Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μέσα από αυτό το έργο περιγράφεται η καθημερινή ζωή, οι συνήθειες, τα ήθη και έθιμα του Πόντου κατά τη διάρκεια των αρχών του 20ού αιώνα, και πώς τα φιλόδοξα σχέδια των Νεότουρκων και του Μουσταφά Κεμάλ για μια ισχυρή και φυλετικά καθαρή Τουρκία σάρωσαν την ήσυχη και γόνιμη ζωή των Ελλήνων, την ευδαιμονία τους... Η αληθινή ιστορία του Γιώργου Θαλασσινού και της Αντιγόνης Τουζτσόγλου εξελίσσεται σ' αυτά τα ταραγμένα χρόνια. Γνωρίστηκαν στον ηπειρωτικό Πόντο το 1920, όταν ο Γιώργος είχε ήδη εξοριστεί από τη Σαμσούντα στα ενδότερα από τους Νεότουρκους. Μετά τον γάμο τους...

Η έκδοση συμπίπτει και τιμά τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την περίοδο 1916-1922, που υπήρξε μια από τις τραγικότερες και πιο περιπετειώδεις της μακραίωνης ιστορίας του Ελληνισμού. Πρωταγωνιστές και μάρτυρες της περιόδου αυτής οι πρόγονοί μας, οι οποίοι μας μιλούν και καταθέτουν τις μαρτυρίες τους. Είναι οι ήρωες του Ποντιακού Αντάρτικου, που με απαράμιλλη θέληση και γενναιότητα πρόβαλαν επική αντίσταση στις εξοντωτικές διαθέσεις των Τούρκων και οι αγώνες τους είναι από τους κορυφαίους του Ελληνισμού. Από τα παράδοξα της Ελληνικής Ιστορίας είναι ότι τα ονόματα και οι αγώνε...

Το "Δάκρυ του νόστου", που προηγήθηκε, καθάρισε το τοπίο από τον πόνο, λύτρωσε από τις κραυγές την ψυχή, έθεσε στην αθανασία τις καλές αναµνήσεις και νανούρισε τις συµφορές. Είχε µία πρώιµη αθωότητα που στεφάνωσε την αγάπη µε τα πιο δοξαστικά της χρώµατα. Ήταν σαν τα µωρά που γεννιούνται µέσα σε κύµατα αγνότητας. Βηµάτισα µέσα σε ψαλµωδίες που αντηχεί η κάθε ελληνική οικογένεια. Αποτύπωσα χαρές και χαρακιές. Δάκρυ µου ακριβό, δάκρυ µου κρινολουλουδιασµένο... Αφού αγίασε το παρελθόν γύρισα το βλέµµα µου στο σήµερα. Αυτό που µας δονεί και σκιαγραφεί το αύριο των παιδιών µα...

Ο Ορέστης, ένας σύγχρονος νέος με οικονομικά προβλήματα και ψυχικά κενά, αλλάζει συνεχώς δουλειές μη μπορώντας να κατασταλάξει κάπου. Κάποια στιγμή πέφτει στα χέρια του ένα παλιό ημερολόγιο. Οι σελίδες του κρύβουν μια συναρπαστική και αληθινή ιστορία ενός παιδιού, του Χρήστου, που ξεκινά να κατακτήσει το όνειρό του. Ο Χρήστος, ένα φτωχόπαιδο από ένα χωριό της Κύπρου, ζει μαζί με την πολυμελή οικογένειά του σε μια παράγκα κάτω από άθλιες συνθήκες. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν η οικογένεια χάνει τον προστάτη της, τον πατέρα. Τα παιδιά αναγκάζονται να βγουν από το σχολείο κα...

