Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Josef Koudelka εγκαταλείπει την Πράγα το 1970. Την εποχή εκείνη είχε ήδη φωτογραφίσει τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία και περατώσει το μνημειώδες έργο του με θέμα τους Τσιγγάνους. Στη διάρκεια της μοναχικής του εξορίας περιέρχεται τον κόσμο, πάντα έτοιμος να μοιραστεί, με ξεχωριστή συντροφικότητα και θέρμη, τις χαρές και τις λύπες των ανθρώπων που συναντά στο διάβα του. Τον κατέχει μια ακατάσχετη επιθυμία να βλέπει. Ωστόοο οι διαχρονικές εικόνες του, συνθέσεις πάντοτε μεγάλης ακρίβειας, δεν αφήνουν να διαφανεί κανένα σημείο αναφοράς, καμία βεβαιότητα. Μόνο την έντ...

Το 1968, ο Τζόζεφ Κουντέλκα ήταν τριάντα χρονών, και παρόλο που επί έξι χρόνια φωτογράφιζε τσιγγάνους και θεατρικές παραστάσεις, δεν είχε καλύψει ποτέ κάποιο φωτοειδησεογραφικό γεγονός. Κατά τη διάρκεια της Άνοιξης της Πράγας, τη νύχτα της 21ης Αυγούστου, τα τεθωρακισμένα του Συμφώνου της Βαρσοβίας εισήλθαν στην πόλη. Ο Κουντέλκα είχε επιστρέψει την προηγούμενη μέρα από τη Ρουμανία, όπου ακολουθούσε τους τσιγγάνους. Τράβηξε, λοιπόν, μια σειρά φωτογραφιών από τα γεγονότα της Πράγας και κατάφερε να τις περάσει λαθραία έξω από τη χώρα. Οι εικόνες έφτασαν στη Νέα Υόρκη και ένα...

Η φωτογραφική έκδοση "Albania" του Γιάννη Δήμου, κυκλοφορεί από την Apeiron Photos. Πρόκειται για μια διαφορετική δουλειά που αναδεικνύει το εύρος και την ποιότητα της φωτογραφικής ματιάς του Δήμου. Σαράντα-πέντε χρόνια σταλινικής δικτατορίας και διεθνούς απομόνωσης έκαναν την Αλβανία του 20ού αιώνα, μια χώρα χωρίς εικόνες. Παρά την εγγύτητά της Αλβανίας με την Ιταλία και την Ελλάδα, έμοιζε για πολύ καιρό λες και οι Αλβανοί δεν είχαν άλλα πρόσωπα, πόλεις ή ζωές εκτός από εκείνα που όριζε η κρατική γραμμή και προπαγάνδα, που έτρεφε διαρκώς ο Enver Hoxha και η δικτατορία το...

Το φωτογραφικό λεύκωμα του Paolo Pellegrin με τίτλο "Καθώς πέθαινα" είναι ο νικητής του Leica European Publishers Award for Photography και αποτελεί τη τελευταία έκδοση της Apeiron Photos. Πρόκειται για μια ιδιαίτερης αισθητικής έκδοση με κυρίαρχο άξονα τις μνημειακές και γεμάτες συγκίνηση εικόνες ανθρώπινου πόνου σε εμπόλεμες περιοχές. Ο Pellegrin αιχμαλωτίζει τόσο την φρίκη όσο και την απόγνωση του πολέμου καθώς οι φωτογραφίες του μεταφέρουν την αδυναμία των θυμάτων που υποφέρουν: γίνονται μάρτυρες της καταστροφής των περιουσιών τους αλλά και του θανάτου των αγαπημένων το...

Το Ντόντο, ίσως το πιο διάσημο εξαφανισμένο είδος, αναβιώνει τώρα μέσα από τις σελίδες αυτού του παράξενου βιβλίου. Ο βραβευμένος Φινλανδός φωτογράφος Harri Kallio, αναδημιουργώντας με συναρπαστικό τρόπο το παρελθόν, χρησιμοποιεί τις εξαιρετικές φωτογραφικές του ικανότητες και τη φαντασία του για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι αυτά τα θαυμαστά πλάσματα ζουν και βασιλεύουν, όπως μια φορά κι έναν καιρό, στο παρθένο καταφύγιό τους, το νησί Μαυρίκιος. Σήμερα το νησί προσελκύει όλο και περισσότερους παραθεριστές, χάρη στο συνδυασμό φυσικής ομορφιάς και διαφορετικών πολιτισμ...

