Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δεν είναι που θα έρθουν οι φίλοι Είναι που θα λείπουν οι σκιές τους Κρυμμένες πίσω από τη διαφάνειά τους Μικρό πολύ μικρό Επιστρέφει Ένα στοργικό χτύπημα στον ώμο Μια απούσα από καιρό Τρυφερή λέξη Ο πυρετός αναζητά ένα πολύχρωμο Παράθυρο στο Μάη Μια σπονδή στο λαϊκό θεό της αγάπης Ξεγλιστράει η βαριά κουβέρτα Στο πάτωμα προλογίζοντας Το όνειρο της επόμενης νύχτας Μπροστά σε τόσο γαλάζιο γυαλιστερό Φως, αλήθεια, ποιος τολμάει Να ονειρευτεί; Μπερδεύεται το μπλε του ουρανού Με της θάλασσας Σαστίζεις Δεν ξέρεις αν πρέπει να κολυμπήσεις Ή να πετάξεις

Χώρα δεμένη στους βράχους στο έλεος του κτήνους τι άλλες θυσίες χρήζει πια αυτό το μαντείο για να σωθεί η ταλαίπωρη πόσοι ζωντανοί πρέπει ακόμα να πετρώσουν πόσα τέρατα θα καταβροχθίσει το κήτος για να σωθεί η φουκαριάρα χώρα δεμένη στους βράχους.

Αθλιότητα σαββατόβραδου στην εκκωφαντική σιωπή. Πότε η ομορφιά θάμπωσε; Πότε η έλξη έγινε ξεχασμένο τροπάρι και σώμα με σώμα αίσθημα δεν αγγίζει; Απόψε ένας ψίθυρος ανταλλάσσει λίγα λεπτά με μερικές ώρες, για να λάβει μόνο μικρές εκλάμψεις από ένα όνειρο παλιό. Ένα όνειρο αληθινό, σαν έμβρυο στα σπλάχνα. Ήταν θυμάμαι μια Κυριακή με άπνοια που άλλαξαν όλα. Ίχνος ανάσας δεν υπήρχε να κρατηθεί. Στο εφημερεύον φαρμακείο, σφίγγοντας ο ένας το χέρι του άλλου, ρωτήσαμε διστακτικά για τα αστέρια που πέφτουν. Για την κατάποση της πτώσης. Από τότε φοβάμαι τον ουρανό. Ορφά...

Η ιστορία, με ήρωες έναν άντρα και τις γυναίκες που ερωτεύεται, περιστρέφεται γύρω από το μοτίβο του ανεκπλήρωτου πόθου: Άγονοι έρωτες, αδυναμία πραγμάτωσης κι ενσάρκωσης της σεξουαλικής επιθυμίας, ερωτική αποστέρηση, πίκρα του ατελέσφορου έρωτα. Αλλά και συγκρούσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, ανάμεσα στον έρωτα και τον σεξισμό, τον ρομαντισμό και τη φαλλοκρατία, το συναίσθημα και τον κυνισμό, το πάθος και τη ματαίωση· αντιθέσεις μεταξύ των τάσεων των ανθρώπων για άμεσο, πρωτογενές σεξ και για διάλογο με το άλλο φύλο. Γύρω από τον Φάνη περιφέρονται λικνιζόμενες, δελεαστικές γ...

Στις 4 Οκτωβρίου του 1974 η Anne Sexton φόρεσε το παλιό γούνινο παλτό της μητέρας της, πήρε ένα ποτήρι βότκα και πήγε στο γκαράζ. Μπήκε στο αυτοκίνητο, έβαλε μουσική και άναψε τη μηχανή - περιμένοντας καρτερικά να τη σκοτώσει το γκάζι. Δεν άφησε κανένα σημείωμα. "Το Είδος Της" είναι ένας μονόλογος εμπνευσμένος από τη ζωή και την ποίηση της αμερικανίδας ποιήτριας Anne Sexton (1928-1974). Μια γυναίκα αναθυμάται τα σημαντικά γεγονότα της ζωής της, επαναφέρει πρόσωπα, λέξεις, εικόνες, στιγμές, τραύματα και θραύσματα ευτυχίας. Διατρέχει τη ζωή της, μέσα από την ποίησή της,...

