Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Tα παραμύθια, μια λέξη γνωστή και αγαπημένη από παιδιά και μεγάλους. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι προέρχεται από τη λέξη παρα-μυθεύω, δηλαδή παρηγορώ. Ίσως γι' αυτό οι παππούδες και οι γιαγιάδες έλεγαν τα ομορφότερα παραμύθια, που μερικά μόνο από αυτά είχαν την τύχη να βρεθούν σε σελίδες κάποιου βιβλίου και να διαβαστούν. Έτσι, λοιπόν, απλά θα σας παρηγορήσω και εγώ με τα παραμύθια μου. Γιατι οι επτά ιστορίες που ακολουθούν, γράφονταν μετά από ένα ταξίδι ή έναν περίπατο, μια συζήτηση ή ακόμη και ένα χωρισμό. Ελπίζω να σας ταξιδέψουν και να απολαύσετε τη διαδρομή. Καλώς ήλθατε και...

Τα Ραδίκια Ανάποδα είναι μία κωμωδία επί 13, ένα one dead man show, ένας black total κωμικός μονόλογος με δεκατρείς ρόλους. Δεκατρείς κωμικούς επικήδειους που και νεκρούς ανασταίνουν! Δυστυχώς όμως, τους φίλους αναγνώστες, τους περιμένει και μία ακόμα πιο δυσάρεστη έκπληξη: Τα Ραδίκια Ανάποδα κυκλοφορούν διπλά! Δεκατρία συν δεκατρία! Ω, ναι! Σε τούτο δω το μαύρο κι άραχλο βιβλίο υπάρχουν μαζί (κι ανάποδα) τα Ανάποδα Ραδίκια Ανάποδα. Πρόκειται για ένα ανάποδο βιβλίο μπόνους (ή πόνους) με συν δεκατρείς επικήδειους που δεν είδαν το σκοτάδι της δημοσιότητας. Και τα ερωτήματ...

Τα Ραδίκια Ανάποδα είναι μία κωμωδία επί 13, ένα one dead man show, ένας black total κωμικός μονόλογος με δεκατρείς ρόλους. Δεκατρείς κωμικούς επικήδειους που και νεκρούς ανασταίνουν! Δυστυχώς όμως, τους φίλους αναγνώστες, τους περιμένει και μία ακόμα πιο δυσάρεστη έκπληξη: Τα Ραδίκια Ανάποδα κυκλοφορούν διπλά! Δεκατρία συν δεκατρία! Ω, ναι! Σε τούτο δω το μαύρο κι άραχλο βιβλίο υπάρχουν μαζί (κι ανάποδα) τα Ανάποδα Ραδίκια Ανάποδα. Πρόκειται για ένα ανάποδο βιβλίο μπόνους (ή πόνους) με συν δεκατρείς επικήδειους που δεν είδαν το σκοτάδι της δημοσιότητας. Και τα ερωτήματ...

Μια πόλη που βρίσκεται στη φαντασία. Θέλουμε να μεγαλώσει και να επεκταθεί στο λαμπύρισμα των ματιών μας. Σε καρδιές και νου. Κάθε πλατεία αυλακωμένη απ' τα σκουπίδια, κάθε ασφυκτικά γεμάτο τετράγωνο με εγκαταλελειμμένες ελπίδες και ιστορίες καταστροφής. Το καθένα με γεμίζει με όνειρα τρόφιμου φυλακής για ένα καλύτερο αύριο.

Όλα τα ταξίδια που σου έταξα σε πόλεις, σε ποτάμια, σε έρωτες ή θάλασσες και δεν έγιναν, θα διανύσω στον υφασμάτινο χάρτη του κόσμου που με περιτυλίγει καθώς εισχωρώ στο απέραντο γαλάζιο, πράσινο και μαύρο νερό της θάλασσας για να χορέψω ένα τανγκό στον βυθό. Αν δεις τις φυσαλίδες να φτάνουν στα παράλια της Κύπρου στη Μεσόγειο, ενώ κάθεσαι και αγναντεύεις, είμαι ζωντανός.

