Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"... Τα στενά χωμάτινα δρομάκια των Πατσαβουρέικων φτιάχναν σύγχρονο λαβύρινθο, αδιέξοδο, που καθρέφτιζε πιστά όλα τ' αδιέξοδα της φτωχογειτονιάς, το περιχαράκωμα της αθλιότητας... Και μες σ' αυτόν τον τάφο θρηνούσανε ο Λεύκιππος, ο Δημόκριτος, ο Θαλής, ο Όμηρος, ο Αναξίμανδρος, ο Ηράκλειτος, ο Αναξαγόρας, όλα τ' αστέρια μιας πανάρχαιας νοητικής εποποιίας κοίταζαν εκστατικά, απορεμένα, τούτο το πισωδρόμισμα, τούτο τον παράλογο τερματισμό μιας αιώνιας ροής..." (απόσπασμα από το βιβλίο) Ο Αλέξανδρος Δημάσος, με τον "Χαφιέ" του μας εξιστορεί την σχεδόν άθλια ζωή των προσφύγων της Μικρασίας, που περίμεναν πολύ περισσότερα από την πατρίδα. Ζώντας σ' ένα χώρο που τον ονόμασαν "Πατσουβουρέικα" - ούτε συνοικία ούτε χωριό - γεννούσαν, δούλευαν, μεγάλωναν, αγαπιούνταν, πάλευαν για μια πραγματικότητα έτσι όπως την ονειρεύονταν. Κοινωνία κλειστή, με τα δικά της "πρέπει", έδωσε τον αγώνα της για επιβίωση και καλύτερη ζωή και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά και αργότερα ενάντια στους Γερμανούς, μ' όλο το φόρο και τις δυσκολίες που υπήρχαν τότε. Τα πρόσωπα της ιστορίας, δείγματα τυπικά της εποχής, ένας ολόκληρος κόσμος που συνυπήρχε, μέσα από τις καταστάσεις ήρθε σε αντιθέσεις μέχρι και δολοφονίες, πέρασε από εκτελέσεις και χαφιεδισμούς. Προχωρώντας βήμα-βήμα από το Σωματείο στο κόμμα, από το ψιλικατζίδικο του Ανέστη στο καφενείο του Μηνά έδωσαν ζωή και πνεύμα στο υψηλό ιδανικό - αυτό της ολοκλήρωσης του ανθρώπου μέσα από την καθημερινότητα. Ο συγγραφέας, με την απλή όσο και καυστική γλώσσα του μυθιστορήματός του, χωρίς να κουράζει, μας προκαλεί να ξαναδιαβάσουμε με μια "άλλη ματιά" τις 500 σελίδες του "Χαφιέ". "Μας αποκαλύπτεται ένας αληθινός αιολικός συγγραφέας, με τόσα πολλά χαρίσματα, που ήδη του εξασφαλίζουν μια ξεχωριστή θέση μέσα στη σύγχρονη πεζογραφία. Σπάνια ένας συγγραφέας σημερινός κατορθώνει να πολιορκήσει τόσο πολύπλευρα το θέμα του, να ζωντανέψει με τόσην αλήθεια και δύναμη τα πρόσωπά του, να διεισδύσει τόσο βαθιά στην ψυχή των ηρώων του, να τους συλλάβει μέσα στο δραματισμό τους. Συγκεντρώνει στην τέχνη του πολλά στοιχεία βιοθεωρίας, ύφους, αφηγηματικότητας, παραστατικότητας, συνθετικότητας, αμεσότητας στην έκφραση, ζωντάνιας στην αίσθηση και στην αντίληψη της ζωής, στην καλλιτεχνική μετουσίωση της πραγματικότητας. Και όλα αυτά τα στοιχεία, οργανικά συγχωνευμένα σ' ένα αξιοθαύμαστο σύνολο, μας δίνουν μια πεζογραφία