Ο Μεχμέτ Κανσού, είτε ως πνευματικός δημιουργός είτε ως απλός πολίτης, έχει βαθιά ριζωμένη μέσα του την αίσθηση της προσφοράς στην κοινωνία, την αίσθηση της υπηρεσίας προς το κοινωνικό σύνολο. Αυτή ήταν και παραμένει η στάση όλης της ζωής του ως λογοτέχνη, ως εκπαιδευτικού και ως ανθρώπου. Και όπως η ζωή του δεν είναι πομπώδης και διακηρυκτική, έτσι και το έργο του. Η γλυκύτητα και η πραότητα του χαρακτήρα του έχουν ένα ευτυχές συναπάντημα με τη σεμνότητα, τη λιτότητα και τους χαμηλούς τόνους που διακρίνουν το έργο του. Μια "ροκ συμφωνία" σκουπίζει τα πράσινα φύλλα του...

Ο Ουμπέρτο Σάμπα παραμένει μέχρι τις μέρες μας πολύ δημοφιλής: είναι ένας κλασικός, πλέον, της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας ποίησης. Το αίτημα, λοιπόν, του ποιητή για ειλικρίνεια δεν φαίνεται να έχει πέσει στο κενό, έναν αιώνα μετά τη δημόσια εκδήλωσή του. Με το πέρασμα του χρόνου, τα μικρά και ασήμαντα που θίγει ο Σάμπα στα -κατά κανόνα σύντομα- ποιήματά του φαίνονται να γίνονται ανεξίτηλα σημάδια της ανθρώπινης περιπέτειας, φέρνοντας επίμονα στον νου τη φράση του Τερέντιου, του μακρινού εκείνου πνευματικού προγόνου του Σάμπα: "Άνθρωπος είμαι, και τίποτα το ανθρώπινο δεν...

Ποιος σκότωσε τον Τζον Λι; Βουτηγμένη στον ρυθμό των δρόμων και τη μουσική του γκέτο, όπου η ζωή με το ένα χέρι σε τυλίγει με ένα δίχτυ και με το άλλο σε πετάει στην άκρη, μια ιστορία εκτυλίσσεται με φόντο το μαύρο κίνημα, τα ναρκωτικά κι ένα φόνο. Οι περιθωριακές φιγούρες του γκέτο ξεχύνονται καβάλα στα μεγάλα τους όνειρα σε μια σύγκρουση με τον εαυτό τους και μεταξύ τους. Μοιραία θα πρέπει να αναμετρηθούν και με το ίδιο το Αρπακτικό, ενώ μέσα στη δίνη των γεγονότων στα τέλη των 60’s, τα προβλήματα των μαύρων κοινοτήτων οξύνονται και η ανάγκη για να εκφραστεί η οργή κάν...

Βράδιασε στην πόλη βράδιασε άγονες γραμμές, περιμένουνε στο τίποτε έρημες καρδιές. Αστέρια μέτρα κι ουρανό μαζί μου να πλαγιάσεις, βάλε σημάδι φωτεινό το δρόμο να μη χάσεις. Γαλάζιο κύμα κι ουρανό γρήγορα να περάσεις, και το γλυκό το δειλινό να με σφιχταγκαλιάσεις. Αστέρια μέτρα κι ουρανό μαζί μου να πλαγιάσεις, βάλε σημάδι φωτεινό το δρόμο να μη χάσεις.

C’est un berceau, c’est un bateau pour un voyage immobile. En passagere beante et ligotee dans la symetrie glacee. Fixant les horizons avec des prunelles de buee. Encaisser ce qu’il est impossible d’empecher. Είναι μια κούνια, είναι ένα πλοίο για ένα ακίνητο ταξίδι. Σαν μια επιβάτης ορθάνοιχτη και δεμένη στην ψυχρή συμμετρία. Καρφώνοντας τους ορίζοντες με τις κόρες θολωμένες. Να δέχεσαι ό,τι είναι αδύνατο να αποτρέψεις.