Ανάμεσα στους γερμανόφωνους ποιητές της μεσαίας γενιάς ο Τομ Σουλτς, το 1970 στο Όμπερλαουζιτς γεννημένος και μεγαλωμένος στο Ανατολικό Βερολίνο, ανήκει σε εκείνους, οι οποίοι προτιμούν το αφηγηματικό ποιείν της πειραματικής ποίησης. Οι ποιητικές του δουλειές για τη μετάφραση φαίνονται ιδιαιτέρως κατάλληλες γι’ αυτό, αν και αυτές βρίσκονται στις ακόμα επαρκείς γλωσσικές-δημιουργικές απαιτήσεις, τις οποίες εκείνος μεταφέρει σε ένα άλλο ιδίωμα. Ο Σουλτς, ο οποίος εργάζεται και ο ίδιος ως ποιητής-μεταφραστής, γράφει τακτικά επίσης ταξιδιωτικά ρεπορτάζ. Όχι σπάνια αυτά επιδρού...

Τεθλασμένα καλοκαίρια ενός δειλινού ανερμάτιστου, μια διαδρομή σ' ένα αμάξι σ' ένα δρόμο ατελείωτο δίχως αρχή και δίχως τέλος και δίχως προορισμό, τυχαίοι διαβάτες που τολμήσαμε να διασχίσουμε μια μέρα ωραία την άγνωστη λεωφόρο, με ένα σακίδιο στους ώμους κι έναν ήλιο που μας κοίταζε και μας έγνεφε μέσα απ' τους σπασμένους καθρέφτες ενός τοπίου αδάμαστου.

Το 1972, η ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη Μπερνάρντο Μπερτολούτσι "Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι", θα σοκάρει το κοινό παγκοσμίως και η περιβόητη σκηνή "με το βούτυρο", με τους Μάρλον Μπράντο και Μαρία Σνάιντερ, θα περάσει στην pop μυθολογία. Ένας μοναχικός Αμερικανός, προσπαθώντας να ξεπεράσει τον θάνατο της γυναίκας του, δημιουργεί μια καθαρά σαρκική σχέση με μια άγνωστη νεαρή σε ένα άδειο παρισινό διαμέρισμα. Αυτή η αδυσώπητα ωμή απεικόνιση της σχέσης ανάμεσα σε ένα νέο κορίτσι και σε έναν κτηνωδώς ασυμβίβαστο μεσήλικα, διακατέχεται από τρυφερότητα, χιούμορ, βία αλλά και κ...

Η διπλή συλλογή των 12 συνολικά διηγημάτων του συγγραφέα και ποιητή Σωτήρη Κακίση αποτελείται από πασχαλινές και χριστουγεννιατικές ιστορίες που γράφτηκαν στον περιοδικό Τύπο τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 στα περιοδικά Playboy, Βαβέλ και Ευ, με εικονογραφήσεις συνήθως του Νίκου Χουλιαρά, του Γιώργου Σταθόπουλου και του Αλέκου Φασιανού. Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμείται από έναν εξαιρετικό πίνακα του Γιώργου Σταθόπουλου. Η έκδοση Τέσσερις ώρες αγκαλιά κυκλοφορεί για πρώη φορά στα βιβλιοπωλεία, ενώ η συλλογή Μαρίας εγκώμιον επανεκδίδεται 26 χρόνια μετά την πρώτη έκδοσ...

Η διπλή συλλογή των 12 συνολικά διηγημάτων του συγγραφέα και ποιητή Σωτήρη Κακίση αποτελείται από πασχαλινές και χριστουγεννιατικές ιστορίες που γράφτηκαν στον περιοδικό Τύπο τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 στα περιοδικά Playboy, Βαβέλ και Ευ, με εικονογραφήσεις συνήθως του Νίκου Χουλιαρά, του Γιώργου Σταθόπουλου και του Αλέκου Φασιανού. Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμείται από έναν εξαιρετικό πίνακα του Γιώργου Σταθόπουλου. Η έκδοση Τέσσερις ώρες αγκαλιά κυκλοφορεί για πρώη φορά στα βιβλιοπωλεία, ενώ η συλλογή Μαρίας εγκώμιον επανεκδίδεται 26 χρόνια μετά την πρώτη έκδοσ...