νεωτεριστική, που ξεχωρίζει κι επιβάλλεται." Γ. ΒΑΛΕΤΑΣ "Αιολικά Γράμματα" "Ο Αλ. Δημάσος, ακόμα κι όταν γίνεται υπέρμετρα σαρκαστικός, δεν απολησμονά ούτε στιγμή τον καλλιτέχνη. Τα λογοτεχνικά του προσόντα είναι έκδηλα σε κάθε σελίδα του και η ικανότητά του ν' ανασταίνει ζωντανούς τύπους, αποτελεί θετικό πειστήριο των αφηγηματικών του προσόντων. Διαβάζοντας το γκογκολικής σατιρικής διάθεσης "ΜΕΛΑΝΟΔΟΧΕΙΟ" του, με το τελείως προσωπικό του ύφος, διαπιστώνουμε από τις πρώτες κιόλας σελίδες, την παρουσία ενός πεζογράφου, που έχει ασφαλώς πολλά να προσφέρει στη νεώτερη λογοτεχνία μας." ΜΑΝ. ΓΙΑΛΟΥΡΑΚΗΣ "Δρόμοι της Ειρήνης" "Στο έργο του Α. ΔΗΜΑΣΟΥ, με την ίδια καθαρότητα που παρουσιάζεται η τεχνική, η μορφή, αποκαλύπτεται και το περιεχόμενο των ιδεών του. Κι αυτή η στέρεη ενότητα μορφής και περιεχομένου είναι που αποτυπώνει στη δημιουργία του τη σφραγίδα του ρεαλισμού και της προσδίνει μια ιδιαίτερη αισθητική αξία. Ο συγγραφέας, σ' όλα τα βιβλία του, δείχνει ότι κατέχεται από ένα ακοίμητο πάθος: προσπαθεί να μας δώσει σε εγκάρσια τομή, την εικόνα της νεοελληνικής κοινωνίας. Μας αποκαλύπτει τις παθογόνες εστίες, αλλά και τα αίτια της νοσηρότητάς τους. Δείχνει τις ρίζες της ταξικής πάλης μέσα σε τούτο τον τόπο. Η βαθειά παρατήρηση του συγγραφέα στην αντικειμενική πραγματικότητα της σύγχρονης ελληνικής ζωής, σε συνδυασμό με τη φαντασία του, τον κάνουν ικανό να μας ζωντανεύει παρωχημένες εποχές, με μια θαυμαστή ενάργεια." ΝΙΚ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ "Ριζοσπάστης" "Ο Αλέξανδρος Δημάσος μάς παρουσιάζεται σαν "ιδία μορφή", έξω από τα χιλιοπατημένα μονοπάτια. Ορθώνει ένα έργο, με κεφαλαίο Έψιλον. Αφοσιωμένος με φανατική πίστη στο ρεαλισμό, σπάζει τις κλασικές δομές με μια διαβολική επιδεξιότητα κι ένα διονυσιακό κέφι, που κρατά τον αναγνώστη σε ευφροσύνη αμείωτη." ΑΡΓ. ΑΡΑΒΑΝΟΠΟΥΛΟΣ "Δημοκράτης" "Η λογοτεχνική του ικανότητα δείχνεται σε κάθε σελίδα του, η ευστοχία του στη διαγραφή των χαρακτήρων σε συναρπάζει, ο διάλογός του σε ξεκουράζει." Κ. ΤΣΑΟΥΣΗΣ "Ελευθεροτυπία" "Κατορθώνει και λέει αυτό που αισθάνεται, τόσο, ώστε να συνδέεται αριστοτεχνικά αυτό που θα θέλαμε να είναι, μ' αυτό που είναι χωρίς τη δική μας θέληση. Χωρεί στη διάρθρωση των διαφόρων καταστάσεων, μ' έναν λεπτό ιαμβικό (ειρωνικό) τρόπο, που, ακόμα κι όταν γίνεται σαρκαστικός, δεν χάνει τίποτα από την ιδιαίτερη εκείνη γοητεία του, τη ζυμωμένη με αγνά υλικά μιας πραγματικής ανθρώπινης πίκρας." ΑΓΓ. ΦΟΥΡΙΩΤΗΣ "Απογευματινή"