Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σήμερα, περίπου 2,400 χρόνια μετά την συγγραφή του "Πολιτικού", είναι μοναδική η συγκυρία που μας συνέχει, και την παρακολουθούμε να μας μεταφέρει στο χρόνο, και μας παρακολουθεί να επανεκδίδουμε, να μεταφράζουμε και να σκεφτόμαστε την προσπάθεια του Πλάτωνα να ορίσει τον πολιτικό άνδρα. Η τηλεόραση έκανε το κράτος πόλη, η ίδια έγινε αγορά, και ο πολίτης έρχεται τόσο κοντά στους πολιτικούς, όσο ερχόταν ο Αθηναίος στην αρχαία Αθήνα. Στο βιβλίο αυτό γίνεται μια συγκριτική μελέτη, με βάση τον "Πολιτικό" του Πλάτωνα και την ισχύ του ακόμα και στις μέρες μας.

Ο πλατωνικός "Πολιτικός" ελαύνοντας μετά το πέρας του Σοφιστή στη "χώρα" του φιλοσοφικού στοχασμού αναλαμβάνει τη χάραξη της οδού σύνδεσης οντολογίας και πολιτικής. Ο "Πολιτικός" είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ "Πολιτείας" και "Νόμων". Ο φιλοσοφικός λόγος αφιγμένος από τον κόσμο της θέασης του Αγαθού (πρώτος πλους) επιχειρεί τώρα (δεύτερος πλους) να μετουσιωθεί σε εμπράγματη δράση πραγματώνοντας το σωκρατικό όραμα βελτίωσης του ανθρώπου ως όντος και ως μέρους (πολίτης) ενός πολιτικού όλου (πόλις). Η πλατωνική διαλεκτική έχοντας φτάσει στα ανώτατα στάδια θέασης των Ειδών κα...

Ανάμεσα στα έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας που συνεχίζουν να ασκούν γονιμοποιό επίδραση πάνω στη σύγχρονη σκέψη ξεχωριστή θέση κατέχουν τα "Πολιτικά" του Αριστοτέλη, των οποίων η πολιτική και ηθική σκέψη εξακολουθούν να διατηρούν την αξία και την επικαιρότητά τους. Το περιεχόμενο των "Πολιτικών" είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Πρόκειται για τα μεγάλα θέματα της πολιτικής φιλοσοφίας: σχέση πολιτικής και ηθικής, η θεμελιακή για την ηθική και την πολιτική έννοια του αγαθού, η διαλεκτική σχέση μεταξύ πολίτη και πολιτείας, η ουσία και η πολιτική φύση του ανθρώπου, η ουσία κ...

Τα βιβλία V και VI των "Πολιτικών" αποτελούν, τουλάχιστον από μεθοδολογική άποψη, σημαντική μεταβολή προοπτικής σε σχέση π.χ. με τα βιβλία VII και VIII. Το ερώτημα για το ποιο είναι το καλύτερο πολίτευμα δεν παραμερίζεται, αλλά ως καλύτερο πολίτευμα θεωρείται από τον Αριστοτέλη αυτό που είναι περισσότερο προφυλαγμένο από ανατρεπτικές κινήσεις. Η ύπαρξη ενός τέτοιου πολιτεύματος εξαρτάται όχι μόνο από την επιστήμη αλλά και από εξωτερικούς όρους, όπως είναι η γεωγραφική θέση της πόλης, οι διαθέσιμοι πόροι, και άλλους ανεξάρτητους από την ανθρώπινη θέληση. Το ερώτημα για το κ...

Στα βιβλία III, IV, V και VI των "Πολιτικών" ο Αριστοτέλης επιχειρεί μια θεωρία των πολιτευμάτων στην οποία δίνει το περιεχόμενο της επιστήμης των πολιτικών φαινομένων και της πολιτικής πρακτικής. Με το βιβλίο III βρισκόμαστε στο κέντρο των πολιτικών αναλύσεων, καθώς το ζητούμενο είναι η ουσία και οι εκφάνσεις του πολιτικού βίου· η ύπαρξη του πολιτικού βίου έχει συζητηθεί στα προηγούμενα βιβλία των "Πολιτικών". Ο περισσότερο θεωρητικός χαρακτήρας του βιβλίου III εξισορροπείται με τον περισσότερο πραγματολογικό και κοινωνιολογικό χαρακτήρα του βιβλίου IV, όπου περιγράφεται η...

Η "Πολιτεία" είναι δημιούργημα του Πλάτωνα, όταν αυτός βρισκόταν στο μεσουράνημα της δημιουργικής ανάπτυξης του στοχασμού του. Κεντρικός πυρήνας του έργου είναι το θέμα της δικαιοσύνης. Πεποίθηση του Πλάτωνα είναι ότι μια ιδανική πολιτεία θα επιτευχθεί από τη λειτουργία του ήθους αρχόντων και αρχομένων. Υπογραμμίζει τη σημασία της παιδείας για την ανάπτυξη των κοινωνικών αρετών και ιδιαίτερα της δικαιοσύνης. Η μελέτη της Πλατωνικής Πολιτείας μας ανοίγει διάπλατα το δρόμο για μια ζωή φιλοσοφημένη. Το βιβλίο περιέχει: Εισαγωγικά στον Πλάτωνα και στην "Πολιτεία", ευρεία...

Η "Πολιτεία" είναι δημιούργημα του Πλάτωνα, όταν αυτός βρισκόταν στο μεσουράνημα της δημιουργικής ανάπτυξης του στοχασμού του. Κεντρικός πυρήνας του έργου είναι το θέμα της δικαιοσύνης. Πεποίθηση του Πλάτωνα είναι ότι μια ιδανική πολιτεία θα επιτευχθεί από τη λειτουργία του ήθους αρχόντων και αρχομένων. Υπογραμμίζει τη σημασία της παιδείας για την ανάπτυξη των κοινωνικών αρετών και ιδιαίτερα της δικαιοσύνης. Η μελέτη της Πλατωνικής Πολιτείας μας ανοίγει διάπλατα το δρόμο για μια ζωή φιλοσοφημένη.

