Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η βυζαντική ιστοριογραφία, που εμφανίζεται στη σειρά "Βυζαντινοί Συγγραφείς" με το έργο του Γεωργίου Ακροπολίτη, γνωρίζει τα τελευταία χρόνια μια ιδιαίτερη λάμψη στους κύκλους των μορφωμένων νεοελλήνων, από τη χρονική στιγμή μάλιστα που άρχισε να μεταβάλλεται η αρνητική αντίληψη για το Βυζάντιο, τόσο στον ιδεολογικό κόσμο της Ευρωπαϊκής διανόησης, όσο και στη ζύμωση των ιδεών του νεοελληνικού μας πολιτισμού. [...] (από τον πρόλογο του Βασίλη Κατσαρού)

Η ιπποκρατική χειρουργική αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της παγκόσμιας ιστορίας της τέχνης της ίασης. Αυτός είναι και ο λόγος που τα χειρουργικά έργα της Ιπποκρατικής συλλογής κίνησαν με ξεχωριστό τρόπο το ενδιαφέρον των μελετητών των έργων της συλλογής αυτής.

Η ιπποκρατική χειρουργική αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της παγκόσμιας ιστορίας της τέχνης της ίασης. Αυτός είναι και ο λόγος που τα χειρουργικά έργα της Ιπποκρατικής συλλογής κίνησαν με ξεχωριστό τρόπο το ενδιαφέρον των μελετητών των έργων της συλλογής αυτής.

Ο τόμος περιλαμβάνει το σημαντικό έργο χαρακτηρολογίας του σπουδαιότερου από τους μαθητές και φίλους του Αριστοτέλη. Στους «Χαρακτήρες» παρελαύνουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη ανθρώπινοι τύποι όπως «Ο Κόλακας», «Ο Αδιάντροπος», «Ο Ψευδολόγος», οι οποίοι απαντούν στις κωμωδίες του Μενάνδρου και των άλλων σπουδαίων κωμωδιογράφων της Νέας Κωμωδίας. Ο τόμος συμπληρώνεται με το βίο του φιλοσόφου από το Διογένη Λαέρτιο, καθώς και από τα παπυρικά λείψανα του έργου «Περί του κουφίζειν υπερηφανείας» του Αρίστωνος του Κείου, το οποίο αποτελεί μίμηση των θεοφράστειων «Χαρακτήρω...

[...] Όπως ήδη τονίσαμε, τα "Φυσικά" είναι η πραγματεία στην οποία συγκροτείται από τον φιλόσοφο πρωτογενώς η περί φύσεως επιστήμη. Τα "Φυσικά" διαφοροποιούνται καίρια από ό,τι εμείς ονομάζουμε και κατανοούμε ως φυσική επιστήμη· ο λόγος είναι ότι στην πραγματεία αυτή ο Αριστοτέλης δεν έχει ως άμεσο στόχο να ταξινομήσει και να περιγράψει κάποια φυσικά φαινόμενα ή να προβεί σε μια μετρητική προσέγγισή τους πρωτίστως ενδιαφέρεται να θεμελιώσει την επιστήμη της φύσης μέσω της λογικής πραγμάτευσης βασικών εννοιών-αρχών. Με δεδομένη τη γνώση αυτών των βασικών εννοιών-αρχών, και τ...

Ο Ευριπίδης είναι ο τρίτος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Χαρακτηρίζεται ρεαλιστής συγγραφέας, καθώς δίνει τους χαρακτήρες των προσώπων των έργων του όπως είναι περίπου στην πραγματικότητα, και "από σκηνής φιλόσοφος", επειδή αντιμετωπίζει στοχαστικά τα θέματα που επεξεργάζεται. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται ένα "σατυρικό δράμα", ο "Κύκλωψ", και δεκαοκτώ τραγωδίες: "Άλκηστις", "Ανδρομάχη", "Μήδεια", "Ηρακλείδαι", "Ιππόλυτος", "Εκάβη", "Ικέτιδες", "Ηρακλής μαινόμενος", "Τρωάδες", "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", "Ηλέκτρα", "Ελένη"...

[...] Ο Διογένης Λαέρτιος είναι συγγραφέας μιας αρχαίας ελληνικής "ιστορίας της φιλοσοφίας", ενός συνθετικού έργου με τίτλο "Φιλοσόφων βίων" και "δογμάτων συναγωγή", σε δέκα βιβλία, που, με τελευταίο στην καταγραφή το φιλόσοφο Επίκουρο, αναφέρεται στους φιλοσοφήσαντες από την αρχαιότατη εποχή ως τις μέρες που τελούν υπό τη βάσανο και τον έλεγχο, σχετικώ τω τρόπω, του συγγραφέα. Όπως συνάγεται από τον τίτλο του έργου, ο Διογένης Λαέρτιος συνδυάζει στη συγγραφή του λίγα ιστορικά στοιχεία με πολλά φιλοσοφικά δεδομένα των προσώπων που αναφέρονται στην ιστορική έκθεσή του. Το πλ...

