικών Φαίθ Κλήβελαντ βασανίζεται από την ανομολόγητη ομοφυλοφιλία της. Ο κάθε ήρωας και μια συγκινητική ιστορία... Με τη μαστορική, ντελικάτη πρόζα της, η Μέγκαν Στάφφελ μας μιλάε...

Η τυραννία της μεταμέλειας

Αστάρτη (2007)

Η ευρωπαϊκή ήπειρος, τουλάχιστον η δυτική, ζει μες στο μαρτύριο της μεταμέλειας. Αναμασά τα παλιά της εγκλήματα: τους πολέμους, τους θρησκευτικούς διωγμούς, τη δουλεία, την αποικιοκρατία, τον φασισμό, τον κομουνισμό. Αυτή είναι η θέση του Πασκάλ Μπρυκνέρ για τον οποίο ετούτη η μεταμέλεια είναι μονής κατεύθυνσης, δεν την απαιτούμε από άλλους πολιτισμούς, από άλλα καθεστώτα, τα οποία "τυλίγονται μες στην αγνότητα τους για να μπορούν να μας κατηγορούν ακόμα καλύτερα". Γιατί η Ευρώπη εγκατέλειψε το κριτικό πνεύμα, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της από την εποχή του Διαφωτισμού...

Συνηθίζει κανείς τις συντέλειες του κόσμου

Αστάρτη (2006)

Κάτω από τον ειρωνικο-καταστροφικό τίτλο, Συνηθίζει κανείς τις συντέλειες του κόσμου, ο συγγραφέας του τόσο καλτ μυθιστορήματος Πώς έγινα βλάκας, μας δίνει μια γοητευτική τραγικωμωδία με ήρωα έναν τριαντάχρονο, πετυχημένο κινηματογραφικό παραγωγό που, ύστερα από ένα σωρό περιπέτειες και ανατροπές, βρίσκει τον πραγματικό εαυτό του και τον έρωτα της ζωής του. Γύρω από τον πρωταγωνιστή, τον Ελιάς, κινείται ένα πλήθος από εξαιρετικά ενδιαφέροντα, συχνά εντελώς εκκεντρικά, πρόσωπα: η αλκοολική πρώην αγαπημένη του, ένας σκηνοθέτης-θρύλος του σύγχρονου κινηματογράφου, ένας τύπος τ...

Ο κόσμος του πορνό

Αστάρτη (2006)

Η συγγραφέας του βιβλίου, η Ραφαέλα Άντερσον, είναι μια πρώην πορνοστάρ που μας περιγράφει τις εμπειρίες της στον χώρο των ταινιών σκληρού πορνό. Το 1994, η δεκαοχτάχρονη τότε Ραφαέλα απαντάει σε μια αγγελία όπου ζητούνται ηθοποιοί. Και είναι ακόμα παρθένα, όταν αρχίζει να γυρίζει την πρώτη της πορνό ταινία. Τελικά, θα μείνει σε αυτόν το χώρο τέσσερα χρόνια - εκούσια αιχμάλωτη στην κόλαση του σκληρού πορνό.

Με λόγια απλά

Αστάρτη (2006)
Συνολικά Βιβλία 247
243.186 Βιβλία
122.585 Συντελεστές
4.631 Εκδότες
Με την υποστήριξη του ΒιβλιοNet και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου