Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η έκδοση αυτή έρχεται να καλύψει ένα κενό: ανθολογία εσθονικής ποίησης παρουσιάζεται στην ελληνική γλώσσα για πρώτη φορά. Σταχυολογώντας δημιουργούς και δημιουργήματα, η ανθολογία αυτή ακολουθεί την πνευματική πορεία της Εσθονίας από τις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν η εσθονική λογοτεχνία διαμορφώνει τη νεότερη φυσιογνωμία της στην αντήχηση των ευρωπαϊκών ρευμάτων. Ακολουθούν τα χρόνια του μεσοπολέμου, όπου, μέσα από συνθήκες πολιτικής ανεξαρτησίας και ανάπτυξης, η Εσθονία αξιοποιεί τις πηγές της και καλλιεργεί τη λογοτεχνική γλώσσα. Η πνευματική δημιουργία αποκτά ταυτότητ...

Οι ήρωες αυτού του βιβλίου -κυνικοί, ονειροπόλοι, απελπισμένοι, γαλήνιοι- επιπλέουν χωρίς να ταξιδεύουν, εναλλάσσοντας διαρκώς προσωπεία. Οι τροχιές τους καθορίζονται από όρια συμφωνημένα με βάση τις μικρότερες δυνατές απώλειες και τη μεγαλύτερη δυνατή κανονικότητα. Ώσπου φτάνει ένα σημείο όπου η ισορροπία ανατρέπεται, γίνεται δυσβάσταχτη ή αμφισβητείται. Τι θα επιλέξουν είναι τελικά το διακύβευμα: έναν νέο συμβιβασμό, να ανακατέψουν εντελώς την τράπουλα ή να τα τινάξουν όλα στον αέρα;

Κάθονται δίπλα στο παράθυρο όταν έρχομαι ήσυχα. Η συνομιλία μας αναμιγνύεται με στατικούς ήχους στην τηλεόραση, και ακούγεται άδεια. Με ρωτάς τι γράφω. Κοιτάς τις εικόνες στον τοίχο. Μου χαμογελούν, λες. Σαν τους μοναδικούς προγόνους του γνωστού. Όπως τις τελευταίες αναμνήσεις που δεν έχουν κλαπεί. Με ρωτάς τι γράφω. Με καλοσύνη ρίχνεις στα λουλούδια νερό πίσω από την πόρτα του μπαλκονιού. Τον χειμώνα το κρύο τα σκοτώνει εν αγνοία τους. Με καλοσύνη μού προσφέρεις σάπια φρούτα. Ανακαλύπτεις εν αγνοία σου έναν αποχρωματισμό της παιδικής ηλικίας. Με ρωτάς τι...

Η ψυχή δεν θαμπώνεται, ανθισμένη ανατολή μένει κρυφή από τους ανάξιους. Πότισε τις έννοιες, χόρεψε τη ζωή που αφήνεις. Χάιδεψε το νου που σε τρέφει και που τη ζωντάνια του δεν κλειδώνει ακόμα σε αμπάρια σκονισμένα. Ερωτοτρόπησε με τις ανυπεράσπιστες φωνές μέχρι να εισακουστείς στα εγκόσμια, σαν ηχώ γενναία. Η σκοτεινιά δεν είναι ευρύχωρη, μόνο στενάχωρη. Και δεν χωρά τόσες ακτίνες. Δυνατών μυών η χάρη, θα γεννήσει τα παιδιά σου. Ολόρθη δίνοντάς σου την εντύπωση πως έχεις να κάνεις με ετοιμοπόλεμους στρατιώτες. Εν ειρήνη πορευόμενη. Φύσα ζωές.

Αθήνα, 1960 - 1998. Μια κλεφτή ματιά στην τότε ζωή της πόλης, μέσα από την καθημερινότητα μιας οικογένειας. Τα συμβάντα και τα ευτράπελα σε μικρά κείμενα, γραμμένα με πολύ χιούμορ που αφήνουν στον αναγνώστη μια μικρή αίσθηση νοσταλγίας.