Ο ταξιδιωτικός οδηγός που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένα ταξίδι στα πανέμορφα νησιά των Δωδεκανήσων και τις απέναντι ακτές της Μικράς Ασίας. Η Ρόδος, η Χάλκη, η Σύμη, και το Καστελόριζο, η Μαρμαρίδα, η Μάκρη, το Λιβίσι και οι αρχαίες πόλεις της Λυκίας μέχρι το Κας και τα Μύρα ξεδιπλώνουν την πολύπτυχη ομορφιά τους με φόντο το Αιγαίο. Ο επισκέπτης θα αναγνωρίσει πως η ιστορία συνδυάζεται με ένα δυναμικό παρόν σε θαυμαστά φυσικά τοπία, αρχαία, μεσαιωνικά και σύγχρονα μνημεία, λαογραφικές παραδόσεις και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα. Ξεχωριστή είναι η γοητεία των σφουγγαράδων της...

Η ιστορία των τελευταίων δεκαετιών της παρουσίας των Ελλήνων στον Πόντο δεν έχει γραφτεί, ή αν έχει γραφτεί, παρουσιάζει πολλά κενά. Απουσιάζουν απ' αυτήν τραγωδίες προσώπων, οικογενειών, χωριών και περιοχών, που έπεσαν θύματα γεωπολιτικών σχεδιασμών και ανατροπών, τραγωδίες που κατέληξαν στην γενοκτοονία και την εξάλειψη του ελληνικού πληθυσμού από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία. Ένα από τα κενά αυτά έρχεται να καλύψει το βιβλίο "Σ/18 Τσετέ-παπάς, ο ανταρτόπαπας του Πόντου", του Σταύρου Παπαδόπουλου, πόνημα το οποίο, παρά το γεγονός ότι έχει μυθιστορηματική γραφή και δομή, π...

58 Αντίδοτα Δοκίμια... "Γιατί όμως ο ελληνισμός αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, και αντί για δάσκαλος της δημοκρατίας μοιάζει μάλλον με κακό μαθητή; Γιατί πάμε να καταντήσουμε σαν "παλιόψαθα των εθνών" που λέει ο Μακρυγιάννης;" "Άρθρο το άρθρο, βαλθήκαμε να κάνουμε μια προσπάθεια που μοιάζει μ' αυτό που κάνουν οι αρχαιολόγοι κι οι συντηρητές των έργων τέχνης, όταν βρίσκουν κανένα όμορφο αρχαίο άγαλμα ελληνικό. Να καθαρίσουμε, δηλαδή, την κακιά σκουριά που πιάσανε τα ελληνικά τα μάρμαρα." "Μιλάω για τον ελληνισμό του αγωνιστή που σε ελευθέρωσε αγωνιζόμε...

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, από το 1974 και μετά, χαρακτηρίζονται από έντονες διακυμάνσεις με μικρά διαστήματα ύφεσης και αρκετές περιόδους έντασης, γεγονός που οφείλεται σε μια σειρά μονομερών επεκτατικών διεκδικήσεων που έχει θέσει η Τουρκία στο χώρο του Αιγαίου και της Ν.Α. Μεσογείου. Το τελευταίο χρονικό διάστημα όμως, υπάρχει μια πρωτοφανής αναβάθμιση της αναθεωρητικής στρατηγικής της Άγκυρας, τόσο σε λεκτικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Η εντεινόμενη τουρκική προκλητικότητα δημιουργεί προβληματισμό και τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι: Έχει σκοπό η Τουρκία να μα...

Ο Οδυσσέας κατέφυγε σ’ αυτήν, όπου αντάμωσε τους Κύκλωπες, την Καλυψώ, τους Λαιστρυγόνες, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, τις Σειρήνες.... Εκεί η Αίτνα, κόρη του Ουρανού και της Γης, ο αδελφός της Σικανός, πατέρας του Κύκλωπα, του Αντιφάνη και του Πολύφημου... Εκεί το "Εύρηκα" και το "Μη μου τους κύκλους τάρατε" του Αρχιμήδη Πρόκειται για τη Σικελία, τη Θρινακία της αρχαιότητας, που έγινε καταφύγιο των Ελλήνων, με τις ιστορικές πόλεις της Μεσσήνης, της Κατάνης, των Συρακουσών, της Νάξου, της Πανόρμου.... Η Σικελία του μύθου, του Οδυσσέα, των Ελλήνων, των Αράβων, των Γότθων κα...