Άκλαυτη! Με τα μαλλιά πλεξούδες κατηφόριζε η ζωή μου στου κάμπου το παράκνημα. Να συναντήσει των αγρών τις ερωμένες, που με το πρώτο φύσημα του ανέμου λυγίζουν τα κορμιά τους στου πάθους το χορό, ντυμένες στα κόκκινα φουστάνια τους. Ασεβείς κουβέντες στο ελαφρύ το θρόισμα της σκέψης, μουρμουράνε σιγανά μπρος στων ματιών τις οπτασίες που πλέκουν τα κορμιά τους στης αμαρτίας τα κρεβάτια. Μονολογούσα ακουμπισμένη στου πλάτανου τη φυλλωσιά, τον ύμνο του παράλογου που από πριν είχα διαβάσει στου ύπνου μέσα το αγκάλιασμα. Και, καθώς χόρευαν οι ερωμένες του αγρού τω...

"Της αύρας το ταξίδι" του Αλέξανδρου Αβατάγγελου είναι ένα μυθιστόρημα που ταξιδεύει τη φαντασία. Οπωσδήποτε όλοι μας ονειρευόμαστε κατά καιρούς τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, αν γινόταν να ταξιδέψουμε στο παρελθόν για να διορθώσουμε τα τότε κακώς γινόμενα. Αν με τη γνώση του παρόντος μπορούσαμε να αλλάξουμε τον ρου της ιστορίας, ποια θα ήταν η εξέλιξη της ανθρωπότητας σήμερα; Αυτή η ευκαιρία δίνεται στον ήρωα της ιστορίας αυτού του βιβλίου. Ο συγγραφέας προτρέπει τον αναγνώστη να σταθεί δίπλα στον πρωταγωνιστή του, ώστε να σκεφτεί κι εκείνος τι θα έκανε στη θέση του....

Μέσ’ στο καταχείμωνο συνάντησα της Νικαριάς την Άνοιξη. Θεέ μου πόσο όμορφη είναι η Άνοιξη τον μήνα του Γενάρη. Έχει την ίδια ανθρώπινη ομορφιά καθώς ο ήλιος λάμπει και χαμηλώνει τις αχτίδες του για να ζεστάνει τα λεπτοκαμωμένα αγριολούλουδα που ξεφυτρώνουν απ’ τη γη με τα πρωτόβροχα του φθινοπώρου. Πόσο ωραία είναι η Άνοιξη όταν είναι ωραία. έτσι, πρασινοφόρα, πολύχρωμα ανθισμένη, να διαχέει το ευχάριστο άρωμα των αυτοφυών μικροκαμωμένων λουλουδιών της... μα και τι πλέριο συμπλήρωμα της φύσης, να ενώνει της Άνοιξης την συντροφιά με τους μουσικούς ήχους των υπαίθριων...

Σςςς... Τα φώτα χαμηλώνουν. Τίτλοι αρχής, στο θερινό της γειτονιάς. Όλοι είναι εκεί. Πατάνε στα χαλίκια. Σαββατόβραδο. Σε λίγο θα φύγουν. Με το ένα χέρι δοσμένο στο αγαπημένο χέρι, θα ταξιδέψουν στο μεγάλο πανί.

C’est un berceau, c’est un bateau pour un voyage immobile. En passagere beante et ligotee dans la symetrie glacee. Fixant les horizons avec des prunelles de buee. Encaisser ce qu’il est impossible d’empecher. Είναι μια κούνια, είναι ένα πλοίο για ένα ακίνητο ταξίδι. Σαν μια επιβάτης ορθάνοιχτη και δεμένη στην ψυχρή συμμετρία. Καρφώνοντας τους ορίζοντες με τις κόρες θολωμένες. Να δέχεσαι ό,τι είναι αδύνατο να αποτρέψεις.