[...] Ο Διογένης Λαέρτιος είναι συγγραφέας μιας αρχαίας ελληνικής "ιστορίας της φιλοσοφίας", ενός συνθετικού έργου με τίτλο "Φιλοσόφων βίων" και "δογμάτων συναγωγή", σε δέκα βιβλία, που, με τελευταίο στην καταγραφή το φιλόσοφο Επίκουρο, αναφέρεται στους φιλοσοφήσαντες από την αρχαιότατη εποχή ως τις μέρες που τελούν υπό τη βάσανο και τον έλεγχο, σχετικώ τω τρόπω, του συγγραφέα. Όπως συνάγεται από τον τίτλο του έργου, ο Διογένης Λαέρτιος συνδυάζει στη συγγραφή του λίγα ιστορικά στοιχεία με πολλά φιλοσοφικά δεδομένα των προσώπων που αναφέρονται στην ιστορική έκθεσή του. Το πλ...

Ρητορεύουμε ασταμάτητα κατά των παθών. Τους καταλογίζουμε τα βάσανα του ανθρώπου και ξεχνούμε πως είναι επίσης πηγή όλων του των απολαύσεων. Αποτελούν ένα στοιχείο της συγκρότησής του, για το οποίο δεν μπορούμε να πούμε ούτε πάρα πολλά καλά ούτε πάρα πολλά κακά. Όμως αυτό που με κάνει να αγανακτώ, είναι ότι δεν τα βλέπουμε ποτέ, παρά μόνον από την κακή τους πλευρά. Λες και θα αποτελούσε προσβολή για τη λογική, αν λέγαμε μια λέξη υπέρ των αντιπάλων της. Ωστόσο, μόνο τα πάθη, και μάλιστα τα μεγάλα πάθη, είναι αυτά που μπορούν να ανεβάσουν την ψυχή στο ύψος των μεγάλων πραγμάτ...

Ο Σοφοκλής είναι ο δεύτερος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Παρουσιάζει στα έργα του πρόσωπα εξιδανικευμένα που προβάλλουν ως πρότυπα για την ανθρώπινη αυμπεριφορά. Η πλοκή των έργων του είναι τεχνικότατη και η διαγραφή των χαρακτήρων των προσώπων εναργής και ζωηρή. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται επτά τραγωδίες: "Αίας", "Αντιγόνη", "Ηλέκτρα", "Οιδίπους τύραννος", "Τραχίνιαι", "Φιλοκτήτης", "Οιδίπους επί Κολωνώ". Η συνολική επεξεργασία του τόμου έγινε με την επιμέλεια του φιλολόγου Θ.Γ. Μαυροπούλου και περιλαμβάνει: πρόλογ...

Ο τόμος που κρατάτε στα χέρια σας είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας δυο ανθρώπων με κοινό αρχαιογνωστικό ζήλο, αλλά με διαφοροποιημένη εξειδίκευση· ενός φυσικομαθηματικού, που οι μεταπτυχιακές σπουδές του και το ερευνητικό ενδιαφέρον του τον έχουν δεσμεύσει δια βίου με την Αστρονομία, και ενός φιλολόγου, που για περισσότερο από μισό αιώνα πασχίζει, παράλληλα με άλλους ομοτέχνους του, να κάνει προσιτά σε ευρύ κοινό τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. [...] Επέλεξαν και προσφέρουν έναν ιδιότυπο συγγραφέα, ένα λόγιο και ποιητή που είχε ασχοληθεί ερασιτεχνικά με τη...

[...] Έδωσαν στο Φαίδωνα τον υπότιτλο "περί ψυχής", μα στην πραγματικότητα το έργο αυτό πολύ απέχει από το να εκφράζει το σύνολο των απόψεων του Πλάτωνα για την ψυχή. Μάλιστα βασικές απόψεις του θέματος δε θίγονται καν στο "Φαίδωνα". Αν λοιπόν περιοριζόμουν στο να εκθέσω μόνο όσα υποστηρίζονται στο διάλογο αυτό, θα έδινα μια εντελώς αποσπασματική, ελλιπή και σε πολλά παραπλανητική εικόνα, εφόσον το φιλόσοφο τον απασχολούσαν διαρκώς η φύση, οι ιδιότητες και η τύχη της ψυχής, και οι σχετικές αντιλήψεις του διαφοροποιούνταν συνεχώς, από τη νεανική "Απολογία" και τον "Κρίτωνα"...

Με αφορμή μια θεωρία για τον έρωτα, ο Πλάτων συνέθεσε τον αισθαντικότερο και φιλοσοφικά πιο μεστό διάλογο της συγγραφικής του παραγωγής.