Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας πλήρης οδηγός στην ομηρική ποίηση, μία πυξίδα για την περιπλάνησή μας στους τόπους και στις εποχές που καταγράφει ο Όμηρος στους στίχους της "Ιλιάδας" και της "Οδύσσειας", ένα μοναδικό φιλολογικό και εγκυκλοπαιδικό λεξικό χρήσιμο σε επιστήμονες, μελετητές και φιλίστορες. Το Πρώτο Μέρος αναφέρεται στη ζωή και στο έργο του ποιητή κι ερευνώνται οι πηγές της ομηρικής επικής ποίησης. Ακολουθεί η υπόθεση και το περιεχόμενο των δύο ομηρικών επών, της Ιλάδας και της Οδύσσειας. Εξετάζονται η δομή τους, ο χαρακτήρας και οι διαφορές τους. Αναλύεται η τεχνική τους και σκιαγραφούντ...

Τα πρώτα χρόνια στο σχολείο. Η καλή δεσποινίς Ευαγγελία, η δασκάλα -εντυπώσεις και εμπειρίες για τα "ανθρωπάκια" της, οι δυσκολίες μα και οι χαρές- οι πρώτες συλλογικές δουλειές στην τάξη. Παιδιά που "φτιάχνουν βιβλία" με πεταμένα αποκόμματα εφημερίδων. Σε αντίθεση μ' άλλα που έχουν τη δική τους βιβλιοθήκη, πράγμα πολύ δύσκολο σε εποχή πολέμου και κατοχής. Όνειρα που "φτιάχνουν" τα βιβλία, που σε κάνουν ακόμα να πετάς. Πως είναι να ζεις με ένα γάτο και πόσα μαθαίνεις απ' αυτόν. Τα βαφτίσια, λοιπόν, του "Μαμαλούκου", με κάθε επισημότητα. Τα χέρια του θείου Νίκου, που πιάν...

"Πάντα φροντίζαμε για την εμφάνιση, που θα 'χε όποια πήγαινε για δίκη. Εμείς με τα φτωχά ρουχαλάκια που είχαμε, δεν μπορούσαν να μας αφήσουν έτσι. Με δανεικά από άλλες συγκρατούμενες ρούχα, παπούτσια. Τα φορέσαμε όλα μαύρα, μια και ήμασταν ορφανές και οι δυο μας. Στα κοτσιδάκια μας βάλαμε μαύρες κορδέλες και ήμασταν έτοιμες. Η παρέα μας και άλλες συγκρατούμενές μας καμάρωναν και μας ευχήθηκαν να πάνε όλα καλά, όλες μας θέλαν με τέλεια εμφάνιση, λες και θα πηγαίναμε σε πανηγύρι...". (απόσπασμα από το βιβλίο) "Οι μνήμες μένουν ζωντανές (Οι αναμνήσεις μιας 17χρονης Ανταρτο...

"Μικρογραφία κοινωνίας όλου του κόσμου οι λαϊκές μέσα τους ένα αεράκι ειρωνείας που ξαποσταίνει μοναχά τις Κυριακές..." Πηγή έμπνευσης και δημιουργίας στην παρούσα συλλογή του Χρήστου Δημούλα αποτελούν οι εργαζόμενοι στις λαϊκές αγορές, "οι Λαϊκατζήδες". Αυτό το κοινωνικό και ανθρώπινο ψηφιδωτό τα έχει όλα: αγωνία και αγώνα, κούραση, μοιρο-λατρία αλλά και λεβεντιά, ειλικρίνεια, ανθρωπιά. Ο δημιουργός λυρικά και άμεσα μας δίνει την εικόνα όχι μόνο της λαϊκής, αλλά της ίδιας μας της κοινωνίας, και παράλληλα το ερέθισμα για να σκεφτούμε... Το κοινωνικό και ανθρώπινο...

"Με το βιβλίο αυτό επιχειρώ να θεμελιώσω την εκδοχή ότι στις αρχές της χρονολογίας μας έζησαν και έδρασαν στην Παλαιστίνη τρεις μεγάλοι άνθρωποι, που και οι τρεις είχαν το όνομα Ιησούς - όνομα κοινότατο και δημοφιλές μεταξύ των Ισραηλιτών της εποχής εκείνης, αφού ο ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος αναφέρει πολλές δεκάδες προσώπων με το όνομα αυτό. Οι τρεις αυτοί άνθρωποι ήταν: ο Ιησούς, ο γιος του ξυλουργού Ιωσήφ και της Μαρίας, που αργότερα έγινε ο Γαλιλαίος Χριστός, ο Ιησούς-Εμμανουήλ, ο γιος της Μαριάμ, θυγατέρας του ιερέα Ιωακείμ και της Άννας (που τον υιοθέτησε ο ιερέας Ιωσ...

