Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για ενδεχόμενη απολογία: Αγαπώ τα δέντρα κι ας ψηλώνουν σκόπιμα. Καθένα μού κρύβει ένα κομμάτι ουρανού, καθένα με καρφώνει στο παρόν. Έσφαξα το παρελθόν, γέμισε η αυλή με αίματα και ασήμαντες λεπτομέρειες. Άλλη εκδοχή δεν υπάρχει.

Ο Γιώργος, αξιαγάπητο στέλεχος σε διαφημιστική εταιρεία, πεθαίνει σε δυστύχημα αφήνοντας στη μέση όλες τις δουλειές που είχε αναλάβει ενώ "παίρνει" μαζί του τα αρχεία που κρατούσε. Οι αγαπημένοι του συνάδελφοι και φίλοι και η Προϊσταμένη του, θρηνούν για την απώλεια μέχρι που συνειδητοποιούν ότι χωρίς αυτόν είναι αδύνατον να πάρουν το πολυπόθητο bonus της χρονιάς. Τι θα κάνουν για να σώσουν την κατάσταση; Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν για να βρουν μια λύση; Μια κωμωδία για τον σουρεαλισμό αλλά και για το σκληρό πρόσωπο της εργασιακής πραγματικότητας, γεμάτη ξένες λέξεις.

Έτσι όπως ξεκουμπώνεται η γλώσσα μετά από πολλή σιωπή και γέρνεις να πεις μια Καλημέρα όπως ένα τριαντάφυλλο που βιάζεται να κοπεί. Και έτσι που θέλεις να κρατηθείς στη ζωή και πιάνεσαι απ’ τον λαιμό μου και με πνίγεις αλλά είναι για την ημετέρα σωτηρία. Δικαιολογίες πάντα υπάρχουν στην επανάληψη των ημερών. Έτη και έτη ανθούν τα τραύματά σου έτη και έτη γδύνεις τη γλώσσα και τα περιτυλίγεις.

Στην αποβάθρα Ένας σταθμός. Το τρένο έχει καθυστέρηση. Οι ταξιδιώτες εκνευρίζονται. Ένας παράξενος τύπος, ο Μάρεκ, πλησιάζει μια κοπέλα, τη Λορ. Τι ακριβώς περιμένει από εκείνη; Μετά τη μάχη Τρεις φαντάροι διαπληκτίζονται μετά τη μάχη. Δεν έχουν τίποτα να φάνε. Τι πρέπει να κάνουν; Ξαφνικά, ο ένας απ’ αυτούς έχει μια παράξενη ιδέα...

Στην αποβάθρα Ένας σταθμός. Το τρένο έχει καθυστέρηση. Οι ταξιδιώτες εκνευρίζονται. Ένας παράξενος τύπος, ο Μάρεκ, πλησιάζει μια κοπέλα, τη Λορ. Τι ακριβώς περιμένει από εκείνη; Μετά τη μάχη Τρεις φαντάροι διαπληκτίζονται μετά τη μάχη. Δεν έχουν τίποτα να φάνε. Τι πρέπει να κάνουν; Ξαφνικά, ο ένας απ’ αυτούς έχει μια παράξενη ιδέα...

Ο Ντενί Εμορίν προτείνει την αγάπη ως μόνο δρόμο του βίου, και ως μόνη επιλογή την ακραία, την ολική ένωση των ψυχών, για να αντιμετωπιστεί τόσο ο ταραγμένος κόσμος μας όσο και ο διχασμός του ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή (λόγω της καταγωγής του από τη Ρωσία, όπου και γι' αυτή την ίδια τη χώρα το δίλημμα παραμένει εξίσου ανοιχτό). Παρόλο το ξεπέρασμα του διχασμού από τη δύναμη της αγάπης, αυτή η επίμονη αφοσίωσή του δεν είναι χωρίς θυσίες, τρικυμίες και αναστατώσεις, που σχεδόν αποφεύγει να τις αναφέρει ρητά, αλλά αυτές είναι εκεί και τις υποπτεύεται να δρουν υπόκωφα και...

