Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο συναρπαστικός γύρος ενός αλλιώτικου κόσμου: Αλχημιστές, Καββαλιστές, Ελευθεροτέκτονες, Ροδόσταυροι. Μια μοναδική συλλογή από παμπάλαιες αινιγματικές εικόνες, συνοδευόμενες με πυκνά σχόλια και παραθέματα από σπάνιες πηγές. Ένα φανταστικό ταξίδι μέσα στη μαγική εικαστική διάσταση των Απόκρυφων Τεχνών.

"Θεωρώ το έργο μου το πιο όμορφο, αλλά και το πιο άσχημο". (Μ. Κ. Έσερ)

"Όσο ακριβέστερα αναπαριστά το έργο σου τη ζωή, τόσο καλύτερο είναι". (Άλμπρεχτ Ντύρερ)

"Νομίζω ότι, αν τα πόδια μου ήταν λίγο μακρύτερα, δεν θα είχα ζωγραφίσει ποτέ!" ΑΝΡΙ ΝΤΕ ΤΟΥΛΟΥΖ-ΛΩΤΡΕΚ

"Τα χρώματα έχουν μια ιδιάζουσα ομορφιά, που πρέπει να τη διαφυλάξουμε όπως στη μουσική τα ηχοχρώματα. Είναι θέμα οργάνωσης, δομής ενός έργου να μη χαθεί η ομορφιά και η φρεσκάδα του χρώματος. (Ανρί Ματίς)

"Εκείνη η οξεία και σταθερή ματιά που ξέρουμε τόσο καλά από τις αυτοπροσωπογραφίες του Ρέμπραντ πρέπει να έφτανε στα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς". (Ernst H. Gombrich)

"Για μένα το θέμα έχει δευτερεύουσα σημασία: μ' ενιδαφέρει ν' αποδώσω αυτό που ζει ανάμεσα σε μένα και στο θέμα". ΚΛΩΝΤ ΜΟΝΕ

"Ο Μποτιτσέλι σχεδίαζε τόσο συχνά, ώστε μετά το θάνατό του χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός για να μπορέσουν να συγκεντρωθούν και να μελετηθούν όλα του τα σχέδια". (Τζόρτζιο Βαζάρι)

"Όλοι ξέρουμε ότι ο καλός άνθρωπος δεν είναι απαραίτητα και καλός καλλιτέχνης. Κανείς, όμως, δεν θα γίνει γνήσιος καλλιτέχνης, αν δεν είναι σπουδαίος άνθρωπος, και επομένως καλός". (Μαρκ Σαγκάλ)

"Στόχος μου είναι να μην αντιγράφω ποτέ. Να δημιουργήσω μια νέα τεχνοτροπία με ζωηρά και φωτεινά χρώματα και να αναδεικνύω την κομψότητα των μοντέλων μου." (Ταμάρα Ντε Λεμπίτσκα)

Η θεωρία της αρχιτεκτονικής έχει τις ρίζες της στο "De architectura libri decem" ("Περί αρχιτεκτονικής βιβλία δέκα") του Βιτρούβιου. Ως η αρχαιότερη σωζόμενη αρχιτεκτονική πραγματεία των προχριστιανικών χρόνων, η μελέτη του Βιτρούβιου δεν είναι μόνο μια μοναδική πηγή πληροφοριών για την αρχαία αρχιτεκτονική και τους κανόνες της, αλλά έγινε το θεμέλιο σε ο,τιδήποτε γράφηκε περί αρχιτεκτονικής θεωρίας από την Αναγέννηση και μετά. Τα 89 σύντομα δοκίμια του παρόντος τόμου παρουσιάζουν τις πιο σημαντικές αρχιτεκτονικές πραγματείες από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα. Οι συγγραφείς...

[...] Ο Καραβάτζο είναι ο πιο μυστηριώδης και ίσως ο πιο επαναστατικός ζωγράφος στην ιστορία της τέχνης. Στη Ρώμη, 34 χρόνια μετά το θάνατο του Μιχαήλ Αγγέλου, ανέτρεψε ριζικά το μανιερισμό των παλαιότερων ζωγράφων, τον οποίο θεωρούσε αφύσικο, ανούσιο και επιτηδευμένο. Διαμόρφωσε μια νέα ρεαλιστική γλώσσα στη ζωγραφική, διαλέγοντας τα μοντέλα του από το δρόμο. Σε κάθε ζωγραφική σύνθεση επέλεγε την πιο δραματική στιγμή, ακόμα και στα ιερότερα θέματα, όπως ήταν η Κοίμηση της Θεοτόκου, την οποία απεικόνισε, σχεδόν χωρίς αντίστοιχο προηγούμενο, ως νυχτερινή σκηνή. Το έμβλημά το...

"Δεν περιορίζομαι στο εδώ και τώρα, ανήκω τόσο στους νεκρούς, όσο και στους αγέννητους. Πιο κοντά στην καρδιά της δημιουργίας από τους περισσότερους, όχι όμως και αρκετά κοντά ακόμη. Εκπέμπω, άραγε, ζεστασιά; Ή μήπως ψυχρότητα; Δεν μιλάει πια κανείς για τέτοια πράγματα όταν έχει ξεφύγει απ' τη λευκή θερμότητα. Όσο περισσότερο απομακρύνομαι, τόσο πιο ταπεινός γίνομαι. Κάπου κάπου χαίρομαι με τη δυστυχία των άλλων. Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις στον ένα και μοναδικό σκοπό. Οι παπάδες, απλώς, δεν είναι αρκετά ταπεινοί για να το καταλάβουν. Όσο για τους νομοδιδάσκαλους, αυτοί δεν...

