Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί ανθολογία ποιημάτων και καλύπτει όσα έχουν γραφτεί (και κάποια εκδοθεί ως ποιήματα και άλλα ως μέρη μυθιστορήματος) μέσα σε μια δεκαπενταετία σχεδόν. Χωρίζεται σε τρία μέρη που αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο το ύφος του έργου. Αποκαλύπτουν όμως και κάτι ακόμα: ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο... Ούτε η συγγραφή, ούτε τα ποιήματα, ούτε η επιλογή των ποιημάτων, ούτε η σειρά με την οποία μπαίνουν σε μια ανθολογία, ούτε -εν προκειμένω- τα τρία μέρη που χωρίζεται το έργο, ούτε ο τίτλος της/μιας συλλογής. Όλα έχουν τη σημασία και τον ρόλο τους. Ακόμη...

Ανάμεσα στους γερμανόφωνους ποιητές της μεσαίας γενιάς ο Τομ Σουλτς, το 1970 στο Όμπερλαουζιτς γεννημένος και μεγαλωμένος στο Ανατολικό Βερολίνο, ανήκει σε εκείνους, οι οποίοι προτιμούν το αφηγηματικό ποιείν της πειραματικής ποίησης. Οι ποιητικές του δουλειές για τη μετάφραση φαίνονται ιδιαιτέρως κατάλληλες γι’ αυτό, αν και αυτές βρίσκονται στις ακόμα επαρκείς γλωσσικές-δημιουργικές απαιτήσεις, τις οποίες εκείνος μεταφέρει σε ένα άλλο ιδίωμα. Ο Σουλτς, ο οποίος εργάζεται και ο ίδιος ως ποιητής-μεταφραστής, γράφει τακτικά επίσης ταξιδιωτικά ρεπορτάζ. Όχι σπάνια αυτά επιδρού...

Tην καταγραφή της "νέας πραγματικότητας" του Covid-19 επιδιώξαμε, διοργανώνοντας έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό, όχι για να διεκδικήσουμε δάφνες πρωτοτυπίας, οι μισές άλλωστε λογοτεχνικές σελίδες και εκδοτικοί είχαν την ίδια "φαεινή" ιδέα, αλλά για να συμβάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην ιστορική αυτή ανατροπή. Το βιβλίο που κρατάτε, περιλαμβάνει 19 μικρές ιστορίες από τις ημέρες του Covid-19, που η καθεμία φέρει το δικό της ειδικό βάρος, αποτυπώνοντας τους προβληματισμούς, τις προσδοκίες αλλά και την οπτική γωνία των συγγραφέων τους στην αυγή της πραγματικότητας. Ιστορίες...

Η ψυχή μας είναι ο ήλιος που διώχνει τη θλίψη από τα ρόδα που μάρανε το σκληρό βλέμμα του χειμώνα. Το παιδί που τρέχει στα χωράφια της ελευθερίας κάτω από τα γεμάτα αγάπη μάτια του Θεού. Η ψυχή μας είναι το βάλσαμο στους πόνους που άφησε πίσω του ο χρόνoς. Στο διάβα του η φωνή της ενώνεται μ’ άλλες φωνές αδούλωτων ψυχών που δεν λύγισαν στις αντάρες των καιρών χαράζοντας μονοπάτια για να περάσει αλώβητο το φως. Στους κόρφους της ψυχής μας ζεσταίνεται η ελπίδα πως οι άνθρωποι θα ανακαλύψουν ξανά την αγάπη για να συνεχίσουν να λέγονται άνθρωποι.