Αυτή η φλούδα που ξεκολλά στο κρανίο μου στρέφεται γύρω απ’ τα μάτια και χάσκει τριγύρω παιδιά κρατημένα σφιχτά στο λαιμό μου με τραβούν προς το χώμα. Κι ένα δέντρο υψώνεται στο μέρος που παίζαν. Τα κλαδιά του σαλεύουν στα χέρια μου και υπαγορεύουν το τελευταίο ποίημα.

Στη σκιά του κόσμου τούτου με τις χαρές και τις λύπες του με τους άρχοντες και τους κατατρεγμένους στις γειτονιές τις όμορφες, τις νοσταλγικές και τις ταλαίπωρες. Μόνοι ή και πολλοί μαζί στην ποθητή αναζήτηση του χτες, του σήμερα, του αύριο στην επιδίωξη της ειρήνης μακριά απ’ τον καταστροφέα πόλεμο ή και μαζί του, αεί με οδυνηρό αντίπαλο τον πανδαμάτορα χρόνο. Άντε να δούμε πόσο θα διαρκέσει το ταξίδι, πόσο θ’ αντέξουμε πού θα φτάσουμε, τι θα ζήσουμε...

εκείνο που έκανε τη διαφορά είναι αυτός που τραγούδησε πάνω στο σκιάχτρο όταν οι άλλοι το βάζανε στα πόδια αυτός που ανέβηκε στο πιάνο κι έπαιξε ενώ κάτω έπεφταν πυροβολισμοί εκείνη που είχε τη φύση και τη φαντασία όταν τις άλλες τις θέριζαν οι –ισμοί. πεθαίνουν άνθρωποι εκεί έξω, όχι αστεία κι η θερμοκρασία μόλις δυο βαθμούς πιο πάνω μετά από τόσο αίμα κι ύστερα, ξανά ίδιο κρύο.

Ό,τι και όποιος μας προειδοποίησε έχει θαφτεί βαθιά μες στη γη, πάνω στο ίδιο βουνό, με το ίδιο κυπαρίσσι να τα νεκροστολίζει. Πόσος, μα πόσος πόλεμος! Δεκάρα δεν δίνουμε, σπιθαμή δεν υποχωρούμε· στεκόμαστε ακίνητοι, μήτε ένα βήμα. Όλο τραγουδώντας θα μένουμε εδώ - στην αρχή πυροβολούμε και βουρκώνουμε, έπειτα, ήρεμοι πια, πυροβολούμε και η ζωή μάς πάει εμπρός.

Αυτή η μορφή του θεατρικού έργου "Σπαράγγια με φτερά" αποτελεί την τελευταία και πιο αφαιρετική μιας μακράς σειράς σχεδίων, δοκιμών και αναγνώσεων. Το έργο έφτασε, αρκετές φορές, πολύ κοντά στο να γίνει παράσταση -που ήταν κι ο αρχικός σκοπός του-, μεταφράστηκε στα αγγλικά, παρουσιάστηκε σε αναλόγιο στο Λονδίνο, άλλαξε τέλος, άλλαξε ακόμη και το όνομα του ήρωα. Ευχαριστώ όλους όσους με βοήθησαν στην έρευνα και την επεξεργασία, κυρίως γιατί είχα την τύχη να τους γνωρίσω.

Αυτή η μορφή του θεατρικού έργου "Σπαράγγια με φτερά" αποτελεί την τελευταία και πιο αφαιρετική μιας μακράς σειράς σχεδίων, δοκιμών και αναγνώσεων. Το έργο έφτασε, αρκετές φορές, πολύ κοντά στο να γίνει παράσταση -που ήταν κι ο αρχικός σκοπός του-, μεταφράστηκε στα αγγλικά, παρουσιάστηκε σε αναλόγιο στο Λονδίνο, άλλαξε τέλος, άλλαξε ακόμη και το όνομα του ήρωα. Ευχαριστώ όλους όσους με βοήθησαν στην έρευνα και την επεξεργασία, κυρίως γιατί είχα την τύχη να τους γνωρίσω.