Οι Ικαριώτες είναι σταθεροί στις ιδέες τους. Δεν ενδίδουν σε πιέσεις. Έχουν μεγάλη ψυχική δύναμη. Δεν υποχωρούν από τις θέσεις τους και τα πιστεύω τους. Στέκονται βράχοι ακλόνητοι και δίκαια κρατούν υπερήφανα τον εγωϊσμό της καταγωγής τους, μιας παλιάς ευγενούς καταγωγής, που δεν χάθηκε ανά τους αιώνες, γιατί ξέρουν να διατηρούν και να διαφυλάττουν καλά τα της γενιάς τους. Μέσα σ’ αυτό το αειθαλές, ολοπράσινο και οξυγονούχο κλίμα, οι Ικαριώτες διατηρούν την νεότητά τους και στηρίζουν τη μακροβιότητά τους, στην ακμή και σφριγηλότητα της ποιότητας του ήθους τους, στη συμπε...

Όταν καταλάγιασε η αγριάδα, φάνηκαν από μακριά κάτι κουρασμένες πατημασιές που είχαν αφήσει βαθιά τα σημάδια τους στην άμμο.

Ο Άμλετ Post Scriptum του Ρομπέρτο Γκαρσία ντε Μέσα, γεννήθηκε στις αρχές της οικονομικής κρίσης, καρπός της αγανάκτησης απέναντι σε μια Ευρώπη που είχε αποστασιοποιηθεί από τη νεολαία, από το μέλλον, όταν όλα κατέρρεαν. Αυτός ο νέος Άμλετ, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τη βασιλική καταγωγή, προσπαθεί να βρει κάποιες εξηγήσεις για να καταλάβει τι είναι αυτό που συνέβη ή πώς άρχισε η κρίση. Την ίδια στιγμή, η μητέρα του η Γερτρούδη, έχει αποστασιοποιηθεί από αυτόν, σχεδόν από όλα και προσπαθεί να ανακτήσει την ίδια της τη ζωή, να καταφέρει να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό τ...

Πρόλογος Αμ' έπος Ανέργων: Οκτώ ιστορίες που φλερτάρουν με την παράνοια, την απελπισία, το θάνατο, τη φυγή. Όλες τους αληθινές. Ή σχεδόν. Η ζωή μας ξεπερνάει καθημερινά. Όταν η ανεργία τσακίζει ζωές, ήθη, ψυχές, γράφεις, γράφεις, γράφεις για να διώξεις αυτόν τον πόνο, αυτήν την πίκρα που δε λέει να φύγει από τον οισοφάγο σου, αυτόν τον κόμπο στο στομάχι όταν παρακολουθείς τους ανθρώπους γύρω σου να πέφτουν στο κενό της ανυπαρξίας. Ήδη από το φθινόπωρο του 2010, το θέμα της ανεργίας άρχισε να παίρνει φωτιά. Τότε ήταν που ξεκίνησε η ιδέα για τη δημιουργία αυτού εδώ του...

Πρόλογος Αμ' έπος Ανέργων: Οκτώ ιστορίες που φλερτάρουν με την παράνοια, την απελπισία, το θάνατο, τη φυγή. Όλες τους αληθινές. Ή σχεδόν. Η ζωή μας ξεπερνάει καθημερινά. Όταν η ανεργία τσακίζει ζωές, ήθη, ψυχές, γράφεις, γράφεις, γράφεις για να διώξεις αυτόν τον πόνο, αυτήν την πίκρα που δε λέει να φύγει από τον οισοφάγο σου, αυτόν τον κόμπο στο στομάχι όταν παρακολουθείς τους ανθρώπους γύρω σου να πέφτουν στο κενό της ανυπαρξίας. Ήδη από το φθινόπωρο του 2010, το θέμα της ανεργίας άρχισε να παίρνει φωτιά. Τότε ήταν που ξεκίνησε η ιδέα για τη δημιουργία αυτού εδώ του...

