Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μέλλον της πίστης μου άλλαξες, τώρα μετέχω στη θρησκεία των παιδιών σε ελευθέρωση των σπλάχνων από γέρμα, σε άντληση μοναδική ήπιου ήλιου κλίνω στην παιδική ροή όπως προσκύνημα αγίων ζωντανών, είμαι τώρα γέννημα Σου εγώ, με πηγαίνεις στην λύση του φόβου.

Είμαι πιο πονηρός από ιερέα πιο άδικος από δικαστή πιο άνομος από αστυνόμο πιο μικροπρεπής από βουλευτή. Να με προσέχεις - γιατί είμαι εσύ.

Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορεί να χάσει κάποιος καθημερινά. Το μυαλό του, στιγμές, αντικείμενα, αναμνήσεις, ανθρώπους από τη ζωή του, ακόμα και την ίδια τη ζωή του όπως την ξέρει, όλα είναι κομμάτια απωλειών που μένουν αμετάκλητες. Και όταν χαθούν όλα αυτά, τελικά πού πάνε; Δυστυχώς αυτό το βιβλίο δεν έχει την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Έχει όμως τη διάθεση να μιλήσει για την απώλεια ως μέρος της ζωής μας μέσα από δεκαπέντε σύντομες κι ευφάνταστες ιστορίες.

Μικρέ μου Αλέξανδρε, φως της ζωής, πολυαγαπημένε. Ήσουν για με αποκάλυψη, ορόσημο, όλοι νάχουν θένε. Από την πρώτη, τη μοναδική, την πελώρια στιγμή εκείνη, που κάθε παππούς, κρατά χαραγμένη πάντα στη μνήμη, μας κάλεσαν οι μαίες, να σε παρουσιάσουν γεννημένο, αν και πριν δέκα λεπτά, ήσουν μόλις πρωτογεννημένο, μιας παλάμης αδύναμο μωράκι, στην κοιλιά εθισμένο, που βιάστηκες σε κόσμο να βγεις, άθελά σου φερμένο, πάνοιξες όμορφα, γαλανά ματάκια, διόλου ταραγμένο, σα να μας γνώρισες, κοίταζες τον κόσμο γύρω μαζεμένο, ένιωσα την υποχρέωση, την επιθυμία να σε κανακεύω,...

Μία πλασματική διάβαση αγνών συναισθημάτων η οποία οδηγεί σε αυτό που αποκαλούν "έξοδος από τη συνήθεια". Μία εναλλακτική λύση στο κοινό πρόβλημα που μπορεί να διεγείρει τους αρχαίους νεκρούς και να ξυπνήσει επιθυμίες που είχες ξεχάσει. Μια γέφυρα ανάμεσα στο απολύτως άγνωστο και στο κοινώς άγνωστο. Μια μαθηματική λύση, ένα "κόλπο", μια ανάλυση, μια διέγερση. Η λύση ενός γρίφου που ψάχνεται εδώ και αιώνες. Η έξοδος από έναν λαβύρινθο φτιαγμένο από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες. Η αποσυμπίεση, η απλοποίηση, ο εναγκαλισμός και η ομαδική μοναδικότητα.

Δύο άντρες σε κρίση. Δύο διαφορετικά πεπρωμένα, φαινομενικά ασύμβατα μεταξύ τους, που, τελικά, μ’ έναν περίεργο τρόπο, συναντιούνται. Ο ένας, πρωθυπουργός της Ελλάδας σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της, αναμετριέται με το δέος των μεγάλων γεγονότων που τον περικυκλώνουν. Ο άλλος, καταξιωμένος πιανίστας, τα εγκαταλείπει όλα για χάρη ενός μεγάλου έρωτα. Και οι δύο, όψεις του ίδιου νομίσματος. Ποια κίνητρα καθορίζουν τις επιλογές τους; Ποιες δυνάμεις διαμορφώνουν τις ιδέες τους; Η εξουσία εγγενής στην ανθρώπινη φύση; Αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπο ε...

Τα ποιήματα της Μπεατρίζ Χάουσνερ είναι παγκόσμια, όμως αποτίουν φόρο τιμής σε έναν μεγάλο Καναδό ήρωα: τον Λουί Ριέλ, τον μεσσιανικό ηγέτη της επανάστασης των αυτοχθόνων ενάντια στο κράτος, ο οποίος καταδικάστηκε για "έσχατη προδοσία" και κρεμάστηκε το 1885. Για την Μπεατρίζ, εκείνος βρίσκεται πάντα "Στη γειτονιά", ψάχνοντας για "οδοδείκτες προς τη Νέα Ιερουσαλήμ", βλέποντας δύσκολα όνειρα με το σκοινί γύρω απ’ τον λαιμό του κάθε μέρα. Όμως δεν είναι η επανάσταση και η ποίηση, το όνειρο και η δράση αιώνιες αδελφές, όπως προφήτευσε ο Μπωντλαίρ; Κάποτε η καρδιά έχασε τον...