Η τρίτη και τέταρτη ηλικία, πέρα ίσως από κάποια πνευματική κόπωση ή σωματική φθορά, έχει το δικαίωμα να πάρει από τη ζωή το κομμάτι που της ανήκει. Μας μιλάει για τις ομορφιές αυτής της ηλικίας, μας θυμίζει ότι κι αυτοί οι άνθρωποι είχαν κάποτε ερωτευτεί, τους είχαν αγαπήσει, είχαν ζήσει μια ζωή με όλες τις συγκινήσεις, τις λύπες και τις χαρές. Κι αν τώρα πια εμείς, σαν τρίτοι, αυτά δεν μπορούμε να τα δούμε, στο δικό τους μυαλό υπάρχουν σαν αναμνήσεις, σκέψεις και στοχασμοί, που τυλίγουν νοσταλγικά το μυαλό τους. Τίποτα δεν μπορεί να τους στερεί την ανάγκη να επιλ...

Ολοκληρώνεται η έκτη δεκαετία, από το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, και οι τελευταίοι της γενιάς του '40 δεν καταθέτουν τις πένες τους με τις οποίες συγγράφουν τα απομνημονεύματα τους. Προσφέρουν τα στοιχεία τους στον ιστορικό του μέλλοντος, και τις απόψεις τους για πρόσωπα και γεγονότα που έζησαν ή άκουσαν, και ρίχνουν φως σε καταχωνιασμένα μυστικά. Ο Γιώργης Μαντάς είναι από τους παθιασμένους λάτρεις της ιστορικής αλήθειας. Ιδιαίτερα για όσα έζησε στις περιοχές της ιδιαίτερης πατρίδας του, τα Βούρβουρα. Ξεκινά τη γραφή του από το βάθος του 20ου αιώνα και την ακουμπά μέχ...

«Μπήκε στο λιμάνι ο καρχαρίας φώναζαν πέντ’ - έξι: «Θα μας φάει», μα, στο μαγαζί του ο Ζαχαρίας σκέπτονταν να πάει στη Χαβάη. Τώρα στην άκρη της πλατείας ένας φτωχός υπαλληλάκος μες στην κοιλιά του καρχαρία αργοπεθαίνει ο εμποράκος.» (απόσπασμα από το βιβλίο) Ο Βασίλης Κανιάρης με το παρόν έργο του μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του για όλα όσα τον ενοχλούν, τον προβληματίζουν ή απλά τον εντυπωσιάζουν. Πρόκειται για ποιήματα με μεγάλη αμεσότητα στο στίχο, που δεν υπαινίσσονται απλά τα πράγματα, αλλά τολμούν να τα πουν ξεκάθαρα. Στιγμές του πραγματικού κόσμου γ...

Από το νησί στην Αθήνα, από το Λονδίνο στη Βοστόνη, από το Μπουένος Άιρες σε όλη τη Λατινική Αμερική. Σύνορο ο κόσμος όλος. Ζωή σαν παραμύθι, ζωή σαν όνειρο. Η ιστορία της Φανής, μιας χαρισματικής γυναίκας. Από τη στιγμή που ξεκινάει με μόνα εφόδια το πείσμα και την ευαισθησία για οτιδήποτε ανθρώπινο ως τη στιγμή που γίνεται παγκόσμιο σύμβολο. Με σήμα κατατεθέν το σαγηνευτικό χορό της, που σε κάθε στροβιλισμό κρύβει και μια τρικυμία. Η Φανή τολμάει να βάλει τον πήχη της ανθρωπιάς στον ουρανό. Κι όσο πιο μανιασμένα παλεύει να τον περάσει τόσο περισσότερα τα τέρατα που...

"... Τα στενά χωμάτινα δρομάκια των Πατσαβουρέικων φτιάχναν σύγχρονο λαβύρινθο, αδιέξοδο, που καθρέφτιζε πιστά όλα τ' αδιέξοδα της φτωχογειτονιάς, το περιχαράκωμα της αθλιότητας... Και μες σ' αυτόν τον τάφο θρηνούσανε ο Λεύκιππος, ο Δημόκριτος, ο Θαλής, ο Όμηρος, ο Αναξίμανδρος, ο Ηράκλειτος, ο Αναξαγόρας, όλα τ' αστέρια μιας πανάρχαιας νοητικής εποποιίας κοίταζαν εκστατικά, απορεμένα, τούτο το πισωδρόμισμα, τούτο τον παράλογο τερματισμό μιας αιώνιας ροής..." (απόσπασμα από το βιβλίο) Ο Αλέξανδρος Δημάσος, με τον "Χαφιέ" του μας εξιστορεί την σχεδόν άθλια ζωή των πρ...

"Ξέρεις, Μωχάμετ, πολλές φορές, άνθρωποι που συναντιούνται από διαφορετικές χώρες και δεν μιλούν την ίδια γλώσσα, εν τούτοις δεν έχουν δυσκολία να συνεννοηθούν και πολλές φορές ν' αγαπηθούν... Ο προπάππος σου, Μωχάμετ, έλεγε ότι η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους ξεπερνάει τις δυσκολίες της επικοινωνίας. Το άγγιγμα των χεριών, των ματιών και το χαμόγελο, γκρεμίζουν τα σύνορα των κρατών και κάνουν τους ανθρώπους ίδιους". (απόσπασμα από το βιβλίο) Χρειάζονται περίπου δύο εβδομάδες για να συνειδητοποιήσουν τα νεογέννητα βρέφη ποια είναι η μητρική γλώσσα τους. Ωστόσο, δεν χρει...