Αν κάποτε θελήσεις να περιπλανηθείς στου υποκόσμου τα σοκάκια, φρόντισε να συνοδεύεσαι από συντρόφους έμπειρους και αιχμηρούς. Οι "ιχνηλάτες" είναι απαραίτητοι σε κάθε ταξίδι, πόσω μάλλον σ' εκείνο που καταλήγει στην υπόγεια συνοικία των ναρκωτικών ουσιών και της επαγγελματικής τους διακίνησης. Πάντως ο ήρωας του συγκεκριμένου βιβλίου δεν δείχνει να ανησυχεί και πολύ, ενώ μας διαβεβαιώνει πως αναλαμβάνει κάθε ευθύνη για την ξενάγηση: "Είμαι ο Boy και σε καλωσορίζω στον κόσμο μου, εδώ που όλα πωλούνται και αγοράζονται, ακριβώς όπως και στον δικό σου. Έλα μαζί μου και μην...

Αν κάποτε θελήσεις να περιπλανηθείς στου υποκόσμου τα σοκάκια, φρόντισε να συνοδεύεσαι από συντρόφους έμπειρους και αιχμηρούς. Οι "ιχνηλάτες" είναι απαραίτητοι σε κάθε ταξίδι, πόσω μάλλον σ' εκείνο που καταλήγει στην υπόγεια συνοικία των ναρκωτικών ουσιών και της επαγγελματικής τους διακίνησης. Πάντως ο ήρωας του συγκεκριμένου βιβλίου δεν δείχνει να ανησυχεί και πολύ, ενώ μας διαβεβαιώνει πως αναλαμβάνει κάθε ευθύνη για την ξενάγηση: "Είμαι ο Boy και σε καλωσορίζω στον κόσμο μου, εδώ που όλα πωλούνται και αγοράζονται, ακριβώς όπως και στον δικό σου. Έλα μαζί μου και μην...

Καμιά ψυχή δε θέλει να δοκιμάζονται τα όριά της απρόσμενα και καταχρηστικά. Όμως η ζωή κυλά και δε ρωτά. Έτσι κι εμείς, ιδιαίτερα τώρα, καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε στο ανέφικτο όχι μόνο αγγίζοντας, αλλά και ξεπερνώντας τα ίδια μας τα δεδομένα. Όταν βιώνεις μια εκτός κάθε ορίου στιγμή, δεν σου απομένουν και πολλά περιθώρια. Βγάλε το κέρμα, διάλεξε όψη, στρίφτο στον αέρα κι ότι βγει. Τόσο απλά, τόσο πολύπλοκα! To ταξίδι του Boy συνεχίζεται όπως και η δική μας περιπλάνηση στον σκοτεινό του κόσμο. Συνένοχοι στο ρομαντισμό ενός παράνομου ήρωα που βιώνει μια ζωή δίχως αύριο. Η...

Η έκδοση του θεατρικού έργου της Στέργιας Κάββαλου, κυκλοφορεί εξ αφορμής του ανεβάσματός του σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Έφης Νιχωρίτη στο θέατρο Διθύραμβος στο Μαρούσι, τη σεζόν 2015 - 2016. Μια 45χρονη γυναίκα ξεχνάει τα κλειδιά της και στο σπίτι δεν είναι κανείς. Έξω από την πόρτα της, περιμένοντας τον γιο της να επιστρέψει, μονολογεί. Δεν καταφεύγει σε αναμνήσεις και παράπονα. Δεν απολογείται, δεν καταγγέλλει. Τα λόγια της απλώς προκύπτουν. Όπως όλη της η ζωή. Όπως η ζωή όλων μας που κάποιες φορές προκύπτει. Σχεδόν ερήμην μας. Η Άλκηστις καταθέτει την αλήθεια της με...

μια κολώνα γεννιέται απ’ το πόδι μου. το χέρι μου παίρνει σχήμα απ’ ένα φύσημα του αγέρα. το χέρι μου ασπρίζει με την αφή της ζωφόρου. το χέρι μου έγινε καρυάτιδα. το χέρι μου κλαίει στη μνήμη χιλιετιών.