Βράδιασε στην πόλη βράδιασε άγονες γραμμές, περιμένουνε στο τίποτε έρημες καρδιές. Αστέρια μέτρα κι ουρανό μαζί μου να πλαγιάσεις, βάλε σημάδι φωτεινό το δρόμο να μη χάσεις. Γαλάζιο κύμα κι ουρανό γρήγορα να περάσεις, και το γλυκό το δειλινό να με σφιχταγκαλιάσεις. Αστέρια μέτρα κι ουρανό μαζί μου να πλαγιάσεις, βάλε σημάδι φωτεινό το δρόμο να μη χάσεις.

Ποιος σκότωσε τον Τζον Λι; Βουτηγμένη στον ρυθμό των δρόμων και τη μουσική του γκέτο, όπου η ζωή με το ένα χέρι σε τυλίγει με ένα δίχτυ και με το άλλο σε πετάει στην άκρη, μια ιστορία εκτυλίσσεται με φόντο το μαύρο κίνημα, τα ναρκωτικά κι ένα φόνο. Οι περιθωριακές φιγούρες του γκέτο ξεχύνονται καβάλα στα μεγάλα τους όνειρα σε μια σύγκρουση με τον εαυτό τους και μεταξύ τους. Μοιραία θα πρέπει να αναμετρηθούν και με το ίδιο το Αρπακτικό, ενώ μέσα στη δίνη των γεγονότων στα τέλη των 60’s, τα προβλήματα των μαύρων κοινοτήτων οξύνονται και η ανάγκη για να εκφραστεί η οργή κάν...

Ο Ουμπέρτο Σάμπα παραμένει μέχρι τις μέρες μας πολύ δημοφιλής: είναι ένας κλασικός, πλέον, της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας ποίησης. Το αίτημα, λοιπόν, του ποιητή για ειλικρίνεια δεν φαίνεται να έχει πέσει στο κενό, έναν αιώνα μετά τη δημόσια εκδήλωσή του. Με το πέρασμα του χρόνου, τα μικρά και ασήμαντα που θίγει ο Σάμπα στα -κατά κανόνα σύντομα- ποιήματά του φαίνονται να γίνονται ανεξίτηλα σημάδια της ανθρώπινης περιπέτειας, φέρνοντας επίμονα στον νου τη φράση του Τερέντιου, του μακρινού εκείνου πνευματικού προγόνου του Σάμπα: "Άνθρωπος είμαι, και τίποτα το ανθρώπινο δεν...

Ο Μεχμέτ Κανσού, είτε ως πνευματικός δημιουργός είτε ως απλός πολίτης, έχει βαθιά ριζωμένη μέσα του την αίσθηση της προσφοράς στην κοινωνία, την αίσθηση της υπηρεσίας προς το κοινωνικό σύνολο. Αυτή ήταν και παραμένει η στάση όλης της ζωής του ως λογοτέχνη, ως εκπαιδευτικού και ως ανθρώπου. Και όπως η ζωή του δεν είναι πομπώδης και διακηρυκτική, έτσι και το έργο του. Η γλυκύτητα και η πραότητα του χαρακτήρα του έχουν ένα ευτυχές συναπάντημα με τη σεμνότητα, τη λιτότητα και τους χαμηλούς τόνους που διακρίνουν το έργο του. Μια "ροκ συμφωνία" σκουπίζει τα πράσινα φύλλα του...

Στις 4 Οκτωβρίου του 1974 η Anne Sexton φόρεσε το παλιό γούνινο παλτό της μητέρας της, πήρε ένα ποτήρι βότκα και πήγε στο γκαράζ. Μπήκε στο αυτοκίνητο, έβαλε μουσική και άναψε τη μηχανή - περιμένοντας καρτερικά να τη σκοτώσει το γκάζι. Δεν άφησε κανένα σημείωμα. "Το Είδος Της" είναι ένας μονόλογος εμπνευσμένος από τη ζωή και την ποίηση της αμερικανίδας ποιήτριας Anne Sexton (1928-1974). Μια γυναίκα αναθυμάται τα σημαντικά γεγονότα της ζωής της, επαναφέρει πρόσωπα, λέξεις, εικόνες, στιγμές, τραύματα και θραύσματα ευτυχίας. Διατρέχει τη ζωή της, μέσα από την ποίησή της,...