... Επηρεασμένος από τη ρούσικη επανάσταση, με τα φλογερά συνθήματα για την εργατιά και την αγροτιά, οραματίζεται την ίδια συνεργασία και για τον τόπο του. Με τις ιδέες του, ενώ θα μπορούσε να ενταχθεί αμέσως στο κομμουνιστικό κόμμα, πιστεύει πως η θέση του, μια και γεννημένος αγρότης, είναι να παλέψει για τη δημιουργία ενός Αγροτικού Κόμματος, ενός κόμματος που θα αγωνίζεται για τα συμφέροντα της αγροτικής τάξης. Φοβάται πως χωρίς το κόμμα αυτό οι κοτσαμπάσηδες και η κεφαλαιοκρατία θα παρασύρουν τη μάζα αυτή με τ' απατηλά τους συνθήματα, κι αυτό θα ήταν ένα ασυγχώρητο λάθο...

"Η Ηλέκτρα όλη την ημέρα ήταν ανήσυχη. Τ' απόγευμα ξεφύλλισε όλες τις εφημερίδες, μήπως και γράψαν κανένα συμβάν σχετικό με τους κομμουνιστοσυμμορίτες, όπως τους ονομάζαν τότε υποτιμητικά τους κομμουνιστές. Αλλά τίποτε. Την άλλη μέρα στις πρωινές, το ίδιο. Άρχισε πια να ησυχάζει. ''Τους ξέφυγε'', ακούστηκε να μονολογεί με ανακούφιση και κάποια περηφάνια. Τακτοποίησε το μικρό διαμέρισμα, έστρωσε το κρεβάτι προσθέτοντας κι ένα δεύτερο μαξιλάρι, γιατί, πού να ξέρει; Κάποιο βράδυ, κυνηγημένος ή ακούγοντας τα μυστικά μηνύματα της αγάπης της, να ζητούσε πάλι εδώ καταφύγιο. Η αγάπ...

"Το μελανό πέπλο της αυγής ξεθώριασε. Αντίκρυ ξεπρόβαλε το πανόραμα της μάχης. Ο ''Γαλατάς'' ανίχνευε την περιοχή ανάμεσα στο Ταμπούρι του Κάντσικου και την κοιλάδα του Σαραντάπορου. Τα βομβαρδιστικά φάνηκαν πάλι ξαφνικά και χτυπούσαν την κορυφή της Τριανταφυλλιάς στα νοτιοδυτικά του χωριού. Τα πεύκα άναβαν σαν σπίρτα. Καπνοί και φλόγες έζωναν το βουνό. Ο δαιμονισμένος θόρυβος των αεροπλάνων συνοδευόταν απ' τις εκρήξεις και τους πυροβολισμούς. Χαλασμός κόσμου ολόγυρα. Του γέρου του φάνηκε πως είδε κάτι μαύρα σημάδια να κινούνται πάνω κάτω. Του φάνηκε πως έβλεπε τους λαβωμέν...

Ήταν απόγευμα. Η μάνα του καθόταν κι έγνεθε - ήθελε να φτιάξει μια μπελερίνα. Ερχόταν χειμώνας. Τα έλατα είχαν πολλά κουκουνάρια. Αυτό σήμαινε βαρυχειμωνιά. Έπρεπε να ντύνεται καλά, όλη μέρα στα πρόβατα, όλη μέρα έξω. Εκεί κοντά της, καταγής καθόταν κι έπαιζε το μωρό. Μα αυτό μπουσούλισε, μπουσούλισε, βρήκε την πόρτα ανοιχτή και βγήκε έξω απ' την αυλή τους χωρίς να το πάρει είδηση. Μπουσούλησε ακόμα λίγο και έφτασε κοντά σ' ένα έλατο. Μικρό ήταν, δυο-τριών χρονών. Είχε λεπτό κορμό και τα κλαδιά του ανοίγονταν ψηλά, λεπτούλια κι αδύνατα. Ακούμπησε πάνω του και στάθηκε όρθιο....

"Επηρεασμένος από την συμπεριφορά της είπε ότι θα γυρίσει σύντομα, ως τουρίστας. Εκείνη απάντησε ότι το είχαν πει πολλοί, αλλά δεν το είχαν πραγματοποιήσει. Όμως μετά από 6 μήνες φθάνει στην Λίμα αεροπορικώς, και με την βοήθεια του Χόρχε του ταξιτζή βρίσκεται στο μπαρ όπου εργαζόταν η Ούρσουλα. Όταν τον είδε την κέρδισε περισσότερο, γιατί έκανε κάτι το οποίο οι άλλοι μόνο το έλεγαν, αλλά..." Η ζωή του ναυτικού, ένα ποίημα πολύχρωμο και φορτισμένο από το αλμυρό νερό, τη μοναξιά, τους πρόσκαιρους έρωτες, την αγάπη υπό προϋποθέσεις, τη λησμονιά και την επιστροφή. Η ζωή τού...