Δέκα συνεδρίες και μια τηλεφωνική επικοινωνία ίσον έντεκα μονόλογοι. Θα μπορούσαν να είναι έντεκα ξεχωριστοί, αυτόνομοι μονόλογοι, αν δεν υπήρχαν κάποια κοινά χαρακτηριστικά στοιχεία που να τους διατρέχουν. Μια γυναίκα επισκέπτεται την/τον ψυχολόγο της και μονολογεί. Αναπολεί τη ζωή της, κάνει την αυτοκριτική της, εκφράζει τις αμφιβολίες της, δηλώνει τις επιθυμίες της. Η συγγραφέας αφήνει εντέχνως ανοιχτά κάποια σημεία, έτσι που οι αναγνώστες, ακροατές ή θεατές να μη μένουν απαθείς κατά τη διάρκεια του έργου, αλλά να μπορούν να υποδυθούν ακόμα και το ρόλο της/του ψ...

Tο έργο "African Gothic" της Reza de Wet, ένα νοτιοαφρικάνικο ψυχολογικό θρίλερ, γραμμένο το 1985, το οποίο έχει χαρακτηρισθεί ως έργο-ορόσημο για το θέατρο της Νότιας Αφρικής. Δυο αδέρφια Μπόερ -λευκοί άποικοι αγρότες της Νοτίου Αφρικής- ζουν απομονωμένα με τη μαύρη νταντά τους σε μια πλέον ερειπωμένη φάρμα. Η άφιξη ενός δικηγόρου για την απόδοση μιας κληρονομιάς έρχεται να κλονίσει δραματικά τις ισορροπίες του σπιτιού και να ωθήσει τους ήρωες σε ακραίες καταστάσεις. Στο "African Gothic", η συγγραφέας αντιστρέφει το εξιδανικευμένο μοντέλο της λευκής αποικιοκρατικής αγροτικ...

"Ους ο Θεός συνέζευξε!" Ποιός Θεός όμως! Αυτός ο αυστηρός, σεβάσμιος γέροντας, με τα μακριά άσπρα γένια, που θυμάμαι από τις εικονογραφήσεις των θρησκευτικών βιβλίων στο σχολείο; Ή εκείνος που αναγνωρίζει και θέλει να κουβαλά ο καθένας μέσα του, ο Θεός της συγγνώμης και της αγάπης; Υπήρχε όμως και ο άλλος. Ο δικός μου θεός. Που με πέταξε στους δρόμους να γεννηθώ μπάσταρδο, όπως ένα μίασμα. Από μια γυναίκα που το μυαλό της, όπως και οι φλέβες της, ήταν όλο παραγεμισμένο από ηρωίνη και ναρκωτικά. Μια γυναίκα, που δεν ήξερε πώς, αλλά και δεν ήθελε να είναι και να λέγε...

"Απλή μετάβαση, είν’ όταν φεύγει κανείς, με δίχως τη σκέψη της επιστροφής. Και τότε ταξίδι βαθιά μπορετό, θα κάνει στον κόσμο χωρίς δισταγμό. Γιατί με τη δράση μαθαίνει κανείς, στις ύστατες τόλμες εντός της στιγμής. Που όταν θωράει δυο μάτια ανοιχτά, τ’ αδύνατα γίνονται πια δυνατά. Εικόνες τη θλίψη θα διώξουν μα... Εμπρός. Ο χρόνος δεν στέκει, κυλά συνεχώς".

Μέσα σου ζουν σ’ αιώνια άνοιξη οι αγάπες κι οι δαφνωμένες απ’ τα χιόνια οροφές. Τα λόγια φεύγουνε, μαζί κι εσύ που τα ’πες, μα ταξιδεύουν οι φωτιές στις κορυφές για να βρεθεί η γενιά που πάλι θα κινήσει σχεδία να φτιάξει μακριά απ’ το ερμονήσι...

μια κολώνα γεννιέται απ’ το πόδι μου. το χέρι μου παίρνει σχήμα απ’ ένα φύσημα του αγέρα. το χέρι μου ασπρίζει με την αφή της ζωφόρου. το χέρι μου έγινε καρυάτιδα. το χέρι μου κλαίει στη μνήμη χιλιετιών.