[...]Έτσι όπως στην τέχνη του ζεν το πρωταρχικό ζητούμενο είναι το ζεν το ίδιο, πιστεύω ότι στις φωτογραφίες του Κουντέλκα το αρχέτυπο, το αληθινό και οριστικό αντικείμενο είναι η φωτογραφία με την έννοια της αποτύπωσης της ομορφιάς, σαν ένα είδος εσωτερικής γνώσης. Το βλέμμα του Κουντέλκα υπερβαίνει όλα τα αντικείμενα των φωτογραφιών του, έτσι όπως υπερβαίνει και το όριο της στιγμής -κι άρα κα της ιστορικότητας των πραγμάτων- και, ακριβώς σ' αυτή τη μετάβαση, τα πράγματα αποκαλύπτονται στην πληρότητά τους και κατά συνέπεια στη γεωγραφική και ιστορική ουσία τους. Κάθε τόπο...

[...] Αξίζει να τονισθεί ότι οι φωτογραφίες του Χάρη Κακαρούχα δεν είναι φωτογραφίες δρόμου. Στη φωτογραφία δρόμου η συναλλαγή είναι γρήγορη και σύντομη και τα αποτελέσματα είναι εκφραστικά και ορισμένες φορές μοιάζουν με καρικατούρες. Στις φωτογραφίες του Κακαρούχα φαίνεται ότι οι προσωπικές του συνδιαλλαγές είναι πιο μελετημένες, πιο βαθιές, όντας ο ίδιος κάποιες φορές σε ευάλωτη θέση, μπαίνοντας μέσα στα σπίτια και τους χώρους των άλλων ανθρώπων. [...] Ian Jeffrey

Οι φωτογραφίες του Herbert List οι οποίες χρονολογούνται από το 1937 μέχρι το 1939 -τοπία, θραύσματα γλυπτών, κατεστραμμένοι ναοί, φιγούρες ανθρώπων στη θάλασσα- σχηματίζουν ένα όραμα μιας κλασικής Ελλάδας πλημμυρισμένης από φως και ομορφιά, από το οποίο λείπει κάθε αναφορά στο εικοστό αιώνα. Έχοντας στο νου τις βάρβαρες επιθέσεις της πολιτισμένης ανάπτυξης και τις καταστροφές που έχει υποστεί το τοπίο κατά τις τελευταίες έξι δεκαετίες, οι φωτογραφίες αυτές μοιάζουν με αρχαιολογικά ευρήματα μιας μακρινής χρυσής εποχής. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος εμπόδισε την έκδοση του βιβλίου...

[…] O Henry Cartier - Bresson ανιχνεύει την ουσία της ευρωπαϊκής ιδέας στις υποσχέσεις ενός νέου ανθρωπισμού, γεννημένου από τις στάχτες και τα ματωμένα ερείπια της πιο επώδυνης εμπειρίας του 20ού αιώνα. Την ανιχνεύει ακόμη στην οικογένεια που συνέχει τη θαυμαστή ετερότητα των επιμέρους παραδόσεων, αλλά και στον ψυχισμό μιας αντοχής η οποία εξασφαλίζει τελικά την υπέρβαση των δεδομένων με τη δικαίωση των προοπτικών. Το μήνυμα του έργου του υπερασπίζεται εξάλλου την προέχουσα σημασία της μνήμης ανάμεσα στα πρωταρχικά συστατικά της καθόλου εύκολης ενοποιητικής διαδικασίας. Όπ...

[...] Πιστεύω ότι η δουλειά του Γιάννη Δήμου «Σκιές σιωπής» μπορεί να ερμηνευτεί ως μια πάλη μεταξύ περιορισμού και φυγής, μεταξύ φωτός και σκοταδιού, μεταξύ στατικού και κινούμενου. Μία από τις πιο αξιοσημείωτες εικόνες της σειράς, στην οποία αναφέρθηκα πριν, υλοποιεί την ισορροπία αυτή με την μορφή ενός πανοράματος όπου τα τείχη του χωριού κλείνουν το μεγαλύτερο μέρος της θέας, αλλά στη μέση υπάρχει μία οπή που αφήνει να φανεί ένα τοπίο -φανταστικό, χωρίς σκιές- με βουνά και ουρανό. Η φωτογραφία αυτή μας αφήνει με μία καρποφόρα αμφιβολία: βρισκόμαστε μέσα ή έξω; Δεν μπορο...