Σςςς... Τα φώτα χαμηλώνουν. Τίτλοι αρχής, στο θερινό της γειτονιάς. Όλοι είναι εκεί. Πατάνε στα χαλίκια. Σαββατόβραδο. Σε λίγο θα φύγουν. Με το ένα χέρι δοσμένο στο αγαπημένο χέρι, θα ταξιδέψουν στο μεγάλο πανί.

Μέσ’ στο καταχείμωνο συνάντησα της Νικαριάς την Άνοιξη. Θεέ μου πόσο όμορφη είναι η Άνοιξη τον μήνα του Γενάρη. Έχει την ίδια ανθρώπινη ομορφιά καθώς ο ήλιος λάμπει και χαμηλώνει τις αχτίδες του για να ζεστάνει τα λεπτοκαμωμένα αγριολούλουδα που ξεφυτρώνουν απ’ τη γη με τα πρωτόβροχα του φθινοπώρου. Πόσο ωραία είναι η Άνοιξη όταν είναι ωραία. έτσι, πρασινοφόρα, πολύχρωμα ανθισμένη, να διαχέει το ευχάριστο άρωμα των αυτοφυών μικροκαμωμένων λουλουδιών της... μα και τι πλέριο συμπλήρωμα της φύσης, να ενώνει της Άνοιξης την συντροφιά με τους μουσικούς ήχους των υπαίθριων...

"Της αύρας το ταξίδι" του Αλέξανδρου Αβατάγγελου είναι ένα μυθιστόρημα που ταξιδεύει τη φαντασία. Οπωσδήποτε όλοι μας ονειρευόμαστε κατά καιρούς τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, αν γινόταν να ταξιδέψουμε στο παρελθόν για να διορθώσουμε τα τότε κακώς γινόμενα. Αν με τη γνώση του παρόντος μπορούσαμε να αλλάξουμε τον ρου της ιστορίας, ποια θα ήταν η εξέλιξη της ανθρωπότητας σήμερα; Αυτή η ευκαιρία δίνεται στον ήρωα της ιστορίας αυτού του βιβλίου. Ο συγγραφέας προτρέπει τον αναγνώστη να σταθεί δίπλα στον πρωταγωνιστή του, ώστε να σκεφτεί κι εκείνος τι θα έκανε στη θέση του....

Άκλαυτη! Με τα μαλλιά πλεξούδες κατηφόριζε η ζωή μου στου κάμπου το παράκνημα. Να συναντήσει των αγρών τις ερωμένες, που με το πρώτο φύσημα του ανέμου λυγίζουν τα κορμιά τους στου πάθους το χορό, ντυμένες στα κόκκινα φουστάνια τους. Ασεβείς κουβέντες στο ελαφρύ το θρόισμα της σκέψης, μουρμουράνε σιγανά μπρος στων ματιών τις οπτασίες που πλέκουν τα κορμιά τους στης αμαρτίας τα κρεβάτια. Μονολογούσα ακουμπισμένη στου πλάτανου τη φυλλωσιά, τον ύμνο του παράλογου που από πριν είχα διαβάσει στου ύπνου μέσα το αγκάλιασμα. Και, καθώς χόρευαν οι ερωμένες του αγρού τω...

Η διπλή συλλογή των 12 συνολικά διηγημάτων του συγγραφέα και ποιητή Σωτήρη Κακίση αποτελείται από πασχαλινές και χριστουγεννιατικές ιστορίες που γράφτηκαν στον περιοδικό Τύπο τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 στα περιοδικά Playboy, Βαβέλ και Ευ, με εικονογραφήσεις συνήθως του Νίκου Χουλιαρά, του Γιώργου Σταθόπουλου και του Αλέκου Φασιανού. Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμείται από έναν εξαιρετικό πίνακα του Γιώργου Σταθόπουλου. Η έκδοση Τέσσερις ώρες αγκαλιά κυκλοφορεί για πρώη φορά στα βιβλιοπωλεία, ενώ η συλλογή Μαρίας εγκώμιον επανεκδίδεται 26 χρόνια μετά την πρώτη έκδοσ...