Σαν σε παραμύθι εξεπρόβαλεν από τα μικράτα μου η πόλις που γεννήθηκε η μάνα μου με τις διηγήσεις της, σαν καθόμασταν τις χειμωνιάτικες μέρες γύρα απ' το μαγκάλι μας. Ήταν όμως τούτο το παραμύθι κίνητρο δυνατό για να με κάνη να ασχοληθώ με την μητέρα των ελληνοποντιακών πόλεων εκεί στη βόρεια μεριά της Μικράς Ασίας που έμεινε να την αποκαλούν με το όνομα Πόντος... Διηγήσεις βεβαίως της μάνας μου, αλλά και άλλων συγγενών και φίλων της απ' την Πατρίδαν που ναι μεν την έχασαν, δεν την ξέχασαν όμως ποτέ, μεταφέροντας τις εικόνες του τόπου τους στις επόμενες γενεές τους για ν...

Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε οριστικά από την ανεργία; Πώς τελειώνουμε με τη διαφθορά και πως αντιμετωπίζουμε οριστικά το ζήτημα της μετανάστευσης; Πώς λύνουμε μια και καλή τα προβλήματα μας για να αρχίσουμε ξανά να δημιουργούμε και να απολαμβάνουμε ατομικές και εθνικές επιτυχίες; Η απάντηση μπορεί να δοθεί μέσω ενός σύγχρονου Ελληνικού οράματος, ενός μεγάλου και ενωτικού στόχου τον οποίο είναι αδήριτη ανάγκη να ακολουθήσει η χώρα μας. "Αν η μετάβαση σε επιτέλους Δημοκρατικό πολίτευμα μπορεί να μας απελευθερώσει πολιτικά και να επαναφέρει τον πολίτη στο προσκήνιο...

Η Αλμωπία ας μείνει στην καρδιά μας έτσι όπως είναι, μία ιστορική πραγματικότητα, πρόμαχος του ελληνισμού. Το παρελθόν και η ιστορία των κατοίκων της ας γίνουν φραγμός στην αμφισβήτηση των εθνοτικών μας ριζών. Ας διεκδικήσουμε αυτό το μακρινό, το παλιό κάστρο του ελληνικού γένους, να γίνει το πρώτο από τους πρώτους τόπους και χώρους της Ρωμιοσύνης. Ας μην αφήσουμε την ομίχλη της λησμονιάς να αγκαλιάσει σιγά-σιγά το παρελθόν του τόπου, σβήνοντας τα λιγοστά και θολά πλέον ίχνη. Πιστεύω ότι η εργασία αυτή, με την προσπάθεια που έγινε, έδωσε σχήμα γραπτό στο παρελθόν του τό...

Μαζί με τους χιλιάδες Ποντίους που εγκατέλειψαν τα άγια πάτρια εδάφη και ήρθαν ως πρόσφυγες στην μητέρα Ελλάδα, υπήρχαν και πολλές οικογένειες με το όνομα Γαβράς, απόγονοι του Αγίου Θεόδωρου Γαβρά. Μία απ' αυτές ήταν και αυτή του Λεωνίδα Γαβριηλίδη -πρώην Γαβρά-, του Γεωργίου και της Σοφίας, ο οποίος διηγείται στον συγγραφέα την περιπετειώδη ζωή της οικογένειας του, καθώς επίσης και αυτήν της γυναίκας του Κλεοπάτρας, για να συνταχθεί το αυτοβιογραφικό αυτό μυθιστόρημα. Το ζεύγος Γαβριηλίδη επέστρεψε ύστερα από μισόν ακριβώς αιώνα από την μακρινή Αυστραλία στην ιδιαίτερη πατ...

Η περιπετειώδης ιστορική παρακαταθήκη των Βαλκανίων κληροδότησε Βυζαντινές ορθόδοξες παραδόσεις, οθωμανικά πολιτισμικά και θρησκευτικά κατάλοιπα, επεκτατικές φιλοδοξίες, δυτικές επιδράσεις, καθώς και ανορθολογικές συναισθηματικές προκαταλήψεις βουτηγμένες στα αχαρτογράφητα ύδατα της μεταφυσικής και του θρύλου. Η ιστορική αυτή κληρονομιά ρίχνει τη σκιά της και προκαλεί αμοιβαίες καχυποψίες, διαμορφώνει ρεβανσιστικές εθνικές και κοινωνικές συμπεριφορές, δημιουργεί ιδιότυπα συστήματα προτύπων και αξιών, διατηρεί ανεδαφικά "οράματα" και παιγνίδια "μηδενικού αθροίσματος", συνθέτ...