[...] Το έργο του Καντίνσκι, τα επιτεύγματά του καθώς αναζητούσε μια καινούργια μορφή έκφρασης στη ζωγραφική και μια νέα αντίληψη για την τέχνη γενικότερα εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να μας εντυπωσιάζουν. Και σε αυτή την περίπτωση, όπως συνέβη και με τόσους άλλους καλλιτέχνες, ο Καντίνσκι δέχτηκε καθοριστικές επιδράσεις κατά την παιδική και νεανική του ηλικία. Στο αναμφισβήτητο ταλέντο του προστέθηκε έτσι και εσωτερική ορμή για δημιουργία. Ο Καντίνσκι, που ήταν και προικισμένος συγγραφέας, στα πολυάριθμα κείμενά του, αναφέρεται σε αυτή τη βασική πλευρά της καλλιτεχνικής...

[...] Ο ομοφυλοφιλικός κόσμος των εικόνων είναι πολύ περιορισμένος, και γι' αυτό ευθύνονται οι απαγορεύσεις, οι προκαταλήψεις και τα ταμπού που τον περιβάλλουν. Μόνο όταν αναφερόμαστε στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, μπορούμε να μιλάμε για τον Χρυσό Αιώνα της Παιδεραστίας. Σε όλες τις εποχές της τέχνης, ωστόσο, διακρίνουμε το κρυφό της πρόσωπο, καθώς καλλιτέχνες, όπως για παράδειγμα ο Ενγκρ ή ο Νταβίντ, ασυνείδητα ίσως, τόνισαν την αρρενωπή ή την εκθηλυμένη πλευρά ενός ανδρικού γυμνού. [...] (από τη σελ. 6 του βιβλίου)

Πάνω από έξι δεκαετίες ο Ρομπέρ Ντουανό έριχνε τα δίχτυα του σε ακίνητα νερά, στους αντίποδες των σημερινών επιθετικών φωτογράφων. "Έβρισκε το δρόμο του ψηλαφητά", αφήνοντας να τον καθοδηγούν "αισθήματα έλξης και αποστροφής", ή "να τον παρασύρουν από δω κι από κει τα γεγονότα", αφήνοντας τη διαίσθησή του να ανακαλύπτει την όμορφη -ακόμα και την ανατρεπτική- πλευρά των πραγμάτων", όπως λέει στα απομνημονεύματά του. [...] (από τη σελ. 7 του βιβλίου)

Αν και ο Γκρέκο είναι ίσως από τους σημαντικότερους ζωγράφους, γνωρίζουμε γι' αυτόν, και ειδικότερα για την πρώτη περίοδο της ζωής του, λιγότερα απ' ό,τι για πολλούς ελλάσσονες ιταλούς καλλιτέχνες της εποχής του. Οι λόγοι γι' αυτό είναι, κυρίως, τρεις· πρώτον, η μακρά περίοδος που μεσολάβησε αφότου έφυγε από τη γενέτειρά του, την Κρήτη, έως ότου εγκαταστάθηκε στο Τολέδο· δεύτερον, η σχετική ανυπαρξία ισπανικών πηγών, αντίστοιχων με τις ιταλικές, που να αναφέρονται σε καλλιτέχνες της εποχής· και τρίτον, η μη αναπαραγωγή των έργων του σε χαρακτικά, καθώς οι Ισπανοί δεν είχαν...

Εκπληκτικός καλλιτέχνης, ακτιβιστής της πολιτικής και εκκεντρικό πνεύμα του καιρού του, ο Ντιέγκο Ριβέρα έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια εξέχουσα περίοδο της μεξικανικής ιστορίας, γεγονός που τον κατέστησε αμφιλεγόμενη μορφή εκτός των συνόρων της πατρίδας του, αλλά και τον γνωστότερο, ίσως, καλλιτέχνη της Λατινικής Αμερικής. Ζωγράφος, σχεδιαστής, γραφίστας, γλύπτης, εικονογράφος βιβλίων, ενδυματολόγος, σκηνογράφος, αρχιτέκτονας, ο Ριβέρα υπήρξε επίσης ένας από τους πρώτους ιδιώτες συλλέκτες έργων προκολομβιανής μεξικανικής τέχνης.[...] (από τη σελ. 7 του βιβλίου)

Το 1774 ο Φρανσίσκο Γκόγια εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη. Ήταν 28 ετών και του είχε μόλις ανατεθεί να φιλοτεχνήσει προσχέδια για το Βασιλικό Ταπητουργείο της Σάντα Μπάρμπαρα. Η παραγγελία που του δόθηκε δεν ήταν απόρροια μόνο -η κυρίως- του μεγάλου ταλέντου του, το οποίο είχε ήδη εκδηλωθεί στα πρώτα του έργα (για εκκλησίες και μοναστήρια της περιοχής του Σαραγόσας, όπου και είχε γεννηθεί το 1746). Ένα χρόνο πριν, το 1773, ο Γκόγια είχε παντρευτεί τη Χοσέφα Μπαγέ, της οποίας ο αδελφός, Φρανσίσκο Μπαγέ, ήταν ήδη ζωγράφος με μεγάλη επιρροή στους κύκλους της αυλής της Μαδρίτης· φαί...