Η διπλή συλλογή των 12 συνολικά διηγημάτων του συγγραφέα και ποιητή Σωτήρη Κακίση αποτελείται από πασχαλινές και χριστουγεννιατικές ιστορίες που γράφτηκαν στον περιοδικό Τύπο τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 στα περιοδικά Playboy, Βαβέλ και Ευ, με εικονογραφήσεις συνήθως του Νίκου Χουλιαρά, του Γιώργου Σταθόπουλου και του Αλέκου Φασιανού. Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμείται από έναν εξαιρετικό πίνακα του Γιώργου Σταθόπουλου. Η έκδοση Τέσσερις ώρες αγκαλιά κυκλοφορεί για πρώη φορά στα βιβλιοπωλεία, ενώ η συλλογή Μαρίας εγκώμιον επανεκδίδεται 26 χρόνια μετά την πρώτη έκδοσ...

Το 1972, η ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη Μπερνάρντο Μπερτολούτσι "Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι", θα σοκάρει το κοινό παγκοσμίως και η περιβόητη σκηνή "με το βούτυρο", με τους Μάρλον Μπράντο και Μαρία Σνάιντερ, θα περάσει στην pop μυθολογία. Ένας μοναχικός Αμερικανός, προσπαθώντας να ξεπεράσει τον θάνατο της γυναίκας του, δημιουργεί μια καθαρά σαρκική σχέση με μια άγνωστη νεαρή σε ένα άδειο παρισινό διαμέρισμα. Αυτή η αδυσώπητα ωμή απεικόνιση της σχέσης ανάμεσα σε ένα νέο κορίτσι και σε έναν κτηνωδώς ασυμβίβαστο μεσήλικα, διακατέχεται από τρυφερότητα, χιούμορ, βία αλλά και κ...

Τεθλασμένα καλοκαίρια ενός δειλινού ανερμάτιστου, μια διαδρομή σ' ένα αμάξι σ' ένα δρόμο ατελείωτο δίχως αρχή και δίχως τέλος και δίχως προορισμό, τυχαίοι διαβάτες που τολμήσαμε να διασχίσουμε μια μέρα ωραία την άγνωστη λεωφόρο, με ένα σακίδιο στους ώμους κι έναν ήλιο που μας κοίταζε και μας έγνεφε μέσα απ' τους σπασμένους καθρέφτες ενός τοπίου αδάμαστου.

Ανάμεσα στους γερμανόφωνους ποιητές της μεσαίας γενιάς ο Τομ Σουλτς, το 1970 στο Όμπερλαουζιτς γεννημένος και μεγαλωμένος στο Ανατολικό Βερολίνο, ανήκει σε εκείνους, οι οποίοι προτιμούν το αφηγηματικό ποιείν της πειραματικής ποίησης. Οι ποιητικές του δουλειές για τη μετάφραση φαίνονται ιδιαιτέρως κατάλληλες γι’ αυτό, αν και αυτές βρίσκονται στις ακόμα επαρκείς γλωσσικές-δημιουργικές απαιτήσεις, τις οποίες εκείνος μεταφέρει σε ένα άλλο ιδίωμα. Ο Σουλτς, ο οποίος εργάζεται και ο ίδιος ως ποιητής-μεταφραστής, γράφει τακτικά επίσης ταξιδιωτικά ρεπορτάζ. Όχι σπάνια αυτά επιδρού...

Όλα τα ταξίδια που σου έταξα σε πόλεις, σε ποτάμια, σε έρωτες ή θάλασσες και δεν έγιναν, θα διανύσω στον υφασμάτινο χάρτη του κόσμου που με περιτυλίγει καθώς εισχωρώ στο απέραντο γαλάζιο, πράσινο και μαύρο νερό της θάλασσας για να χορέψω ένα τανγκό στον βυθό. Αν δεις τις φυσαλίδες να φτάνουν στα παράλια της Κύπρου στη Μεσόγειο, ενώ κάθεσαι και αγναντεύεις, είμαι ζωντανός.