Η λειτουργία της Λουτρόπολης Πόζαρ έχει μια μεγάλη ιστορία, που συνδέεται στενά με την ανάπτυξη του θερμαλισμού σε διεθνές επίπεδο, αλλά και με τις τοπικές γεωμορφολογικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της ευρύτερης περιοχής της Αλμωπίας. Οι αντιλήψεις των ανθρώπων για το λουτρό, η γεωμορφολογία του εδάφους σε μια περιοχή, οι εξελίξεις στον χώρο της εναλλακτικής ιατρικής, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και των επιστημών, η θέσπιση νομοθετικού πλαισίου σχετικού με τη λειτουργία των λουτροπόλεων, έδωσαν μια ώθηση στην ανάπτυξη του θερμαλισμού και του ιαματικού τουρισμού, που...

"Της ζήσης οι χαρμολύπες" μέσα από πέντε επιλεγμένα αφηγήματα. "Το σάζι του πατέρα μου" αναφέρεται στην υποδοχή και αντιμετώπιση των προσφύγων του 1922 από τον κρατικό μηχανισμό και τον ντόπιο πληθυσμό, θίγοντας το σημαντικό ζήτημα της προσφυγικής αποκατάστασης. Μια ιστορία γι' αυτά που δένουν τους ανθρώπους με το παρελθόν τους αλλά και για τις ανέμελες νύχτες της αγγελόπλαστης Σμύρνης. Τιμήθηκε με το 1ο Βραβείο Διηγήματος από το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού το 2012. "Το ύστατο χαίρε" είναι μια δραματική ιστορία με κωμικά στοιχεία, που εξετάζει με μια εναλλακτ...

Η ασθένεια. Το χρονικό του αποχωρισμού. Η επώδυνη αποκόλληση. Το πένθος. Η μοναξιά. Το κάλεσμα. Η αποκάλυψη. Το αίνιγμα του έρωτα. Το αχ... της αγάπης. Η νέα ζωή. Έχει συνέχεια; Ποιος νοιάζεται εκείνους... που μένουν; Τους ερωτευμένους ποιος φροντίζει; Πότε ξεκινά η αγάπη; Τελειώνει ποτέ; Τι μένει; Που πάει η ψυχή όταν φεύγει; Συναντιούνται ξανά οι αγαπημένοι; Ένας ακόμη... έρωτας. Τι ήρθε να κάνει; Ποιος μιλά για την ζωή; Ποιος αντέχει να πεθαίνει; Υφίσταται ο θάνατος; Ο όρκος περνά σε αμφισβήτηση. Και... Κάθε μορφής δέσμευση απελευθερώνει, μέσα από ερ...

Τόσοι νομάτοι η οικογένεια του παπα-Χαράλαμπου, ρίξαμε μαύρη πέτρα στη γη που μας ανάθρεψε, και γυρέψαμε μια νέα πατρίδα... Δύσκολος δρόμος, επικίνδυνος, οι Τούρκοι στο κατόπι μας, να κυνηγούν τους "άπιστους", να κλέβουν, να βιάζουν τις γυναίκες μας, να μαγαρίζουν εκκλησιές και σύμβολα ελληνικά κι ορθόδοξα... Μα εμείς δε χάσαμε ποτέ την ανθρωπιά μας, κι όποτε χρειάστηκε, το δείχναμε πως ήμασταν ανώτεροι απ' τον εχθρό μας. Όμως, κι η πατρίδα που αφήσαμε, δε χάνεται ποτέ, δε λησμονιέται, δεν πεθαίνει· έχει τις ρίζες της βαθειά χωμένες στην ψυχή και το νου μας. Όπως τ' αμπέλια...