Όταν η "Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" είναι ο νόμος, είναι το Κράτος, δεν υπάρχει χώρος για "...φιλία" και έρωτα. Σε έναν κόσμο επιλεκτικά κουφό, τα κύματα της αλήθειας φαντάζουν με τρικυμία στην πλασματική ηθική μας. Πέντε χαρακτήρες, όχι μακριά από αυτό που "είσαι", μοιάζουν με την ελπίδα που ταλαντεύεται σε μια παράνοια, όπου η Γνώση θυμίζει στοιχειωμένο νεφέλωμα. Πόσο "τυχαίο" είναι να βρεθούν πέντε άνθρωποι στο ίδιο μέρος, περιμένοντας το ίδιο κύμα; Πέντε είναι οι αισθήσεις που ξέρεις ή που νομίζεις ότι ξέρεις... Η έκδοση του θεατρικού έργου της Σοφίας - Ιόλης Μπο...

Το θεατρικό "Ακόμη μια στιγμή" είναι ένα έργο με πολλά στοιχεία μαύρης κωμωδίας, αλλά αν μεταφερόταν στον κινηματογράφο θα μπορούσε να διαβαστεί και ως ερωτική κoμεντί. Το φλερτ, η αγάπη για τη ζωή, η διακριτική γοητεία του πάθους κυριαρχούν ως στοιχεία και αφήνουν το άρωμά τους. Μια γυναίκα που δεν μπορεί να αποδεσμευτεί από μια μεγάλη αγάπη. Ένα φάντασμα που φαίνεται πραγματικό και είναι πάντα παρόν για να καλύψει πάγιες συναισθηματικές ανάγκες. Οι άλλοι δεν μπορούν να δουν τον Τζουλιέν. Εκείνος είναι εκεί, σχολιάζει, παρατηρεί, θυμώνει. Όταν ο θάνατος χωρίσει βίαια τους...

Ο Ακίρα Κουροσάβα, που γεννήθηκε στη γειτονιά Ομόρι του Τόκιο, στις 23 Μαρτίου 1910, όγδοο και τελευταίο παιδί του δάσκαλου, από γενιά Σαμουράι, Ισάμου και της Σίμα, από γενιά εμπόρων, που παιδί έζησε τον μεγάλο σεισμό του Τόκιο, στα 1923, που άλλαξε τη μοίρα της χώρας του, που έκανε δύο παιδιά με την επίδοξη ηθοποιό σύζυγο του Γιόκο Γιαγκούσι, τον Χιζάο και τη Κάζουκο, πέθανε στη Σεταγκάγια του Τόκιο, στις 6 Σεπτεμβρίου 1998, αφήνοντας τριάντα ταινίες, μερικές από τις οποίες εμφανίζονται στις λίστες με τις καλύτερες του παγκόσμιου κινηματογράφου. "Είμαι κατασκευαστής ταινι...

Δεν είμαστε οι Κρεολοί της Νέας Ορλεάνης ούτε και ποιητές ωχροκίτρινα και μικρά τα άνθη μας δεν είμαστε φάροι ούτε γυναίκες το κορμί μας στάζει κόλλα πολύτιμη αρρώστια δεν ζούμε στις θάλασσες δεν υπάρχουν ορίζοντες· βλέπεις τα οπληφόρα ζώα; Εδώ δεν είναι μια πόλη πουθενά δεν είναι μια πόλη ούτε λιμάνι πουθενά δεν είμαστε οι αυτόχειρες που αγαπήσαμε

Θα μπορούσε να είναι και μια ιδιότυπη, προσωπική γεωγραφία. Για έξι ολόκληρους μήνες μεταφέρθηκα με χαρακτηριστική ευκολία από την Αθήνα στις Σέρρες, στην Καστοριά, στην Αλεξανδρούπολη, στη Θεσσαλονίκη και στην Κύπρο για να φτάσω έως το Μόναχο. Ένα ταξίδι που κρατούσε μία εβδομάδα και άρχιζε πάλι από την αρχή. Αυτή η έβδομη χρονιά μαθημάτων (η πρώτη, αν αναλογιστώ πως για πρώτη φορά δεν έχω δίπλα μου τον αδελφό εν όπλοις, Χρήστο Αγγελάκο) ήταν παράξενη. Μοναχική για συγκεκριμένο λόγο, αλλά και πλούσια σε παρουσίες, λόγω των μαθητών μου που είχαν πιάσει τα τέσσερα σημε...