Η παρούσα δίγλωσση ανθολογία επιδιώκει να παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό το ώριμο και το ύστερο έργο του σπουδαίου Ιταλού ποιητή του 20ού αιώνα, Μάριο Λούτσι. Ο Λούτσι, ο οποίος είχε επανειλημμένως προταθεί για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, θεωρείται ένας από τους ανανεωτές του ιταλικού ερμητισμού, ενώ η κριτική τον κατατάσσει συχνά στους σπουδαιότερους σύγχρονους μεταφυσικούς ποιητές στον κόσμο. Στο έργο του Λούτσι, η ποίηση είναι το εργαλείο για μια αγωνιώδη προσπάθεια σύζευξης του μεταφυσικού με το καθημερινό, μέσα σε έναν παράλογο κόσμο, όπου ο πόνος είναι η μοίρα,...

Ο Γκυ ντε Μωπασάν (1850-1893), όχι για λόγους κερδοσκοπίας, όπως έπραττε ένα πλήθος γνωστών ομοτέχνων του τον περασμένο αιώνα, αλλά για λόγους καθαρής ευχαρίστησης και διασκέδασης, υπέκυψε σ’ αυτήν τη μανία συγγραφής και αναπαράστασης ερωτογραφημάτων, γράφοντας το "A la Feuille de rose, Maison turque", για την ελληνική μετάφραση του οποίου επιλέχθηκε ο τίτλος "Ένα χαρέμι στο Παρίσι". Μια συντροφιά ανδρών σε κατάσταση οίστρου και γέλωτος, ως κακά παιδιά, άτακτα παιδιά, συνέθεσαν αυτήν την περίεργη κωμωδία υπό την διεύθυνση του μεγάλου δασκάλου. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε...

Ύστερα από τριάντα ένα χρόνια "Το λεύκωμα της Ευρυδίκης" ξαναβλέπει το φως της δημοσιότητας. Πρόκειται για το λεύκωμα μιας νέας και ανύπαντρης τότε κοπέλας, στο οποίο έγραψαν ή ζωγράφισαν τριάντα δύο συνολικά γνωστοί πνευματικοί άνθρωποι, λογοτέχνες, καλλιτέχνες, εικαστικοί κ.λπ., στη χρονική περίοδο 1939-1945. Αυτό το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, προ πολλού εξαντλημένο, κυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση, συμπληρωμένο με τις αναμνήσεις της Ευρυδίκης και εμπλουτισμένο με φωτογραφίες -αρκετές αδημοσίευτες ως τώρα- προσώπων που σχετίζονται με το λεύκωμα. Στο λεύκωμα έγραψαν ή ζωγράφι...

Σας έχει τύχει ποτέ να βρεθείτε αντιμέτωποι με ένα τρομερό δίλημμα, κυριολεκτικά ζωής και θανάτου; Σας έχει τύχει να έχετε πάρει την απόφαση που θεωρούσατε σωστή και τελικά να αποδείχτηκε λάθος; Σας έχει τύχει να ακούσετε τον περίγυρό σας και να πράξετε αντίθετα από τη θέλησή σας και τελικά να αποδειχτεί ότι δεν ενεργήσατε σωστά; Τέτοια θέματα αντιμετωπίζουν και οι ήρωες του έργου, τα οποία είναι ικανά να τσακίσουν τον καθένα από εμάς, όπως γίνεται στο τέλος και με τους πρωταγωνιστές. Αφορμή στέκεται ένα διαχρονικό θέμα για το οποίο υπήρχαν, υπάρχουν και, απ’ ό,τι φαίνετ...

Κάθονται δίπλα στο παράθυρο όταν έρχομαι ήσυχα. Η συνομιλία μας αναμιγνύεται με στατικούς ήχους στην τηλεόραση, και ακούγεται άδεια. Με ρωτάς τι γράφω. Κοιτάς τις εικόνες στον τοίχο. Μου χαμογελούν, λες. Σαν τους μοναδικούς προγόνους του γνωστού. Όπως τις τελευταίες αναμνήσεις που δεν έχουν κλαπεί. Με ρωτάς τι γράφω. Με καλοσύνη ρίχνεις στα λουλούδια νερό πίσω από την πόρτα του μπαλκονιού. Τον χειμώνα το κρύο τα σκοτώνει εν αγνοία τους. Με καλοσύνη μού προσφέρεις σάπια φρούτα. Ανακαλύπτεις εν αγνοία σου έναν αποχρωματισμό της παιδικής ηλικίας. Με ρωτάς τι...