Η ανέφικτη τέλεια ένωση του ζεύγους είναι το κεντρικό θέμα στα "Σόδομα & Γόμορρα". Ο άγγελος εξ ουρανού έρχεται να παρατηρήσει και να προειδοποιήσει: μόνο ένα ζευγάρι που αγαπιέται αληθινά είναι ικανό να σώσει τον κόσμο από τον όλεθρο της καταστροφής. Τα "Σόδομα & Γόμορρα" άρχισαν να γράφονται το 1939. Ολοκληρώθηκαν τον χειμώνα του 1941 με 1942 και κυκλοφόρησαν το 1943, μέσα στη γερμανική Κατοχή. Είναι φυσικό η διάθεση του συγγραφέα τους να είναι σκοτεινή, απαισιόδοξη. Η παρούσα έκδοση μεταφράστηκε από το πρωτότυπο και κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Τι είναι αυτό που ωθεί έναν άνθρωπο να μπει στο αεροπλάνο με προορισμό την άλλη άκρη του κόσμου; Οι εμπειρίες που βίωσε ή αυτές που δεν έχει ζήσει ακόμη; Προσωπικά οράματα ή ακαταμάχητη έλξη για τον κίνδυνο; Οι άνθρωποι που τον κούρασαν ή αυτοί που ακόμη δεν γνώρισε; Τα επιτεύγματα ή οι αποτυχίες του; Ίσως για τον Αδάμ να ήταν όλα αυτά μαζί. Στη διάρκεια της παραμονής του στις ΗΠΑ, η γνωριμία και η μετέπειτα σχέση του με την αινιγματική Εύα θα παίξουν καθοριστικό ρόλο για τις εμπειρίες που ζει ή θέλει να ζήσει. Παρ’ όλα αυτά, οι ιστορίες του καθενός τους έχουν γραμμέν...

Ο Μισέλ Ντεγκύ έχει διπλή υπόσταση. Από τη μια μεριά, ο ποιητής αυτοαποκαλείται ως "συγγραφέας ποιημάτων" (ή κατασκευαστής ποιημάτων ή μορφο-ποιητής σύμφωνα με τη δική μας πρόσληψη και ορολογία)· από την άλλη διερευνά τι μπορεί να είναι σήμερα μια "ποίηση στοχαστική", μια "ποίηση φιλοσοφική και όχι φιλοσοφίζουσα ή φιλοσοφοποιημένη", μια "ποίηση αφαιρετική", δηλαδή ένας ποιητής της σκέψης. Επιπλέον, σε αυτή την ιδιότυπη τροχιά, η παρουσία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας είναι πολλαπλά παρούσα εφόσον καλεί: oxymorisons les paradoxes (να καλλιεργήσουμε τα παράδοξα με τη βοήθε...

Σε μαύρες λίμνες χόρευα τόσα φεγγάρια και τραγουδούσα μακριά απ’ τον εαυτό μου και τα σύννεφα χαιρετούσα χωρίς καθόλου πόνο στην ψυχή για να ξαπλώσω μετά στο γυάλινο πάγο να τον ζεστάνω με καρδιά μουδιασμένη ξεχάστηκα έμεινα εκεί πάρα πολύ κι όταν ξύπνησα πια ήταν αργά

Μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο κλεισμένη, μοναδικό φως η ελπίδα μου, εσύ. Μέσα σε ένα πέλαγος χαμένη, μοναδική σωτηρία μου ένα καΐκι, η αγκαλιά σου. Μέσα σε ένα λαβύρινθο χωμένη, μοναδική διέξοδος το δικό σου νήμα. Μέσα σε μια άβυσσο βυθισμένη, μοναδική φυγή η σκέψη μου για σένα

Μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο κλεισμένη, μοναδικό φως η ελπίδα μου, εσύ. Μέσα σε ένα πέλαγος χαμένη, μοναδική σωτηρία μου ένα καΐκι, η αγκαλιά σου. Μέσα σε ένα λαβύρινθο χωμένη, μοναδική διέξοδος το δικό σου νήμα. Μέσα σε μια άβυσσο βυθισμένη, μοναδική φυγή η σκέψη μου για σένα