Λίγα έργα του Αριστοτέλη διαβάστηκαν τόσο πολύ όσο η Ποιητική του. Λίγων αριστοτελικών έργων το περιεχόμενο προκάλεσε τόσες συζητήσεις - μερικούς αιώνες τώρα - όσες η Ποιητική. Λίγα έργα του Αριστοτέλη επηρέασαν τόσο πολύ τον γενικότερο δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό όσο η Ποιητική. Το νεοελληνικό αναγνωστικό κοινό έχει πλέον ανάγκη από μία καινούργια παρουσίαση αυτού του έργου.

T' ΑΠΛΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ Τ' απλό παιδί, που εγώ αγαπώ, δεν έζησε στα πλούτη, δεν έχει τρόπους να φερθεί και μήτε να ντυθεί, -μα 'ναι το πιο καλό παιδί, που μες στην πλάση τούτη μπορεί ν' απαντηθεί! Δεν ξέρει γράμματα πολλά, δεν κάνει για σαλόνι, τα ρούχα του είναι της δουλειάς, τριμμένα και παλιά, -μα το μεγάλωσε το φως, αυτό που μεγαλώνει τα ξένοιαστα πουλιά... Κι άλλοτε μού' τυχε ξανά, -στο διάβα κάποιου δρόμου, να περπατήσω συντροφιά με διάφορα παιδιά, -μ' αυτό, σεμνό και ταπεινό, βαδίζει στο πλευρό μου, σα μια μικρή καρδιά... Κι όταν των άλλων τω...

Ο Αριστοφάνης είναι ο μεγάλος δημιουργός της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας, ένας άνθρωπος που με ποιητική χάρη, με εντυπωσιακή ελευθεροστομία και με κριτική διάθεση σατίρισε τα κακώς κείμενα του τόπου του και της εποχής του. Μολονότι αντλεί τα θέματά του από τα συγχρονικά του δεδομένα, έχει πιάσει τη διαχρονικότητα των ανθρώπινων προβλημάτων. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται έντεκα κωμωδίες: "Θεσμοφοριάζουσαι", "Αχαρνής", "Ιππής", "Νεφέλαι", "Σφήκες", "Ειρήνη", "Όρνιθες", "Λυσιστράτη", "Βάτραχοι", "Εκκλησιάζουσαι", "Πλούτος".

Η θεωρία της κίνησης σχετίζεται με όλα τα μεγάλα θέματα της πλατωνικής φιλοσοφίας. Είναι πριν απ' όλα μια θεωρία για τα αίτια. Ενέχει τα προβλήματα του Δημιουργού, ως κινητήριας αρχής των ουρανίων σωμάτων και του ανθρώπου, του νου, ως κοσμητού του σύμπαντος και οδηγού της ανθρώπινης συμπεριφοράς, της τύχης και της ανάγκης, ως συνδημιουργών του κόσμου, των στοιχειωδών σωμάτων ως δευτερουργών ή τυπικών αιτιών, των ιδεών (εάν περιλαμβάνουν και την κίνηση κτλ.). Στην περιοχή της κοσμολογίας και της ουράνιας γεωγραφίας η κίνηση παίζει ρόλο πρωταρχικό, ενώ στην περιοχή της ανθρωπ...

Η συγκρότηση της δυτικής μεταφυσικής θεμελιώνεται, με εντασιακό τρόπο, στους δύο κορυφαίους πυλώνες της αρχαίας ελληνικής σκέψης, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Το διδάσκαλο και τον μαθητή, τον μυθικό διαλεκτικό και τον ορθολογικό άξονα της αφήγησης. Ο καθείς με την οικεία του συγκρότηση και με την αυτόνομη διαδρομή του. Ο διδάσκαλος δια της Ακαδημίας και ο μαθητής για του Λυκείου διαμορφώνουν τις τάσεις εκείνες που σε κάποιο σημείο εμφανίζονται να ευρίσκονται σε ασυμφιλίωτη αντιπαράθεση. Η ιστορία όμως της φιλοσοφίας επιτελεί το καθήκον της. Μέσα από προσεκτικές ανιχνεύσε...

Το εισαγωγικό δοκίμιο του Ευάγγελου Αδάμου περιέχει τα κεφάλαια: "Αισχύλος Ευφορίωνος Αθηναίος", "Ο Αισχύλος ως δραματικός ποιητής" και "Αισχύλου Πέρσαι".

Οι "Πέρσες" (472 π. Χ.), το 73ο βιβλίο της σειράς "Αρχαίοι συγγραφείς", είναι η αρχαιότερη σωζόμενη τραγωδία, η μόνη που δεν πραγματεύεται ένα μυθικό επεισόδιο, αλλά ένα σύγχρονο ιστορικό γεγονός, τη νίκη των Ελλήνων στη ναυμαχία της Σαλαμίνας ή καλύτερα την ήττα των Περσών στη Σαλαμίνα. Με τον πρώτο στίχο ο Αισχύλος τιμά έναν άλλο τραγικό ποιητή, το Φρύνιχο, ο οποίος δραματοποίησε το ίδιο θέμα στις Φοίνισσές του, όπου είχε την έμπνευση να παρακολουθήσει την καταστροφή του "χρυσοστόλιστου στρατού" από την οπτική των ίδιων των Περσών. Την ίδια οπτική ακολουθεί και ο Αισχύλος...